Cigars- Whiskies- Wines- Coffees

[Megalos]

Γιωργο οπως παντα γλαφυροτατος .... ευχαριστουμε για τις τοσο ενδιαφερουσες πληροφοριες και γνωσεις που μοιραστηκες

[Σιδ.Σταυρος]

Τα πούρα, μπορείς να τα έχεις σε κάποιο ντουλάπι, δεν χρειάζεται να είναι σε υγραντήρα συνεχώς.

Στον υγραντήρα,βάζουμε μερικές ημέρες πρίν, αυτά που σκοπεύουμε να καπνίσουμε, πχ μάρκες, μεγέθη, γεύσεις.

Αλλά τα ιδανικά, 18-22 βαθμοί θερμοκρασία και 65-70 υγρασία, είναι ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ να επιτευχθούν στην Ελλάδα. ΚΑι μερικά χαλάνε, σπάει το wrapper.

Και οι δερμάτινες θήκες, πρέπει να είναι χωρητικότητας όσων θα χρησιμοποιήσουμε βγαίνοντας από το σπίτι.

Αυτά στα περιπτερα,τα βλέπει ο ήλιος, μερικά είναι ανοικτά οπότε έχουν ήδη ξεραθεί, και από ποιότητα, ..........τζίφος.

Προς ωρας ειναι σε Tupperdor αυτα τα λιγα που εχω.

Αυτο αργει,δυστυχως εχω ολοκληρο επιπλο με πιπες-καπνους πιπας. Οι πιο πολλοι το κρατανε στο σελοφαν ή στο ζιπλοκ σακουλακι μεχρι να ερθει η ωρα να το καπνισουν.

Την εχω πατησει τελευταια και ιδιως στο κοψιμο του cap γινεται ζημια. Συν τοις αλλοις προσεχοντας να μην πεσει αυτο εξω κανω κλιση στο πουρο με τον πουροκοφτη μαζι και μετα μου βγαινει λογο το κοψιμο συνηθως \ αντι για | ,μερικοι λενε κοψτο καθετα και ασε να πεσει κατω (ως και σε ξενα βιντεο το εχω δει να το κοβουν και να πεφτει κατω στο πατωμα) αλλα δεν μου παει. Σαν αλλη λυση εχω βρει κοφτη τυπου Ποντας (Punch) στα 10mm.
Εσυ κοβεις οπως ειναι το πουτο ή το υγραινεις στιγμιαια;

Εχω μια για 2 πουρα μεσα με ισπανικο κεδρο.

Καποτε,τωρα πλεον ουτε πλησιαζω κατα εκει. Δυστυχως εκτος απο Αμερικη-Αγγλια μας εκοψαν και την Γερμανια,ουτε απο Μολδαβια δεν στελνουν εδω πλεον !

[Giorgos_I]

Το κοψιμο του πούρου, είναι θέμα εμπειρίας.

Βασικά, πρέπει να ξέρεις που θα κοψεις, εννοώ σε πιο σημείο από το τέλος. Αλλού κόβεις στο Τορπέντο, αλλού στην Κορώνα, αλλού στα Ρομπούστο.

Ο λόγος είναι το τελείωμα και το κλείσιμο της άκρης του πούρου από τον τεχνίτη, ( ....ή την μηχανή )

Στο κλείσιμο, τυλίγουν φύλλο, περιμετρικά, και ίσως και διπλά - τριπλά, για να κρατήσει την γέμιση, και να πάρει την καμπυλότητα. Παρατήρησε ένα προσεκτικά, να δείς τις ξυραφιες και τα κολλήματα. Αυτό, δημιουργεί ένα πιο παχυ/ στρώμα, που επειδή είναι και από άκρα του φύλλου, μπορεί να έχει και νευρώσεις ( το εσωτερικό ).

Οπότε, με τα χρόνια μαθαίνεις το που θα κανεις το κόψιμο, για να βρείς "καθαρό" σημείο, εννοώ ράπερ και γέμιση.

Συνδυασμός των ανωτέρω, είναι και το μεγεθος - διάμετρος ( gauge / ring ) του πούρου.

Δεν μπορείς πχ να κόψεις και να αφήσεις μικρό ring σε ένα μεγάλης διαμέτρου πούρο. Το κόψιμο, πρέπει να είναι σε "διάμετρο", αναλογική με την "διάμετρο" του πούρου. Αλλιώς θα έχεις δυσκολια στο τράβηγμα, και ένα πούρο, ΔΕΝ πρέπει να έχει δυσκολία στο τράβηγμα. Αν αναλογιστουμε ειδικά ότι και σε ένα μήκος 12 - 14 -20 εκατοστά, με την αντίσταση της γέμισης, έχουμε και δυσκοία λόγω διατομής, το κάπνισμα καταντά ...........μαρτύριο.

