Richemont v Swatch

[Megalos]

ψηφιστε την εξελιξη των εταιρειων των δυο μεγαλων γκρουπ απο τοτε που ανηκουν σε αυτα :
1) A Lange & Sohne 2000
2) Blancpain 1992
3) Breguet 1999
4) Glashutte 2000
5) IWC 2000
6) JLC 2000
7) Panerai 1997
8) Vacheron 1996
Θα βαλετε βαθμο απο το 0 εως το 10 στην καθε εταιρεια χωριστα

[Blackbird]

Δε συμφωνώ με την έννοια της ψηφοφορίας γιατί είναι κάτι που μπορεί να βασισθεί σε στοιχεία και όχι στην "αίσθηση" του καθενός. Για να παίξω όμως, μιας και ο Κωστής το έθεσε περιπαιχτικά, θα πω τι αίσθηση έχω για την εξέλιξη των εταιρειών. Η Λάνγκε 10 μιας και εξακοντίστηκε στα ύψη. Βέβαια υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος που λέει πως μιας και δεν υπήρξε εκτός Ρισμόν, δεν υπάρχει και μεταβολή οπότε παίρνει κουλούρι (0)! Mπλανπέν 8,5. Κανονικά θα τις έβαζα 10,5 αλλά τη δουλειά την έκανε ο Μπιβέρ (και ο Πιγκέ) που μετέτρεψε μια σχεδόν άγνωστη εταιρεία στον επιταχυντή που μπήκε η ελβετική ωρολογοποιεία. Έχω την αίσθηση πως έκανε και κοιλιά πριν δυο χρόνια. Μπρεγκέ 9,5 μόνο και μόνο γιατί ήδη υπήρχε, έστω ημιθανής. Τώρα πια κοιτά στα μάτια την Αγία Τριάδα. Γκλάσχιούτε 9 διότι η Λάνγκε είναι ένα σκαλί παραπάνω. IWC 6. Ήταν ήδη μεγάλο όνομα. JLC μια απ' τα ίδια, 6. Πανεράι 6. Ας είναι καλά ο Σλάι, το Χόλιγουντ και το Βαντόμ. Όσο για τη Βε Σε όντως αγιοτριαδική δεν ξέρω τι της πρόσφερε το Ρισμόν, ΔΞ/ΔΑ.

[VIWOW]

Είχα σκοπό να απαντήσω αργότερα, αλλά με "άναψε" η απάντηση του φίλου BB, οπότε βουτάω στα βαθιά...

1. A Lange & Sohne. Κατάφερε να βρίσκεται σε χρόνο ρεκόρ στο υψηλότερο σκαλί και να έχει παρουσιάσει κομμάτια σαν τα Tourbillon της και το Lange 31 και Datograph. Σίγουρα είχε τις βάσεις που της έδωσε ο δημιουργός της Blumlein, αλλά αν σκεθτούμε ότι ξεκίνησε με ένα μικρό προβάδισμα από την Glashutte, μοιραζόμενη την ίδια ιστορία, μέχρι και τον ίδιο πρόγονο και δούμε πόσο αξίζει σήμερα το ένα όνομα και πόσο το άλλο, καταλαβαίνουμε ότι δεν έχει καμμία σύγκριση. Και προφανώς μεγάλο μέρος για την διαφορά στην επιτυχία των δύο εταιρειών παίζει ο τρόπος που τις χειρίζονται τα δύο γκρουπ. Παράδειγμα η χώρα μας. Παρ' όλα αυτά εγώ στη Lange θα βάλω 8,5 γιατί νομίζω ότι έχει πολλές δυνατότητες που δεν έχει αναπτύξει και ότι στηρίζεται ακόμη κατά πολύ στην ιδιοφυεία του ιδρυτή της Gunter Blumlein.

2. Blancpain. Να μη ξεχνάμε ότι μέχρι το 2004, την είχε κάτω από τα μάτια του ο Biver, που την δημιούργησε και οτι το marketing είναι ακόμη το δικό του (ποτέ δεν θα κάνω quartz και αν κάνω να μου καεί το βίντεο). Η τελευταία σημαντική συλλογή της ήταν η Villeret και ανήκει στον Biver. Μετά, το χάος. Αυτό που λες ΒΒ, για 2 χρόνια, είναι ήδη 5. Βαθμός 3.

