Ο Sparus έπινε τσίπουρο και κένταγε ένα ταξίμι με το τρίχορδο…
Όταν ξαφνικά αναρωτήθηκε…. Άραγε τι μέρα είναι σήμερα;
Γύρισε το χέρι του και κοίταξε τον πιστό του φίλο από την μακρινή άπω ανατολή περιμένοντας μια απάντηση.
Μάταια όμως, ο παλαιστής από τη μακρινή χώρα που ανατέλλει ο ήλιος τρεμόπαιξε τη λουμινόβα του ντροπιασμένος και μαζεύτηκε προσπαθώντας να κρύψει τον όγκο του. Δυστυχώς δεν μπορούσε να του απαντήσει…
Ο Sparus ένιωσε σαν χαμένος, δεν ήξερε τι μέρα είναι. Ο πιστός του φίλος που τον ακολουθούσε παντού και άντεχε κάθε είδους κακουχίες, χωρίς ποτέ να παραπονεθεί, αδυνατούσε να του δώσει λύση σε ένα πρόβλημα που αντιμετώπιζε πάντα στις διακοπές.
Άφησε στην άκρη το τρίχορδο και άδειασε με μιας το ρακοπότηρο προσπαθώντας να βρει μια λύση.
Τότε του ήρθε μια ιδέα… Άνοιξε τη μαγική του οθόνη και μπήκε στο βιβλίο των σοφών σίγουρος ότι θα έβρισκε εκεί, για άλλη μια φορά, τη λύση στο πρόβλημά του.
Θυμήθηκε ότι στις σελίδες του βιβλίου των σοφών είχε διαβάσει κάτι για έναν δράκο που θα μπορούσε να τον βοηθήσει…
Άρχισε να ψάχνει το βιβλίο… Οι σοφοί, που ήξεραν πολλά, έγραφαν ότι ο δράκος ήταν η καλύτερη λύση για το πρόβλημά του. Ήταν σκληροτράχηλος, έβλεπε πολύ καλά και τη νύχτα και ήξερε και τι μέρα είναι! Κάποιοι μάλιστα έγραφαν ότι είναι και όμορφος παρά το άγριο παρουσιαστικό του.
Ο Sparus δεν περίμενε άλλο. Το επόμενο πρωί έκανε το μαγικό ξόρκι που θα του έφερνε πιο γρήγορα το δράκο και περίμενε…
Και ένα πρωί…
Ο Sparus άνοιξε το κλουβί προσεκτικά και αντίκρισε το πορτοκαλί πρόσωπο του δράκου που κοιμόταν…
Τον πήρε στα χέρια του και τον κούνησε απαλά. Άκουσε ένα θόρυβο από γρανάζια που γύριζαν και η καρδιά του δράκου άρχισε να χτυπά.
Παρά το άγριο παρουσιαστικό του ο δράκος είχε μια μοναδική προσωπικότητα και γοητεία.
Φαινόταν πολύ στιβαρός και ανθεκτικός. Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε η ατσάλινη ουρά του που τη χρησιμοποιούσε για να πιάνεται γύρω από το χέρι. Θυμήθηκε ότι αυτό το έγραφε και το βιβλίο των σοφών. Στην γυαλισμένη πλάτη του δράκου υπήρχε ανάγλυφο ένα παλιρροϊκό κύμα, χαρακτηριστικό της φυλής στην οποία ανήκε.
Το στεφάνι γύρω από το πρόσωπό του γύριζε σχετικά εύκολα με ένα χαρακτηριστικό και σχετικά έντονο ήχο. Προεξείχε λίγο σε σχέση με το κρυστάλλινο πρόσωπο του δράκου για να το προστατεύει από τυχόν χτυπήματα, αλλά δεν ευθυγραμμιζόταν απόλυτα με τα σημάδια στο πρόσωπό του.
Η κορώνα του στην αρχή ήταν λίγο δύστροπη, έμοιαζε να έχει άμμο στις σπείρες της, αλλά πολύ σύντομα έστρωσε και λειτουργούσε άψογα.
Το πρόσωπο του δράκου ήταν φωτεινό και εκφραστικό. Οι δείκτες του ήταν σε απόλυτη συμφωνία με τις γραμμές του προσώπου. Καταλάβαινες αμέσως τι ήθελε να σου πει και ήξερε και τι μέρα είναι! Ακόμα και τη νύχτα η συνεννόηση ήταν άψογη και ο δράκος φαινόταν ότι μπορεί να του φωτίζει ακόμα και το δρόμο για το σπίτι.
Ο Sparus ήταν πολύ ευχαριστημένος. Επιτέλους θα ήξερε τι μέρα είναι και θα μπορούσε να δώσει άδεια στον παλαιστή για να κάνει κι αυτός διακοπές.
Χαρούμενος πήρε δώρο στο δράκο δύο καινούριες ουρές για να τον ξεκουράζει από το βάρος της ατσάλινης.
Το μόνο ερωτηματικό που έμενε ήταν η καρδιά του δράκου. Το βιβλίο των σοφών έγραφε ότι ήταν πολύ ανθεκτική στο stress και στις μεγάλες πιέσεις, αλλά ήταν ατίθαση και χτύπαγε μα τους δικούς της ρυθμούς.
Ο δράκος όμως συμπάθησε το νέο του φίλο και έδειξε τον καλό του χαρακτήρα. Ήταν λίγο βιαστικός βέβαια, αλλά μόνο 8’’ την ημέρα και δεν άλλαζε ρυθμούς από μέρα σε μέρα χωρίς να αφήνει ποτέ το χέρι του Sparus.
Όλα έδειχναν ότι θα ζήσουν καλά κι εμείς καλύτερα, αλλά η μοίρα είχε άλλα σχέδια….
TO BE CONTINUED…
.......ωραια ιστοριουλα....ωραιο ρολοι...σωστη επιλογη.... 