Οι έμπειροι λένε ότι μετά από μια ρουφηξιά, το επιστόμιο πρέπει να βγάλει και λίγο καπνό. Μου έχει συμβεί μερικές φορές, αλλά δεν είναι τυπικό.

Απλά, με την εμπειρία μου σου λέω ότι με τον καιρό, θα καταλάβεις που πρέπει να κάνεις το κόψιμο. Και γίνεται πάντα κάθετο, κάτι διαγώνια ή V που κανουν μια εγκοπή και δύο γλώσσες, είναι κατ' εμένα χωρίς συγκεκριμένο λόγο / επεξήγηση.

Και το κόψιμο, αν το πούρο δεν είναι ξεραμένο ή πολύ νοτισμένο, γίνεται εύκολα μα μια ποιοτική γκιλοτίνα, που είναι με καλές αιχμές. Κάποτε άφηνα μια δική μου στον υγραντήρα για να μην την ξεχνάω, και σκούριασαν οι αιχμές.

Α, μπορείς πχ, αν σκοπεύεις το Σάββατο να πας κάπου που μπορείς να καπνίσεις πούρο, να το κόψεις από την Τρίτη, και να το βάλεις στον υγραντήρα. Με δύο ανοίγματα, θα κάνει καλύτερη ύγρανση, και θα είναι .....τρυφερό, αρκεί η υγρασία σου να είναι στα σωστά όρια. Αν είναι παραπάνω, το πούρο ΔΕΝ ΚΑΙΓΕΤΑΙ σωστά, και σβήνει συχνά.

Η γνώση γενικά ανα φίρμα και τύπο έρχεται, αν διαλύσεις πούρα και δείς τα ράπερ, εξωτερικά και εσωτερικά, όπως και την γέμιση. Φυσικά, δεν είναι "εύκολο" να καταστρέφεις ένα πούρο των 15-20-30 Ε, απλώς για να δείς την κατασκευή του, αλλά, όταν δείς την γέμιση, που σε ένα αξιοπρεπές πούρο είναι ........τσαλακωμένα ΟΛΟΚΛΗΡΑ φύλλα καπνού, καταλαβαινεις τον τρόπο κατασκευής, βλέπεις τα διαφορετικά φύλλα ( χρώμα - υφή ) που έχουν χρησιμοποιηθεί, και εκεί καταλαβαίνεις την δυσκολία, να μην πω την ΜΗΔΕΝΙΚΗ πιθανότητα, πούρα, ακόμα και από το ίδιο κουτί, να έχουν την αυτή απόδοση στο τράβηγμα, στην γεύση, στην διάρκεια.

Και εκεί κατανοείς ότι οι θεωρίες των "ειδικών", ότι έχει νότες ξύλου, πέτρας, ή ........χταποδιού, ισχύουν ΜΟΝΟΝ για αυτό που κάπνισαν, και όχι για ΟΟΟΟΟΟΟΟΛΗ την σειρά, ή τα ίδια αδελφάκια στο κουτι.

Λογω περιοχής ( υπέδαφος / διφορετικά φυτά / συνθήκες ανάπτυξης / συλλογή κλπ ) τα φύλλα θεωρητικά έχουν τις αυτές ιδιότητες μεν, ΑΛΛΑ, η αποξηρανση, ( στοίβαγμα - βελόνιασμα - αερισμός ), ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να είναι ο ίδιος για όλα τα συλλεχθέντα την ίδια ημέρα, πόσο μάλλον και για τις συλλογές των άλλων ημερών. Κατανοητό ?

Συνεπώς, μια φίρμα με καπνα από μια περιοχή, έχει "τασεις", αλλά δεν είναι βιομηχανικό προϊόν, που παράγεται / συσκευάζεται με την ίδια μέθοδο και με τις αυτές συνθήκες, οπότε, και με δεδομένο κάποιον ποιοτικό έλεγχο, που απορρίπτει τις διαφορετικές κατασκευές, όποιο και να πάρεις θα είναι απολύτως ίδιο με ένα σε 1.000, 2.000, 10.000 τεμάχια παραγωγής.

Εδώ, ο τεχνίτης επιλέγει τα φύλλα, τα συνθλίβει, βάζει ράπερ, ξανα ράπερ, ξυραφιάζει, και ...........έτοιμο. Ποιοτικός έλεγχος, πάλι αυτός που που και που, καπνίζει και κανενα από τα δημιουργήματά του.