3. Breguet. Ο jacober που υπήρξε ο Πρόεδρος πριν το Swatch είχε περίπου την συλλογή που συνέχισε για αρκετά χρόνια μετά το 1999. Classic και Tourbillon. Τα τελευταία 3 χρόνια τα πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά νομίζω ότι αυτό έγινε περισσότερο στο πλαίσιο του ότι έπρεπε να ενδυναμωθεί η "καλή" μάρκα του γκρουπ και όχι για κανέναν άλλο λόγο. Αν πας πριν το 2006 υπήρχαν τα ίδια μοντέλα που υπήρχαν και το 1998. Προσέξτε, μιλάμε για το πόσο αναπτύσεις μια εταιρεία που έκανε ο ίδιος ο Breguet. Ο βαθμός μέχρι το 2006 θα ήταν 3, μετά 9, μέσος όρος, 6.

4.Glashutte. Ωραία κάποια μοντέλα, αλλά πολύ λιγότερο δημοφιλή από τα Lange και με εμπορική αξία πολύ μικρότερη, παρά το γεγονός ότι μοιράζονται την ίδια ιστορία και αντίστοιχο σχεδιασμό μηχανών. Λείπει το τσαφ. Βαρμός 5.

5. IWC. Μια από τις πιο επιθετικές διαφημιστικές καμπάνιες. Από περίοδο Richemont και πέρα έβγαλε: Τον αυτόματο μηχανισμό 7 ημερων, τα qp και tourbillon που φοράει το Portugieser, την σειρά Aquatimer, Ingenieur, Big Pilot κλπ. Άριστη εκμετάλευση του παρελθόντος, επένδυση σε δικές της μηχανές (αυτό το χρωστάει και στο Swatch Group που ζήτησε από τους πελάτες της να αναγράφουν το ότι φορούν τα ρολόγια τους δικές της μηχανές και τους ώθησε να αυτονομηθούν, ενώ μετά το μάζεψε). Υπήρχαν το 1999 λίστες αναμονής πουθενά για IWC; Σήμερα, μέσα στην κριση είναι από τις ελάχιστες που "δεν προλαβαίνουν" τους πεάτες τους. βαθμός 10.

6. Jaeger-LeCoultre. Ένα Reverso σε πολύ ωραίες εκδόσεις, που άρεσε μόνο σε εμένα, ένα σπορ Reverso, το Grand Sport που πούλησε πολύ λίγο, λίγα μοντέλα σε στρογγυλό σχήμα στη συλλογή Master Control, ένα παρελθόν από τις προηγούμενες δεκαετίες με πολλά quartz ρολόγια (Kryos κλπ) και "μάγκες" όλοι οι υπόλοιποι, γνωστοί και μη εξαιρεταίοι που έπαιρναν περίπου 70.000 μηχανισμούς της JLC κάθε χρόνο και "πούλογαν" ιστορία. Σήμερα, μια συλλογή Master Compressor, θεά, μερικά από τα πιο σημαντικά ρολόγια της αγοράς (Gyro Ι, ΙΙ, Grande Tradition Minute Repeater κλπ) και ίσως το πιο σημαντικό (Hybris, θα παρουσιαστεί επίσημα τον Σεπτέμβριο), ονειρεμένες εκτελέσεις ρολογιών με σμάλτο και του Atmos και calibre 101, απόκτηση ενός απο τα καλύτερα εργαστήρια καρφώματος πολύτιμων λίθων στο χώρο, υψηλή τεχνολογία (Extreme Lab κλπ). Η JLC είναι το καλύτερο παράδειγμα ότι το Richemont ξέρει να αναπτύσσει τις εταιρείες που εξαγοραζει και όχι να τις πνίγει. Έκοψε την κατασκευή μηχανισμών για άλλες εταιρείες, δίνοντας πνοή και κύρος στην JLC, ενώ οι περισσότερες ήταν δικές της εταιρείες. Δεν το κάνεις εύκολα. Βαθμός 10'.

