Διαβασα ασχοληθηκα ωρες... το ρολοι πλεον γινεται ενα νεο παθος για εμενα...ανακαλυπτω συνεχως το μηχανικο ρολοι...νεος ερωτας... Πρεπει πλεον να γυρισω τον κοσμο αναποδα να φτιαξω το ρολοι του πατερα μου. Ενα VENUS ελβετικο τουλαχιστον 40 ετων...Θα το παλεψω οσο μπορω και ακομα κα αν δεν βγαλω ακρη τουλαχιστον θα εχω προσπαθησει οσο δεν παει αλλο. Το project αποτελει στοιχημα για εμενα και μου γινεται εμμονη...
Σε ενα Κυριακατικο οικογενειακο τραπεζι στο πατρικο μου σπιτι ζηταω απο την μητερα μου να μου φερει το ρολοι. "Τι τοθες αγορι μου το ρολοι αυτο? ειναι σε αθλια κατασταση το κρατησα μονο επειδη ειναι του μπαμπα". "Δωστο μου μανα. Θα προσπαθησω να το φτιαξω".
Το πηρα στα χερια μου και δεν το κρυβω ενιωσα μεγαλη απογοητευση απο την κατασταση του. Ο πατερας μου λογω της δουλειας του ειχε φερει το ρολοι σε απελπιστικη κατασταση. "Περιμενε μανα..θα δεις...θα το φτιαξω". Ενα χαμογελο εσκασε στα χειλη της γνωριζοντας την επιμονη μου και μου το δωσε απλοχερα.
Αμεσως αρχισε η αναζητηση. Ανοιξα τοπικ στα φορουμ, αρχισαν τα π.μ εψαξα τεχνιτες και η απογοητευση αρχιζε να με καταλαμβανει καθως απογοητευομουνα συνεχως με τα λεγομενα τους αλλα και τα αποτελεσματα που εβλεπα σε αλλα ρολογια που ειχαν επισκευασει. Δεν ημουν καθολου ικανοποιημενος και εβλεπα ανθρωπους να αντιμετωπιζουν το ρολοι μου χαλαρα..Δεν ηταν ετσι ηθελα σπιθα στα ματια τους.... Καποια στιγμη εστειλα ενα π.μ σε καποιον ο οποιος εγραφε αραια και που στο φορουμ απο οπου ολοι ξεκινησαμε (πολυ πριν φτιαξει ο Κωστας αυτο). Μου απαντησε και κανονισα ραντεβου μαζι του στο καταστημα που δουλευει.
Οταν πηγα στο ραντεβου εχοντας το ρολοι μαζι μου αντικρυσα εναν μικρο σε ηλικια ανθρωπο οπου απο τις πρωτες κουβεντες μαζι του καταλαβα οτι ειχε παθος στην επισκευη. Εντωμεταξυ ενιωσα τρομερη οικιοτητα λες και τον ηξερα χρονια. "Αστο μου λεει θα το αναλαβω εγω αλλα θα εχεις υπομονη να το χειριστω οπως θελω...εχεις τον χρονο?" "Οσο χρονο θες του απαντησα αρκει να χουμε αποτελεσμα". "Τιμη του λεω?" "Αστο μου λεει..."
Το αφησα. Απο εκεινη την στιγμη μιλαγαμε στο τηλεφωνο. Να μην τα πολυλογω ξεκινησε μια φιλια. Ειναι ορισμενοι ανθρωποι που η χημεια τους δενει τοσο ωστε να φτιαξει το καλυτερο γλυκο...Δεσαμε. Βγηκαμε για καφε. Στην αρχη μιλαγαμε γα ρολογια. Με ενημερωνε για τη επισκευη. "Εστειλα το καντραν στο εξωτερικο εδω δεν υπαρχει καταλληλος τεχνιτης γι αυτο". "Εκανα συντηρηση στο μηχανισμο...δουλευει ρολοι τωρα, εβγαλα κομματια μπετον απο την κασα η οποια θελει πολυ δουλεια να ερθει αλλα θα το καταφερουμε....". Οι καφεδες εγιναν ποτα και ο νεος μου φιλος πλεον ερχετε κοντα στο σπιτι μου-μιας και με την κορη μου ειναι απαγορευτικες οι πολλες και μακρυνες εξοδοι-να πιουμε ενα ποτο και αρχιζουμε να μιλαμε για διαφορα θεματα...
Καποια στιγμη με παιρνει τηλεφωνο "ελα φιλε ηρθε το καντραν". ¨Καφε μετα την δουλεια να το δω τι λεει ειναι καλο?". "Ελα και θα δεις".
Στο ραντεβου εχω αγχος. Καθομαστε παραγγελνουμε. "Θα σου δωσω να φορεσεις κατι προστατευτικα-σαν προφυλακτικα για νανους ηταν παιδια- για να μην μου το σκονισεις". Το βγαζει απο πλαστικη θηκη και το εναποθετει στα χερια μου. "Δες το με προσοχη". Το βλεπω και παθαινω πλακα. "Δεν ειναι δυνατον ρε φιλε του λεω". " Ειναι μου λεει αλλα τωρα δωστο μου γιατι βλεπω την σκονη να καθεται πανω του και δεν θελω". Η αληθεια ειναι οτι ειναι λιγο περιεργος ο φιλος μου και απολυτος στη σταση του αλλα μ αρεσει γιατι ειναι κατασταλαγμενος και εχει παλεψει πολυ στην ζωη του...εχει φαει και αυτος τις κατραπακιες του...
