Το 1974 δύο διαφορετικές ομάδες ξεκίνησαν με την ανάπτυξη που κατέληξε στη παραγωγή της Β6-02 (το Β6-01 έμεινε πρωτότυπο). Η Β6-02 πρέπει τελικά να μπήκε σε παραγωγή τέλη του 1975 και να έμεινε σε παραγωγή τουλάχιστον ως το 1978 αν και μερικοί αναφέρουν ότι υπάρχουν ρολόγια με αυτή τη μηχανή ως και τις αρχές της δεκαετίας '80. Περιέργως, βγήκε σε παραγωγή 1-2 χρόνια πριν την LED καλίμπρα Elektronika-1 (> Β6-03). Στις δυτικές χώρες ως γνωστόν τα LED εμφανίστηκαν πριν τα LCD. Έχει ένα χαρακτηριστικό κίτρινο φίλτρο ή κατά άλλους πράσινο (στα Seiko ήταν για την υπεριώδη ακτινοβολία του ηλίου αλλά στο Elektronika μάλλον για κοντράστ.!;).
Για επιβεβαίωση ημ/νίας παραγωγής θα έπρεπε να ανοίξω το περίεργο αυτό καπάκι από συνθετικό (?) υλικό και να διαβάσω τον κωδικό στο IC που συνηθιζόταν τότε να υπάρχει και μας δείχνει το μήνα και χρονιά παραγωγής του. Εγώ δεν το έχω ακόμα κάνει οπότε και δεν μπορώ να πω πότε ακριβώς φτιάχτηκε το IC chip του δικού μου ρολογιού αλλά από το serial number και την κάσα θα έλεγα ότι ανήκει στη 2η γενιά δηλαδή γύρω στο 1980.
Τα IC αναπτύχθηκαν στη Μόσχα το 1974/5 και ενώ οι αρχικές φουρνιές κατασκευάστηκαν στη Μόσχα, η τελική παραγωγή συνεχίστηκε στα εργοστάσια "Integral"στη πρωτεύουσα της Λευκορωσίας, στο Μίνσκ αφού είχε γίνει η παρουσίασή τους στην μεγάλη εμπορική έκθεση της Λειψίας (τότε Α. Γερμανία) το 1976. Λέγεται ότι ο Μπρέζνιεφ είχε εντυπωσιάσει με ένα τέτοιο τον H. Kissinger που τελικά του χάρισε ένα απο τα δύο πρωτότυπα B6-02.
Τα πρωτότυπα δοκιμάστηκαν εντός ΕΣΣΔ και στη συνέχεια αφού αποδείχτηκε η αξιοπιστία της καλίμπρας (κάτι πολύ δύσκολο εκείνη την εποχή!) άρχισαν να βγαίνουν στην αγορά με τα brand names "Elektronika", "ΖΙΜ" & "Sekonda". Τα ΖΙΜ (κασώματα) παραγόντουσαν στη πόλη Σαμάρα και όχι στο Μίνσκ.
Eίναι αρκετά μεγάλο ρολόι με τρία κουμπιά ρύθμισης στο πλάι (synchronize seconds, min setting, hour setting) και απλή ένδειξη ώρας-λεπτών (συνεχής). Το κάσωμα είναι επιχρωμιωμένος ορείχαλκος. Το μπρασελέ δεν είναι το δικό του και τροφοδοτείται από 2 μπαταρίες τύπου 389/390 ενώ σύμφωνα με εγχειρίδιό του έχει ακρίβεια σε φυσιολογικές θερμοκρασίες ~0,5 δεύτερα/μήνα. Ένα σπάνιο (αλλά λογικό χαρακτηριστικό δεδομένης της κατανάλωσης!) είναι ότι η μία μπαταρία τροφοδοτεί την οθόνη (nematic LCD) και ή άλλη το κύκλωμα.
Και οι φωτογραφίες μου:
Το ρολόι το αγόρασα από ένα συλλέκτη quartz στο Βελιγράδι πρόσφατα μαζί με ένα LED Elektronika 1. Επόμενος στόχος ένα LED Β6-03 και το πολύ όμορφο Elektronika 5 LCD που δεν είναι πολύ σπάνιο αλλά καλό είναι να το βρεις σε πολύ καλή κατάσταση με το αυθεντικό του μπρασελέ. Η κατάστασή τους ορίζει και τις τιμές τους οι οποίες πια κυμαίνονται από 50-250 Euro. Ένας οδηγός για σοβιετικά ρολόγια και άλλα ηλεκτρονικά είναι ο Sergei Frolov, το website του είναι αυτό:
http://www.leningrad.su/museum/" onclick="window.open(this.href);return false;