7. Panerai. Η εταιρεία που ανέτρεψε την αγορά και άλλαξε τις συνήθειες όλων μας για το ρολόι, παράγοντας ρολόγια για πολλά χρόνια, που αποτελούνταν από μέρη που έπαιρνε από διάφορους εξωτερικούς προμηθευτές. Σήμερα μετά από 10 χρόνια έχει τους δικούς της μηχανισμούς και "παίζει μπάλα" μόνη της, στο πιο "καυτό" κομμάτι της ωρολογοποιίας. Εκεί που η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο. Να θυμόμαστε ότι όταν την αγόρασε η RIchemont ήταν ένας μύθος πεθαμένος και ένα συρτάρι με 50 μηχανές Rolex. Φανταστείτε ότι τα χρήματα που στοίχισε η εξαγορά, τα έβγαλε το Richemont από την πώληση αυτών των πρώτων 50 ρολογιών. Αυτό και αν είναι απόδοση και σωστή προώθηση. Στα συν και η απόσπαση του συμβολαίου με την Ferrari, που έχασε η GP και το οποίο ήθελαν όλοι (ανάμεσα στους οποίους και η ΡΡ, λέγεται). Το επιχείρημα με τον Stalone και το Hollywood, θα είχε νόημα αν ήταν η μόνη που χρησιμοποίησε τέτοιες μεθόδους. Η πραγματικότηα είναι ότι όλοι το έκαναν, αλλά δεν είχαν το ίδιο αποτέλεσμα και αυτό δεν είναι ποτέ τυχαίο. Βαθμός 10 στην επιτυχία και το αποτέλεσμα. Θα ήταν 8-9 αν βαθμολογούσαμε καθαρά την δημιουργικότητα, αλλά αυτός που θέλει κάτι τέτοιο θα έπρεπε να πάρει και το ρίσκο της αποτυχίας. Δεν αλλάζεις εύκολα μια τόσο επιτυχημένη συνταγή.

8. Vanheron Constantin. Πριν το 1996 ήταν το Odysseus. Το θυμόσαστε; Μετά ήρθε το Overseas και η VC, εν όψει αρχικά και επί τη ευκαιρία, αμέσως μετά, του εορτασμού των 250 χρόνων, έγραψε Ιστορία. Απίστευτα μοντέλα, σε μια συλλογή που εχει όλα αυτά τα χρόνια απίστευτη ποικιλία: τετράγωνο, στρογγυλό, παραλληλόγραμμο, tonneau, ασσύμετρο, μικρό, μεγάλο, παχύ, λεπτό κοκ. Το 2005 κατάφερε να μπει σε ευθεία αντιπαράθεση με τον μεγάλο της αντίπαλο, την ΡΡ και να δημιουργήσει μερικά από τα πιο πολύπλοκα ρολόγια όλων των εποχών (Tour de l'Ile κλπ). Παράλληλα έχει τον ρόλο του θεματοφύλακα της παράδοσης της ΥΩ, αφού τα κάνει όλα, με τον παλιό καλό τρόπο και με επιμονή. Κρατώντας την θέση της στα κλασικά ρολόγια, "κλέβει" με το Overseas πωλήσεις από την αμέσως κατώτερη σε τιμές κατηγορία σπορ ρολογιών. Και η VC ευνοήθηκε από τον "αποκλεισμο" του Swatch group, με αποτέλεσμα να δυναμώσει τις υποδομές της. Βαθμός 10.

Στο σύνολο, θα πρέπει να αξιολογηθεί χωριστά η μαεστρία που απαιτείται για να αναπτυχθούν όλα αυτά τα ονόματα, μέσα στο ίδιο γκρουπ, ενώ παράλληλα υπάρχει μια Cartier, βασίλισσα που κανείς δεν αγγίζει, μια Van Cleef & Arpels που ανεβαίνει τα τελευταία χρόνια, μια Montblanc που ξεκίνησε από το τίποτα και φιλοξενεί αριστουργήματα κλπ, κλπ

Το Swatch Group κάνει κάτι αντίστοιχα εντυπωσιακό σε τιμές από 50 έως 5.000 ευρώ, με πραγματικά αριστοτεχνικό τρόπο, αφού πολλές φορές ρολόγια διαφορετικών κατηγοριών και τιμών, κινούνται από τον ίδιο μηχανισμό. Πάντως όταν βγάζει η Omega ένα γυναικείο ρολόι, δεν σκέφτεται αν θα βλάψει την επιτυχία κάποιου άλλου και το ίδιο η Breguet, όταν βγάζει ένα Tourbillon.