Προσπαθώ να τονίσω την ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ του αντικειμένου, και να υπογραμμίσω ότι κάποιοι "ειδικοί" που παρακολουθούσα και εγώ κάποιες εποχές, ΜΠΟΥΡΔΕΣ έλεγαν κατα μεγάλο ποσοστό. Και ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω ? Δεν κρίνω εγώ ο πολύμαθος, απλώς με τα χρόνια επαφής και απόκτησης εμεπιρίας, κατάλαβα μερικά πράγματα, και αυτό προσπαθώ να εξηγώ σε όσους ψάχνονται ότι θα αντιμετωπίσουν διαφοροποιησεις, που ειναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ φυσικες στο αντικείμενο, μια και όπως είπαμε, το καθε πούρο, είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ, δακτυλικο αποτύπωμα, δεν υπάρχει άλλο ΟΛΟΙΔΙΟ στην πλάση.

Μετά, επείδή είναι μια ....απόλαυση, που αφοσιωνόμαστε για 1-2 ώρες, γίνονται αντιληπτές κάποιες διαφορές από το πχ χθεσινό που καπνίσαμε. Που ισχύει, αλλά και από την άλλη, και η διάθεσή μας, τα συναισθήματα, ο χώρος, μπορεί να μην είναι ΟΛΟΪΔΙΟΣ με τα χθεσινά. Σωστά ?

Ενώ, πχ με ένα τσιγάρο, που καπνίζουμε 95 % μηχανικά, και χωρίς ιδιαίτερη προσοχή, και διαφορετικό να είναι, ΔΕΝ το καταλαβαίνουμε.

Αλλά με ένα πούρο, και μάλιστα καλής ποιότητας, οι διαφορές θα φανούν. Και μου έχει τύχει, να έχει στο κουτί, και ένα πιο πικρό, πιο στυφό, ένα όχι ευχάριστο. Αλλά ήταν το βράδυ ? ήταν η διάθεση ? το ότι έιχαμε φάει σουτζουκάκια ? ή ότι ένα πούρο στα 25 δεν ήταν όσο καλά ήταν τα υπόλοιπα ?

Μια και είπα για τσιγάρο. Ενα τσιγάρο, μπορεί να έχει πχ 30 γρ καπνού. Και ένα πούρο, 300 γρ. Εκεί καταλαβαίνουμε ότι το " ενα πούρο καπνίζω την ημέρα ", μπορεί να είναι ισοδύναμο με 10 τσιγάρα, όσο αφορά τις αρνητικές συνέπειες.

Απλώς, εδώ αποφεύγουμε κάποιες κατεργασίες και χημικές επεξεργασίες, το χαρτί, και την αφιλτράριστη ροή καπνού.
Στο πούρο, η ροή φιλτράρεται από τα ίδια τα τσακισμένα φύλλα.

Και ενώ η ονομασία είναι Cigars, επειδή στα κουτιά έλεγε 100 % Pure, ( εννοώντας 100 % καπνός ), στην Ελλάδα επικράτησε το "πιούρ", -----> Πούρο.

Αρα, τα καφέ τσιγάρα πχ που το παίζουνε πουράκια αλλά με χαρτι, ΔΕΝ είναι πουράκια.
Τα μικρά πουράκια από φίρμες, που είναι με καπνό αντι χαρτί και γέμιση από τα τρίματα των άλλων παρασκευών, μπορούν να λέγονται πουράκια, αλλά στην ουσία δεν δίνουν την σωστή γεύση, γιατί στις διαμέτρους αυτές, η αναλογία αέρα / καπνού ( παράγωγου ) είναι διαφορετική.

Αυτά προς το παρόν.

[Giorgos_I]

Γιώργο μου φίλε διαβάζοντας τα παραπάνω μένω έκπληκτος από τις γνώσεις σου
Είσαι εγκυκλοπαίδεια φίλε …μπράβο σου και ευχαριστώ

[Σιδ.Σταυρος]

[Megalos]

Ωραιότατες φωτογραφίες Σταύρο …εγώ βλέπω όμως καταπληκτικούς καφέδες

[Σιδ.Σταυρος]

