captain έγραψε:Εγώ θα ξανά ρωτήσω
Γιατί απάντηση δεν έχω πάρει στην απορία που έθεσα
Αν αυτή η σειρά των Prospex έχει ριτειλ 5000€ τι γίνεται με τα GS ;;;;που είναι και η τοπ σειρά της σεικο .....!!!!
Kάπτεν, το ξέρεις καλά ότι υπήρχε ανέκαθεν ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα στα Seiko (“της σειράς», που λέμε) και στα Grand. O Ηλίας το είχε θέσει πριν λίγο καιρό εδώ, είχε παραθέσει και την πηγή, που αναφερόταν στα μελλοντικά σχέδια των Seiko και GS. Το ρεζουμέ ήταν ότι η Seiko εγκαταλείπει το φθηνό και μπαίνει δυνατά στο χώρο του high end ρολογιού, βλέποντας προφανώς ότι μόνο εκεί μπορεί να βρίσκεται πλέον το όποιο μέλλον της ωρολογοποιϊας.
Ίσως να ζήλωσαν τη δόξα της Rolex, που ανέστησε την Tudor σε ρόλο όχι απλά fashion κομπάρσου, αλλά ισχυρής και σοβαρής βιομηχανίας με θαυμαστό προϊόν. Ίσως να συνειδητοποίθησαν ότι εάν η Grand Seiko μπορεί να φτιάχνει ρολόγια κλάσεις ανώτερα των Rolex, τότε διά μείζονα λόγο, θα μπορούσαν να φτιάχνουν, σαν Seiko, ρολόγια ανώτερα των Tudor. Και όντως μπορούν.
Τώρα, με το νέο καθεστώς μπορεί τα όρια μεταξύ Seiko και GS να γίνονται κάπως δυσδιάκριτα. Αυτό εκ πρώτης όψης. Πράγματι, διερωτάται κανείς, αφού στα 6Κ μπορεί κανείς να βρει φανταστικά κομμάτια GS, άρα για ποιό λόγο να επιλέξει ένα απλό LX Seiko. Η απάντηση είναι επειδή τα πράγματα μόλις άρχισαν ν’ αλλάζουν. H Seiko γνωρίζει καλά ότι για να σκάσει κάποιος τέσσερα, πέντε ή και έξι ακόμη χιλιάρικα για ρολόϊ χειρός εν έτει 2019, το απολύτως πιθανότερο είναι να σκαμπάζει δυο πράγματα από μηχανικά ρολόγια και εν πάση περιπτώσει να το αγαπάει το «σπορ». Γνωρίζει επίσης –δεν είναι ηλίθιοι στη Seiko- ότι όπως έχουν τα πράγματα, μια μεγάλη μερίδα –η πλειοψηφία- του εν δυνάμει καταναλωτικού κοινού δεν πρόκειται ποτέ να ζυγώσει τα προϊόντα της, ειδικά σ’ αυτές τις τιμές, για το μόνο λόγο ότι γράφουν πάνω “Seiko” (βρε δεν πα’ να γράφει και Grand Seiko, το ίδιο κάνει).
Τέλος, γνωρίζει η Seiko ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα βάλει κανείς με τις παραδοσιακές ελβετικές μπράντες, ειδικά στο γήπεδό τους, δηλαδή στα ρολόγια 3Κ και άνω. Άλλο να παίζεις με τον Ελβετό στο «ξερό» γήπεδο των 300 ευρώ, κατεβάζοντας το 007 (όπου εκεί τον νικάς για πλάκα, λόγω της τιμής) κι άλλο να παίζεις στο χορτάρι των χιλιάρικων, όπου εκεί ο Ελβετός, πως να το κάνουμε τώρα, έχει το πάνω χέρι και στα ρολόγια, όπως ακριβώς και στο αγγλικό ποδόσφαιρο, μετράει πολύ η παράδοση.
Άρα τι κάνει τώρα η Seiko, αυτοκτονεί ; -Καθόλου, νομίζω. H Seiko έχει δει κενά στην άμυνα των Ελβετών και πάει να τα αξιοποιήσει. Όλ’ αυτά βέβαια συμβαίνουν σε μια εποχή όπου οι τάσεις δημιουργούνται σχεδόν αστραπιαία. Βάζει ένας πολύ επώνυμος μπρατσαράς ένα κτηνώδες ρολόϊ στον καρπό και να ‘σου στα ξαφνικά πως (ανα)γεννιέται η Panerai, εκ του μηδενός. Ή, βγάζει στην αγορά η Tudor δυο-τρία «κατά βάθος Rolex» ποιοτικά ρολόγια (και δεν το λέω καθόλου σαρκαστικά) και βλέπεις τι γίνεται στη συνέχεια. Πολύ γρήγορα.
