Watchfunclub.gr

Ας κανω την αρχη με καποια θεματα που εχω για τα πουρα...! Οπως καταλαβατε εχω αδυναμια και στις 4 πιο πανω κατηγοριες...

Υλικο απο το νετ.

Περί Πούρων
ΕΙΔΗ ΠΟΥΡΩΝ

1. ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ
Τα πιό συνηθισμένα μεγέθη είναι :
CORONA Συνήθως 5 - 6 ίντσες μήκος.
CHURCHILL Συνήθως 6-7 ίντσες μήκος.
DOUBLE CORONA Συνήθως πάνω από 7,5 ίντσες μήκος.
PANETELA Έχει το μέγεθος της CORONA, μερικές φορές λίγο μεγαλύτερο , αλλά είναι πιο λεπτό (πx cohiba lanceros).
ROBUSTO Μήκος 5 ίντσες περίπου , πιο χοντρό στο πάχος.
TORBUSTO Μήκος CORONA , λίγο πιο χοντρο από το ROBUSTO.
TORO Μήκος CORONA , χοντρό σαν ROBUSTO.
LONSDALE μήκος λίγο μεγαλύτερο από corona ελάχιστα πιο λεπτό.
Το μήκος συνήθως εκφράζεται σε ίντσες, το πλάτος του πούρου (πάχος) σε βαθμούς. Οι βαθμοί αντιπροσωπεύουν υποδιαιρέσεις της ίντσας. Ένας βαθμός αντιστοιχεί σε 1/64 της ίντσας δηλαδή 0,3968 mm. Ένα πούρο με πάχος 50 βαθμούς αντιστοιχεί σε 50/64 της ίντσας δηλαδή 19,84mm.
Υπάρχουν και άλλα μεγέθη όπως το corona gorda, corona larga, κτλ αλλά πιστεύουμε ότι μια τέτοια αναφορά θα προκαλέσει σύγχυση αφού πριν αγοράσουμε ένα πούρο βλέπουμε το μέγεθος του σε ίντσες ή σε εκατοστά πάνω στο κουτί.

2. ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΧΡΩΜΑ
Τα πιό συνηθισμένα χρώματα είναι :
CLARO Το συνηθισμένο καφέ ανοιχτό χρώμα του κλασικού πούρου.
MADURO Το πούρο χρώματος πολύ σκούρο καφέ έως μαύρο.
CANDELLA Νέα μορφή χρώματος, πράσινο.

3. ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ (Hand made) Αυτά γίνονται από την αρχή μέχρι το τέλος με το χέρι. Επιγραφές που το δηλώνουν αυτό είναι : HECHO A MANO ή TOTALMENTE A MANO
ΗΜΙΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ (machine bunched) Όπου το filler δένεται με μηχάνημα και ύστερα ο συνδυασμός filler και binder πηγαίνει στον στρίφτη ο οποίος τοποθετεί το wrapper με το χέρι.
ΜΗΧΑΝΗΣ (machine made) Όπου όλες οι διαδικασίες γίνονται από το μηχάνημα.

Επίσης άλλος ένας διαχωρισμός είναι ο εξής :
Long filler πούρα , αυτά που το γέμισμα του πούρου γίνεται από ολόκληρα φύλλα καπνού. Αυτά είναι και τα καλύτερα και ακριβότερα πούρα.
Short filler πούρα, αυτά που το γέμισμα αποτελείται από μικρά κομμάτια καπνού - υπολείμματα συνήθως από τα long filler πούρα. Είναι πιο φτηνά , μπορεί όμως κάποιος να βρεί και καλά short filler .

