FORD vs FERRARI: Η ιστορία πίσω από την ταινία Le Mans '66
Αυτός είναι ο τίτλος της ταινίας για μια «κόντρα» ανάμεσα σε δύο από τις σημαντικότερες μάρκες του παγκοσμίου Motorsport, η οποία κορυφώθηκε πριν από κάτι παραπάνω από μισόν αιώνα, στον αλήστου μνήμης αγώνα των 24 ωρών του Le Mans του 1966. Ένας «πόλεμος» με όλη τη σημασία της λέξης, μιας και οι ρίζες τούτης της διαμάχης απαντώνται στις αρχές της δεκαετίας του 1940. Με τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο να μαίνεται, Ferrari και Ford διαδραμάτισαν σημαίνοντα ρόλο στις εξελίξεις της εποχής, μιας και η «scuderia» είχε λάβει διαταγή από την κυβέρνηση του Benito Mussolini, προκειμένου να κατασκευάσει τους κινητήρες και τα εξαρτήματα των αεροσκαφών της ιταλικής πολεμικής αεροπορίας, την ώρα που η Ford συνεργαζόταν στενά με τις Συμμαχικές Δυνάμεις, ώστε τα αεροπλάνα Β-24 με κινητήρες των «μπλε οβάλ» να βομβαρδίσουν τις εγκαταστάσεις της Ferrari! Έπρεπε, όμως, να περάσουν σχεδόν δύο δεκαετίες, προκειμένου αυτή η υποβόσκουσα προαιώνια κόντρα να εκδηλωθεί. Και μάλιστα με τρόπο εκκωφαντικο.
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν το «ναυάγιο» μιας διαφαινόμενης επιχειρηματικής συμφωνίας που θα τάραζε τα νερά του παγκόσμιου μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν ο Henry Ford II έπαιρνε μια πολύ σημαντική απόφαση: την εμπλοκή της εταιρίας του στους αγώνες ταχύτητας και δη στον πολύ απαιτητικό 24άωρο αγώνα Le Mans. Το πλάνο του Αμερικανού επιχειρηματία ήταν πλήρως οργανωμένο. Μόνο που του έλειπε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για τη συμπλήρωση του παζλ: δεν διέθετε το κατάλληλο αγωνιστικό αυτοκίνητο. Εκείνη την εποχή στον αγώνα κυριαρχούσαν οι ευρωπαίοι κατασκευαστές και δη η Porsche, η Alfa Romeo και η Ferrari. Ο Ford είχε αποφασίσει πως για να μπορέσει να εκπληρώσει την επιθυμία του για νίκη στο La Mans έπρεπε να αγοράσει μία από τις συγκεκριμένες εταιρείες. Και δεν άργησε να κάνει την κίνησή του. Πήρε το αεροπλάνο από το Ντιτρόιτ και ταξίδεψε στην Ιταλία. Οι πρώτες διερευνητικές κρούσεις με τον Enzo Ferrari είχαν ήδη γίνει και ο Ιταλός έδειχνε θετικός στο ενδεχόμενο πώλησης της «scuderia» στον Ford. Άλλωστε και για τον ίδιο τον Ford η Ferrari ήταν η πρώτη και βασική επιλογή του, με δεδομένο πως η εντυπωσιακή και πανέμορφη 330 ήταν το αυτοκίνητο που… σάρωνε εκείνα τα χρόνια στον αγώνα Le Mans. Επομένως, αγοράζοντας τη Ferrari θα είχε και… έτοιμο αγωνιστικό μοντέλο και μιαν ομάδα έμπειρη για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις!
