Thierry Nataf που βρισκεται ?

[ELBETAKIAS]

επειδη ο Κωστης Στηκας που παρακολουθει το φορουμ μας μου εστειλε ενα e mail σχετικο με το θεμα μας πιστευω οτι
αξιζει τον κοπο να ακουσουμε την γνωμη του

[ Megali συζήτηση, Megalos…

Τι να ήταν ο Nataf;

Τσάκισε την Zenith;


Τον έδιωξαν με τις κλωτσιές;


Οδήγησε την εταιρεία εκτός «ιστορικής ταυτότητας»;


Ας τα πάρουμε ένα-ένα.

Αν θέλουμε να κρίνουμε έναν επαγγελματία, δεν πρέπει ποτέ να αμελούμε να εντάξουμε τις κινήσεις του στο πλαίσιο της εποχής που έδρασε.

Και ο Nataf υπήρξε Πρόεδρος της Zenith, στην εποχή της «αφθονίας» [αν θέλετε την ονομάζετε και της «φούσκας»] για την Ωρολογοποιία και ιδιαίτερα γι’ αυτήν που ονομάζουμε Υψηλή [με ή χωρίς τακούνια].

Σε μια εποχή λοιπόν όπου η – εφοδιασμένη με πολύ σημαντικούς μηχανισμούς – εταιρεία Roger Dubuis παρουσίαζε ρολόγια στο καντράν των οποίων «στριμώχνονταν» δύο tourbillon, τα οποία γίνονταν ανάρπαστα, αλλά και την εποχή κατά την οποία η παραδοσιακή Breguet έβαλε καουτσουκένιο λουράκι στα tourbillons της [Marine Tourbillon], ενώ η Patek κατασκευάζει περισσότερα quartz παρά μηχανικά ρολόγια και η κλασική Jaeger-LeCoultre παρουσίασε το Extreme Lab, ο κλασικός Harry Winston το Opus 3, ή η TAG Heue το V4, ο «Titi», όπως τον ονομάζουν οι άνθρωποι του χώρου, τι το «κακό» έκανε;

Και τι το καλό έκανε;


Θα πάμε στα καλά, γιατί και έτσι [θετικά] πρέπει να σκεφτόμαστε, αλλά και γιατί τα καλά, κατά τη γνώμη μου είναι περισσότερα.


Πρώτον και πολύ σημαντικό για μια εταιρεία που είναι – και επιθυμεί να παραμείνει – από τις μετρημένες στα δάχτυλα ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ, ΑΛΗΘΙΝΕΣ MANUFACTURES του χώρου, γέμισε τα ταμεία με χρήμα.


Πως μπορείς να παραμείνεις ανεξάρτητος και πως μπορείς να αναπτυχθείς όταν δεν βγάζεις χρήματα;

Δεύτερον και επίσης σημαντικό, καθόρισε σε ένα ευρύτερο, εμπορικό πλαίσιο – το οποίο μάλιστα μέσω της διαφήμισης έκανε γνωστό σε μεγάλο κοινό – το γεγονός ότι οι δύο μηχανισμοί της εταιρείας, El Primero και Elite, είναι οι αληθινοί πρωταγωνιστές της. Οι «κολώνες» επάνω στις οποίες κτίζονται όλα τα υπόλοιπα.

Τρίτον. Τόλμησε να δημιουργήσει το πρώτο tourbillon που κινείται με 36.000 τ.α.ω. Ο ίδιος στην Έκθεση της Βασιλείας, εξηγούσε στους φίλους, δημοισιογράφους και πελάτες με μεγάλο πάθος, πως γίνεται να εισάγεις σε ένα cage tourbillon μια τόσο μεγάλη συχνότητα. Το ότι την ίδια στιγμή χόρευε, δίπλα από το γραφείο του, στους ρυθμούς της μουσικής του βίντεο που εξηγούσε το τεχνικό μέρος του πρώτου Tourbillon El Primero, κάτι που δεν συνηθίζεται από τους συναδέλφους του, είναι άλλο θέμα!...


