ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ..ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ
Re: ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ..ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ
Αφου ειμασταν οι Ελληνες υποδουλοι των Ρωμαιων κατα την περιοδο της Βυζαντινης αυτοκρατοριας γιατι αναπολουν ολοι οι Ελληνεςτο Βυζαντιο και νιωθουν υπερηφανοι που ηταν το κυριαρχο στοιχειο του κρατους?Μη μου πειτε τωρα οτι τα ιδια συναισθηματα που εχετε οταν ακουτε για Οθωμανικη αυτοκρατορια τα νιωθετε και για το Βυζαντιο?
Re: ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ..ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ
Εγω δεν αναφερομαι στην Χριστιανικη Πιστη αλλα στην Ελληνικοτητα του Βυζαντιου.Το οτι καταστραφηκαν αρχαιοι Ελληνικοι ναοι και συγγραματα δεν σημαινει οτι το Βυζαντιο δεν ειχε και κακες στιγμες η δεν ηταν ελληνικο.Εξαλλου ειναι γνωρισμα της φυλης μας να καταστρεφουμε καθετι ελληνικο,τοτε αρχαιους ελληνικους ναους τωρα την βυζαντινη μας ιστορια.Η ορθοδοξη χριστιανικη πιστη δεν εχει καμια σχεση με τους Εβραιους ο Ιησους ηλθε σαν Ανθρωπος Υιος του Θεου για ολους τους λαους της γης,δεν φταιει Αυτος για τους Εβραιους και δεν εδωσε εντολη να καουν ελληνικα συγγραματα,ισα ισα ειπε Ερευνατε τας Γραφας.Ειπε οτι σαν ποιμενας ηρθε για το απωλολος προβατο(Εβραιοι)και οχι για τους συνετους(Ελληνες?)
Re: ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ..ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ
«Ήμασταν δούλοι στους Ρωμαίους εθνικούς και στους Τούρκους μουσουλμάνους αλλά ελεύθεροι στο βυζάντιο». Αυτό θα σου απαντήσει ο μέσος Έλληνας αν τον ρωτήσεις γιατί αυτό τον διδάσκουν στο σχολείο και αυτό του λένε όλα τα ΜΜΕ. Για κάποιο λόγο οι χριστιανοί δημαγωγοί θεωρούν ότι κατά την διάρκεια του βυζαντίου ...ΔΕΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΔΟΥΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ(!!!).
Είναι απίστευτο και όμως αληθινό, όλοι οι λογικώς σκεπτόμενοι άνθρωποι θα έπρεπε να λένε ότι δεν έχει σημασία αν ο κατακτητής είναι Ρωμαίος εθνικός ή Ρωμαίος χριστιανός ή Τούρκος μουσουλμάνος. Είναι κατακτητής. Και όμως, για τους χριστιανούς βυζαντινολάτρεις η Ελλάς του 324-1453 δεν είναι υπόδουλη στους Ρωμαίους αλλά ...ελεύθερη χώρα. Γιατί; Διότι ο κατακτητής είχε το ίδιο θρήσκευμα με τους σημερινούς «φωστήρες» που διδάσκουν ότι το βυζάντιο ήταν Ελληνική αυτοκρατορία. Τα ίδια θα μας έλεγαν και οι Έλληνες μουσουλμάνοι εάν είχε επικρατήσει ο Ισλαμισμός στην Ελλάδα για την Οθωμανική αυτοκρατορία. Ότι τάχα από το 1453 ως το 1821 δεν ήμασταν δούλοι στους Τούρκους αλλά ελεύθεροι. Ας δούμε τις ιστορικές περιόδους σύμφωνα με την χριστιανική άποψη:
Το -146 η Ελλάς υποδουλώνεται στους Ρωμαίους εθνικούς. Το +324 ο Ρωμαίος αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ανακηρύσσει τον χριστιανισμό ως μόνη επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας. Οι άλλες θρησκείες τίθενται εκτός νόμου. Από το 324 έως το 1453 είμαστε...ελεύθεροι[1] στους ...βυζαντινούς(=Ρωμαίοι χριστιανοί). Από το 1453 έως το 1821 είμαστε δούλοι στους Τούρκους μουσουλμάνους. Αυτό το ιστορικό παραμύθι διδάσκει η αίρεση των Ναζωραίων στα ελληνόπουλα. Δεν πιστεύουμε να υπάρχει άλλο έθνος στον κόσμο που να διδάσκεται τόσο διαστρεβλωμένα την ιστορία του. Οι χριστιανοί κατηχητές μας διδάσκουν στα σχολεία ότι από το 324 μέχρι το 1453 ήμασταν ελεύθεροι(!!!), κυρίαρχοι, κοσμοκράτορες. Δηλαδή συμφωνούν μαζί μας στο ότι από το '146 έως το +324 ήμασταν δούλοι στους Ρωμαίους εθνικούς και από το 1453 έως το 1821 ήμασταν δούλοι στους Τούρκους μουσουλμάνους. Αλλά για την περίοδο 324-1453 οι βυζαντινολάτρεις δεν συμφωνούν με τους Έλληνες. Η Ελλάς δεν ήταν υπό κατοχή(!), λέγουν. Ήμασταν...ελεύθεροι(!!!).