Σκεφτείτε το ίδιο μεταξύ Vacheron, Cartier, JLC, IWC, Lange, Roger Dubuis, Montblanc, Panerai, Baume κλπ κλπ.

Αν ήμουν ο Macaluso θα πουλιόμουνα στο Richemont... Σκεφτείτε άλλωστ ότι ο άνθρωπος είναι Ιταλός!

Φιλικά

Κωστής

[Blackbird]

Αν και θα μπορούσα να διαφωνήσω με το σκεπτικό που βαθμολόγησες (κουβέντα να γίνεται) δε μπορώ παρά να συμφωνήσω στο εξώφθαλμο δέκα με τόνο.

Το Ρισμόν είναι όμιλος εταιρειών ειδών πολυτελείας και είναι προσανατολισμένο σε χάι-εντ ρολόγια, που σημαίνει υψηλό φινίρισμα, χειροποίητη εργασία, πολύπλοκες μηχανές, ευγενή μέταλλα. Αντιθέτως το Σουότς βασίζεται στη μαζική παραγωγή. Η Μπρεγκέ, Μπλανπέν και Γκε-Ο μοιάζουν ως κερασάκι στην τούρτα.

Ο Μπιβέρ δεν ήταν στην Μπλανπέν πριν το 1992 που αποκτήθηκε από το Σουότς;

[VIWOW]

O Jean-Claude Biver μαζί με τον Jaques Piguet αγόρασαν το ξεχασμένο όνομα Blancpain και επανίδρυσαν την ομώνυμη εταιρεία το 1982. Προφανώς τους φάνηκε ωραίο το όνομα, το ότι είχε έτος ίδρυσης 20 χρόνια πριν από την αρχαιότερη εν ενεργεία εταιρεία του χώρου (Vacheron Constantin) και ίσως και κάποια ρολόγια-μαγιά για μελλοντικά μοντέλα (50 Fathoms - και εμένα μου αρέσει, το έβαλα και στο εξώφυλλο του 3ου WOW).

Όλη η συλλογή για 10 χρόνια (σειρά 2100 κλπ) ήταν δική του υπόθεση. Το 1992 την πούλησε (ενώ παράλληλα ενοικίασε το μυαλό και τις ικανότητές του) στο Swatch και βρέθηκε (για καλή τύχη του Hayek) στο ΔΣ του γκρουπ και στην Προεδρία πολλών εταιρειών, τις οποίες έκανε όλες αγνώριστες (με την καλή έννοια). Προφανώς έλεγχε το μωρό του, την Blancpain και έτσι το 1735, αλλά και όλη η συλλογή Villeret ήταν δική του. Μάλιστα σε μια συνέντευξη που του πήρα μόλις ανέλαβε την Hublot, στην ερώτηση ποιό είναι το καμάρι του στον χώρο, μου απάντησε το απλό Villeret. (http://clepsydre.gr/read_article.php?id=311).

Ενδιαφέρον έχει και πως χειρίστηκε ο Hayek τα μεγάλα ονόματα κατασκευής μηχανών που εξαγόρασε...

Σίγουρα πάντως έχεις δίκιο ότι είναι άλλο το concept του από του Richemont. Δεν ξέρω αν γνωρίζετε ότι ήταν δικό του θέμα η ιστορία με το Smart, το οποίο ήθελε να είναι το Swatch της αυτοκίνησης και αποτραβήχτηκε όταν η Mercedes Benz ήθελε να το βγάλει ακριβό (για το είδος του).