ΕΠΙΛΟΓΗ

1. ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ
Εξετάστε την εμφάνιση του πούρου και συγκεκριμένα : α.Την γεωμετρία .Έλεγχος του σχήματος του (αν πρόκειται για κυλινδρικό πούρο που είναι και η πιο συνηθισμένη περίπτωση), ελέγχουμε την κανονικότητά του , την ποιότητα σχηματισμού του κεφαλιού, (πεπλατυσμένο - μυτερό - ημισφαιρικό) και τον τρόπο του τυλίγματος του wrapper. β.Όψη του wrapper. Προσέξτε την κανονικότητα του χρώματος και τις ενδεχόμενες αλλαγές του στα διαδοχικά τυλίγματα του. Προσέξτε τυχόν λεκέδες στο χρώμα , την μάτ ή την γυαλιστερή όψη του. γ.Εκτίμηση της πυκνότητας με το χέρι. Ελέγξτε την κανονικότητα της πυκνότητας. Όταν ένα πούρο δεν είναι ομοιόμορφα συμπαγές - κάτι που είναι συχνό- αυτό οφείλετε στην τάση των στριφτών να σφίγγουν περισσότερο τις δυό άκρες για να διευκολύνονται στο κλείσιμο του πούρου. Έτσι τα πούρα είναι πιο χαλαρά στο κεντρικό τμήμα τους. Τέτοια πούρα τα αποφεύγουμε αν είναι δυνατό. Το πούρο πρέπει να είναι καλά γεμισμένο και ταυτόχρονα όχι εντελώς άκαμπτο. Το άκαμπτο πούρο καπνίζεται δύσκολα , το μαλακό τραβιέται υπερβολικά άνετα. Η επιθυμία για κάπνισμα είναι συνδεδεμένη επίσης με την απορρόφηση της νικοτίνης. Η νικοτίνη φτάνει στον εγκέφαλο μετά από 10-15 λεπτά. Μία ώρα αργότερα το μεγαλύτερο τμήμα της έχει εξαλειφθεί. Στα καπνά που στεγνώνουν στον αέρα (πούρα και σκούρα καπνά) η νικοτίνη έχει την ιδιότητα να απορροφάται από τα τοιχώματα της στοματικής κοιλότητας χωρίς να είναι απαραίτητο να εισπνεύσουμε τον καπνό. Αντίθετα στα ανοιχτόχρωμα καπνά ο καπνιστής πρέπει να εισπνεύσει τον καπνό για να μπορέσει να απορροφήσει την νικοτίνη μέσω των βρόγχων. Εδώ αξίζει να αναφερθούμε και στα πούρα - μαϊμού. Μαϊμούδες υπάρχουν κυρίως στα Κουβανέζικα πούρα λόγω της υψηλής τιμής αγοράς τους. Όταν επισκέπτεται κάποιος την Κούβα τον πλησιάζουν διάφοροι επιτήδειοι και με το πρόσχημα ότι έχουν κάποια κλεμμένα από το εργοστάσιο κουτιά με πούρα και τα προσφέρουν σε πολύ καλή τιμή (από 50 - 100 δολλάρια το κουτί ). Αυτά είναι συνήθως πούρα φτιαγμένα στο σπίτι (αφού οι περισσότεροι Κουβάνοι ξέρουν κουτσά - στραβά να στρίβουν) και κατ' επέκταση 200% μαϊμούδες. Εξάλλου είναι αδύνατον όλοι αυτοί να κλέβουν πούρα από το εργοστάσιο γιατί τότε το εργοστάσιο θα έκλεινε. Καλό λοιπόν είναι να μην αγοράζει κανείς από αυτούς αλλά να απευθυνθεί σε κάποιο κατάστημα. Υπάρχουν όμως πολλοί που επισκέπτονται την Κούβα είτε για τουριστικούς λόγους, είτε είναι ναυτικοί και μπαίνουν στον πειρασμό να αγοράσουν τέτοια πούρα, τα οποία τα φέρνουν στην Ελλάδα με σκοπό την μεταπώληση. Έτσι βρίσκει κανείς κουτί με COHIBA ESPLENDIDOS με 200 - 250 ΕΥΡΩ αν ψάξει στην μαύρη αγορά ενώ η πραγματική αξία ενός τέτοιου κουτιού είναι πολύ υψηλότερη. Εδώ η άποψη του CW είναι η εξής : Αν διαθέτετε το κατάλληλο χρηματικό ποσό για το πούρο της αρεσκείας σας, αγοράστε το από ένα καλό κατάστημα ή παραγγείλτε το από το CW. Αν δεν το διαθέτετε ψάξτε για ένα καλό πούρο μικρότερης αξίας που να σας ικανοποιεί. Και κάτι άλλο : Καλά πούρα δεν είναι μόνο τα Κουβανέζικα πούρα. Καλό θα είναι να ασχοληθείτε λίγο περισσότερο με το θέμα και να βρείτε ίσως κάτι που σας ικανοποιεί, το οποίο να έχει τιμή που αντέχει η τσέπη σας. Επίσης πρέπει να φροντίσουμε να ενημερωθούμε για την βαθμολογία που έχει πάρει το πούρο σε διάφορα test όπως είναι αυτά του cigar aficionado πριν την αγορά του (ιδίως όταν πρόκειται να αγοράσουμε ακριβά πούρα πολύ καλής ποιότητος). Ακόμη σε διάφορα βιβλία - περιοδικά κατά καιρούς βαθμολογούνται διάφορα πούρα με βαθμούς «αστέρια». Έτσι ένα πούρο 4 ή 5 αστέρων -λένε οι ειδικοί της Κούβας- πρέπει κατά το κάπνισμα να αποδίδει σταδιακά 3 γεύσεις, από την αρχή εώς το τέλος- ενώ ένα πούρο που αποδίδει 2 γεύσεις έχει βαθμολογηθεί με 3 αστέρια κοκ]

2. ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΓΡΑΝΤΗΡΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΑΣ.
Αυτή η επιλογή εξαρτάται από διαφόρους παράγοντες :
- Από τον χρόνο που διαθέτουμε για να το καπνίσουμε. - Από την ποιότητα και ποικιλία φαγητού που έχει προηγηθεί. - Από την διάθεση της στιγμής και την διάθεση, του να τα δοκιμάσουμε όλα και που μας κυριεύει όταν τα έχουμε μπροστά μας. Χρειάζεται χρόνος για να καπνίσουμε ένα πούρο. Πρέπει να καθίσουμε αναπαυτικά σ' ένα δωμάτιο που να αερίζετε λίγο. Το κάπνισμα ενός χοντρού πούρου μετά το γεύμα είναι ωραίο όπως ένας ύπνος. Η επιλογή γίνεται επίσης σε σχέση με το γεύμα και ιδιαίτερα από το ποτό που έχουμε πιει ή που πίνουμε. Μετά από ένα πλούσιο γεύμα και αρκετό κρασί αξίζει περισσότερο ένα πιο ελαφρύ πούρο. Μετά από ένα βαρύ γεύμα με δυνατές γεύσεις πάει ένα μέτριο προς δυνατό πούρο (πχ Partagas). Τέλος είναι βασική η διάθεση και η επιθυμία μας όταν ανοίγουμε το κουτί. Πρέπει να 'ερωτευτούμε' το πούρο που θα καπνίσουμε. Και μόνο που το κοιτάμε πρέπει να το επιθυμούμε.

Η ΑΠΟΛΑΥΣΗ

Και μόνο η κάθε αυτού μυρωδιά του καλού πούρου είναι η πρώτη απόλαυση. Μπορούμε να δεκαπλασιάσουμε την ευχαρίστηση αυτή και να την κάνουμε να διαρκέσει περισσότερο έχοντας το πούρο αρκετή ώρα χωρίς να το ανάψουμε. Μπορούμε να μυρίσουμε τον αέρα που γεμίζει σιγά - σιγά τα ρουθούνια μας και να νοιώσουμε στο στόμα μας την υπέροχη γεύση του καπνού. Επιπλέον η επαφή του πούρου με το χέρι μας και το στόμα μας πριν το άναμμα επιτείνουν την απόλαυση. Το δοκίμασμα και η απόλαυση του πούρου απαιτεί χρόνο και προσοχή. Η αρωματική αποκρυπτογράφησή του αποκτάται σίγουρα με την εμπειρία και με πολλαπλές συγκρίσεις αλλά υπακούει σε απλούς κανόνες εκ των οποίων ο βασικότερος είναι των τριών τρίτων. Σύμφωνα με συνήθεις παρατηρήσεις το πρώτο τρίτο δεν αποδίδει όλο το άρωμα και την γεύση. Οι πρώτες ρουφηξιές μπορεί να μας απογοητεύσουν γιατί πολλές φορές το νοιώθουμε βαρύ και στυφό. Το δεύτερο τρίτο θεωρείται ότι αποκαλύπτει την ολότητα και την ακρίβεια της γεύσης. Στο τελευταίο τρίτο το πούρο ξαναγίνεται βαρύ και η καύση του γίνεται πιο διαρκής. Τέλος μην διστάσετε να σημειώσετε την αίσθηση που νιώσατε σε κάθε στάδιο. Εδώ επιχειρείτε μια ανάλυση των ερεθιστικών αισθήσεων που αφήνει το κάπνισμα ενός πούρου :
Στην άκρη της γλώσσας - πικάντικη (σπάνια) Στις παρειές - καυστική (αρκετά συχνά) Στη γλώσσα - τραχειά (σπάνια) Στο λαιμό - στιφή (αρκετά συχνα)
Τέλος θα πούμε λίγα πράγματα για την εκτίμηση του πούρου μας μετά το κάπνισμα : Καλή καύση ομοιόμορφη είναι δείγμα καλού πούρου. Καύση ανομοιογενή δηλ να καίγεται από την μια μεριά περισσότερο είναι δείγμα κακού πούρου. Το καλό πούρο δεν πρέπει να μαζεύει κοντά στην γλώσσα νικοτίνη. Η συσσώρευση νικοτίνης στην γλώσσα είναι δείγμα φτηνού πούρου. Το καλό πούρο πρέπει να μας αφήνει μια καλή αίσθηση στο στόμα μετά το κάπνισμα. Περί γεύσης ?? Εδώ ταιριάζει το ρητό : Περί ορέξεως ...

ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο καπνός από τα παλιά χρόνια ήταν συνδεδεμένος με τελετουργίες και δοξασίες πένθιμες ή εορταστικές. Οι ανασκαφές που έγιναν στη Νότιο Αμερική αποδεικνύουν ότι η χρήση της πίπας χρονολογείται από τον 10ο αιώνα μ.χ Στο Αρχιπέλαγος των Αντιλλών και στην Ν. Αμερική κάπνιζαν επί καθημερινής βάσης Ο καπνός καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά στην Χερσόνησο του Γιουκατάν στο Μεξικό σύμφωνα με τις ανασκαφές και τον βρίσκουμε στους Μάγιας της Κεντρικής Αμερικής. Μετά την πτώση της κυριαρχίας των Μάγιας οι διάφορες φυλές κατά τις μεταναστεύσεις τους, μετέφεραν τον καπνό στο Βορρά και στον Νότο και είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι Ινδιάνοι του Μισισιπή ήταν οι πρώτοι που τον χρησιμοποίησαν για τελετουργικούς σκοπούς. Ο υπόλοιπος κόσμος έπρεπε να περιμένει τον Χριστόφορο Κολόμβο για να γνωρίσει τον καπνό .Ο Κολόμβος στο ημερολόγιο της πλοήγησης που τηρούσε στις 28/3/1492 έχοντας συναντήσει τους Ινδιάνους της Κούβας , αναφέρει ότι είδε γυναίκες με ένα μικρό καλάμι αναμμένου χόρτου από το οποίο ανέπνεαν το άρωμα σύμφωνα με το έθιμο. Το φυτό αυτό το ονόμαζαν COHIBA και το καλάμι (σωλήνα) TABACO.

