Watchfunclub.gr

....και βλέποντας την ημερομηνία, ήταν καλοκαίρι, όλοι οι υπόλοιποι ήταν εξοχή, και εγώ, στην Αθήνα λόγω του φροντιστηρίου που έκανε ο μεγάλος ( ....όχι εσύ Κώστα ), για τις πανελλήνιες του 2014. Τον τάιζα, τον έπλενα, τον φρόντιζα, σαν καλή............μαμά. Η μαμά, στο νησί με τον μικρό. Που έπρεπε, μια και υπήρχε θέμα.

Το παιδί μπήκε το 2014, τελείωσε Πανεπιστήμιο, έκανε στρατό, και δουλεύει ήδη εδω και 4 χρόνια. Και αυτήν την εποχή, κανει και το μεταπτυχιακό του στο Καποδιστριακό ( ΜΒΑ ) και ελπίζουμε μετά να μείνει Ελλάδα, στην Ελλάδα που οι .............σωτήρες, ( που εμείς ψηφίζουμε ) κατέστρεψαν.

2013 -----> σχεδόν τέλος 2024 ! Περνάνε τα χρόνια σαν νερό.

Εγινε το SEIKO 46 χρονών και το Sub 41.

Καταπληκτικά και τα φαγητά και η δημοσίευση του Γιώργου!

Giorgos_I έγραψε: ↑Δευ Σεπ 23, 2024 1:49 am ....και βλέποντας την ημερομηνία, ήταν καλοκαίρι, όλοι οι υπόλοιποι ήταν εξοχή, και εγώ, στην Αθήνα λόγω του φροντιστηρίου που έκανε ο μεγάλος ( ....όχι εσύ Κώστα ), για τις πανελλήνιες του 2014. Τον τάιζα, τον έπλενα, τον φρόντιζα, σαν καλή............μαμά. Η μαμά, στο νησί με τον μικρό. Που έπρεπε, μια και υπήρχε θέμα.

Το παιδί μπήκε το 2014, τελείωσε Πανεπιστήμιο, έκανε στρατό, και δουλεύει ήδη εδω και 4 χρόνια. Και αυτήν την εποχή, κανει και το μεταπτυχιακό του στο Καποδιστριακό ( ΜΒΑ ) και ελπίζουμε μετά να μείνει Ελλάδα, στην Ελλάδα που οι .............σωτήρες, ( που εμείς ψηφίζουμε ) κατέστρεψαν.

2013 -----> σχεδόν τέλος 2024 ! Περνάνε τα χρόνια σαν νερό.

Εγινε το SEIKO 46 χρονών και το Sub 41.

να τον χαιρεσαι παντα Γιωργο μου και να τον καμαρωνεις ... οσον αφορα τις πατατες μας τρελανες

....χέλια.

Ειναι ένα ψαρικό, που πολλοί απεχθάνονται, ίσως λόγω εμφάνισης. Τα έμαθα λόγω καταγωγής της γυναίκας.

Αν είναι στην εποχή τους, είναι εξαιρετικά, αρκεί να ξέρει κάποιος να τα ετοιμάσει. Στα πολλά χρόνια που ασχολήθηκα, αφού κατέστρεψα κάμποσα κιλά, ή τα έβγαζα ωμά, ή τα έκαιγα, έμαθα και τα κάνω ΤΕΛΕΙΑ. Καψαλισμενο δέρμα, ζουμερό εσωτερικό.

Ειναι βασικά δύο είδη. Τα πριντσπάτα ( των πριγκήπων princes ) μια και κάποια εποχή μόνον αυτοί τα έτρωγαν, που έχουν στρογγυλή μύτη, και τα "μυτάρια", με μυτερή-σουβλερή μύτη.

Τα μυτάρια, θεωρούνται ανώτερα.

Επειδή είναι παχύ - λιπαρό ψάρι, θέλει σχετική φωτιά να βράσει το εσωτερικό, να στάξει το περίσσιο λίπος, και μετά καψάλισμα να κριτσιανιάσει το δέρμα. Πάντα σε φωτιά από κάρβουνο.

Ενα Πάσχα, είχε στείλει 7-8 τόσα κιλά ο πεθερός με τον αδελφό της κυρίας μου, επειδή κάναμε το τραπέζει σε κάτι καλούς φίλους.

Εψηνα εγώ, στο κάρβουνο, και τα τρώγαμε από την φωτιά με τον αδελφό της επι τόπου.

Κάποια στιγμή, όταν άρχισαν να τελειώνουν, αποφασίσαμε να πάμε κάποια απο τα υπόλοιπα στο τραπέζι. Μόλις τα είδαν οι καλεσμενοι, δεν ενθουσιάστηκαν καθόλου, μια και δεν τα ....εκτιμούσαν. Αλλο που δεν θέλαμε ! Πλακώσαμε και τα υπόλοιπα, και την κάναμε ταράτσα. Ευτυχισμένο Πάσχα κάναμε. Φυσικά, αρνί κλπ, δεν αγγίξαμε.

...αυγοτάραχο.

Αλλο ένα είδος, που δεν είναι αγαπητό σε πολλούς.

Ο πεθερός μου, που είχε το κεντρικό εμπόριο, μου είχε εξηγήσει τις συνθήκες προετοιμασίας και παραγωγής.

Το καλό, έχει τουλάχιστον τρία στρώματα κεριού, και αφου το ξεφλουδίσεις, είναι χρυσόχρωμο και πλήρες υγρασίας, με ορατούς τους κόκκους, ( αυγά ) ένα ένα. Δεν έχει βλένες, ούτε τριχοειδή ( φλέβες ). Αν ο τεχνίτης δεν ξέρει να το πλύνει - αλατίσει σωστά, το στεγνώνει. Αλλά, η κύρια ζημιά, γίνεται στο κέρωμα.

Το πρώτο κερί, πρέπει να είναι "κρύο" για να μην βράσει τα αυγά. Οπως και το δεύτερο. Το τρίτο χέρι είναι πιο ζεστό, για να αγκαλιάσει πλέον σωστά την συσκευασία.

Το κόβουμε λεπτές φετουλες, και το βάζουμε στην γλώσσα, να λειώσει σιγά σιγά, και να μας αφήσει όλη την γεύση του ιωδίου.

ευχαριστουμε για τις ενδιαφερουσες πληροφοριες και ιστοριες Γιωργη