"Τωρα μου λεει ηρθε η σειρα τη κασας...κορωνα εχω βρει..δεικτες εχω βαλει να ψαξουν". Η κασα παιδια πηγε σε δυο τεχνιτες γιατι δεν του αρεσε το αποτελεσμα και εγινε ντουμπλε τουλαχιστον 4 φορες.
Οταν το αποτελεσμα τον ικανοποιησε με πηρε τηλεφωνο. "Ηρθε η ωρα φιλε....". "Ποτο το βραδι-του λω με χαρα- κερναω....".
Εφτασε η ωρα του ραντεβου. Κατσαμε παραγγειλαμε αναψα ενα πουρακι. "Φερτο του λεω". "Οριστε το ρολοι μου λεει".
Επαθα πλακα. Η κασα λουστραρισμενη ομορφα σε μοναδικη αποχρωση ροζ χρυσου. Αλλαγμενο τζαμι το καντραν εδειχνε φανταστικο. Νεα κορωνα μεγαλυτερη επεξε τον ρολο της στο συνολικο αποτελεσμα...Ειχε φροντισει και μου ειχε βρει και ενα καταπληκτικο λουρακι γνησιο croco...επειδη του χα πει οτι θα ψαξω να βρω το πιο ομορφο!΅Επεσε μεσα λες και εβλεπε στο μυαλο μου ακομα και σε αυτο...
Συγκινηθηκα...Συγκινηθηκα γιατι τα καταφερα αλλα και γιατι με αφορμη το ρολοι που πλεον ειχε παρει πνοη εκανα και εναν ακομα καλο φιλο. "Τους δεικτες δεν τους βρηκα ακομα..αυτοι αν παρατηρησεις-οι δεικτες που ειχε το ρολοι και γυαλιστηκαν- ειναι λιγο γρατζουνισμενοι..οταν τους βρω θα μου το φερεις να τους φορεσω..βρηκα καποιους αλλα δεν μ αρεσαν θα βρω αλλους". " Εμενα μ αρεσει και ετσι". "Οχι θα βαλουμε αλλους...".
Πραγματι μετα απο δυο βδομαδες με πηρε τηλεφωνο του πηγα το ρολοι και αλλαξε τους δεικτες...
Απο τιμη τωρα...πηρε τα απολυτως απαραιτητα που πληρωσε οπως το καντραν και την κασα..δεν ειμαι σιγουρος καν αν πληρωσα αυτα που κανονικα επρεπε..το λουρακι δωρο..μου δωσε και ενα κουτι οπως και αλοιφη για το τζαμακι.
Το ρολοι το φορεσα σε εναν γαμο ενος φλου και οσοι το ειδαν να ξεπροβαλει απο την μανσετα του πουκαμισου εντυπωσιαστηκαν.
Το ρολοι το φοραω μονο σε πολυ καλες περιπτωσεις και συγκινηθηκα οταν ο αδελφος μου μου το ζητησε να το φορεσει προσφατα στον γαμο του."Θελω το ρολοι του μπαμπα..θα μου το δωσεις?" "Φυσικα του ειπα...με χαρα".
Το ιδιο ειπε και η μητερα μου οταν το προσεξε. " Δεν ηξερα οτι ο αδελφος σου ζητησε το ρολοι για τον γαμο του..με συγκινησε" μου ειπε...
Το προσεχω σαν τα ματια μου..
Τελειωνοντας θα βαλω φωτογραφιες να δειτε το πριν και το μετα.
Πριν:
Και μετα:
Φυσικα ο φιλος βλεπει ατελειες στο ρολοι οπως το καντραν, οι καποιες γρατζουνιες στην κασα. Για μενα ομως ειναι τελειο και αν κρινω απο την εκφραση ολων εσας που το εχετε δει απο κοντα κρινω οτι εγινε φανταστικη δουλεια.
Αφιερωμενο στον φιλο μου .
Ευχομαι ο Θεος να τον εχει παντα καλα και να του πανε ολα οπως τα θελει στην ζωη γιατι το αξιζει.
Υ.Γ:
Με παρακαλεσε να μην αναφερω το ονομα του, οπως και το που εργαζεται και δεν θελει να τον προτεινω για τετοιες δουλειες.
Οφειλω να κρατησω την υποσχεση μου.....αν αλλαξει γνωμη με χαρα μου να σας τον προτεινω.
Αργησα να ανεβασω το αρθρο αλλα ηθελα να το κανω οπως το αισθανομαι...Δεν ξερω αν καταφερα να αποτυπωσω τις σκεψεις και τα συναισθηματα μου...
Επισης επελεξα να το σηκωσω τωρα που ενας φιλος ο giorgos_mg αποχωρησ για να ανεβασω λιγο την ψυχολογια μας.... γιατι εγω πραγματικα στεναχωρηθηκα...ειναι απο τους πρωτους φιλους που γνωρισα οταν μπηκα στον μαγικο αυτο κοσμο των ρολογιων....
Το κειμενο και τις φωτογραφιες σας τα παραθετω με ολη μου τη αγαπη.