Αργότερα το 1527 ο επίσκοπος Barthelemy de la Casas επιβεβαιώνει στο βιβλίο του την χρήση του πούρου από τους Ινδιάνους ΄΄ Το χορτάρι που οι Ινδιάνοι αναπνέουν το άρωμά του είναι τοποθετημένο μέσα σε ένα ξερό φύλλο ΄΄ . Οι Ινδιάνοι το ανάβουν από τη μια άκρη και από την άλλη το πιπιλίζουν και το υγραίνουν , πηγαίνοντας κάτω τον καπνό με την ανάσα τους. Οι τυχοδιώκτες του Νέου Κόσμου ήταν οι πρώτοι καπνιστές της Δύσης καθώς επίσης και αυτοί που έφεραν στην Ευρώπη αποξηραμένα φύλλα καπνού (κατά τον 16ο αιώνα) και έβρισκαν ευχαρίστηση στο κάπνισμα .Στον καπνό αποδόθηκαν θεραπευτικές εως θαυματουργικές ιδιότητες. Ο Ζαν Νικότ - πρέσβης της Γαλλίας στην Πορτογαλία - (από τον οποίο πήρε το όνομά της η νικοτίνη) αγόρασε μερικά φύλλα καπνού από έναν έμπορο που επέστρεφε από την Νότιο Αμερική. Ο πρέσβης όταν το δοκίμασε τον θεώρησε σαν ένα θαυματουργό χόρτο και αποφάσισε να στείλει ένα μέρος του στην Αικατερίνη των Μεδίκων για να την γιατρέψει από τις ημικρανίες της . Δεν ξέρουμε αν γιατρεύτηκαν οι βασιλικές ημικρανίες πάντως ο Νικότ έδωσε το όνομά του στην νικοτίνη. Το φυτό έγινε γνωστότατο στην Γαλλία με το όνομα ΄΄ το φυτό της βασίλισσας ΄΄ . Ο καλόγερος Αντρέ Τεμπέτ υποστήριξε ότι ήταν αυτός που εισήγαγε πρώτος τον καπνό στην Γαλλία αλλά χωρίς επιτυχία. Ετσι εμφανίζεται ο όρος Νικοτιάνα που πιστευόταν ότι θεράπευε όλες τις αρρώστιες. Κάποιοι πίστευαν ότι ο όρος Τabac προέρχεται από παράφραση του νησιού Tobago , άλλη θεωρία απέδιδε την προέλευση της λέξης στην Μεξικάνικη επαρχία Tabasco. Οι Ινδιάνοι Tainos της Κούβας και της Αϊτης υποδείκνυαν αυτό το φυτό με το όνομα COHIBA ή COJOBA . Η λέξη cigar (πούρο) προέρχεται από το φυτό maya sikar που σημαίνει κάπνισμα. Η χρήση του καπνού εξαπλώνεται ταχύτατα σε όλη την Ευρώπη , στην Ιταλία ο 1561 , στην Αγγλία το 1565 , στην Γερμανία το 1570. Στην Τουρκία φτάνει το 1580 , που είναι πόρτα προς την Ασία. Στην Κορέα , Ιαπωνία και Κίνα φτάνει το 1595 περίπου. Μέσω του Μαρόκου ο καπνός διαδίδεται και στην Αφρική κατά το 1593.
Ο 18ος αιώνας και οι πρώτες αντιδράσεις
Η παγκόσμια εξάπλωση της χρήσης του καπνού προκαλεί και τις πρώτες αντιδράσεις. Οι θεραπευτικές του ιδιότητες αμφισβητούνται και ο βασιλιάς της Αγγλίας Ιάκωβος ο 1ος γίνεται μέγας πολέμιός του. Στην Περσία ο Σάχης Abbas , αναφερόμενος στο Κοράνι , κόβει τα χείλη των καπνιστών. Στην Κωνσταντινούπολη ο Σουλτάνος Αμουράτ ο 4ος παίρνει ακόμα δραστικότερα μέτρα κρεμώντας ή καίγοντας τους καπνιστές. Στην Μόσχα ο Μιχαήλ Φεντέροβιτς απειλεί τους καπνιστές με 60 μπαστουνιές στις πατούσες. Το 1642 ο Πάπας Ουρβανός ο 8ος απαγορεύει την κατανάλωση καπνού απειλώντας με αφορισμό.
Οι πρώτες φυτείες
Οι πρώτες φυτείες καπνού έγιναν στην Βιρτζίνια το 1612 και στο Μέρυλαντ το 1631. Υποθέτουμε ότι τα πούρα έκαναν την εμφάνισή τους το 1762 όταν ο Israel Putnam επιστρέφει από την Κούβα όπου είχε υπηρετήσει στο Βρετανικό στρατό. Έφερε στο Κονέκτικατ πούρα Αβάνας και σημαντικές ποσότητες κουβανέζικου καπνού. Τα πρώτα εργοστάσια δημιουργούνται στην περιοχή του Hard ford , ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσαν να καλλιεργήσουν καπνό από Κουβανέζικους σπόρους. Το Κονέκτικατ εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να παράγει τα καλύτερα φύλλα ράπερ (καφέ) μετά την Κούβα. Στην Ισπανία η παρασκευή αρχίζει στην Σεβίλλη το 1717. Από το 1790 η κατασκευή πούρων απλώνεται βόρεια των Πυρηναίων και μικρά εργοστάσια δημιουργούνται στην Γαλλία και την Γερμανία. Μετά τον πόλεμο της Ισπανικής Ανεξαρτησίας (1808-1814) οι Γάλλοι και Βρετανοί στρατιώτες δίνουν στο πούρο την θέση που του αρμόζει. Η παραγωγή των Segars (έτσι γραφόταν και προφερόταν τότε) άρχισε στην Μ. Βρετανία το 1820. Τον επόμενο χρόνο το Κοινοβούλιο ψήφισε έναν νόμο που ρύθμιζε την παραγωγή. Ήδη εκείνη την εποχή , το πούρο ήταν στην Βρετανία είδος πολυτελείας εξαιτίας των φόρων εισαγωγής. Η πελατεία δεν άργησε να ζητά πούρα καλύτερης ποιότητας . Τα Ισπανικά πούρα (Sevillas) υποσκελίστηκαν από αυτά που εισαγόταν από την Κούβα που ήταν εκείνη την εποχή Ισπανική αποικία. Η εξάπλωση των πούρων ήταν τόσο μεγάλη ώστε στα τραίνα και στα ξενοδοχεία διαμορφώθηκαν χώροι καπνίσματος. Στις ΗΠΑ η πραγματική εξάπλωσή του έγινε από τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας και μετά. Τα ακριβότερα πούρα της Αμερικανικής παραγωγής ονομαζόταν Habanes ακριβώς όπως και αυτά που φτιάχνοταν στην Κούβα. Στο τέλος του 19ου αιώνα το κάπνισμα ενός πούρου παρέπεμπε σε ένα ορισμένο κοινωνικό status και οι ονομασίες απέκτησαν ιδιαίτερη σημασία. Ο γερουσιαστής Henry Clay δίνει το όνομά του σε μία μάρκα. Μια ελάφρυνση στην φορολογία βοηθά στην εξάπλωσή του και σε άλλα κοινωνικά στρώματα , πράγμα το οποίο έδωσε νέα ώθηση στην παραγωγή. Το 1919 ο Thomas Marshall δήλωσε στην γερουσία «Αυτό που πραγματικά χρειάζεται η χώρα είναι ένα καλό πούρο που να πωλείται 5 σεντς » . Έπρεπε όμως να περιμένει πολύ καιρό... Ο Α' Παγκόσμιος πόλεμος και το κραχ του 1929 επιβραδύνουν σημαντικά την διάδοση των πούρων. Οι μόνες χώρες που αντιστέκονται είναι η Ισπανία λόγω παράδοσης και η Αμερική λόγω πλούτου . Τη δεκαετία του 50 μόνο στην Αμερική καταναλώνονται 20 εκατομμύρια κομμάτια το χρόνο. Όλο και περισσότεροι Αμερικανοί επενδύουν σε αυτό το ΄΄κοινωνικό σύμβολο΄΄ μέχρι που στην Κούβα το 1959 ανεβαίνει ο Κάστρο και τους χαλάει τα σχέδια. Κλείνει όλα τα εργοστάσια και επιτρέπει μόνο ένα είδος για τον λαό. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες των εργοστασίων πούρων μεταναστεύουν στην Φλόριντα , στον 'Αγιο Δομίνικο , στην Ονδούρα στην Τζαμάικα και συνεχίζουν την παραγωγή πούρων με την ίδια ονομασία. Ο Κάστρο σε μερικούς μήνες υπαναχώρησε και με τις συμβουλές του εμπόρου Ζίνο Ντάβιντοφ επαναφέρει όλες τις παλιές μάρκες και παραβλέπει ορισμένες μαρξιστικές αρχές επιτρέποντας για παράδειγμα στους προμηθευτές να πληρώνονται ανάλογα με την ποιότητα των καπνών που παραδίδουν , τα πρίμ στο προσωπικό και την καλλιέργεια μικρών ιδιωτικών φυτειών. Τέλος επιτρέπει και την παραγωγή πούρων από τους ίδιους τους καλλιεργητές. Τα τέλη του 20ου αιώνα είναι η χρυσή εποχή του πούρου και παίρνει διαστάσεις κοινωνικού φαινομένου. Κινηματογραφικοί αστέρες , οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες δεν διστάζουν να φωτογραφηθούν μ' ένα πούρο στο χέρι. Η Κουβανέζικη παραγωγή γνωρίζει αλματώδη ανάπτυξη. Το ίδιο συμβαίνει και στις άλλες χώρες (Δομίνικο, Νικαράγουα, Ονδούρα, Φιλλιπίνες). Η επιθετική πολιτική της Habanos SA της νέας υπό τύπου ανώνυμης με κρατικά κεφάλαια εταιρείας που έχει το μονοπώλιο της εμπορίας των πούρων Αβάνας στοχεύει στην κατάκτηση νέων αγορών. Νέες μάρκες και γεύσεις κάνουν την εμφάνισή τους. Το επόμενο βήμα είναι το άνοιγμα της αγοράς των ΗΠΑ. Βέβαια υπάρχει ανησυχία για την πτώση της ποιότητας λόγω της αυξημένης ζήτησης.