εγώ βλέπω όμως καταπληκτικούς καφέδες

Ευχαριστω πολυ. Απο πλευρας του πατερα μου (παππους-γιαγια) ειμαι Βυζαντινος δηλαδη επι αιωνες οι προγονοι μου ζουσαν λιγα χιλιομετρα εξω απο την Κωνσταντινουπολη μαλιστα ο παππους σαν νεος δουλευε υπαλληλος και σε μαγαζι εκει αλλα και μετα που παντρευτηκε και εμεινε λιγο πιο εξω παλι δουλευε ως Ιδιωτης στην Πολη εως το 1922.
Εχω προλαβει το καβουρντιστιρι στο τζακι και τον μυλο (εχω αλεσει σε αυτον ουκ ολιγες φορες σαν παιδακι) ,αυτος ηταν χειροποιητος μυλος αρχες του '50 κατασκευασμενος 100% απο Ελληνικα χερια,δυστυχως εκανε λαθος καποτε ο πατερας μου και επιασε οξειδωση μεσα αρα μενει ως κειμηλιο.
Τον καφε εμεις τον φτιαχνουμε 10 με 10:30 το πολυ σαν διαλειμμα (ή για παρεα με τον γειτονα-συγγενη) και οχι μολις ξυπνησουμε, συνοδευτικο εχει μπισκοτο-κουλουρι-κεικ-λουκουμι-γλυκο κουταλιου, το ''ξεροσφυρι'' σε επισκεπτη σημαινει πως τον εκανες ''αγγαρεια'' αρα δεν τον πολυσυμπαθεις.



Παντα σε γκαζι με χαλκινο μπρικι και με υπομονη δηλαδη: νερο βρυσης με δοσομετρητη-ειδικο κουταλι γλυκου-ζαχαρη-απο πανω αυτης ο καφες και περιμενεις να κατακαθησει δεν το πειραζεις το ολο μειγμα, οταν ''βουλιαξει'' αναβεις φωτια πολυ σιγανη, περιμενες να αρχισει να λειωνει και μετα με ειδικο χαλκινο αναδευτηρι (οχι κουταλι) ανακατευεις δεξια και μετα αριστερα (οχι μονοπατα) πολλες φορες, μετα περιμενεις να αρχισει να φουσκωνει και απο εκει και περα επιλεγεις εαν θελεις καιμακι ή οχι ή ενα θες φουσκαλες αρα προσοχη στην εκχυλιση στο υψος και στην κλιση του μπρικιου. Αλλοι βαζουν ελαχιστο νερο στον πατο του φλυτζανιου ή χτυπανε το μπρικι στον παγκο να καθησει το καιμακι αλλα αυτα δεν τα κανω σκοπιμως.
Εχω συλλογη απο φλυτζανια (για μονο-διπλο),3 μπρικια, αναδευτηρια, δισκακια σερβιρισματος μικρα κλπ.






Εχει πεσει αναλογη ''εκπαιδευση'' και στην συζυγο.

[Σιδ.Σταυρος]

Ευχαριστούμε Σταύρο μου για την ενημέρωση για τον καφέ
Άντε να δούμε αν έχει να μας πει περισσότερα ο Γιώργος

[Giorgos_I]

Αν έχω λέει ? Αν αναφέρεσαι σε εμένα.

Η οικογένεια μου, ήταν Κωνσταντινούπολη, με βιοτεχνία δερμάτινων - κυρίων υποδημάτων, αλλά και των άλλων ειδών.

Το 1922, εκδιώχτηκαν, και βρέθηκαν σε κάτι άγονα μέρη στην Β. Ελλάδα. Η ιστορία λέει ότι εκεί τους έριξαν για να τους ........."εξοντώσουν" ( Δεχομαι διαψεύσεις )

Ο παππούς Γιώργης ( Γεώργιος κατα τον πατέρα μου - Τροπαιοφόρος, Μεγαλομάρτυς και ........καβαλλάρης όπως μου έλεγε κλείνοντας το μάτι ) , εξάσκησε το επάγγελμα και εκεί - περιοχή Δράμας, και με τον ξάδελφό του ( θείο του πατέρα μου - Λαϊδογλου ) κατάφεραν να ξαναδημιουργήσουν ένα εμπόριο - κατασκευές και πώληση, που τους κράτησε σε ένα καλό βιοτικό επίπεδο.

Στα χωράφια που τους παρείχαν, στα άγονα μέρη που τους έριξαν, αποκαλώντας τους και "Τουρκόσπορους" - η αποδοχή τους ήταν ΜΗΔΕΝΙΚΗ - καλλιέργησαν και καπνά, και ο πατέρας μου είχε δερμάτινο σακκουλάκι με καπνό και ρόζ χαρτάκια - τσιγαρόχαρτα - και σαν "παραγωγός", είχε το δικαίωμα αυτό, την εποχή που το μονοπώλιο, σε διάφορα είδη, επέδραμε στα καφενεία για να βρεί αφορολόγητα. Τράπουλες, σπίρτα, κλπ.
Εξακολουθώ να έχω κάποια χωράφια εκεί, που καλλιέργουν πλέον οι συγγενείς .

Σχετικά με τον καφέ, έχω και εγώ σύνεργα, μπρίκια και ποτηράκια - αναδευτήρι, μια και ο καφές ήταν πράγματι ιεροτελεστία. Το έζησα με την όλη οικογένεια.

