Εισαγωγή στην Αγορά Vintage Omega(50’s-late 60’s). Οδηγός
Δημοσιεύτηκε: Δευ Ιαν 14, 2019 8:47 pm
Α). Πρώτες μέρες – Αναζήτηση, Έρευνα Αγοράς – Οδηγός - Πρώτη Αγορά!
Χωρίς να έχω την εμπειρία χρόνων, και ενώ είμαι ακόμα εντελώς ψαράς στα ρολόγια αυτά, ξεκίνησα την αναζήτηση και το διάβασμα πριν από οκτώ μήνες, κυρίως λόγω της αποτυχημένης πρόσφατης προσπάθειας μου να βρω το αγαπημένο και μοναδικό ρολόι του πατέρα μου, που μας άφησε πριν από 8 χρόνια. Πίστευα ότι το είχε φυλάξει η μητέρα μου καλοτυλιγμένο σε μεταξωτά μαντήλια, σε ξυλόγλυπτο χειροποίητο κουτί… ήμουν ήσυχος… μέχρι που συνειδητοποίησα ότι το ρολόι αυτό απλά χάθηκε! Όλα τα τηλεφωνήματα μου και οι επισκέψεις σε συγγενείς και φίλους ήταν απλά μια προσπάθεια να καλύψω την θλίψη της απώλειας, με φρούδες ελπίδες μέχρι που ήρθα σε αδιέξοδο και έπρεπε να την αντιμετωπίσω.
Ξεκίνησα λοιπόν την αναζήτηση του Vintage Omega που θα μου θύμιζε τον πατέρα μου.
Είχα στο μυαλό μου τους παρακάτω 2 βασικούς κανόνες τους οποίους κάπου διάβασα:
1. Μάλλον η αγορά από «καλύτερο - ακριβότερο» είναι η εξής: Constellation > Seamaster/De Ville > Gevene. Αυτό βέβαια δεν είναι κατ’ ανάγκη κανόνας. Όλα εξαρτώνται από την κατάσταση του ρολογιού, την ηλικία, το μέταλλο, και τα ανταλλακτικά.
2. Δυστυχώς η αγορά μάλλον θα γίνει ιντερνετικά, οπότε απαιτείται καθαρή φωτογραφία ίσια (καρφωτή) στο dial, πλαϊνές για να φανεί καθαρά η κορώνα αλλά και η αριστερή πλευρά, φυσικά η κάσα, το πίσω καπάκι με το reference number εσωτερικά, και η μηχανή σε άριστη ανάλυση, με φανερά όλα τα μαρκαρίσματα της Omega, (cal number, λογότυπο, κλπ.) .
Κάπου στους 3 μήνες αναζήτησης χωρίς αγορά, λόγω φοβερού δισταγμού και άρνησης χωσίματος χεριού βαθιά στην τσέπη, διάβασα και άλλα πολλά σε φόρουμ και σελίδες, και αποφάσισα τα εξής:
Αφού έβρισκα κάποιο που μου αρέσει, το πρώτο που θα έκανα είναι να τσεκάρω στην επίσημη ιστοσελίδα της Omega, για αντιστοίχιση του αριθμού μηχανισμού, με το ρέφερενς του καπακιού.
ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΤΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑ: Το 99%, από τα Omega προς πώληση στο ίντερνετ φυσικά σε τιμές κάτω των 600-700€, είναι πραγματικά απογοήτευση. Αυτό που γίνεται μαζικά, είναι να κρατάνε ως και ένα μόνο μέρος του ρολογιού το οποίο βρίσκεται σε καλή κατάσταση, και όλα τα υπόλοιπα απλά τα βάζουν από άλλα μοντέλα (αρκεί να ταιριάζουν), και φτιάχνουν ένα φρανκεσταιν Omega, το οποίο όμως είναι κουκλί στα μάτια όλων μας, εκτός βέβαια από κάποιους Ελβετούς ή ίσως και Ιταλούς αετομάτηδες. Μετά από αυτή την βασική παρατήρηση, και επειδή δεν ήθελα να δώσω πάνω από 400 ευρώ για κανένα λόγο, αποφάσισα ότι αγοράζω ότι είναι όμορφο, φτηνό, και ας μην είναι και το τέλειο Omega, όπως το γέννησε η μαμά του, αρκεί βέβαια όλα τα ανταλλακτικά να είναι γνήσια. Εδώ σε θέλω όμως …. Πως εγώ ο άσχετος θα ξέρω ότι είναι γνήσια; Λοιπόν, μετά από οκτώ μήνες παρατήρησης, δημοπρασίες που απλά παρακολουθούσα υπομονετικά (κάποιες φορές συμμετείχα και επικοινωνούσα και με πωλητές φυσικά), τουλάχιστον 500 omega ρολόγια στο watch list μου στο ebay, αυτοεξορισμού και αυτομαστιγώματος για τις ευκαιρίες που έχασα, κάπως εξασκήθηκε το μάτι μου και κατέληξα πως θα κινηθώ:
1. Dial and Case. Αν δεις σταγονίτσες, συννεφάκια , τότε μάλλον κάποτε πέρασε νερό μέσα και άστον πωλητή να λέει : “wonderfull patina”, εκτός βέβαια και αν πραγματικά είναι wonderful. Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβεις. Αν η πατίνα έχει συγκεντρωθεί σε ένα σημείο ή υπάρχουν πολλές φούσκες τοπικά τότε σίγουρα είναι υγρασία. Αν αντίθετα φαίνεται πραγματικά όμορφη και δεν υπάρχουν έντονα σημάδια σε συγκεκριμένα σημεία τότε όλα είναι καλά. Από την άλλη,… γενικά κανόνας είναι ότι αν το dial, είναι σαν καινούριο, τότε κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Εκεί σηκώνεις τα χέρια ψηλά αν ο καλλιτέχνης είναι ο Μικελάντζελο, ή ξενερώνεις που όλα είναι τόσο όμορφα εκτός από το “swiss made”, ή το “T swiss made Τ”, που δεν είναι κεντραρισμένο, ή χρησιμοποιήθηκε άλλη γραμματοσειρά, ή απλά φαίνεται ότι το έδωσε ο ρολογάς στην κόρη του που πάει δημοτικό να παίξει με τα πινέλα. Η κάσα πάλι μπορεί βέβαια να έχει περάσει τα ίδια. Γυάλισμα, υπερβολικό τρίψιμο, που μπορεί να φανεί στις γωνίες ειδικά ανάμεσα στα lugs. Γενικά η κάσα και όλο το ρολόι θα πρέπει να βρίσκεται στον ίδιο βαθμό παλαίωσης… Σκουριά μακριά (είναι μια άλλη ένδειξη υγρασίας), ειδικά στα βιδώματα-κουμπώματα και στα καπάκια.
2. Δείκτες: Προσωπικά κοιτάζω για dauphine ή stick hands, χωρίς να είμαι και ειδικός, απλά αυτό είδα γενικότερα. Εδώ υπάρχει ένα καλό reference: https://watch-insider.com/watch-tech/wa ... nd-styles/" onclick="window.open(this.href);return false;
3. Κορώνα : Ανατρέχω στο Omega museum για να δω ότι μπορώ από σχήμα και να το συγκρίνω. Συνήθως όλες έχουν το Ω. Είναι αρκετά σημαντικό αλλά νομίζω ότι ακόμα μπορείς να βρεις γνήσιες κορώνες στα 20-30 ευρώ.
4. Κρύσταλλο. Συνήθως είναι πλαστικό και γρατζουνιές αφαιρούνται εύκολα. Όταν βλέπω και το Ω στη μέση τότε παθαίνω ταράκουλο!
5. Σέρβις. Ρωτάω τον πωλητή πότε έγινε τελευταία φορά (ο Θεός ξέρει αν θα είναι ειλικρινής πάραυτα), όχι γιατί ξέρω αν είναι ακριβό το σερβις των Omega (αν κάποιος ξέρει ας απαντήσει), απλά για να ξέρω ότι αυτό προστίθεται στο κόστος αγοράς άμεσα με την παραλαβή.
Επιγραμματικά τα τελευταία αλλά όχι αμελητέα που κοιτάζω, είναι οι συστάσεις των πωλητών, τα σημάδια από τα ανοίγματα των ρολογάδων, γιατί όπως και να το κάνεις είναι μία μικρή ένδειξη του πόσο συχνά πήγε για σερβις, ή αν το άνοιξε κάποιος άσχετος.
Να επισημάνω ότι όταν ξεκίνησα αυτό το κυνήγι του θησαυρού πριν από έξι μήνες, έβρισκα Omega Vintage σε καλή κατάσταση στα 200-250 ευρώ. Τον τελευταίο μήνα όλα πωλούνται πάνω από 350, κάτι που δείχνει ότι υπάρχει ζήτηση στην αγορά ή κάτι έχει κάνει η Omega.
Β). Το Πρώτο απόκτημα – Αναμονή Παραλαβής
Προς το παρών θα παραθέσω μόνο φωτογραφίες. Αργότερα θα κάνω μια μικρή παρουσίαση, θα τονίσω τα λάθη που έκανα, και θα προσπαθήσω να εκτιμήσω την αξία του και το πόσο έξω έπεσα!