ΚΟΨΙΜΟ-ΑΝΑΜΜΑ

ΚΟΨΙΜΟ
Από το άναμμα του πούρου προηγείται μια βάρβαρη διαδικασία με πρώτη ματιά, που όμως απαιτεί επιδεξιότητα και λεπτό χειρισμό : ο 'αποκεφαλισμός' του πούρου ή κόψιμο . Ο τρόπος που κόβουμε το κεφάλι - το οποίο είναι σχεδόν πάντα κλειστό - έχει συνέπειες για την συνέχεια : - Χρησιμοποιήστε κόφτη (γκιλοτίνας ή ψαλιδιού) - Κόψτε σε μικρή απόσταση από την άκρη (1-2 mm) Το κόψιμο πρέπει να είναι ευθύ έτσι ώστε να έχουμε σωστό και ομοιόμορφο τράβηγμα. Τι δεν πρέπει να κάνετε: Μην το κόβετε με τα δόντια ή τα νύχια γιατί υπάρχει κίνδυνος να καταστρέψετε το κεφάλι του ενώ η καθαριότητα είναι αμφίβολη αφού θα γεμίσουμε με καπνό τα χείλη μας. Μην βάλετε ποτέ σπίρτο στο κεφάλι του πούρου. Αυτή η ιεροσυλία έχει ολέθριο αποτέλεσμα στην καύση του, προκαλεί ζημία στον καπνό και επιπλέον τον σχηματισμό νικοτίνης γύρω από αυτό. Αποφύγετε τους κόφτες που κάνουν τομή σε σχήμα 'V' γιατί προκαλούν συγκέντρωση πίσσας και νικοτίνης που καταστρέφει το τελείωμα του πούρου.
ΑΝΑΜΜΑ
Χρησιμοποιήστε ένα μεγάλο σπίρτο (9cm μήκος περίπου) ή αναπτήρα γκαζιού. Φέρτε τη φλόγα στη βάση του πούρου . Βάλτε το στο στόμα, τραβήξτε αργά απομακρύνοντας την φλόγα 2-3 εκατοστά από την βάση χωρίς να σταματάτε το άναμμα. Η πυράκτωση πρέπει να είναι ομοιογενής. Στην αρχή τραβήξτε απαλά τρεις - τέσσερις ρουφηξιές και έπειτα τραβήξτε βαθιά. Αυτή η διαδικασία είναι αρκετά σημαντική γιατί προκαλείται ανάμιξη του καπνού με το σάλιο πράγμα το οποίο επιταχύνει και αποκαλύπτει το άρωμα και την δύναμη του πούρου σας. Αναπτήρες βενζίνης ή κερί απαγορεύονται γιατί το πούρο αιχμαλωτίζει πολύ εύκολα τις μυρουδιές.