Σαν νέος, έπινα και εγώ τον "Τούρκικο", που μετά τον ονομάσαμε "Ελληνικό", αλλά στην ουσία είναι Αραβική συνήθεια. Ψήσιμο στην χόβολη, κτυπητό μπρίκι, σιγανός βρασμός, αλλά, όπως σε όλα τα "ποτά" που παράγονται με βρασμό, το ΝΕΡΟ παίζει ΤΕΡΑΣΤΙΟ ρόλο.

Η διαδικασία αυτή, ονομαζεται brewing, πχ we brew coffee, το αυτό ισχύει για το τσάι, και όλα τα ροφήματα που έχουν infusion ( διαποτισμο - διήθηση ), εξαγωγή ( extract ) στοιχείων με μέσο ( εργάσιμο μέσο ) το νερό. Για κάποιον λόγο, επεκράτησε να αναφερόμαστε στον όρο μόνον για την ζυθοποίηση. Αλλά, δεν περιόρίζεται εκεί.

Επειδή ο βρασμός, αποστειρώνει το μέσο ( νερό ), έγινε η κύρια μέθοδος "παρασκευής" σε ποτά / αφεψήματα, σε μέρη όπου το νερό, ΔΕΝ ήταν "πόσιμο", οπότε με έναν βρασμό, .........γινόταν !

Το νερό, όμως , οιασδήποτε μορφης, δεν είναι σκέτο νερό, αλλά περιέχει πολλά άλλα στοιχεία, μέταλλα και αμέταλλα, με συνέπεια μετά τον βρασμό, και εφόσον δεν διηθεί το βασικό υλικό από τον παραγόμενο ατμό, αλλά το αρχικό "νερό" παραμένει ώς "πόσιμο", να εξακολουθεί να περιέχει τα αρχικά στοιχεία.

Κάποια από αυτά, ΑΛΛΟΙΩΝΟΥΝ την τελική γεύση, αλλά κάποια, ΥΠΟΒΟΗΘΟΥΝ την επιτευξη της γεύσης.

πχ οι Ιταλικοί καφέδες, ή τέτοιου τύπου, διηθούν τα συστατικά του πρωτεύοντος υλικού με χρήση ατμού. Στα ποτοποιϊα, κάνουνε συμπύκνωση των "ατμών" που προέρχονται από τον βρασμό των υλικών. Και λένε "απόσταγμα", ή διπλής απόσταξης, κλπ, κλπ.

Εν γένει, η καλή ποιότητα τέτοιων παραγώγων, όπου ο αρχικός όγκος βρασμού "παραμένει μερικώς ή ολικώς στο τελικό προϊόν" ( αφέψημα ή οινοπνευματώδες ) παράγεται, όπου υπάρχουν "φρέσκα" και "τρεχούμενα" νερά. Ετσι βλέπουμε γνωστές φίρμες να διαλαλουν την παραγωγή σε μέρη με αφθονία ποιοτικού νερου, συνήθως σε ορεινά μέρη όπου η παροχή από το λιωσιμο του χιονιού, και το "αδιαπέραστο" του υπεδάφους, εγγυάται "νερό" καθαρό άλλων συστατικών ( πράγμα φυσικά ανέφικτο ).

Ακόμα και στον βρασμό, που τυχαίνει να συμβαίνει στους 100 βαθμούς Κελσίου ( δεν τυχαίνει, απλώς έτσι το όρισαν οι άνθρωποι ) στο επίπεδο της θάλασσας και υπό ΦΘΠ που λέγαμε μικροί, τα περιεχόμενα ΔΕΝ απομακρύνονται. Ο λόγος ? Κάποια περιεχόμενα είνααι οργανικά, και θα "καούν" σε κάποια θερμοκρασία ανώτερη των 100 βαθμών, αλλά άλλα, ακόμα και σε ανώτερες θερμοκρασίες, πχ ακόμα εκεί θα είναι, γιατί είναι στην ουσία "αδρανή" υλικά, και δεν εξατμίζονται / καίγονται / διασπώνται. Τα βλέπουμε στα εμφιαλωμενα νερά, να αναφέρονται σαν Ολικά Διαλυμενα Στερεά, ΧΧΧ, και μετά Στερεό Υπόλειμμα ΧΧΧ στους πχ 260 βαθμούς. Αν το πρώτο είναι μεγαλύτερο από το δεύτερο, αυτό σημαίνει ( χοντρικά ) ότι η διαφορά ήταν οργανικά που ........κάηκαν, ενώ τα δεύτερα είναι .........αδρανή υλικά ( πέτρες ) που πρέπει να πάνε σε θερμοκρασία λάβας για να λιώσουν !!!