[1] Όχι απλώς ελεύθεροι, αλλά η βυζαντινή αυτοκρατορία είναι δική μας, είναι...ελληνική!!! Πώς έγινε αυτό, μόνον ένας Γιαχβέ το ξέρει και οι χριστιανοί βυζαντινολάτρεις
Διαβάστε Περισσότερα: http://www.asxetos.gr/Default.aspx?tabI ... z1NsIYuEqP
Είναι απίστευτο και όμως αληθινό, όλοι οι λογικώς σκεπτόμενοι άνθρωποι θα έπρεπε να λένε ότι δεν έχει σημασία αν ο κατακτητής είναι Ρωμαίος εθνικός ή Ρωμαίος χριστιανός ή Τούρκος μουσουλμάνος. Είναι κατακτητής. Και όμως, για τους χριστιανούς βυζαντινολάτρεις η Ελλάς του 324-1453 δεν είναι υπόδουλη στους Ρωμαίους αλλά ...ελεύθερη χώρα. Γιατί; Διότι ο κατακτητής είχε το ίδιο θρήσκευμα με τους σημερινούς «φωστήρες» που διδάσκουν ότι το βυζάντιο ήταν Ελληνική αυτοκρατορία. Τα ίδια θα μας έλεγαν και οι Έλληνες μουσουλμάνοι εάν είχε επικρατήσει ο Ισλαμισμός στην Ελλάδα για την Οθωμανική αυτοκρατορία. Ότι τάχα από το 1453 ως το 1821 δεν ήμασταν δούλοι στους Τούρκους αλλά ελεύθεροι. Ας δούμε τις ιστορικές περιόδους σύμφωνα με την χριστιανική άποψη:
Το -146 η Ελλάς υποδουλώνεται στους Ρωμαίους εθνικούς. Το +324 ο Ρωμαίος αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ανακηρύσσει τον χριστιανισμό ως μόνη επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας. Οι άλλες θρησκείες τίθενται εκτός νόμου. Από το 324 έως το 1453 είμαστε...ελεύθεροι[1] στους ...βυζαντινούς(=Ρωμαίοι χριστιανοί). Από το 1453 έως το 1821 είμαστε δούλοι στους Τούρκους μουσουλμάνους. Αυτό το ιστορικό παραμύθι διδάσκει η αίρεση των Ναζωραίων στα ελληνόπουλα. Δεν πιστεύουμε να υπάρχει άλλο έθνος στον κόσμο που να διδάσκεται τόσο διαστρεβλωμένα την ιστορία του. Οι χριστιανοί κατηχητές μας διδάσκουν στα σχολεία ότι από το 324 μέχρι το 1453 ήμασταν ελεύθεροι(!!!), κυρίαρχοι, κοσμοκράτορες. Δηλαδή συμφωνούν μαζί μας στο ότι από το '146 έως το +324 ήμασταν δούλοι στους Ρωμαίους εθνικούς και από το 1453 έως το 1821 ήμασταν δούλοι στους Τούρκους μουσουλμάνους. Αλλά για την περίοδο 324-1453 οι βυζαντινολάτρεις δεν συμφωνούν με τους Έλληνες. Η Ελλάς δεν ήταν υπό κατοχή(!), λέγουν. Ήμασταν...ελεύθεροι(!!!).
