image hosing websiteΚάποιος είχε πει για τις γνώμες των ανθρώπων κάτι μάλλον άσεμνο ώστε να γραφτεί εδώ. Πάντως, ότι όλοι έχουν από μία, είναι γεγονός. Για τις εταιρείες όμως, γνώμη δικαιούται να έχει μόνον όποιος την αγοράζει τη γνώμη αυτή. Δηλαδή ο πελάτης. Και, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, ο πελάτης δεν έχει πάντα δίκο.
Το ΜarineMaster, ήδη από την επανέκδοσή του κάμποσα χρόνια πίσω, σαν SBDX001, κατάφερε να χτίσει μια καλή φήμη, που τη διατήρησε και με τη δεύτερη εκδοχή του, το SBDX017. Είχε άλλωστε όλα τα προσόντα γι’ αυτό. Mεγάλη ιστορία πίσω του, φτιαγμένο ολόκληρο στην Ιαπωνία, μηχανή Grand Seiko -έστω κι αφινίριστη- monocoque κάσα κι εντυπωσιακή εμφάνιση. Αυτοί που κυρίως το λάτρεψαν ήταν οι Αμερικανοί, σε σημείο μάλιστα να το συγκρίνουν ανενδοίαστα με οποιοδήποτε άλλο καταδυτικό, ανεξαρτήτως διαφοράς τιμής. Στα άπειρα τέτοια διαδικτυακά crash tests tο αποδεικτέο, κάθε μα κάθε φορά, ήταν ότι το MarineMaster μπορεί άνετα να πατήσει χάμω σα σκουλήκι οποιοδήποτε ρολόϊ βρεθεί στο διάβα του, δεν πα’ να το λένε και Rolex, ναι, γιατί όχι ;
«-Βάλτε ζαφείρι, ρε !» : Μια και μόνη επιφύλαξη διατηρούσαν όλ’ αυτά τα χρόνια οι φανατικοί του MM : Το ρολόϊ θα ήταν τέλειο, εάν είχε ζαφείρι κρύσταλλο και όχι Hardlex. Ας έβαζε η Seiko ζαφείρι και σου έλεγα εγώ μετά τι ρολόϊ θα φορούσε ο Cameron. Αλλά από τέτοιους τσίπηδες που είναι στη Seiko, τι να περιμένει κανείς ; Προκειμένου το ρολόϊ να φθάσει στην τελειότητα, δημιουργήθηκε μια αμερικάνικη μόδα, να αγοράζουν το ΜΜ και -πριν καλά καλά το φορέσουν- ντουγρού στο μάστορα για αλλαγή κρυστάλλου. Εκτός απ’αυτόν που είπε για τις γνώμες των ανθρώπων, υπήρχε κι ένας άλλος, που είχε αναφερθεί στα όρια της ανθρώπινης βλακείας, ισχυριζόμενος ότι δεν υπάρχουν όρια. Έπαιρναν λοιπόν μερικοί το ρολογάκι, που είχε εργοστασιακά εγγυημένη στεγανότητα ίσαμε 300 μέτρα και το παρέδιδαν στον μαστρο-Jim της γειτονιάς τους να του αλλάξει το κρύσταλλο. Ο μάστρο-Jim κοιτούσε το ρολόϊ, έψαχνε για καπάκι από πίσω να το ξεβιδώσει, πουθενά καπάκι. Βλαστήμαγε ο μαστρο-Jim την μαύρη του την τύχη, «φτου σου κοροκόδειλε, άντε τώρα να γκουγκλάρουμε στα γιαπωνέζικα να βρούμε πως διάολο ανοίγει αυτό το ρημάδι», ρωτούσε από δω, ρωτούσε από κει, κι εν τέλει, με τα πολλά την έβρισκε την άκρη και το σφήνωνε στην κάσα το καινούργιο το κρύσταλλο κι ο πελάτης βέβαια ήταν πολύ χαρούμενος, που δεν κινδύνευε πια το γυαλί από τις φοβερές καταπονήσεις του desk diving στην κτηματομεσιτική που δούλευε.