Και το κάθε νερό, παρασύρει και διαλύει συστατικά κατα την πορεία του προς την θάλασσα, εμείς το βρίσκουμε κάπου ενδιάμεσα, και το χρησιμοποιούμε. Αλλά, κάποιο θέλει και επεξεργασία, αλλά αν το επεξεργαστούμε, ΠΑΥΕΙ να είναι Φυσικό Μεταλλικό Νερό, και νίνεται ......απλώς εμφιαλωμένο. ή νερό ......δικτύου.

Μεγάλη κουβέντα, δεν θέλω να μπερδεύω τους φίλους, το νερό είναι ΕΠΙΣΤΗΜΗ, και επειδή εμείς έχουμε πολύυυυυυυυυνερό στον οργανισμό μας, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο τι πίνουμε.

Και επειδή μερικοι από εμας πίνουν σε σταθερή βάση "εμφιαλωμένο", έχω να προτείνω την συνεχή αλλαγή μάρκας και περιοχής εμφιάλωσης, μια και η συνεχής πόση συγκεκριμένων περιοχών, στερεί τον οργανισμό από πολύτιμα συστατικά που η περιοχή δεν έχει, αλλά υπάρχουν σε άλλες. Οπότε, καθε εβδομάδα, 10 ημέρες, πίνουμε νερο από άλλη περιοχή, μέχρι να ολοκληρώσουμε το rotation.

Και επανερχόμενος στο θέμα του καφέ ( και των παρομοίων αφεψημάτων ), θέλω να τονίσω ότι η ποιότητα του παραγώγου, εξαρτάται σε ΜΕΓΑΛΟ βαθμό από την ποιότητα του νερού.

Η διαδικασία είναι τυπική μεν, στην παρασκευή, 'οπως αναφέρθηκε, αλλά η τελική γευση / αποτέλεσμα, εξαρτάται εκτός από τις θερμοκρασίες ( πχ slow and low ) για να προλάβει να δώσει τα συστατικά και το άρωμα, στο διηθητικό μεσο, το νερό. Που οι όγκοι πρέπει να είναι αναλογικοί, για να μην υπάρξει ..........κορεσμός, στην δυνατότητα απορρόφησης / μεταφοράς ! Ζαλιστήκατε ?

Ταυτόχρονα, το "καβουρδισμα", ( ή φρύξις / φρύξη ), απαιτεί συγκεκριμενους κανόνες θερμοκρασίας και διαρκειας, προκειμένου να επιτευχθεί το βέλτιστο της αποδιδόμενης γεύσης. Στην φρύξη, αδρανοποιούμε τα συστατικά που είχε για να αναπτυχθεί το νέο "φυτό", και σε αυτήν την διαδικασία, δημιουργούμε την συνθήκη για την παραγωγή συστατικών που μας δίνουν άρωμα. Και η διάρκεια και η θερμοκρασία, είναι ΑΝΑΛΟΓΑ με τα φυσικά χαρακτηριστικά του καρπού - διαμορφούμενα από τις καιρικες συνθήκες και το υπέδαφος - προκειμένου να πάρουμε το ιδανικό. Και μετά, άλλα πιο "καβουρντισμένα" άλλα λιγότερο ( σχεδόν ωμά ), σε διάφορες αναλογίες, δημιουργούνται τα "χαρμάνια". Που προσπαθούν να αποδώσουν "γεύσεις" και αρώματα που προτιμούν οι φίλοι του καφέ.

Και για εμάς τους καπνιστές. Με ένα τσιγάρο, να μην πω πούρο, χάνουμε την ικανότητα διάκρισης γεύσεων ( μιλάμε για τόνους διαφοράς ) για 5-6 ημέρες.

Δεν θέλω να κουράσω άλλο, αν υπάρχουν απορίες / ερωτήσεις, να επεκταθω.

[Σιδ.Σταυρος]

Το 1922, εκδιώχτηκαν, και βρέθηκαν σε κάτι άγονα μέρη στην Β. Ελλάδα. Η ιστορία λέει ότι εκεί τους έριξαν για να τους ........."εξοντώσουν" ( Δεχομαι διαψεύσεις )

Στα χωράφια που τους παρείχαν, στα άγονα μέρη που τους έριξαν, αποκαλώντας τους και "Τουρκόσπορους" - η αποδοχή τους ήταν ΜΗΔΕΝΙΚΗ

Σαν νέος, έπινα και εγώ τον "Τούρκικο", που μετά τον ονομάσαμε "Ελληνικό", αλλά στην ουσία είναι Αραβική συνήθεια.

