Blancpain, έτος ιδρύσεως: 1735.
Favre–Leuba: Στήθηκε από τον Abraham Favre το 1737.
Vacheron Constantin: κατασκευάζει ανελλιπώς ρολόγια από το 1755.
1868: H χρονιά που η Patek Philippe κατασκεύασε πρώτη ένα ρολόι χειρός για μια Κόμισσα από την Ουγγαρία.
1880: Η Girard-Perregaux πρόσθεσε μπρασελέ σε ρολόγια τσέπης, για χάρη του γερμανικού στρατού.
1911: Η Cartier κατασκεύασε το Santos, το πρώτο ανδρικό ρολόι χειρός.
Η ιστορία του ρολογιού χάνεται πολύ βαθιά πίσω στο χρόνο. Θα περίμενε κανείς ότι μαζί της ή κοντά της ξεκινάει κι αυτή του ανδρικού ρολογιού χειρός. Κι όμως. Αν πραγματικά θέλουμε να γιορτάσουμε τα γενέθλιά του, τότε πρέπει να διαλέξουμε μια ακόμη πιο κοντινή σε μας χρονιά. Το 1914. Πριν από 100 ακριβώς χρόνια…
Γιατί; Επειδή το ξέσπασμα του Μεγάλου Πολέμου, στις 28 Ιουλίου πριν από ακριβώς έναν αιώνα άλλαξε εντελώς τα δεδομένα. Αυτό που μέχρι τότε ήταν ένα κόσμημα για κυρίες της υψηλής κοινωνίας ή ένα εργαλείο για πιλότους σαν τον Alberto Santos–Dumont έγινε ξαφνικά μια ανάγκη για τα εκατομμύρια ανδρών που στοιβάζονταν στα χαρακώματα του Δυτικού Μετώπου, που χώνονταν στο χιόνι των αλπικών πλατό ή που πάλευαν στις πεδιάδες της Ανατολής.
Μέχρι το 1914 ο κόσμος ήξερε τι ώρα ήταν ακούγοντας τις καμπάνες της εκκλησίας ή το σφύριγμα του επιστάτη στο εργοστάσιο. Μόνο στα σπίτια υπήρχαν επιτραπέζια ρολόγια και μόνο οι αρκετά πλούσιοι κουβαλούσαν μαζί τους και ρολόγια τσέπης. Ρολόγια χειρός, όπως είπαμε και πιο πάνω, φορούσαν –σαν κόσμημα- κάποιες κυρίες της υψηλής κοινωνίας. Για τους υπόλοιπους που βρίσκονταν στο δρόμο, ο μόνος σύμβουλος ήταν το καμπαναριό. Και μετά ένας Σέρβος αυτονομιστής δολοφόνησε το διάδοχο του θρόνου της Αυστροουγγαρίας…
Το να είσαι στρατιώτης χωμένος τα χαρακώματα ή να τρέχεις στις πεδιάδες πυροβολώντας κατά του εχθρού έκανε τη χρήση των ρολογιών τσέπης πρακτικά αδύνατη. Ακόμη και ο πιο απλός στρατιώτης σ’ εκείνο τον πόλεμο κουβαλούσε επάνω του ουκ ολίγα… gadgets. Σφυρίχτρα, ζώνη, μάσκα αερίου, σφαίρες, λόγχη, μαχαίρι, παγούρια. Το πιο σημαντικό απ’ όλα όμως, για να μπορεί να βρίσκεται στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή και όχι στη no man’s land την ώρα που ξεκινούσε τη «δουλειά» του το πυροβολικό, ήταν το ρολόι. Αναγκαστικά λοιπόν, αυτό που μέχρι τότε υπήρχε στις τσέπες λίγων, βρέθηκε στους καρπούς όλων.
Στον Δεύτερο Πόλεμο των Μπόερ, το 1899 η Γερμανία βοήθησε τους Νοτιοαφρικανούς που ήθελαν την ανεξαρτησία τους από τη Μεγάλη Βρετανία. Οι εθελοντές στρατιώτες από τη Γηραιά Ήπειρο φορούσαν ρολόγια χειρός –στην ουσία ρολόγια τσέπης στα οποία είχαν προστεθεί μπρασελέ. Αλλά η χρήση τους έληξε εκεί. Θεωρήθηκαν απλά ένα εργαλείο για τη μάχη. Η διάρκεια και η ένταση του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν που έδωσε στο ανδρικό ρολόι χειρός τη σημασία που απολαμβάνει μέχρι σήμερα.
Η φράση «συγχρονίστε τα ρολόγια σας» γεννήθηκε στα χαρακώματα του Βελγίου και της Γαλλίας. Κάθε επίθεση, κάθε δράση ήταν απαραίτητο να είναι απόλυτα συντονισμένη, αλλιώς ήταν καταδικασμένη να αποτύχει. Αν το πυροβολικό ήταν έτοιμο να αρχίσει τους κανονιοβολισμούς, το να βρίσκεσαι οπουδήποτε αλλού και όχι χωμένος στα χαρακώματα, ήταν πράξη αυτοκτονίας. Τα ρολόγια του Μεγάλου Πολέμου είχαν συνήθως ένα μεταλλικό κάλυμμα πάνω από το καντράν, για να προφυλάσσονται από τα θραύσματα των εκρήξεων που απειλούσαν κάθε στρατιώτη. Μικρές οπές άφηναν το μάτι να βλέπει τους δείκτες και τις ώρες. Το Jaeger-LeCoultre του 1917 της φωτογραφίας μας είναι ίσως το πιο ιστορικό από τα μοντέλα που έχουν διασωθεί.
Πέρα από τα ρολόγια χειρός, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος έφερε κι άλλες αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε το χρόνο. Η πιο σημαντική ήταν η Θερινή Ώρα. Η εισαγωγή της θεσπίστηκε ως ένας τρόπος να ξεκινούν οι μάχες από πιο νωρίς –να μην χάνεται ούτε ένα δευτερόλεπτο φωτός. Πολλές χώρες την εγκατέλειψαν μετά το τέλος του, για να την ξαναυιοθετήσουν όταν ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Πηγή
Askmen
