Μέσα στο κτήριο παρατηρούμε ένα ομοιογενές μείγμα ανθρώπων κ μηχανών. Ανθρώπων ντυμένων με λευκές στολές, πραγματικά σαν χειρούργοι,
εκ των οποίων σε συγκεκριμένα πόστα κάποιοι φοράνε ροζ καπελάκια τα οποία δηλώνουν ότι είναι πιστοποιημένοι ωρολογοποιοί και αποκαλούνται “Meisters”. Αυτοί οι τεχνίτες φροντίζουν ώστε να συναρμολογείται ένα ολοκληρωμένο ποιοτικά κ άρτιο κατασκευαστικά προϊόν.
Η καλίμπρα 2100 είναι ένας τέτοιος μηχανισμός που φοριέται και στο νέο μοντέλο της σειράς το AV0050. Ένας σοφιστικέ κούαρτζ μηχανισμός με πολλά στοιχεία από μηχανική κατασκευή. Μάλιστα η πολυπλοκότητα της σύνθεσής του, 294 κομμάτια, ξεπερνάει κατά πολύ γνωστών και καταξιωμένων μηχανικών μηχανισμών. Είναι ο πιο σύνθετος quartz μηχανισμός, ευρείας παραγωγής.
Χαρακτηριστικό στοιχείο μηχανικής κατασκευής είναι ο χρονογράφος που λειτουργεί στο 1/5 του δευτερολέπτου με αποτέλεσμα η κίνηση του δευτεροδείκτη να δείχνει ακριβώς σαν μηχανική όπως κ ότι ο μηδενισμός του χρονογράφου που γίνεται ακαριαία (το πρώτο αναλογικής ένδειξης quartz που το πετυχαίνει κ ενώ η εταιρεία δηλώνει ότι γίνεται ταχύτερα απ’ότι το ανθρώπινο μάτι μπορεί να δει κ όντως έτσι είναι, αιτία 3 καρδιοειδής κνώδακες ). Επιπλέον η ένδειξη αποθέματος ενέργειας που έχει η μηχανή είναι άλλο ένα στοιχείο που συναντάται σε μηχανικά ρολόγια ενώ κ το πάτημα των πουσουάρ έχουν φτιαχτεί έτσι ώστε να δίνουν ακριβώς αυτή την αίσθηση.
Στα επιπλέον χαρακτηριστικά του ρολογιού είναι το ξυπνητήρι διάρκειας 20δευτ. και η φόρτιση από τον ήλιο, eco-drive όπως ονομάζει τη τεχνολογία η Citizen. Στοιχείο το οποίο λόγω συνήθειας το προσπερνάμε απερίσκεπτα πλέον αλλά είναι αυτό το οποίο απογείωσε την εταιρεία κ την κατέταξε μεταξύ εκ των κορυφαίων παγκοσμίως. Φυσικά η σημασία του να μην χρειάζεται αλλαγή μπαταρίας ποτέ αλλά κ η πρακτικά αδύνατη αποφόρτισή του, αφού θέλει 8 μήνες σε πλήρες σκοτάδι συν ότι η απόκλιση χρόνου είναι +/-15δευτ./μήνα καθιστούν το ρολόι μια αξιοσημείωτη κατασκευή με σημαντικά επί μέρους μηχανικά κ εν τέλει οικολογικά προτερήματα.
Φτάνοντας στο στάδιο της εμφάνισης, μιλάμε φυσικά για ένα κριτήριο καθαρά υποκειμενικό κ φυσικά για μια εταιρεία η οποία επιβεβαιώνει τη χώρα καταγωγής της για τα ιδιαίτερα, ως προς τους δυτικούς τουλάχιστον, σχέδια. Άλλοι τα αγαπάνε, άλλοι τα μισούν. Το ρολόι έχει σχεδιαστικά ατοπήματα όπως η αναγραφόμενη ένδειξη «level» στο power reserve αλλά κ το sapphire στο καντράν, ενδείξεις παντελώς περιττές. Προσωπικά μ’ αρέσει πολύ γιατί είναι «βαρύ» κ βγάζει ένα δυναμισμό ενώ ισορροπεί τέλεια μεταξύ sport & dress. Η κάσα κ το μπρασελέ έχουν ένα διακριτικό βούρτσισμα που σπάει τη blingy πλευρά του ρολογιού κρατώντας μια ισορροπία. Μονάχα τα πουσουάρ, ο δακτύλιος της στεφάνης κ μικρά σημεία στο μπρασελέ είναι φινιρισμένα
Η τιμή του ρολογιού στοχεύει στο target group αγοραστών που είναι μεταξύ 100-500$. Τα τεχνικά όμως χαρακτηριστικά του λειτουργούν με άλλο σκοπό, το συγκεκριμένο μοντέλο προσπαθεί να ανυψώσει την εταιρεία στο στρατηγικό στόχο που έχει θέση κ αυτός είναι το επίπεδο τιμών μεταξύ 500-1000$. Το AV0050 έχει το ρόλο της ναυαρχίδας σε αυτή τη προσπάθεια κ γι’αυτό είναι κ δείχνει πολύ ακριβότερο ενώ κουβαλάει κ σημαντική τεχνολογία. Φυσικά είναι από τα ελάχιστα γιαπωνέζικα ρολόγια όπου τόσο η μηχανή όσο κ η κάσα φτιάχνονται κ συναρμολογούνται εξολοκλήρου την Ιαπωνία κ όχι σε κάποιες ασιατικές χώρες (έχει τη σημασία του για κάποιους) - ενώ το μπρασελέ αναγράφει κινέζικης κατασκευής.