Οι διαπραγματεύσεις όδευαν προς το τέλος τους, με τον Ford να έχει ακουμπήσει στο τραπέζι 10 εκατομμύρια δολάρια, ποσό αστρονομικό για τα δεδομένα της εποχής. Ο Ferrari, όμως, έκανε πίσω όταν διαπίστωσε πως στους όρους της συμφωνίας υπήρχε κι ένας, ο οποίος προέβλεπε πως η Ford θα είχε τον πλήρη έλεγχο της αγωνιστικής ομάδας αλλά και της εταιρείας συνολικά. Ήταν κάτι το οποίο δεν θα μπορούσε ποτέ να δεχθεί ο «Commendatore», ο οποίος διεμήνυσε στον Ford πως η συμφωνία δεν θα ολοκληρωνόταν. Μάλιστα ήταν τόσο εκνευρισμένος, ώστε σημείωσε δίπλα στους όρους με κόκκινο μελάνι πως ήταν «μη αποδεκτοί» και πέταξε το προσύμφωνο στους εκπροσώπους του Ford, χρησιμοποιώντας «λέξεις, οι οποίες δεν συμπεριλαμβάνονται σε κανένα λεξικό», όπως χαρακτηριστικά είπε ο παριστάμενος σε πόλη τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, γραμματέας του Ferrari, Franco Gozzi και αποχώρησε από την αίθουσα των διαπραγματεύσεων.
Ο Ford είχε μείνει άναυδος από την αντίδραση του Enzo. Μην μπορώντας να πιστέψει την άσχημη τροπή που πήραν οι διαπραγματεύσεις, στράφηκε προς άλλες ομάδες, όπως η Lola, η Cooper και η Lotus, προσφέροντας χρήματα για να τις εξαγοράσει. Όμως ούτε κι εκεί βρήκε ευήκοα ώτα. Έτσι επέστρεψε με άδεια χέρια στο Μίτσιγκαν. Ο εκνευρισμός του Ford από την απόρριψη του Ferrari ήταν τόσο έντονος, ώστε από το αεροδρόμιο κατευθύνθηκε αμέσως στο γραφείο του και συγκάλεσε έκτακτη σύσκεψη με τη συμμετοχή όλων των κορυφαίων στελεχών της εταιρίας του. Σε μιαν έξαρση συναισθημάτων και με ολοφάνερη την απογοήτευση που είχε μετατραπεί σε άκρατο εκνευρισμό, στα όρια του μίσους, ο Ford απευθύνθηκε στους συνεργάτες τους, λέγοντάς την αλήστου μνήμης φράση:
«Go to Le Mans, and beat Ferrari’s ass» .
Διορθωσεις δικες μου μετα απο λιγο ψαξιμο:
Λανθασμένα γράφεται πως ο Ford ταξίδεψε στην Ιταλία για να συναντήσει τον Enzo. Επίσης, ο Lido Anthony “Lee” Iacocca (κορυφαίο στέλεχος που προέτρεψε τον Ford να ακολουθήσει η εταιρία μια πιό σπόρ κατεύθυνση) δεν ταξίδεψε ποτέ στην Ιταλία αλλά το επιτελείο της εταιρίας.
Το όχι του «γέρου» απέναντι «σε μια άσχημη εταιρεία που βγάζει άσχημα αυτοκίνητα, σε ένα άσχημο εργοστάσιο» όπως την χαρακτήρισε είναι αληθινή όσο και προμελετημένη ώστε ο Ιταλός να ανεβάσει την τιμή και να καταφέρει να πάρει περισσότερα από την οικογένεια Ανιέλι και τη Fiat.
Υπαρχουν και μερικα αλλα λαθη στην ταινια τα οποια ειναι του σκηνοθετη για να εχει πιο πολυ σασπενς η ολη ιστορια.
Σε αυτον τον δικαιο εκνευρισμο λοιπον του Φορντ για την λαμογια που του εκανε ο ενζο και στην εμμονη του να κατασκευασει ενα αυτοκινητο-νικητη οφειλεται η δημιουργια του Ford GT-40 το οποιο εσκισε στον συγκεκριμενο αγωνα κατακτωντας και τις 3 πρωτες θεσεις !
Να λοιπον το ρολόι της εκκινησης εκεινης της ιστορικης για τον μηχανοκινητο αθλητισμο ημερας
και κοιταξτε πως φωτογραφοι-δημοσιογραφοι κλπ εχουν στραμενο το βλεμμα τους στην εκκινηση.
Μεγάλη προσοχη στη λεπτομέρεια βλεπω 