Τέταρτο. Δημιούργησε απίστευτα μοντέλα, με πρώτη τη συλλογή Open, η οποία για πρώτη φορά έδωσε μια οπτική πρόσβαση στους φίλους του μηχανισμού στην καρδιά του El Primero.

Ίσως ο Nataf να έφυγε «με τις κλωτσιές», δεν το ξέρω, αλλά αν αυτό συνέβη μαρτυράει περισσότερα για αυτούς που τον είχαν στη θέση αυτή τόσα χρόνια, παρά για τον ίδιο, που ασχέτως πως τον κρίνει ο καθένας μας, μοιάζει να ήξερε ακριβώς τι ήθελε, γιατί τον προσέλαβαν και να τα πέτυχε και τα δύο.

Αλήθεια, θυμόσαστε τη συλλογή της εταιρείας, πριν από τον Nataf; Ήταν λίγο ή πολύ παλιωμένη;

«Με τις κλωτσιές» έφυγαν ή «εν μια νυκτί» αν προτιμάτε και ο Yvan Arpa από την Romain Jerome και ο Manuel Emch από την Jaquet Droz, τις οποίες έκτισαν και οι δύο από το μηδέν. Αυτό δεν θίγει τους ίδιους.

Και αυτό βέβαια είναι το να σε επιλέξουν για μια τέτοια θέση. Σε επιλέγουν για αυτό που είσαι και για αυτό που μπορείς να κάνεις. Όχι για αυτό που δεν είσαι και αυτό που δεν μπορείς να κάνεις. Για να βάλεις την σφραγίδα σου. Δεν παίρνει κανείς τη Μενεγάκη όταν θέλει μια μελαχροινή και τη βάζει να βάψει το μαλλί της. Την παίρνει όταν θέλει μια έμπειρη και ωραία ξανθιά.

Εκτός από το Open κσι το Tourbillon, ο Nataf δημιούργησε τη συλλογή Academy, το απίστευτο Port Royal Concept, το οποίο πολύ καλά θυμήθηκε κάποιος φίλος, ήταν ένα αριστούργημα και ένα από τα πρώτα ρολόγια με τρισδιάστατο καντράν που έμπλεκε τα υλικά και τις επεξεργασίες, κάτι που αποτελεί ένα από τα μεγάλα ατού σήμερα των ρολογιών της Hublot, αλλά και πολλών άλλων επιτυχημένων ρολογιών.


Το Multicity, είναι από τα ωραιότερα World Timers στο χώρο, το μοντέλο με ένδειξη δίσεκτων ετών και τους 48 μήνες στο 12, απίστευτο κλασικό κομμάτι, ενώ ακόμη και τα Defy – και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπήρχαν τα Xtreme και τα Classic, που ήταν πολύ πιο «μαζεμένα» - εντάσσονται σε μια λογική προϊοντική και προσφέρουν και αυτά κάτι ενδιαφέρον. Δεν θίγουν την εταιρεία.

Ας μην ξεχνάμε ότι και το Royal Oak, έχει υπάρξει στη φουτουριστική έκδοση Concept, αλλά και στο T3, σε συνεργασία με τον Terminator, Arnie…

15 ήταν τα G που άντεχε το Defy και 1000 μέτρα νομίζω τα μέτρα.

Σας χαλάει ένα χαμεροειδές τζιπ της Rolls Royce;

Αν ήσασταν πετρελαιάς, θα σας άρεσε.

Αλλά και γενικότερα, μια «ευγενική ψυχή» σε hard περιτύλιγμα, δεν είναι άσχημη…

Το τρυφερό, γλυκό περιτύλιγμα, εκτός από classic είναι συχνά και βαρετό ή ξενέρωτο.

Ο νέος, πολύ δυναμικός Πρόεδρος της Zenith, JF Dufour, σε μια από τις πρώτες συνεντεύξεις του, 6 μήνες αφού ανέλαβε την εταιρεία, εξήγησε με σαφή τρόπο τι άλλαξε από την εποχή Nataf μέχρι σήμερα.