Ίσως κάποιοι να σκεπτούν ότι προσπαθεί να μιμηθεί τη λειτουργία κ κατασκευή ενός μηχανικού ρολογιού. Προσωπικά πιστεύω ότι παντρεύει τους 2 κόσμους με μοναδικό τρόπο κρατώντας τα προτερήματα του καθενός. Θεωρώ ότι είναι ένα ρολόι το οποίο σέβεται το παρελθόν κ ατενίζει το μέλλον με ανοιχτό μυαλό ενώ όπως αναγράφει όμορφα το εγχειρίδιο χρήσης "its not just a timepiece, its technology".
Στο πώς έφτασα στην αγορά του είναι αρκετοί λόγοι. Φυσικά όλοι οι παραπάνω. Τέθηκαν όμως αρχικά κάποια κριτήρια. Κύρια απόφασή μου ήταν να αποστασιοποιηθώ διακριτικά από το χώρο του ρολογιού για διάφορους λόγους. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό χρειάστηκε να αναθεωρήσω τα δεδομένα. Ξεκινώντας λοιπόν τη σκέψη κ με βάση την αποστασιοποίηση θα έπρεπε να έχω ένα ρολόι για όλη την ώρα, μόνιμο κ καθημερινό (υπάρχει σκέψη για 2 στο μέλλον). Από εκεί κ πέρα φυσικά θα μείνουν κάποια, λίγα, για συγκεκριμένες δραστηριότητες της ζωής μου όπως θάλασσα, αθλητισμός κ dress στιγμές. Με βάση λοιπόν αυτές τις δραστηριότητες γίνεται ένα ξεκαθάρισμα. Φτάνοντας στο μόνιμο, καθημερινό ρολόι ή αγκυροβόλι όπως πολύ όμορφα ειπώθηκε από συμφορουμίτη, είχε ένα όριο τιμής με βάση το βάθος της τσέπης μου. Επόμενο επίπεδο ήταν ότι το ρολόι θα έπρεπε να είναι χρονογράφος, να είναι κ να δείχνει πολύ πιο ακριβό κ ποιοτικό από το ποσό που θα δώσω (μιας κ θα ήταν το «ένα»), στοιχείο το οποίο αυτομάτως «έσβηνε» κάποιες vintage ή ιστορικές άλλες κατασκευές. Το τελευταίο κριτήριο αυτομάτως με οδήγησε στην γιαπωνέζικη αγορά κ τους μάγους της οικονομίας κλίμακας βγάζοντας εκτός τους ρώσους ενώ οι ελβετοί χρονογράφοι σε αυτά τα λεφτά δε παίζουν μπάλα. Φυσικά για γερμανούς κλπ με 7750βαλούξ δε το σκέπτηκα πολύ διότι αυτό το «αγκυροβόλι» θα έπρεπε επίσης να είχε άλλο ένα προτέρημα. Αυτό ήταν του brand-name αλλά κ της ευκολίας πρόσβασης σε σέρβις κ ανταλλακτικά. Επομένως εταιρείες οι οποίες έχουν μοντέλα τα οποία εκτιμώ κ θα ήθελα στη συλλογή μου άμεσα πετάχτηκαν έξω από αυτό το πολυκριτηριακό μοντέλο απόφασης. Φτάνοντας σε αυτό το σημείο πλέον οι Ιάπωνες ικανοποιούσαν άλλο ένα πάρα πολύ σημαντικό στοιχείο για μένα, το οποίο είναι το in-house κατασκευής. Αν κ σε αυτή τη τιμή δεν υπήρχε αρχικά αυτή η απαίτηση τελικά μπορούσε να ικανοποιηθεί κ αυτό. Επιπροσθέτως κερασάκι στη τούρτα, μηδενικής σχεδόν ποσόστωσης στα κριτήρια, ήταν 2 ρολόγια που με έχουν σαγηνεύσει λόγω του πολύπλοκου της κατασκευής τους κ είναι το ταβάνι στα όνειρά μου, urwerk 210 & jlc duometre.