Χωρίς να έχω την εμπειρία χρόνων, και ενώ είμαι ακόμα εντελώς ψαράς στα ρολόγια αυτά, ξεκίνησα την αναζήτηση και το διάβασμα πριν από οκτώ μήνες, κυρίως λόγω της αποτυχημένης πρόσφατης προσπάθειας μου να βρω το αγαπημένο και μοναδικό ρολόι του πατέρα μου, που μας άφησε πριν από 8 χρόνια. Πίστευα ότι το είχε φυλάξει η μητέρα μου καλοτυλιγμένο σε μεταξωτά μαντήλια, σε ξυλόγλυπτο χειροποίητο κουτί… ήμουν ήσυχος… μέχρι που συνειδητοποίησα ότι το ρολόι αυτό απλά χάθηκε! Όλα τα τηλεφωνήματα μου και οι επισκέψεις σε συγγενείς και φίλους ήταν απλά μια προσπάθεια να καλύψω την θλίψη της απώλειας, με φρούδες ελπίδες μέχρι που ήρθα σε αδιέξοδο και έπρεπε να την αντιμετωπίσω.
Ξεκίνησα λοιπόν την αναζήτηση του Vintage Omega που θα μου θύμιζε τον πατέρα μου.
Είχα στο μυαλό μου τους παρακάτω 2 βασικούς κανόνες τους οποίους κάπου διάβασα:
1. Μάλλον η αγορά από «καλύτερο - ακριβότερο» είναι η εξής: Constellation > Seamaster/De Ville > Gevene. Αυτό βέβαια δεν είναι κατ’ ανάγκη κανόνας. Όλα εξαρτώνται από την κατάσταση του ρολογιού, την ηλικία, το μέταλλο, και τα ανταλλακτικά.
2. Δυστυχώς η αγορά μάλλον θα γίνει ιντερνετικά, οπότε απαιτείται καθαρή φωτογραφία ίσια (καρφωτή) στο dial, πλαϊνές για να φανεί καθαρά η κορώνα αλλά και η αριστερή πλευρά, φυσικά η κάσα, το πίσω καπάκι με το reference number εσωτερικά, και η μηχανή σε άριστη ανάλυση, με φανερά όλα τα μαρκαρίσματα της Omega, (cal number, λογότυπο, κλπ.) .
Κάπου στους 3 μήνες αναζήτησης χωρίς αγορά, λόγω φοβερού δισταγμού και άρνησης χωσίματος χεριού βαθιά στην τσέπη, διάβασα και άλλα πολλά σε φόρουμ και σελίδες, και αποφάσισα τα εξής:
Αφού έβρισκα κάποιο που μου αρέσει, το πρώτο που θα έκανα είναι να τσεκάρω στην επίσημη ιστοσελίδα της Omega, για αντιστοίχιση του αριθμού μηχανισμού, με το ρέφερενς του καπακιού.
ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΤΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑ: Το 99%, από τα Omega προς πώληση στο ίντερνετ φυσικά σε τιμές κάτω των 600-700€, είναι πραγματικά απογοήτευση. Αυτό που γίνεται μαζικά, είναι να κρατάνε ως και ένα μόνο μέρος του ρολογιού το οποίο βρίσκεται σε καλή κατάσταση, και όλα τα υπόλοιπα απλά τα βάζουν από άλλα μοντέλα (αρκεί να ταιριάζουν), και φτιάχνουν ένα φρανκεσταιν Omega, το οποίο όμως είναι κουκλί στα μάτια όλων μας, εκτός βέβαια από κάποιους Ελβετούς ή ίσως και Ιταλούς αετομάτηδες. Μετά από αυτή την βασική παρατήρηση, και επειδή δεν ήθελα να δώσω πάνω από 400 ευρώ για κανένα λόγο, αποφάσισα ότι αγοράζω ότι είναι όμορφο, φτηνό, και ας μην είναι και το τέλειο Omega, όπως το γέννησε η μαμά του, αρκεί βέβαια όλα τα ανταλλακτικά να είναι γνήσια. Εδώ σε θέλω όμως …. Πως εγώ ο άσχετος θα ξέρω ότι είναι γνήσια; Λοιπόν, μετά από οκτώ μήνες παρατήρησης, δημοπρασίες που απλά παρακολουθούσα υπομονετικά (κάποιες φορές συμμετείχα και επικοινωνούσα και με πωλητές φυσικά), τουλάχιστον 500 omega ρολόγια στο watch list μου στο ebay, αυτοεξορισμού και αυτομαστιγώματος για τις ευκαιρίες που έχασα, κάπως εξασκήθηκε το μάτι μου και κατέληξα πως θα κινηθώ:
1. Dial and Case. Αν δεις σταγονίτσες, συννεφάκια , τότε μάλλον κάποτε πέρασε νερό μέσα και άστον πωλητή να λέει : “wonderfull patina”, εκτός βέβαια και αν πραγματικά είναι wonderful. Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβεις. Αν η πατίνα έχει συγκεντρωθεί σε ένα σημείο ή υπάρχουν πολλές φούσκες τοπικά τότε σίγουρα είναι υγρασία. Αν αντίθετα φαίνεται πραγματικά όμορφη και δεν υπάρχουν έντονα σημάδια σε συγκεκριμένα σημεία τότε όλα είναι καλά. Από την άλλη,… γενικά κανόνας είναι ότι αν το dial, είναι σαν καινούριο, τότε κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Εκεί σηκώνεις τα χέρια ψηλά αν ο καλλιτέχνης είναι ο Μικελάντζελο, ή ξενερώνεις που όλα είναι τόσο όμορφα εκτός από το “swiss made”, ή το “T swiss made Τ”, που δεν είναι κεντραρισμένο, ή χρησιμοποιήθηκε άλλη γραμματοσειρά, ή απλά φαίνεται ότι το έδωσε ο ρολογάς στην κόρη του που πάει δημοτικό να παίξει με τα πινέλα. Η κάσα πάλι μπορεί βέβαια να έχει περάσει τα ίδια. Γυάλισμα, υπερβολικό τρίψιμο, που μπορεί να φανεί στις γωνίες ειδικά ανάμεσα στα lugs. Γενικά η κάσα και όλο το ρολόι θα πρέπει να βρίσκεται στον ίδιο βαθμό παλαίωσης… Σκουριά μακριά (είναι μια άλλη ένδειξη υγρασίας), ειδικά στα βιδώματα-κουμπώματα και στα καπάκια.
2. Δείκτες: Προσωπικά κοιτάζω για dauphine ή stick hands, χωρίς να είμαι και ειδικός, απλά αυτό είδα γενικότερα. Εδώ υπάρχει ένα καλό reference: https://watch-insider.com/watch-tech/wa ... nd-styles/" onclick="window.open(this.href);return false;
3. Κορώνα : Ανατρέχω στο Omega museum για να δω ότι μπορώ από σχήμα και να το συγκρίνω. Συνήθως όλες έχουν το Ω. Είναι αρκετά σημαντικό αλλά νομίζω ότι ακόμα μπορείς να βρεις γνήσιες κορώνες στα 20-30 ευρώ.
4. Κρύσταλλο. Συνήθως είναι πλαστικό και γρατζουνιές αφαιρούνται εύκολα. Όταν βλέπω και το Ω στη μέση τότε παθαίνω ταράκουλο!
5. Σέρβις. Ρωτάω τον πωλητή πότε έγινε τελευταία φορά (ο Θεός ξέρει αν θα είναι ειλικρινής πάραυτα), όχι γιατί ξέρω αν είναι ακριβό το σερβις των Omega (αν κάποιος ξέρει ας απαντήσει), απλά για να ξέρω ότι αυτό προστίθεται στο κόστος αγοράς άμεσα με την παραλαβή.
Επιγραμματικά τα τελευταία αλλά όχι αμελητέα που κοιτάζω, είναι οι συστάσεις των πωλητών, τα σημάδια από τα ανοίγματα των ρολογάδων, γιατί όπως και να το κάνεις είναι μία μικρή ένδειξη του πόσο συχνά πήγε για σερβις, ή αν το άνοιξε κάποιος άσχετος.
Να επισημάνω ότι όταν ξεκίνησα αυτό το κυνήγι του θησαυρού πριν από έξι μήνες, έβρισκα Omega Vintage σε καλή κατάσταση στα 200-250 ευρώ. Τον τελευταίο μήνα όλα πωλούνται πάνω από 350, κάτι που δείχνει ότι υπάρχει ζήτηση στην αγορά ή κάτι έχει κάνει η Omega.
Β). Το Πρώτο απόκτημα – Αναμονή Παραλαβής
Προς το παρών θα παραθέσω μόνο φωτογραφίες. Αργότερα θα κάνω μια μικρή παρουσίαση, θα τονίσω τα λάθη που έκανα, και θα προσπαθήσω να εκτιμήσω την αξία του και το πόσο έξω έπεσα!
