, η επιμελής στίλβωση, όλ' αυτά έδιναν (δίνουν) την αίσθηση στον κάτοχο της υπεροχής του ρολογιού σε σχέση με τα λεγόμενα "της σειράς". Χώρια απ' αυτό, με τα ίδια λεφτά που έκανε το ΜΜ δεν αγόραζες -ποτέ ούτε καν σήμερα- ελβετικό αντίστοιχης ποιότητας και αξιοπιστίας.Τώρα, ότι κάποιοι απ' τη χαρά τους το παρατράβηξαν και το έβαλαν το ρολόϊ σε κόντρες στα Λιμανάκια του παγκόσμιου ιστού με όλα τα καταδυτικά θηρία, είναι γεγονός. Στις κόντρες αυτές, εντάξει, λογικό είναι να καταδεικνύεται πως τελικά πάνω-κάτω ό,τι πληρώνεις παίρνεις. Φυσιολογικά, σε τέτοιες συγκρίσεις επικρατεί ο Γολιάθ. Το συμπαθές όμως της υπόθεσης, ο ηθικός νικητής, αναδεικνυόταν πάντα το ΜΜ.
Αγαπάμε λοιπόν ΜΜ, όχι επειδή είναι καλύτερο ρολόϊ από τα ιερά τέρατα των βυθών, αλλά επειδή ύψωσε και υψώνει ανάστημα ανάμεσά τους. Κι αν ακόμη κάποιοι αισθάνονται ότι το δικό τους το Μarine Master πατάει χάμω σα σκουλήκι το κάθε Cameron που θα λάχει στο δρόμο του, και πάλι δεν είναι κακό -καλό είναι. Ακόμη κι αν είναι γραφικό, δεν παύει να είναι ευχάριστο το γεγονός ότι ένα ρολόϊ δίνει σε τόσουυς ανθρώπους την αίσθηση (έστω και ψευδαίσθηση) της απόλυτης δικαίωσης των επιλογών τους.
Εν τέλει (για να μείνουμε και on topic), μ΄αυτά και μ' αυτά το ΜΜ είναι ήδη classic, αναμφισβήτητα. Το Pelagos δεν είναι, τουλάχιστον όχι ακόμη.
Κι ας μην ξεχνάμε : -H μαμά Seiko προίκισε το ΜΜ με αφινίριστη GS καλίμπρα. To δε Pelagos, εξ όσων είμαι σε θέση να γνωρίζω δεν (επαναλαμβάνω : δεν) φοράει αφινίριστη 3235. Τσιγκουνιές της μαμάς Rolex....
