Καποτε πιτσιρικαδες του γυμνασιου με το που τελειωναν οι εξετασεις τον Ιουνιο και οχι μονο, κατεβαιναμε απο την Ηλιουπολη με τα ποδια βεβαια, προς την θαλασσα στην Γλυφαδα η Αγ Κοσμα για μπανιο ,βολτα κλπ.
Τοτε στην Γλυφαδα εφιαχναν τις μαρινες ριχνοντας τα τεραστια μπλοκ και αλλα διαφορα διαμορφονοντας ετσι ολη
την παραλια οπως ειναι τωρα,γιατι το τοτε δεν ειχε καμια σχεση μ αυτο που βλεπουμε εκει σημερα.
Πανω σ αυτες τις πετρες ειχαμε βολευτει κι απο εδω βουτουσαμε και με κανα καλαμι ψευτοψαρευαμε.
Μου ειχε φερει και φορουσα ο θειος μου ενα ρολοι απο την πολη, απ οπου εχω και καταγωγη, δεν θυμαμαι
την μαρκα αλλα το σημα του ηταν οι ιχθεις οπως του ζωοδιου ηταν και σημαντικο αυτο για μενα γιατι τοτε ρολοι στην ηλικια μου λιγα παιδια φορουσαν.
Ετσι λοιπον εκει πανω σ αυτες τις πετρες καπως γινεται και το σπουδαιο αποχτημα φευγει απο το χερι μου και πεφτει
αναμεσα σ αυτους τους ογκολιθους σε βαθος που το βλεπαμε ομως.
Τι αγκιστρια ,τι γαντζους ,τι πατεντες καναμε αλλα τιποτα παει το ρολοι.
Καταλαβαινετε τωρα τι εγινε, τελος παντων παει περασε, αυτο εδω ομως το μικρο γεγονος θελω να το συνδιασω
μενα σημαντικοτερο για μενα που εινα το ακολουθο.
Σ αυτο το σημειο που κολυμπουσαμε και στο βαθος ερχονταν και εδενε η θαλαμηγος του Ωναση η <<Χριστινα>>
Μια μερα λοιπον ερχεται απο το Χριστινα μια βενζ/τος με κοσμο μεσα και αραζει ακριβως διπλα μας και βλεπουμε
να κατεβαινει ο Αρισ/λης, ο Αλεξανδρος, η Χριστινα, και καποιοι απ το πρωσοπικο, ειχα ενα καλαμι και ψαρευα,
με πλησιαζει ο Αλεξανδρος και με μεγαλη ανεση αρχιζει να με ρωτα για το πως παει η ψαρια κι αλλα διαφορα
τετοια κλπ κλπ. και η Χριστινα πιο κει να παρακολουθει.Η ακατος φορτομενη με κοκα κολες που πρωτη φορα τις βλεπαμε (ηρθαν πολυ αργοτερα εδω) και αλλα κιβωτια με ποτα.
Κατα την διαρκεια του καλοκαιριου εκεινου αυτο ξαναγεινε αλλη μια φορα παλι το ιδιο με τον Αλεξανδρο
αλλα η παρεα του ηταν διαφορετικη αυτη την φορα.
Εκει κοντα και πανω στην παραλιακη λεωφορο ενα χιλ/τρο απο το κεντρο τη Γλυφαδας προς Αθηνα ηταν η περιφημη
βιλλα της οικογενειας Ωναση γι αυτο και το κοτερο εδενε εκει, και μεσοτοιχια με αυτην ειναι και η βιλλα του Μητσοτακη οπου μενει η οικογενεια τα καλοκαιρια, χωρις την παρεα των διασημων γειτονων τους γιατι δεν υπαρχει κανεις πια ουτε και η βιλλα που γκρεμιστικε κι αυτη.
Ο Αλεξανδρος ηταν συνομηλικος μου και τον θεορουσα ετσι απ αυτα τα γεγονοτα φιλαρακι μου, κι οταν εμαθα πως εσβησε στεναχωρεθηκα τοσο πολυ που δεν μπορω να σας περιγραψω.
Αυτα. κι ας μην ειναι καθαρη ρολογοιστορια δεν πειραζει.
