Αντώνη είναι σαφές ότι για να εκφέρει γνώμη κάποιος θα μπορούσε ακόμη και να μην έχει καν ρολόι. Το ίδιο ισχύει Κώστα και για να κρίνει. Απλά αυτά που διάβασα εγώ παραπάνω δεν είναι κρίσεις, ούτε γνώμες.
Είναι αφορισμοί και αδυναμία να καταλάβουμε ότι η δική μας στάση δεν αφορά την υφήλιο, ούτε μπορούμε να μιλάμε τόσο απόλυτα, όταν εμφανώς δεν γνωρίζουμε το θέμα σφαιρικά.
Για το λόγο αυτό και ρώτησα ποια ρολόγια έχει (ή έστω ποιό) για να αποδείξω ότι ακόμη και όλοι οι καταναλωτές να ήταν σαν τον ΠΑΡΑΞΕΝΟ τόσο σίγουροι ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η καινοτομία, πάλι θα την πάταγαν τα εργοστάσια αν τους άκουγαν γαιτί στην πράξη δεν αγοράζουν καινοτόμα ρολόγια, αλλά όταν έρχεται η ώρα να βάλουν το χέρι στην τσέπη αγοράζουν συντηρητικά
Τα περί κοινωνικής επιφάνειας και οικονομικής είναι λαικισμός γιατί τα ζητήματα της καινοτομίας, μόδας, εξωτερικής εμφάνισης, εμπλοκής επωνύμων σταρ κλπ, μπορούμε εξίσου να το συζητήσουμε για ακριβά και για φτηνά ρολόγια. Άρα δεν το έθεσα ελιτίστικα, αλλά σε κάθε περίπτωση.
Ενδεικτικό είναι ότι ο ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ με ρωτάει τι με συγκινεί εμένα, αφού προφανώς δεν αντιλαμβάνεται ότι και εγώ όπως και αυτός είμαι ένας από τους 7 δισεκατομμύρια πιθανούς αγοραστές ενός ρολογιού, οπότε η προσωπικές μου προτιμήσεις δεν έχουν αξία στη συζήτηση αυτή. Εδώ προσπαθούμε (τουλάχιστον εγώ προσπαθούσα) να εντοπίσουμε το τι είναι μάρκετινγκ και τι "καθαρή" ωρολογοποιία, αλλά και να προσδιορίσουμε την ανάμειξη και τον τρόπο παρέμβασης του μάρκετινγκ στην παραγωγή ρολογιών.
Επίσης εμένα με ενοχλεί κάποιος που είναι ωρολογοποιός να θέλει να δείρει τους υπεύθυνους μάρκετινγκ, σοβαρά ή για πλάκα, χωρίς τους οποίους η παραγωγή ρολογιών θα ήταν ελάχιστη και αυτό θα είχε αρνητικό αποτέλεσμα και στην δουλειά του. Χωρίς διαφήμιση και μάρκετινγ δεν υπάρχει βιομηχανια. Και η ωρολογοποιία είναι βιομηχανία. Σε όσους δεν αρέσει, στον Journe.
Ως ωρολογοποιος πως εξηγεί το γεγονός ότι η εταιρεία που μοιάζει να έχει το πιο δυνατό και πλούσιο μάρκετινγκ, η Hublot, έχει μηδενικές επιστροφές προβληματικών μηχανισμών;
Βρίσκει ο ίδιος από την εμπειρία του ότι οι εταιρείες χωρίς μάρκετινγκ (αλήθεια ποιές είναι αυτές;) έχουν καλύτερα μηχανικά ρολόγια;
Αναφέρει το Co Axial ως και δική του επιλογή ποιοτικού και καινοτόμου ρολογιού. Πιστεύει ότι όταν ο Biver (πάλι αυτός ο μαρκετίστας) έβαλε το Co Axial στα Ω, δεν ήταν μια κίνηση του μαρκετινγκ; Και γιατί συνέβη αυτό 25 χρόνια μετα την ανακάλυψη του G. Daniels;
Και ερχόμαστε στο σχόλιο του Κώστα:
"και οι δικες σου αποψεις Κωστη οπως και να το κανεις ειναι μονομερεις και απο την οπτικη γωνια του ειδικου δημοσιογραφου, εκδοτη η εστω γνωστη του
χωρου..."