Η βάση βέβαια για να γίνουν αυτά, είναι το ποιοτικό προϊόν. Η Seiko έβαλε τα δυνατά της για να ρίξει αμέσως στην αγορά τρία δυνατά μοντέλα, με τις παραλλαγές τους. Δεν τα πιάσαμε τα χέρια μας, δεν διαβάσαμε ακόμη reviews, αλλά μια ιδέα την πήραμε. Η ποιότητα φαίνεται να είναι σχεδόν Grand Seiko, θα έλεγα πολύ περισσότερο «σχεδόν Grand Seiko» απ’ ότι είναι τα Tudor «σχεδόν Rolex» Πολύ περισσότερο, από μηχανή, μέχρι μέταλλα και φινιρίσματα. Αυτό, πιστεύω, είναι μόνο η αρχή. Η βάση. Τρία φρέσκα, σύγχρονα ρολόγια, ευθέως ανταγωνιστικά προς Tudor, Omega και, ναι, δεν έχω κανένα δισταγμό να το πω, ατσάλινα σπορ Rolex. Διότι, εάν ο Ιάπων θέλει να μπει στο μεγάλο παιχνίδι, τότε τα προϊόντα του δεν αρκεί να είναι εφάμιλλα των πχ Tudor, αλλά εμφανώς ανώτερα. Εάν θα πρέπει να είναι εφάμιλλα με κάτι θα πρέπει να είναι πχ με τα Rolex. Μόνο έτσι μπορεί να γίνει η υπέρβαση.
Όταν τόσα χρόνια γινόταν στα διεθνή fora η κλασσική σύγκριση «Seiko MM300 εναντίον Μασκοφόρου Ρόλεξ» οι πιο πολλοί γελούσαμε. Γινόταν όμως. Τα έχουμε πει, το ΜΜ έτρωγε τις φάπες του, αλλά δεν το έβαζε κάτω, ξαναγύριζε και τα έβαζε με άλλο θηρίο και ξανά τα ίδια. Το ΜΜ μπορεί να έχανε τις μάχες από ισχυρότερους αντιπάλους, αλλά τόσα χρόνια έδειχνε το δρόμο στη Seiko, ότι θα μπορούσε καποτε να τα βάλει με θηρία. Πως ; Με ένα τρόπο : On steroids ! -Τι είναι δηλαδή το νέο καταδυτικό LX ; Ένα ΜΜ on steroids είναι. Ίδιο σουλούπι, ίδια κοψιά, αλλά στην πραγματικότητα ένα τελείως αναμορφωμένο ρολόϊ, με μηχανή αρριστούργημα, υποδειγματική κάσα και μπρασελέ, καλοσχεδιασμένο, ουσιαστικά ένα τέλειο ρολόϊ στην κατηγορία του, χωρίς «ναι μεν, αλλά», χωρίς επιφυλάξεις για το bezel, για το μπρασελέ, για το hardlex κτλπ.
Ρωτώ : -Εάν αυτό το ρολόϊ μπορεί σήμερα να συγκριθεί με ένα GS (όπως ήδη συμβαίνει), για ποιόν ακριβώς λόγο να μην μπορεί αύριο να συγκριθεί με ένα Submariner ; Πέραν βέβαια του ότι δεν είναι Swiss Made. Πόσος καιρός χρειάζεται για να καταστεί ευρέως γνωστό ότι τα νέα LX τα σπάνε ; Πόση υπομονή θα κάνουν ακόμη όλοι αυτοί που στριμώχνονται στις λίστες του Σίντλερ για να αποκτήσουν τίποτε περισσότερο από ένα ατσάλινο ρολόϊ μαζικότατης παραγωγής ; Πόση αντοχή μπορεί να έχει ο μέσος άνθρωπος, να του πιάνει τον πισινό ο κάθε κερδοσκόπος για να του πουλήσει ένα τέτοιο ρολόϊ ; Δεν γνωρίζω τις απαντήσεις, ομολογουμένως.
Αυτό που ξέρω είναι πως ήταν καιρός πια η Seiko ν’ ανεβάσει στο ριγκ κάτι πολύ δυνατότερο από το παλιό-καλό (και αύριο συλλεκτικό) MM300, που αρκετό ξύλο είχε φάει στα καλά του καθουμένου, το καψερό.