«-Βάλτε κεραμικό, ρε !» : Έπειτα ξεκίνησε η μόδα των κεραμικών bezels. Εδώ που τα λέμε, δε γίνεται αδελφέ μου να πλακώνεται ο άλλος στα fora προσπαθώντας ν’ αποδείξει ότι το ΜΜ είναι ίσαμε πέντε κλάσεις ανώτερο ρολόϊ από το Deep Sea, χωρίς το πρώτο να έχει κεραμικό bezel. Ας έβαζε η Seiko κεραμικό και σου έλεγα εγώ μετά τι ρολόϊ θα φορούσε ο Cameron. Αλλά τους ξέρουμε τους φτηνιάρηδες στη Seiko, δεν τους ξέρουμε ; Πολλοί ψάχτηκαν τότε με τον γνωστό μαστρο-Jim της γειτονιάς, που ήδη είχε κονομήσει από τα κρύσταλλα, μπας και μπορούσε να κάνει καμιά ζόρικη μόντα με κεραμικό bezel, αλλά εκεί πια ο μαστρο-Jim σήκωνε τα χέρια ψηλά.
-Η Seiko τι έλεγε για όλ’ αυτά ; Τι να πει τώρα κι η Seiko, δικαιολογίες ψέλλιζε, ότι τάχα το hardlex είναι μια χαρά υλικό και ότι τα οφέλη από την αναβάθμιση σε ζαφείρι θα ήταν δυσανάλογα μικρά σε σχέση με την αύξηση του κόστους παραγωγής. Εάν μάλιστα στην τυχόν αναβάθμιση προστίθετο και το κεραμικό bezel, εκεί πια θα πηγαίναμε σε άλλα νούμερα. –Καταλάβατε, νούμερα ; Αυτό έλεγε η Seiko. Αλλά κανείς δεν την άκουγε. Το αίτημα είχε αποκτήσει πλέον παγκόσμια καθολικότητα : -Βάλτε ζαφείρι και κεραμικό, ρε τζαπόνια κι αφήστε τις γυφτιές που ξέρετε.
«Και εγένετο φως» : Οι ωρολογοβιομηχανίες είναι όπως η μπάνκα στο καζίνο, είναι νομοτελειακό αδιέξοδο να γράψουν το κέρδος τους, είτε έτσι είτε αλλιώς. Στις αρχές του έτους η Seiko ανακοίνωσε ότι διακόπτει την παραγωγή του MarineMaster, χωρίς ν’ αναφέρει λέξη περί τυχόν διαδόχου μοντέλου. Στη συνέχεια, παρουσίασε δύο ακριβά επετειακά μοντέλα,το SLA025 και το SLA019. To δεύτερο ήταν -εκ πρώτης όψης- ένα φτυστό MM300, απλά με πράσινο dial και bezel. H σημαντική διαφορά όμως αφορούσε στα υλικά κατασκευής του κρυστάλλου και της στεφάνης, ζαφείρι και κεραμικό, αντίστοιχα, η ανταπόκριση δηλαδή της Seiko στο αίτημα τόσων ετών. Επειδή τίποτε σ’ αυτή τη ζωή δεν χαρίζεται, μαζί με τις αναβαθμίσεις ήρθε και η τσουχτερή αύξηση στην τιμή. Kι αν στη αρχή δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι η τιμή αυτή αιτολογείτο από την περιορισμένη παραγωγή του SLA019, η θέση σε κυκλοφορία του νέου SLA021 (SBDX023) διαψεύδει τις ελπίδες. Το νέο MarineMaster είναι λοιπόν εδώ, με ζαφείρι και κεραμικό, τιμή πάνω από 3,000 δολλάρια και δεν ονομάζεται καν MarineMaster.