Ακόμα και στον βρασμό, που τυχαίνει να συμβαίνει στους 100 βαθμούς Κελσίου ( δεν τυχαίνει, απλώς έτσι το όρισαν οι άνθρωποι) στο επίπεδο της θάλασσας

Τους δικους μου παππουδες τους πεταξαν σε εναν βαλτο με σκηνες και τους εδωσαν και κατι τσαπια-κασμαδες,τους ειπαν αμα θελουν να δουλεψουν να αποξηρανουν τον βαλτο και να μεινουν εκει.
Το εκαναν,εργαστηκαν χρονια ολοκληρα (στα ενδιαμεσα μερικοι πεθαναν απο κακουχιες-αρρωστιες) και εφτιξαν με παραγκες αρχικα προσφυγικο καταυλισμο. Μετα εκαναν μικρα σπιτακια τα οποια ξεχωριζαν απο τον ασβεστη και τους τενεκεδες για γλαστρες. Σε μερικους εδωσαν αγονα κτηματα γεματα βατους-σχινους τα οποια σιγα-σιγα καθαρισαν με τον κασμα-τσαπα με πολυ κοπο,μετα φυτεψαν ελιες και τις καλλιεργουσαν.
Τους εβριζαν ''τουρκοσπορους-τουρκαλαδες-αουτηδες-τουρκους" ενω οι απογονοι αυτων των ζωων τους ελεγαν ''χανουμακια". Τους εβγαζαν τα κεραμιδια απο την σκεπη,δεν τους επαιρναν για δουλεια,δεν τους δεχονταν μεσα στο κυριως χωριο και τους εβαζαν να μεινουν ξεχωριστα. Μιλαμε για ανθρωπους τοτε με καπες-γουρουνοτσαρουχα που ασχολουνταν με τυρογαλο και περαν του μοναδικοι ''κρασοπουλου" (καπηλειο) δεν ηξεραν αλλη ζωη, οι γυναικες τους φοραγαν ''τσιπα'' και εβριζαν τις Σμυρνιες ως ''παστρικες''. Οταν ρωτουσες γιατι σου ελεγαν γιατι κανουν συχνα ''παστρα'' δηλαδη καθαριοτητα, ξερετε τι ηταν αυτο; Εβγαιναν εξω στην μοναδικη βρυση που ειχε το προσφυγικο σπιτι και λουζονταν (αυτο για την εποχη εκει ηταν σκανδαλο να γινεται δημοσιως), μετα το στεγνωμα χτενιζονταν και επιαναν να μαλλια τους με κοκκαλακι ενω αυτες που τις κατηγορουσαν φοραγαν αποκλειστικα μαυρη ''μαντηλα''. Η προσφορα των Προσφυγων στην Ελληνικη ζωη (ντυσιμο-συμπεριφορα-εμφανιση-κουζινα-γλυκα-καφες-ειδος διασκεδασης κλπ) ειναι τεραστια και πριν αυτους δεν υπηρχαν τα ''σε λεω-με ειπες-επηαμε εψες" που λεμε μερικοι στην Β.Ελλαδα ντε και καλα γηγενεις (!) ουτε ηξεραν τι θα πει μπουγατσα-μπεσαμελ-καρυκευματα.

Να χαρω που τους χλευαζαν πως δεν πηγαν ΕΣ,μα που να πανε ρε τουβλα στην τουρκια; Εκει δεν τους δεχονταν ως Ιθαγενεις αλλα ως Υπηκοους,να υπηρετουσαν λοιπον που στον τουρκικο στρατο και να γινουν προδοτες; Για Βαρθολομαιους τους περασατε; Δυο αδερφια της γιαγιας μου πεθαναν απο κακουχιες στα ''ταγματα εργασιας'' των τουρκων,εαν ηθελαν δεν δηλωναν ''τουρκοι'' αν πηγαιναν καιο βοηθητικοι στον στρατο τους και αν γλυτωναν; Οι εκατονταδες χιλιαδες σφαγιασθεντες Ελληνες της Μ.Ασιας (συν του Ποντου) δεν πιανονται ως θυματα; Ελληνες δεν ηταν στο DNA και Ορθοδοξοι χριστιανοι; Τις ιδιες φιορτες (Πασχα-Χριστουγεννα-Φωτα κλπ) δεν ειχαν; Επειδη δεν εβοσκαν γιδια,δεν ροβολαγαν ''πράιτα" και δεν εφτιαχαν μυζηθρα δεν ηταν Ελληνες στο αιμα;
Ναι, δεν ηταν ολοι οι Προσφυγες του 1922 ''αγιοι'' ,αυτοι απο τα βαθη μεσα αφ'ενος ζηλευαν και ειχαν κακια για αυτους που ηταν στα παραλια-μεγαλες πολειες αφ'ετερου δεν ηταν Κοσμοπολιτες οπως οι αλλοι αλλα κι εδω που τα λεμε βρηκαν και εδω κατι κουμασια Α' κλασεως (μην λεμε για τοπους και παρεξηγηγθουν μερικοι) οι οποιοι συνεχιζουν την ''παραδοση'' στις παρανομιες ως σημερα.
Κατι ανιστορητοι και αδαεις λενε σκοπιμως συκοφαντικα πως το χασις το εφεραν στην Ελλαδα οι προσφυγες το 1922,αυτοι φταινε κλπ, και τοτε γιατι ρε κοπανοι απο τα τελη του 1800 στην Πειρακικη γινονταν λαθρεμποριο; Εκει στα βραχια στεκονταν οι τσιλιαδοροι με τα φαναρια και εκαναν σινιαλο ωστε να βγει προς τα εξω το καικι που εφερνε ''φουντα'' απο Αιγυπτο (πχ Αλεξανδρεια) και μιλαω για Ινδικη κανναβη οχι Κλωστικη η οποια ειναι και πολυ εξυπηρετικη.
Ποιοι ανοιξαν τα πρωτα μεγαλα εμπορκα μαγαζια ως και στην επαρχια ενω πρωτα υπηρχαν μπακαλικα; Μηπως ξερει κανεις ''το μπισκοτο'' το συνοδευτικο του καφε ποτε το εμαθαν στην Ελλαδα;