Σήμερα είναι στη μόδα οι αναπτήρες κολίμπρι (τσακμάκι) και έχουν υποστηρικτές και εχθρούς. Τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών είναι βάσιμα. Οι μεν λένε ότι το άναμμα είναι πιο άνετο, ότι παίρνει φωτιά ταυτόχρονα το wrapper με τον εσωτερικό καπνό και ότι φτάνουμε αμέσως στην καρδιά του πούρου. Οι δε υποστηρίζουν ότι αυτό το άναμμα είναι βίαιο γιατί απανθρακώνει βίαια τα φύλλα του καπνού και μπορεί να προκαλέσει κρατήρες που καταστρέφουν την ομοιογένειά του. Αντίθετα το κολίμπρι μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο για να ξανανάψουμε ένα σβησμένο πούρο. Τελικά όμως παραμένει μια λύση ευκολίας.

ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ - ΩΡΙΜΑΝΣΗ

Είναι ολοφάνερο ότι η συντήρηση του πούρου πρέπει να γίνεται σε υγρή ατμόσφαιρα για να αναπαράγεται όσο είναι δυνατόν το κλίμα μέσα στο οποίο κατασκευάστηκε το πούρο. Έτσι δημιουργείται η αναγκαιότητα χρήσης καβών πούρων όπου η υγρασία είναι συνεχώς 72% (σύμφωνα με τις γνώμες των ειδικών) χάρη στους υγραντήρες και στα υγραντικά συστήματα. Μ' αυτό τον τρόπο το πούρο δεν ξεραίνεται και διατηρεί τις γευστικές του και αισθητικές ικανότητες που είχε κατά την παραγωγή του. Σε ερασιτεχνικό αλλά και σε επαγγελματικό επίπεδο τα πούρα διατηρούνται σε ξύλινα κουτιά που λέγονται υγραντήρες (humidor) . Αυτά τα κουτιά είναι κατασκευασμένα συνήθως από Μαόνι ή από ξύλο κερασιάς, ή τριανταφυλλιάς. Συνήθως στο εσωτερικό τους έχουν μια επίστρωση από Κέδρο, η μυρωδιά του οποίου 'δένει΄ τέλεια με τα πούρα τα βοηθάει να ωριμάσουν καλύτερα και έχει την ικανότητα να διατηρεί (όσο το δυνατό) την κατάλληλη υγρασία. Αυτά λοιπόν τα ξύλινα κουτιά διαθέτουν συνήθως στο εσωτερικό τους και ένα θερμόμετρο καθώς και ένα υγρασιόμετρο για να παρακολουθούμε τον συνδυασμό υγρασίας - θερμοκρασίας. Αν ένα πούρο είναι πολύ ξερό υπάρχει κίνδυνος να σκιστεί το wrapper του. Καίγεται πολύ γρήγορα και έχει στυφή γεύση. Αντίθετα αν είναι πολύ υγρό καίγεται αρκετά αργά και σβήνει συχνά. Αν το πούρο έχει κορεσθεί από υγρασία δεν μπορεί να αποδώσει όλο το άρωμά του και ο καπνός του θα είναι βαρύς και στυφός. Ακόμη χειρότερα υπάρχει κίνδυνος να μουχλιάσει. Είναι λοιπόν επιτακτική η ανάγκη συντήρησής του. Η θερμοκρασία παίζει επίσης μεγάλο ρόλο. Πρέπει να προσέξουμε γιατί η πολύ υψηλή θερμοκρασία μπορεί να προκαλέσει την ανάπτυξη παρασίτων του καπνού. Το καλύτερο είναι μια θερμοκρασία γύρω στους 21 βαθμούς Κελσίου και ποτέ να μην ξεπερνάει τους 25. Ο συνδυασμός θερμοκρασίας και υγρασίας είναι πολύ σημαντικός για την συντήρηση του πούρου σας. Μπορεί να έχετε υγρασία 72% αλλά αν η θερμοκρασία σας είναι 17 βαθμοί Κελσίου το πούρο να είναι ξερό. Επίσης σε ένα χώρο με θερμοκρασία 15 βαθμούς και υγρασία 60% , αν αυξήσω την θερμοκρασία στους 21 βαθμούς η υγρασία μπορεί να αυξηθεί από μόνη της στο 72-80%. ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ : ΜΗΝ ΑΠΟΘΗΚΕΥΕΤΕ ΤΑ ΠΟΥΡΑ ΣΑΣ ΣΤΟ ΨΥΓΕΙΟ. Η χαμηλή θερμοκρασία θα τα καταστρέψει τελείως. Μπορείτε επίσης να ακολουθήσετε τις παρακάτω συμβουλές : Αν δεν διαθέτετε humidor (υγραντήρα) διατηρείστε τα πούρα στο αρχικό τους κουτί σε δροσερό, αεριζόμενο και σκιερό μέρος με σκοπό στο μέλλον να τα φυλάξετε σε μια αξιοπρεπή κάβα. Ακόμη μπορείτε να τυλίξετε το κουτί με μια υγρή πετσέτα. Αν διαθέτετε humidor φροντίστε η υγρασία να είναι γύρω στο 72%. Αυτό μπορείτε να το ελέγχετε με την βοήθεια ενός υγρομέτρου. Για την συντήρηση του humidor προτιμήστε νερό απεσταγμένο αντί του νερού της βρύσης που περιέχει πολλά βακτηρίδια. Αλλάζετε το συχνά. Ανοίγετε συχνά το humidor για να αεριστεί και αλλάζετε θέση στα πούρα. Για καλύτερη ύγρανση είναι καλύτερα να βγάλετε το σελοφάν σε όσα πούρα το διαθέτουν ή να ξεβιδώσετε τα καπάκια από τους μεταλλικούς κυλίνδρους. Πολλοί πιστεύουν ότι με σωστές συνθήκες φύλαξης τα πούρα φτάνουν στο αποκορύφωμά τους σε 6 έως 10 χρόνια ωρίμανσης.
Πάντως αν έχετε σκοπό να τα κρατήσετε για μεγαλύτερες περιόδους πρέπει να καπνίζετε ένα κάθε τόσο για να δείτε αν σας αρέσει η εξέλιξή του. Το σίγουρο είναι ότι μια παλαίωση 6 μηνών έως 4 ετών κάνει καλό στο πούρο και αναδεικνύει τις γεύσεις εφόσον βέβαια το πούρο είναι καλής ποιότητας. Επίσης σε περίπτωση που αγοράσετε πούρα από το αεροδρόμιο ή σας τα φέρει κάποιος φίλος από το εξωτερικό, κρατήστε τα μια εβδομάδα πριν ανάψετε το πρώτο προκειμένου το πούρο να ωριμάσει και να δέσει το άρωμά του με το κλίμα της περιοχής που βρίσκεστε. Μην βιαστείτε και το ανάψετε αμέσως. Τα maduro (πούρα με wrapper μαύρου χρώματος) χρειάζονται τουλάχιστον 1 μήνα ωρίμανση - αποθήκευση προκειμένου να τα καπνίσουμε. Το χαρακτηριστικό αυτών των πούρων είναι μια έντονη μυρουδιά η οποία σε πολλούς δεν φαίνεται και τόσο πολύ ευχάριστη , η οποία όμως αποβάλλεται μετά από την κατάλληλη ωρίμανση.