Το "έστω" είναι χαριστικό; Είναι υποχώρηση; Ή είμαι γνώστης;
Τώρα για το υπόλοιπο. Έχει κανείς την εντύπωση ότι μεταφέρω τις προσωπικές μου εικόνες και σκέψεις, όπως ο καθένας κάνει; Στα αυτοκίνητα ναι. Στα ρολόγια όμως όχι. Έχω μιλήσει με όλους τους σημαντικούς Προέδρους και ωρολογοποιούς και από το πρώτο ήδη ποστ του τόπικ λέω συμπτωματικά, ότι μόλις έμαθα για το ρολόι με φόρτιση κουρδίσματος 41 ημερών (το ξέρει κάποιος άλλος ποιό είναι; Άρα κατ' αρχάς δεν έχουμε και την ίδια ποσότητα και βάθος πληροφοριών και είναι φυσικό), τηλεφώνησα σε κάποιους φίλους μεγάλους ωρολογοποιούς και τους ρώτησα στα γαλλικά "t'in toute?" (δηλαδή στα γιαννιώτικα τι είναι ετούτο;) και μετά έγραψα αυτό που μου είπαν ότι δηλαδή είναι μάρκετινγκ και γιατί είναι μάρκετινγκ και όχι επίτευγμα της τεχνολογιας. Δεν νομίζω ότι αν ψάξεις τα φόρουμ σε όλο τον κόσμο θα βρεις κάποιον που να το γράψει. Οι "γνώστες που ψαχουλεύουν" αγαπητέ Κώστα θα την φάνε την μπανανόφλουδα μέχρι κάτω... Και να θυμόμαστε πάντα ότι εγώ κινδυνεύω να χάσω έναν διαφημιζόμενο και όμως το γράφω, ενώ οι υπόλοιποι "αγνοί" δεν το γράφουν, ενώ δεν θα έχαναν τίποτα.
Δεν είμαι λοιπον Κώστα μου "ένας δημοσιογράφος". Είμαι ο Κωστής. Καθημερινά εκτίθεμαι γράφοντας για ρολόγια εδώ και 15 χρόνια, χιλιάδες κείμενα. Δεν είμαι ο ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ να μη με ξέρει κάποιος σε βάθος χρόνου. Άρα ή είμαι μονομερής, ή δεν είμαι. Αλλά με επιχειρήματα. Αν είμαι μονομερής θα φαινόταν. Θα έλεγα σε όλους τι θα πρέπει να αγοράσουν. Κοίτα λίγο τα ποστ μου. Τι είπα στο παιδί που σκεφτόταν το Hublot; Του είπα τι να πάρει; Του εξήγησα τι είναι και τι διαφορές έχει με τα άλλα.
Μπορεί ο καθένας να δει στο περιοδικό μου στο εξώφυλλο ρολόγια εταιρειών που δεν διαφημίστηκαν ποτε και να συμπεράνει άν είμαι μονομερής ή κάτι άλλο.
Σήμερα συμμετέχω σε συζητήσεις με ανθρώπους του χώρου που βρίσκονται υψηλότερα από τους Προέδρους για το μέλλον της ωρολογοποιίας, αφού όλα θα αλλάξουν τα επόμενα χρόνια. Είναι φυσικό να έχω μια θεωρηση των πραγμάτων πολύπλευρη.
Πριν ασχοληθώ με τα ρολόγια δούλευα στη διαφήμιση.
Τα περιοδικά μου περιέχουν αλήθειες που κανείς δεν τολμάει να πει στο χώρο.
Ποιο περιοδικό ή ποιο φόρουμ έβαλε τους 10 μεγαλύτερους ωρολογοποιούς στον κόσμο να πουν ότι ο χρονογράφος είναι πιο δύσκολος από το tourbillon στην κατασκευή; Στο WOW, το είπαν οι: G. Daniels, P. Dufour, P. Buclin, C. Selmoni, G. Papi, J.P. Musy, C. Laurrent, P.M. Golay, G. Genta και στο επόμενο το λέει ο F. Muller και ο πιο σημαντικός άνθρωπος στον χώρο της ωρολογοποιίας.
ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ, ή σου φαίνεται ότι χάρηκαν οι πελάτες μου που έγραψα ότι τα ρολόγια που πουλούν 150.000 δεν είναι τελικά και τόσο δύσκολα στην κατασκευή; Έχω λοιπόν αποδείξει ότι ξέρω και να αντιμετωπίζω τα θέματά μου αντικειμενικά και τα γνωρίζω πολύπλευρα.
Ένοχλήθηκα από κάποια σχόλια και θα αναγκαστώ να θυμίσω κάποια πράγματα.
Γράφει ο Δημήτρης
"στο τέλος αυτό που καθορίζει το πως θα πάνε οι πωλήσεις μιας μάρκας δε καθορίζονται από τους ωρολογοποιούς ή τους δημοσιογράφους (δεν διαβάζουν όλοι, ακόμα και οι συλλέκτες συνεχώς περιοδικά) αλλά από τη μάζα που θα πάρει κάτι που απλά αρέσει."