Ενδιαφέρον έχει επίσης ότι πριν από όλα αυτά ο Hayek είχε ζήσει στην Ελλάδα και δούλευε στη Δέλτα.

Πάντως στο Richemont οι φίλοι του ρολογιού, από τους οποίους στην αρχή κάποιοι "έκραξαν" την εξαγορά JLC, IWC, Lange προς 2 δις ευρώ (!), χρωστάμε πολλά. Μεταξύ των άλλων και την ανάπτυξη της Audemars Piguet, η οποία κατείχε το 60% των μετοχών της JLC και έτσι βρέθηκε το 2000 με ζεστό χρήμα, που επένδυσε στην ανάπτυξή της. Βέβαια η τιμή εξαγοράς των τριων εταιρειών ήταν υπερβολική, πολύ παραπάνω από την αντικειμενική τους αξία την εποχή εκείνη και έγινε μέσα στο κλίμα ευφορίας του 2000, με την διάθεση του γκρουπ να δείξει ότι δεν θα αφήσει σε κανέναν τη χαρά να μπει στο χώρο της ΥΩ, από τα άλλα γκρουπ. Όταν βέβαια μετά από 9 μήνες έπεσαν οι δίδυμοι πύργοι, όλοι "πάγωσαν", γιατί φοβήθηκαν μια κάμψη της αγοράς που δεν είχαν υπολογίσει όταν επένδυαν.

Σημαντικό ρόλο στην τιμή εξαγοράς (έλα Στέφανε, σε φτιάχνω πάλι) έπεξε το μεγάλης αξίας υπερσύγχρονο και υπερπλήρες (μόνο κροκόδειλους στη λίμνη δεν έχει) εργοστάσιο της J A E G E R - L E C O U L T R E!!!!!!

Φιλικά

Κωστής

[StefMac]

Έχω μεινει άφωνος !!!
Σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά για όλα αυτά που έμαθα !!!

Φιλικά Στέφανος.

[Blackbird]

Άφωνος; Που να διαπιστώσεις πως πρόκειται για έναν όμορφο κόσμο, αγγελικά πλασμένο. Φαντάζομαι ο Κωστής έχει πολλά ακόμα να πει ειδικά για το χειρισμό των κατασκευαστών μηχανών από το γαλατόμάνατζεργιαουρτάεπιχειρηματίαπαγωτατζήδιασώστητηςελβετικήσωρολογοποιίασόλατασφάζω-όλαταμαχαιρώνω (κυριολεκτικά) Χάγιεκ.

[StefMac]

Αυτό που του αναγνωρίζω του Κυρίου Αβραάμ Χάγιεκ είναι ότι είχε όραμα και πάθος ...
Και το χρήμα βεβαίως- βεβαίως !

Φιλικά Στέφανος.

[Megalos]

Δημητρη μου νομιζω οτι εχεις καταρριψει σημερα ρεκορ Γκινες : της μεγαλυτερης λεξης
στην ελληνικη γλωσσα

[VIWOW]

101 γράμματα συν την παύλα!!!

Και εγώ θεωρούσα μεγάλη τη λέξη

Donnaudampfshiffartgesellschaftskapiten

που είχα μάθει όταν έκανα γερμανικά.

Τι να πω; Ούτε το ένα τρίτο δεν είναι αυτής του λογοπλάστη ΒΒ....

Ένα γράμμα για κάθε σκυλάκι Δαλματίας!

Πάντως έξω από την πλάκα, ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος που είναι ιδιοκτήτης της Δέλτα είναι από τους πλέον ενδιαφέροντες, δυναμικούς και καλιεργημένους βιομήχανους που υπάρχουν. Μετέτρεψε άλλωστε μια οικογενειακή μικρή επιχείρηση, σε διεθνή κολοσσό. Δεν είναι τυχαίο το τι υπαλλήλους και συνεργάτες διάλεγε...

Φιλικά

Κωστής

ΥΓ. Θα γράψει κανείς καμία βαθμολογία ή έστω ένα σκεπτικό επάνω στις συλλογές; Τι σας άρεσε και τι όχι; Τι θεωρείτε σωστή εκμετάλλευση του παρελθόντος μιας εταιρείας;