Ο καφες ξεκινησε απο την Υεμενη,υπηρχαν στην Πολη επι Βυζαντιου μερη να πιεις καφε αλλα δεν ηταν τοσο διαδεδομενη η συνηθεια (οπως και ατην αρχαια Ελλαδα ηξεραν την μπυρα αλλα δεν την προτιμουσαν). Οι τουρκοι μπηκαν το 1453 ενω το πρωτο καφενειο ανοιξε το 1555 δηλαδη 102 χρονια μετα (!) και μαλιστα οχι απο τουρκους αλλα απο 2 αδερφια Αιγυπτιους. Ακομη και μεσα του 1600 τα καφενεια ηταν απαγορευμενα μερη και τους κυνηγουσε η αστυνομια βαση φιρμανιου του Σουλτανου, εαν ηταν λοιπον ''δικος τους'' ο καφες γιατι γινονταν αυτο; Αρα απο που βγαινει πως ο καφες ειναι τουρκικος αφου οι τουρκοι εχουν αντιγραψει τους παντες και τα παντα,ως και η ονομασια ''Γιουναν'' που μας λενε ειναι Περσικη ενω μεχρι το 1928 μιλουσαν και εγραφαν στα αραβοπερσικα. Οι τουρκοι ηταν νομαδες της στεπας, δεν ειχαν ουτε δικο τους αρχιτεκτονικο ρυθμο ουτε τιποτα σταδια να κανουν αγωνες. Οι τουρκοι εχουν μονο μικρα φλυτζανια διαφορετικου σχηματος,διαφορετικα χαρμανια,διαφορετικο τροπο κοπης,προσθετουν μεσα διαφορα αρωματικα,βαζουν την ζαχαρη μετα τον καφε στο μπρικι ενω μερικοι και μετα το βρασιμο.
Το πρωτο ''Cafe" στην Αγγλια το ανοιξε Ελληνας (απο την Ν.Ιταλια).

Οσο ανεβαινεις υψομετρο τοσο βραζει και σε χαμηλοτερους βαθμους,δυστυχως στο νερο δεν μπορει να υπαρχει ''σταθεροτητα-συνεχεια'' αφου καθε μερος εχει διαφορετικο,αλλιως ειναι ο διπλος εδω και αλλιως στο χωριο.
Σε αλλα μερη με γλυφο νερο πχ Κερκυρα φυσικα και δεν στον φτιαχνουν απο την βρυση.
Σε εμας εδω μολις τον βγαζουν απο το γκαζι τον χτυπανε 2-3 φορες ''να κατακαθησει το καιμακι'' (εγω οχι) ενω στο τελος φερνουν το μπρικι 2-3 ''γυρες'' να πεσει και η τελευταια γουλια μεσα (εκει μερικοι πιστευουν πως εχει κατακαθησει μια ελαχιστοτατη ποσοτητα ζαχαρης που πιθανον να μην εχει λειωσει. Δεν χρησιμοποιω μπρουτζινο μπρικι,το βρισκω πολυ λεπτο στο τοιχωμα και το εχουν στα καφενεια στα χωρια επειδη βιαζονται (το χαλκινο εχει πιο χοντρο τοιχωμα και αργει πολυ). Δεν εχω χοβολη (ειναι πολυ πιο αργη η παρασκευη) γιατι γκρινιαζει η γυναικα μου για την καταληψη στον παγκο.