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

1. Αν το πούρο καίγεται ανομοιόμορφα τότε το σημείο που είναι λιγότερο καμένο γυρίστε το προς τα κάτω.
2. Όταν τελειώσει το πούρο σας μην το σβήνετε - έτσι το στραγγαλίζετε. Αφήστε το στο σταχτοδοχείο να σβήσει μόνο του.
3. Όσον αφορά το δαχτυλίδι : Η άποψή μας είναι ότι χρειάζεται για να κρατάει σφιχτό το πούρο. ʼλλωστε το σημείο που είναι τοποθετημένο το δαχτυλίδι είναι συνήθως το σημείο που πιάνουμε το πούρο. Αν το αφαιρέσουμε , η τριβή του πούρου με το χέρι μας είναι πιθανό να προκαλέσει σκίσιμο στο wrapper. Σε αυτούς που θα υποστηρίξουν ότι είμαστε «ψώνια» και δεν βγάζουμε το δαχτυλίδι μόνο και μόνο για να φαίνεται η μάρκα του πούρου θα απαντήσουμε ως εξής: Εσείς γιατί δεν αφαιρείται το σήμα της μάρκας από το αυτοκίνητό σας που άλλωστε δεν χρειάζεται πουθενά??
4. Τραβήξτε περίπου μία ρουφηξιά το λεπτό. Συχνά τραβήγματα προκαλούν υπερθέρμανση στο πούρο , ενώ πιο αραιά κάνουν την φωτιά του πούρου να σιγοσβήνει.
5. Η διάθεση πάει αντιστρόφως ανάλογα με το πούρο. Αν είστε κακόκεφος (βαριά διάθεση) τότε καπνίστε ένα ελαφρύ πούρο. Αν είστε στα πάνω σας κάντε ένα βαρύ πούρο να το ευχαριστηθείτε.
6. Τα πούρα είναι για κατανάλωση και όχι για αποταμίευση - μην τα λυπάστε. Χαρείτε τώρα το πούρο σας - για το αύριο έχει ο Θεός.

Εδω ειμαστε ...

Αντώνη έβαλες πολύ καλό υλικό, πολλές λεπτομέρειες...
Ωραία κίνηση.... Θα το διαβάσω ξανά σιγά σιγά για να τα εμπεδώσω...!!!