[1] Όχι απλώς ελεύθεροι, αλλά η βυζαντινή αυτοκρατορία είναι δική μας, είναι...ελληνική!!! Πώς έγινε αυτό, μόνον ένας Γιαχβέ το ξέρει και οι χριστιανοί βυζαντινολάτρεις
Διαβάστε Περισσότερα: http://www.asxetos.gr/Default.aspx?tabI ... z1NsIYuEqP
Re: ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ..ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ
Επιχειρηση απαλλοιψεως καθετι Ελληνικου εκτος της γλωσσας.Καλα μας δουλευει ο κος Οικονομου?Αν μεινει η γλωσσα μενουν τα παντα,αν θελεις να διαλυσεις εναν λαο του εξαφανιζεις την γλωσσα.Μεγαλη κουβεντα ανοιξαμε.Καλο βραδυ
Re: ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ..ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ
Ανθελληνικοί νόμοι της Βυζαντινής νομοθεσίας
«Τα κατά χριστιανών συγγράμματα Πορφυρίου και άλλων αιρετικών καιέσθωσαν, ...οι δε τα λεχθέντα βιβλία έχοντες και αναγιγνώσκοντες, εσχάτως τιμωρείσθωσαν.» («Νομοκάνων» Φωτίου, τίτλ. ιβ΄, κεφ. 2 και 3.)
1. Συγγράμματα Ελλήνων: Καύση επί της πυράς.
«Δει τα Πορφυρίου και των ομοίων αυτού συγγράμματα πυρί καίεσθαι» (παρ. 3).
2. Έθιμο παρατήρησης «σπάλας» του αρνιού: Ποινή σταύρωσης!
«Μηδείς τολμάτω θυσίαν ούτε ποιείν, ως εφοράν το ήπαρ και τα σπλάχνα του θυομένου θρέμματος δια το επαγγέλεσθαι τα μέλλοντα, ει δε τις τολμήσει τι τοιούτο ποιήσαι, επήρτηται αυτώ τιμωρία της σταυρώσεως, είτε περί ενεστώτων, είτε περί μελλόντων δια της σπλαγχνοσκοπίας περιεργάζεται» (παρ. 12). Για να θεσπίζουν τέτοιους νόμους με προβλεπόμενη ποινή την σταύρωση τον ι΄ αιώνα, σημαίνει, ότι δεν είχαν καταφέρει ακόμη να εξαλείψουν τη θρησκεία και τα αρχαία έθιμα.
3. Ελληνικά ιερά: Δήμευση υπέρ της Εκκλησίας
«Πάντας τους τόπους, ούστινας τοις ιεροίς η πλάνη των παλαιών (= Ελλήνων) αφωσίωσε, τη ιδική ημών ουσία βουλόμεθα συνάπτεσθαι... Ταύτα δε, άτινα πολλαίς διατάξεσιν εις την προσκυνητήν εκκλησίαν εβουλήθημεν ανήκειν, η χριστιανική εκκλησία εαυτή διεκδικείτω» (παρ. 15). Έτσι άρχισε να γιγαντώνεται η εκκλησιαστική περιουσία.
4. Προσευχή στα Ελληνικά ιερά: Ποινή δήμευσης όλης της περιουσίας και εξορία.
«Μηδείς εν διαθέσει και ψυχή προσκυνούντος η ευχομένου τα πάλαι (=ελληνικά) κεκλεισμένα ιερά νυν θρησκευέτω· απέστω της ημετέρας γενεάς το τοις αθεμίτοις και καταράτοις ειδώλοις την προτέραν τιμήν αποδίδοσθαι, η στεφανούσθαι ασεβείς των ιερών παραστάδας, η τοις βεβήλοις βωμοίς ανάπτεσθαι πυρσούς... ως δημοσίω δικαστηρίω υπεύθυνος γεγονώς του τηλικούτου δράματος την νόμιμον υπομενέτω κατηγορίαν και ελεγχόμενος δημευέσθω πάσαν αυτού ουσίαν και εξοριζέσθω» (παρ. 17). Δήμευση περιουσίας κι εξορία σε όποιον έκανε οτιδήποτε στα «πάλαι κεκλεισμένα ιερά», όσα δηλαδή δεν είχαν ακόμη κατεδαφίσει (βλ. «Η Θαμμένη Ελλάδα»).
5. Ελληνική τελετή σε ξένο κτήμα τελούμενη από τρίτους: Ποινή δήμευσης περιουσίας (του ιδιοκτήτη!) σωματικά βασανιστήρια (του ιδιοκτήτη του κτήματος) και ισόβια καταναγκαστικά έργα σε μεταλλείο (του ιδιοκτήτη)!