Όσοι δεν έχετε το 5ο τεύχος του WOW, όπου δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά η συνέντευξη μπορείτε να την διαβάσετε στα αγγλικά ή γαλλικά στο διεθνές σάιτ μου αλλά και να τον ακούσετε να μιλάει, πατώντας το κουμπί «click to listen».

http://www.veryimportantwatches.com/el/ ... to_the_top

Αυτό κάνει μια – ακόμη περισσότερο πολυεθνική – εταιρεία. Φροντίζει να τοποθετεί στην κεφαλή των εταιρειών της, τον κατάλληλο άνθρωπο την κατάλληλη στιγμή.

Και ο Nataf ήταν κατάλληλος Πρόεδρος στην εποχή του – τι υπέροχο το Starissime για την σύζυγο του μεγιστάνα που το αγόρασε 1.000.000 ευρώ – όπως ο Dufour με το ονειρεμένο Striking 10th είναι κατάλληλος Πρόεδρος για την σημερινή εποχή, όπου οι καταναλωτές σκέφτονται 4 φορές πριν βάλουν το χέρι στην τσέπη.

Και η ζωή συνεχίζεται, οι εταιρείες κάνουν τον κύκλο τους, ανεβαίνουν, κατεβαίνουν, φεύγουν και επανέρχονται. Και είναι αυτό που είναι ωραίο στο χώρο, αλλιώς αν τα Zenith, τα Hublot, τα Patek Philippe, τα TAG, τα Richard Mille κοκ ήταν τα αναμενόμενα, αυτά που περιμένει ο μέσος φίλος του ρολογιού ή ακόμη και ο μέσος καταναλωτής, δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον.

Το ωραίο είναι ότι η Ωρολογοποιία μας επιφυλάσσει εκπλήξεις.

Και αυτό που σχολίασε ο φίλος που ρώτησε αν ετοιμάζει δική του μάρκα, είναι σωστό.

Ο Thierry Nataf έχει τη φαντασία να ετοιμάσει μια δική του μάρκα και ξέρει να την οδηγήσει στην επιτυχία και αυτό δεν είναι ούτε κακό, ούτε για να τον λυπούμαστε ή να τον κοροϊδεύουμε.

Όμως δεν θα κάνει κάτι τέτοιο – προς το παρόν τουλάχιστον. Θα δουλέψει με ένα από τα πιο δημιουργικά μυαλά του χώρου, σε ένα πολλά υποσχόμενο ρολόι, που απευθύνεται στη νεολαία, αλλά αν και δεν είναι ακριβό, προς το παρόν η μόνη αρνητική κριτική που δέχεται είναι ότι θα «έπρεπε» να είναι φθηνότερο, ώστε να «σαρώσει» την αγορά!...

Τώρα για όσους εξακολουθούν να βάζουν πάνω από όλα αυτά το προσωπικό τους γούστο, που απορίπτει τα Zenith της περιόδου Nataf, ως «εκτός γραμμής και ιστορικής συνέχειας» της Zenith, να σας στείλω μερικά Jaeger, Vacheron, Audemars, Patek και ότι άλλη μάρκα θέλετε που είναι για να «κόβεις φλέβες»…

Μην πυροβολείτε, λοιπόν, τον πιανίστα», αν η παρτιτούρα δεν είναι του γούστου σας, δεν φταίει αυτός. Το πιθανότερο είναι να βρίσκεστε σε λάθος συναυλία…

Φιλικά

Κωστής

ΥΓ Ευχαριστώ για την φιλοξενία και χαιρετισμούς σε όλους τους φίλους.

ΥΓ 2 Οποιαδήποτε σχέση μεταξύ του ΤΤ και του ΒΒ, είναι εντελώς συμπτωματική…. Δημήτρη περιμένω σχόλιο…]

[pontioz]

Μάλιστα...

[Argo982001]

πραμα που αποδεικνυει πως τελικα πιο σημαντικο σε ενα ρολοι ειναι να ειναι και ομορφο και οτι ενας el primero απο μονος του δε λεει τιποτα

Μεγάλη κουβέντα Βασίλη. Ας το θυμούνται κάποιοι...