Όταν ξεκίνησα να ασχολούμε με τα ρολόγια το 1995 στην Ελλάδα ήταν γνωστές λίγες εταιρείες. Οι Rolex, Cartier, Bulgari, VC. TAG.
Αυτό δεν ήταν διεθνές πρόβλημα γιατί στην Γερμανία για παράδειγμα το Reverso πούλαγε περισσότερα από τα Rolex και στην Γαλλία, η JLC ήταν 2η δημοφιλής εταιρεία μετά την Cartier.
Εδώ την γνώριζαν ελαχιστοι και ο τα καταστήματα την θεωρούσαν πρόβλημα. Η IWC ήταν παντέλως άγνωστη.
Χρειάστηκαν δεκάδες άρθρα και παρουσιάσεις στην Very Important Watches, για να αποκτήσει φίλους στην Ελλάδα και να γίνει επιπλέον και μόδα. Χρειάστηκε να μιλάω εγώ συνέχεια για το Reverso και να με κοιτούν με μισό μάτι οι υπόλοιποι πελάτες μου εισαγωγείς ρολογιών.
Ποιά ήταν η "ΜΆΖΑ" που ανέδειξε την IWC; Την JLC. την αγάπησε ο Στέφανος ή οι υπόλοιποι από τις ΜΑΖΕΣ που μαζεύτηκαν στο Σύνταγμα να διαδηλώσουν υπέρ των ποιοτικών ρολογιών ή από τη δουλειά μου; Έγραψα το πρώτο μου άρθρο για το tourbillon, το Antiqurorum, τον Philippe Dufour, τον Kurt Klauss, τον Paul Buclin, τον Svend Andersen, τον Antoine Preziuso το 1998. Το 1999, 10.000 επισκεπτες της VIW Millennium τους γνώρισαν από κοντά. Στην ίδια έκθεση έγινε η πρώτη επιτυχημένη για τη χώρα μας συλλεκτική έκδοση ρολογιού (πουλήθηκαν 100 Franck Muller με την ελληνική σημαία σε 3 ημέρες). Ποιά μάζα τα ήξερε όλα αυτά τότε; Έβαζα από ένα Roger Dubuis σε κάθε Ώρες Status επί 4 χρόνια και έκανε η εταιρεία την εμφάνισή της στην VIW χωρίς καν να έχει αντιπρόσωπο στην Ελλάδα. Έβαλα τον Richard Mille στο εξώφυλλο του Ώρες την πρώτη χρονιά που εμφανίστηκε, ενώ δεν ήταν διαφημιζόμενος και το περιοδικο δεν ήταν δικό μου και ήρθε στην VIW και εξέθεσε μετά λίγα χρόνια χωρίς να έχει αντιπρόσωπο. Αν ερχόσασταν στην VIW θα είχατε γνωρίσει τον υπέροχο Alain Silberstein τον JF Ruchonnet, τον Dufour, τον Andersen, τον Halter, τον Lederer (αυτόν που έχει τα BLU), τον Preziuso. Θα είχατε δει το Antiquorum με τον Lemenager τον σημαντικότερο εκτιμητή του.
Αυτές οι παρουσιες όπως καταλαβαίνετε δεν μου έφεραν χρήματα. Μου στοίχισαν. Και όλα αυτά τα έκανα γιατί πιστεύω ότι μέσα από ατους τους ανθρώπους μπορεί κανείς να αγαπησει και να εκτιμήσει την αξία του μηχανικού ρολογιού. Επένδυσα στο να προσεγγίσει και να αγαπήσει περισσότερος κόσμος το ρολόι στην χώρα μας. Να δει ότι σημαντικότερο υπάρχει.
Δεν ήξερα ότι αυτο θα γινόταν αυτόματα μια ημέρα μέσω των μαζών...
Νομίζω ότι έγραψα πολλά και στην Ελλάδα πάντα παρεξηγείσαι εύκολα.
Απλά με ενοχλεί ότι πάντα υπήρχαν άνθρωποι που με φασιστική νοοτροπία, κατηγορούσαν την δημοκρατικότατη διαδικασία του μάρκετινγκ, θεωρώντας το καταναλωτικό κοινό χαιβάνια και μη γνωρίζοντας αυτό που ξέρει ο καθένας που δουλεύει σε αυτή τη δουλειά. Ο πελάτης είναι αυτός που καθορίζει την αγορά. Η πώληση προιόντων είναι μια καθαρά δημοκρατική διαδικασία που διέτεται βέβαια από τους νόμους της αγοράς, αλλά έχει ως επίκεντρο τον καταναλωτή.
Φιλικά
Κωστής
)
