Για Αγιωργίτικο θα πρότεινα και το "Μηδέν Άγαν" του Παπαντώνη. Ως προς τα κρασιά του Παρπαρούση, θα έλεγα ότι είναι πολύ καλά -σαφώς καλύτερα από άλλων πιο γνωστών Αχαιών παραγωγών. Ως προς τη μαυροδάφνη, καλά είναι και κεφαλλονίτικα κρασιά που τη χρησιμοποιούν -όπως π.χ. της Gentillini.
Εκτιμώ πολύ Κυρ-Γιάννη (π.χ. Δυο ελιές, Γιαννακοχώρι, Ακακίες για ροζέ κ.λπ.). αν και το "Διάπορος" που ήπια τελευταία δε με ικανοποίησε σε σχέση με την όχι χαμηλή τιμή του.
Από Αχαιούς (εκτός Παρπαρούση), αξιόλογα είναι και κάποια κρασιά του Ρούβαλη (Μικρός Βοριάς), όπως το τοπικό και καλοκαιρινό Λαγόρθι ή και κάποιες χρονιές του "Ιανού", ενώ ξέρει να χειρίζεται και το Ροδίτη -που τα τελευταία χρόνια λόγω της ανευθυνότητας κάποιων εταιρειών έχει απαξιωθεί.
Από Ασύρτικο, θα πρότεινα Σιγάλα, Χατζιδάκη (και στους δύο μ' αρέσει πολύ το περασμένο από βαρέλι). Ο Θαλλασσίτης της Γαίας επίσης μου αρέσει -το περασμένο από βαρέλι όμως όχι, αφού, κατά τη γνώμη μου πάντα, επικαλύπτεται η οξύτητα και το άρωμα της ποικιλίας. Ενδιαφέρουσα ήταν και η προσπάθεια του Σιγάλα με το κόκκινο Μαυροτράγανο στη Σαντορίνη -δεν ξέρω αν τη συνεχίζει.
Να τονίσω επίσης τη μεγάλη αξία της σχετικά υποτιμημένης Γουμένισσας με το Ξινόμαυρο και τη Νεγκότσκα, όπως και την επίσης υποτιμημένη αλλά ενδιαφέρουσα Ραψάνη, με Ξινόμαυρο, Σταυρωτό και Κρασάτο.
Νομίζω πως θα επανέλθω.