«Όσα πολλάκις τοις της ελληνικής θρησκείας απηγορεύσαμεν, μηδείς επιχειρείτω του λοιπού ποιείν, ειδώς ως δημοσίω εγκλήματι περιπίπτει ο τούτοις τολμών επιχειρείν, επί τούτου δε βουλόμεθα τα τοιαύτα δράματα εκκόπτεσθαι, ότι, καν εν αλλοτρίω αγρώ η οίκω τι τοιούτό ποτε αμαρτηθείη, ειδότων των δεσποτών του οίκου η του κτήματος, αυτός μεν ο οίκος η το χωρίον τω ταμείω προσκυρωθήσεται (= θα δημευθή)· οι δε τούτων δεσπόται υπέρ ων όλως ειδότες συνεχώρησάν τι τοιούτο γενέσθαι, ει μεν αξία τινί η στρατεία κοσμούνται, της αξίας και της στρατείας εκπίπτουσιν, αλλά δημευθέντες τιμωρούνται· ιδιωτικής δε τύχης υπάρχοντες μετά τας του σώματος βασάνους τοις έργοις των μετάλλων διηνεκώς παραδοθήσονται» (παρ. 18). Δηλαδή κι αυτός, στην κατοχή του οποίου ήταν το μέρος, όπου είχε πραγματοποιηθεί τελετή, να καταδικάζεται σε ισόβια αναγκαστικά έργα σε ορυχεία.
«Ζητούντες καθ’ εαυτούς η παρά των επισκόπων μανθάνοντες κωλυέτωσαν οι άρχοντες τα παρά των Ελλήνων, και γενόμενα δε τιμωρείτωσαν η μη δυνάμενοι μηνυέτωσαν και προσκυρούτωσαν όσα προσώποις ελληνικοίς δεδώρηται η καταλέλειπται τοις πολιτικοίς δικαίοις· πάντων όσα κατ’ αυτών η υπέρ των εκκλησιών προεισενήνεκται κυρίων όντων και εντεύθεν βεβαιουμένων» (παρ. 19).
Ο Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός, που εξέδωσε την ανθελληνική νομοθεσία των «Βασιλικών» ήταν γυιός του Αρμενοσλαύου αυτοκράτορα Βασιλείου Α΄ ή νόθος γυιός του Εβραϊκής καταγωγής αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄ (βλ. «Ούτε ένας Έλληνας Βυζαντινός αυτοκράτορας!».) Έγραψε χρησμούς περί του μέλλοντος, προσευχές, θρησκευτικά άσματα και διάφορα άλλα παρόμοια. Αν και συγγραφέας τέτοιων «έργων» όμως, δεδομένου ότι η φιλομάθεια δεν θεωρείται προσόν για το Χριστιανισμό («μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι») του προσήψαν το προσωνύμιο «Σοφός», όχι ως επαινετικό αλλά ως κοροϊδευτικό, γεγονός που αποσιωπάται –για ευνόητους λόγους- από τους σύγχρονους βυζαντινολόγους.
6. Γιά πρώην εκχριστιανισθέντες και τώρα ελληνίζοντες: Ποινή θάνατος
«Πάντων των επιτιμίων, όσα παρά των προβεβασιλευκότων κατά της ελληνικής ηπείληται πλάνης ή υπέρ της ορθοδόξου πίστεως εισενήνεκται, κυρίων και βεβαίων διηνεκώς όντων τε και δια της παρούσης ευσεβούς νομοθεσίας φυλαττομένων, επειδή τινες εύρηνται τη των ανοσίων και μυσαρών Ελλήνων κατεχόμενοι πλάνη κακείνα πράττοντες, άπερ εις δικαίαν οργήν κινεί τον φιλάνθρωπον θεόν, ουδέ τα περί τούτων αδιόρθωτα καταλιπείν υπέστημεν, αλλά γνόντες, ως την του αληθινού και μόνου θεού καταλιμπάνοντες προσκύνησιν ειδώλοις αλογίστω πλάνη θυσίας προσέφερον και πάσης ανοσιότητος μεστάς εορτάς επετέλουν, τους μεν ήδη ταύτα ημαρτηκότας μετά το αξιωθήναι του αγίου βαπτίσματος προς τα ελεγχθέντα αυτών αμαρτήματα εκδικήσει τη προσηκούση και ταύτα φιλανθρωπότερον υπεβάλομεν· του δε λοιπού δια του παρόντος νόμου προαγορεύομεν άπασιν, ως οι μεν γινόμενοι χριστιανοί και του αγίου και σωτηριώδους αξιούμενοι καθ’ οιονδήποτε χρόνον βαπτίσματος, ει φανείεν έτι τη των Ελλήνων εμμένοντες πλάνη, τιμωρίαις εσχάταις (=ποινή θανάτου) υποβληθήσονται.