Το αποτέλεσμα βγήκε, ήθελε λίγο ψάξιμο όμως. Σχεδιαστικά υπάρχουν τα γιαπωνέζικά ατοπήματα που προανέφερα, επίσης το δέσιμο του μπρασελέ στα lugs δεν είναι το κλασσικό αλλά έχει το δικό του στυλ που σημαίνει ξεχνάμε λουράκια κλπ ενώ το βάρος στα 220γρ. ήταν πάρα πολύ μεγάλο (κρίμα που η νέα έκδοση δε βγαίνει σε τιτάνιο). Αυτοί οι προβληματισμοί άρχισαν να ζυμώνονται στη σκέψη μου κ να τους ψάχνω. Σχετικά με το βάρος κ το μπρασελέ ρωτήθηκαν κάποια μέλη του wus, δυστυχώς μόνο 4 γιατί το ρολόι από πέρυσι που ανανεώθηκε σχεδιαστικά δεν έχει τσουλήσει τόσο όσο το πρώτο μοντέλο. Όλοι επιβεβαίωσαν το βάρος του αλλά κ όλοι είπαν ότι δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα διότι η κάσα κάθεται καλά στο καρπό (στο τελείωμά της τα lugs ανασηκώνονται) ενώ πλέον κυκλοφορούν άλλα ρολόγια πολύ βαρύτερα. Για το μπρασελέ κ το θέμα λουράκια επιβεβαιώθηκε ότι δε χωρά αλλαγές (εκτός από μοντιφιές αμφιβόλου αισθητικής) αλλά δήλωσαν ότι είναι τόσο ποιοτικό που κ δε θα θέλω να το αλλάξω αλλά κ ανεβάζει επίπεδα την απτή ποιότητά του (εδώ στο μυαλό μπαίνει κ η προ ωρολογιακού χόμπυ εποχή όπου δεν υπήρχε καν αυτή η σκέψη για αλλαγές σε λουράκια κ με ωριμότερη τοποθέτηση διαπιστώνει κανείς το ανούσιο κ μάταιο της ενασχόλησης κ άσκοπης κατανάλωσης χρόνου, συναρμολογώντας το παζλ της όλης διάθεσης αντιμετώπισης πλέον του χόμπυ απέναντι σε άλλες δραστηριότητες). Επίσης έχουν αναφερθεί παιδικές ασθένειες στην 2100. Στο νέο μοντέλο λένε ότι διορθώθηκαν, για να δούμε…
Το σίγουρο είναι ότι δε θα μπορούσα να βρω το ιδανικό ρολόι κ τα μειονεκτήματά του φάνταζαν, με βάση τα δικά μου θέλω στη παρούσα φάση, πολύ μικρά στο να αποτρέψουν την αγορά του. Ίσως η επιλογή να φαντάζει αποτέλεσμα τεχνοκρατικής ανάλυσης κατά κάποιο τρόπο, η αλήθεια είναι ότι έτσι ξεκίνησε διότι χωρίς πάθος θα υπήρχε το ωριμότερο αποτέλεσμα (πάντα με υποκειμενικά κριτήρια) αντίθετα μετά από λίγο καιρό ίσως να ήταν αμφιλεγόμενη, ίσως βαρετή κ χωρίς να ταιριάζει στο προφίλ «μοναδικό-καθημερινό». Τελικά όμως αυτή η προσπάθεια κ αναζήτηση του «ιδανικότερου» άναψε μια φλόγα που έγινε πάθος!
Ορίστε λοιπόν το αποτέλεσμα:
Citizen Flyback Calibre 2100 Chronograph AV0050-54H
Έτσι για την ιστορία
Διάμετρος: 44,5χιλ
Βάρος: 220γρ
Γκρί πολυεπίπεδο καντράν, από αυτά που έχει η Citizen που σου δίνουν αίσθηση 3D.
Υδατοστεγανότητα: 200μ
Κρύσταλλο: ζαφείρι, πολύ καθαρό δε κρατάει "λάδι" από το χέρι
Καλά να περνάτε, Σπύρος