Τα Νατάφ γενικά και τα Defy ειδικά τα μίσησαν οι οπαδοί της εταιρίας κι οι ωρολογόφιλοι. Όμως τα λάτρεψαν τα fashion-victims, οι νεόπλουτοι και κυρίως οι γυναίκες. Ενώ έχανε παραδοσιακούς πελάτες κι επαφή με τις ρίζες κινουνταν σε μια νέα αγορά. Δεν είναι τυχαίο που η μοναδική σειρά που λάνσαρε κι απέμεινε είναι η Open Heart. Τώρα που επέστρεψε στην παράδοση ξανακερδίζει την κλασσική πελατεία με κέρδος ότι είναι πια γνωστή και σε άλλο αγοραστικό κοινό.

[Blackbird]

Ο Κωστής με πρόλαβε με το δικό του γλαφυρό τρόπο. Η ουσία είναι πως η Ζενίθ στη σούμα βγάζει κέρδος. Είναι πια γνωστή σε ευρύτερο κοινό. Κι αυτό είναι κέρδος πρώτα για η βιοσημότητά της αλλά και για μας κατ' επέκταση. Αν παρέμενε στο προ Νατάφ στυλ θα αργοπέθαινε κοιμισμένη σε ένα ένδοξο παρελθόν. Με το Νατάφ βροντοφώναξε "είμαι εδώ". Κι όπως είπε ο Κωστής πρώτη απ' όλους αναφέρθηκε στη Manufacture. Κι οι άλλοι ακολούθησαν.
Μια άλλη ιστορική Manufacture που ακολούθησε το δικό της (καλό συντηρητικό, για μας) δρόμο, η Ζιράρ-Περεγκό δεν ακούγεται. Θα με πείτε πως δεν έχει τις πλάτες της LVMH, αλλά είναι ενδεικτικό για δύο εταιρείες που πριν δύο δεκαετίες ήταν σε κοινή αφετηρία.

[Argo982001]

Καταπληκτικο κειμενο απο τον κυριο Στηκα!

[antonis_ch]

Καταπληκτικος οπως παντα ο κ. Στηκας!!




antonis_ch from my iPhone using Tapatalk

[eisenberg]

Κι αφου λοιπον ο Νataf εκανε τοσο καλο στη Zenith με αυτα τα ''Ντεφια'' και υποστηριζετε οτι η εταιρεια μοσχοπουλουσε,γιατι τον εδιωξαν και η εταιρεια γυρισε πισω στο ''βαρετο'' παρελθον της με τα κλασσικα μοντελα που γι'αυτο φημιζοταν?Μηπως οι Ρωσοι νεοπλουτοι στερεψαν?Δε νομιζω...

Θα τρελλαθουμε τελειως στο τελος,ετσι απλα για να υπαρχει κι ο αντιλογος....

Κοιταξτε ποσο καλες τιμες και ζητηση στα μεταχειρισμενα πιανουν τα προ Ναταφ Ζενιθ,και ποσο εξεφτελιστικη μεταπωληση σε σχεση με την αρχικη τιμη τους εχουν τα Ντεφια...

[pontioz]

Αν κατάλαβα καλά ήταν άνθρωπος των ειδικών αποστολών:
εξετέλεσε την αποστολή του -για την εποχή-, πέτυχε και μετά αποσύρθηκε (;), έφυγε(;), τον "έφυγαν" (;)

Αυτό που δε μπορούσε να κάνει προφανώς είναι να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.
Αλλιώς θα ήταν ακόμα στη θέση του.

[eisenberg]

Δεν μπορω να πιστεψω οτι επειδη η Ζενιθ εβγαλε ρολογια τεθωρακισμενα και αδιαβροχα στα 1000m ηταν κατι που της εκανε καλο.
Και αποδειξη αυτου οτι η Audemars συνεχιζει με επιτυχια να βγαζει τετοια ρολογια,οπως και η Hublot και πολλοι αλλοι κατασκευαστες..απλα στη Ζενιθ δεν...αλλαξαν οι εποχες αλλα μονο για τη Ζενιθ λοιπον?

[aris911]

Πιστευω αν καποιος συνηθισει μια εταιρεια να εχει συγκεκριμενο στυλ ( οπως εκανε η Ζενιθ αρκετα χρονια) τοτε δυσκολευεται να δεχτει τις οποιες αλλαγες που γινονται.