SLA019 - To πράσινο ΜΜ300 : Θα επιμείνω να το αποκαλώ ΜΜ300, γιατί στην ουσία είναι MarineMaster με τα όλα του. Ίδια κάσα, ίδια μηχανή, ίδια σχεδίαση του dial με απαλοιφή όμως του «ΜarineMaster» και βέβαια νέα στεφάνη και κρύσταλλο. Με εξαίρεση τα χρώματα, αυτό ακριβώς το ρολόϊ είναι και θα είναι (σε μαύρο) το νέο «ΜΜ300» νορμάλ παραγωγής, που ήδη διατίθεται –ως συνήθως- έξω από ‘δω. Το νέο bezel κάνει ορισμένη διαφορά, καθώς δεν είναι μόνο ψηλότερο, αλλά και ελάχιστα φαρδύτερο από το αλουμινένιο του προηγούμενου μοντέλου. Επιπλέον, το κρύσταλλο στο νέο MM έρχεται «πρόσωπο» με τη στεφάνη, αντίθετα με το προηγούμενο μοντέλο, στο οποίο το κρύσταλλο «φώλιαζε» στο εσωτερικό του bezel (ακριβώς ώστε να είναι καλύτερα προστατευμένο). Μπορεί όλ’ αυτά να μοιάζουν με λεπτομέρειες, όμως η σχεδίαση αυτή δίνει στο νέο ΜΜ μια αρκετά εκσυγχρονισμένη όψη, ειδικά εάν έχει κανείς συνηθίσει στην αισθητική του προηγούμενου μοντέλου.
Το πράσινο χρώμα δείχνει το βάθος του μόνο κάτω από ισχυρό φως –δεν είναι σαν το φωτεινό πράσινο του Hulk, είναι βαθύ κυπαρισσί που σκοτεινιάζει σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού και δείχνει σχεδόν μαύρο. Η χρονομετρία του, στις λίγες ημέρες που το έχω στα χέρια μου και ενόσω βέβαια η μηχανή στρώνει, βρίσκεται στο +3sec ανά 24ωρο (παρεμπιπτόντως το μαύρο ΜΜ τα πάει ακόμη καλύτερα, στην περιοχή του ιδανικού, με μόλις +1 sec/24h).
Με τα θηρία : -Αξίζει το νέο ΜΜ τα λεφτά του; Είναι σαφές ότι η Seiko με το τέχνασμα της απαλοιφής του διακριτικού «ΜarineMaster» αποσκοπούσε στην αποφυγή της μομφής ότι εκτόξευσε αδικαιολόγητα την τιμή του διαδόχου μοντέλου. Η αλήθεια, ως συνήθως, βρίσκεται κάπου στη μέση. Ναι μεν πρόκειται ουσιαστικά για το ίδιο παλιό καλό ρολόϊ, όμως οι αναβαθμίσεις που έγιναν σ’ αυτό αυξάνουν αισθητά το κόστος κατασκευής. Υπολογίζοντας ότι η τιμή με τον καιρό θα ισορροπήσει κάπου στα 2,700 €, νομίζω πως ναι, τα αξίζει μέχρι την τελευταία δεκάρα. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο να βρεθεί ανταγωνιστικό μοντέλο με τα νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά του ΜΜ και μάλιστα εφοδιασμένο με μια in house μηχανή σαν την 8L35, τόσο δοκιμασμένη στο χρόνο. Για τα περισσότερα ελβετικά αυτής της κατηγορίας τιμής, τουλάχιστον η κεραμική στεφάνη αποτελεί ακόμη όνειρο θερινής νυκτός, ενώ οι συγκρίσεις του ΜΜ με ρολόγια τριπλάσιας αξίας είναι, όπως πάντα χωρίς νόημα, ιδίως στο βαθμό που συζητάμε για ένα ρολόϊ κλασσικό πλέον, με καθαρά δική του προσωπικότητα και δικό του, αρκετά πλατύ, κοινό παγκοσμίως.
