Re: Παλιες ρολογοιστοριες
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Αύγ 25, 2012 8:10 pm
το πρώτο σοβαρό ρολόι που φόρεσα ήταν ένα casio g-shock το 5600 αν δεν κάνω λάθος,ήμουν πέμπτη ή έκτη δημοτικού, ήρθε από το εξωτερικό (μπαμπας ναυτικός),
θυμάμαι να στέλνω γράμματα περιγράφοντας τα ρολόγια που ήθελα και έβλεπα στις βιτρίνες, ακόμα ακόμα τα ζωγράφιζα κιόλας,
βέβαια αυτό που ήρθε δεν είχε σχέση με τις περιγραφές, αλλά στα μάτια μου τότε φάνταζε εξωγήινο,
το ρολόι το φόραγα μέχρι και τις τελευταίες τάξεις λυκείου με κάποια μικρά διαλείμματα, ίσως και αργότερα.
πραγματικά το έλιωσα.
Η ιστορία λοιπόν πάει πίσω στις απόκριες του 89-90 κάπου εκεί, ήμουν πρώτη ή δευτέρα γυμνασίου, σύμφωνα με το τότε έθιμο (δε νομίζω να συνεχίζεται ακόμα, άλλες εποχές), όσοι συμμαθητές θέλαμε, ντυμένοι καρνάβαλοι εισβάλαμε στα σπίτια των καθηγητών, εκείνοι μας περίμεναν φυσικά, αφού παρέλασαν από τα σπίτια τους όλες οι τάξεις και τα τμήματα, μας καλοδέχονταν, μας κερνούσαν γλυκά και προσπαθούσαν μέσα στην αναμπουμπούλα να μαντέψουν ποιος είναι ποιός.
Τότε λοιπόν είχα κάνει κορυφαία μεταμφίεση, δεν με αναγνώριζε κανείς, τεράστια επιτυχία, ο μόνος λοιπόν που με βρήκε με την πρώτη ήταν ο μαθηματικός , (μαθηματικό μυαλό φιλοι μου, σημασία στις λεπτομέρειες), όλοι έμειναν με ανοιχτο στόμα, <<καλά πώς τον γνώρισες>> ρώταγαν όλοι και η απάντηση του καθηγητή <<από το ρολόι φυσικά>>.
Το αγαπημένο αξεσουαρ με ξεσκέπασε, όπως έλεγε λοιπόν ο αγαπημένος μαθηματικός, το ρολόι του έκανε εντύπωση, σε μια εποχή τέτοια και σε επαρχία το ρολόι μου έκανε μπάμ!!
θυμάμαι να στέλνω γράμματα περιγράφοντας τα ρολόγια που ήθελα και έβλεπα στις βιτρίνες, ακόμα ακόμα τα ζωγράφιζα κιόλας,
βέβαια αυτό που ήρθε δεν είχε σχέση με τις περιγραφές, αλλά στα μάτια μου τότε φάνταζε εξωγήινο,
το ρολόι το φόραγα μέχρι και τις τελευταίες τάξεις λυκείου με κάποια μικρά διαλείμματα, ίσως και αργότερα.
πραγματικά το έλιωσα.
Η ιστορία λοιπόν πάει πίσω στις απόκριες του 89-90 κάπου εκεί, ήμουν πρώτη ή δευτέρα γυμνασίου, σύμφωνα με το τότε έθιμο (δε νομίζω να συνεχίζεται ακόμα, άλλες εποχές), όσοι συμμαθητές θέλαμε, ντυμένοι καρνάβαλοι εισβάλαμε στα σπίτια των καθηγητών, εκείνοι μας περίμεναν φυσικά, αφού παρέλασαν από τα σπίτια τους όλες οι τάξεις και τα τμήματα, μας καλοδέχονταν, μας κερνούσαν γλυκά και προσπαθούσαν μέσα στην αναμπουμπούλα να μαντέψουν ποιος είναι ποιός.
Τότε λοιπόν είχα κάνει κορυφαία μεταμφίεση, δεν με αναγνώριζε κανείς, τεράστια επιτυχία, ο μόνος λοιπόν που με βρήκε με την πρώτη ήταν ο μαθηματικός , (μαθηματικό μυαλό φιλοι μου, σημασία στις λεπτομέρειες), όλοι έμειναν με ανοιχτο στόμα, <<καλά πώς τον γνώρισες>> ρώταγαν όλοι και η απάντηση του καθηγητή <<από το ρολόι φυσικά>>.
Το αγαπημένο αξεσουαρ με ξεσκέπασε, όπως έλεγε λοιπόν ο αγαπημένος μαθηματικός, το ρολόι του έκανε εντύπωση, σε μια εποχή τέτοια και σε επαρχία το ρολόι μου έκανε μπάμ!!