....χέλια.
Ειναι ένα ψαρικό, που πολλοί απεχθάνονται, ίσως λόγω εμφάνισης. Τα έμαθα λόγω καταγωγής της γυναίκας.
Αν είναι στην εποχή τους, είναι εξαιρετικά, αρκεί να ξέρει κάποιος να τα ετοιμάσει. Στα πολλά χρόνια που ασχολήθηκα, αφού κατέστρεψα κάμποσα κιλά, ή τα έβγαζα ωμά, ή τα έκαιγα,
έμαθα και τα κάνω ΤΕΛΕΙΑ. Καψαλισμενο δέρμα, ζουμερό εσωτερικό.
Ειναι βασικά δύο είδη. Τα πριντσπάτα ( των πριγκήπων princes ) μια και κάποια εποχή μόνον αυτοί τα έτρωγαν, που έχουν στρογγυλή μύτη, και τα "μυτάρια", με μυτερή-σουβλερή μύτη.
Τα μυτάρια, θεωρούνται ανώτερα.
Επειδή είναι παχύ - λιπαρό ψάρι, θέλει σχετική φωτιά να βράσει το εσωτερικό, να στάξει το περίσσιο λίπος, και μετά καψάλισμα να κριτσιανιάσει το δέρμα. Πάντα σε φωτιά από κάρβουνο.
Ενα Πάσχα, είχε στείλει 7-8 τόσα κιλά ο πεθερός με τον αδελφό της κυρίας μου, επειδή κάναμε το τραπέζει σε κάτι καλούς φίλους.
Εψηνα εγώ, στο κάρβουνο, και τα τρώγαμε από την φωτιά με τον αδελφό της επι τόπου.
Κάποια στιγμή, όταν άρχισαν να τελειώνουν,
αποφασίσαμε να πάμε κάποια απο τα υπόλοιπα στο τραπέζι. Μόλις τα είδαν οι καλεσμενοι, δεν ενθουσιάστηκαν καθόλου, μια και δεν τα ....εκτιμούσαν. Αλλο που δεν θέλαμε ! Πλακώσαμε και τα υπόλοιπα, και την κάναμε ταράτσα. Ευτυχισμένο Πάσχα κάναμε. Φυσικά, αρνί κλπ, δεν αγγίξαμε.
), για τις πανελλήνιες του 2014. Τον τάιζα, τον έπλενα, τον φρόντιζα, σαν καλή............μαμά. 
Η μαμά, στο νησί με τον μικρό. 
Που έπρεπε, μια και υπήρχε θέμα.
) κατέστρεψαν.