Όσοι δε μήπω του προσκυνητού βαπτίσματος ηξιώθησαν, τούτους προσήκει καταδήλους εαυτούς ποιείν η κατά την βασιλεύουσαν ταύτην πόλιν η εν επαρχίαις διάγοντας, και προσιέναι ταις αγιωτάταις εκκλησίαις άμα γαμεταίς και παισί και παντί τω κατ’ αυτούς οίκω και διδάσκεσθαι την αληθινήν των χριστιανών πίστιν, ούτω δε εκδιδαχθέντας και καθαρώς αποβαλόντας την προτέραν πλάνην αξιούσθαι του σωτηριώδους βαπτίσματος, η τούτων ολιγωρούντας ειδέναι, ως ούτε μεθέξουσί τινος των της ημετέρας πολιτείας, ούτε ουσίας κινητής η ακινήτου κύριοι είναι συγχωρηθήσονται, αλλά παντός αφαιρεθέντες πράγματος εν ενδεία καταληφθήσονται (ολοκληρωτική αφαίρεση περιουσίας) προς τω και ταις αρμοδίαις υποβληθήσονται ποιναίς.»
7. Διδασκαλία Ελληνικών: Ποινή εξορία ή θάνατος
«Παν δε μάθημα παρά των νοσούντων την των ανοσίων Ελλήνων μανίαν διδάσκεσθαι κωλύομεν, ώστε μη κατά τούτο προσποιείσθαι αυτούς παιδεύειν τους εις αυτούς αθλίως φοιτώντας, ταις δε αληθείαις τας των δήθεν παιδευομένων διαφθείρειν ψυχάς, αλλά μηδέν εκ του δημοσίου σιτήσεως απολαύειν αυτούς, ουκ έχοντας παρρησίαν, ουδέ εκ θείων γραμμάτων η πραγματικών, τοιούτου τινός άδειαν αυτοίς εκδικείν. Είτε γαρ ενταύθά τις, είτε κατά χώραν φανείη (= νοσών την των Ελλήνων μανίαν) τοιούτος ων και μη προσδραμών ταις αγιωτάταις ημών εκκλησίαις μετά των οικείων, ως είρηται, παίδων και γαμετών, ταις προδηλουμέναις υποπεσείται ποιναίς και τας μεν αυτών ουσίας εκδικήσει το δημόσιον, αυτοί δε εξορία παραδοθήσονται· ει δε τις εμφωλεύων τη ημετέρα πολιτεία θυσίας και ειδωλολατρίας αμαρτάνων αλώ, ούτος ταις εσχάταις υπαχθήσεται τιμωρίαις (=ποινή θανάτου)» (παρ. 20.)
Στο Βυζάντιο ακόμα κι αυτούς που ήταν χριστιανοί, αλλά αρνούνταν την Παλαιά Διαθήκη, τους κατηγορούσαν «επί ελληνισμώ», αδίκημα για το οποίο ο βυζαντινός νόμος προέβλεπε την ποινή του θανάτου με βασανιστικό τρόπο. Οι Παυλικιανοί, που εμφανίστηκαν κι έδρασαν στη Μ. Ασία, αρνούνταν την Παλαιά Διαθήκη, την τριαδικότητα του θεού, την ιερωσύνη, το βάπτισμα και τη θεία ευχαριστία, ονόμαζαν δε «Ρωμαίους» τους ορθόδοξους Έλληνες. Επί τρεις αιώνες (ζ΄, η΄, θ΄) υπέστησαν επανειλημμένους διωγμούς από τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες. Απόηχο της δράσης τους βρίσκουμε στον Ακριτικό κύκλο, χωρίς όμως οι αναφορές, που περιέχονται στα έπη του Διγενή να επιτρέπουν ταυτίσεις και ιστορικά συμπεράσματα. Υποστηρίχτηκε ακόμη, ότι ρωσσικά ακριτικά τραγούδια, μεταφρασμένα από τα Ελληνικά, διασώζουν τον πυρήνα μιας «Παυλικιανής εποποιίας». Στην παραπάνω μικρογραφία από τη χρονογραφία του Ιωάννη Σκυλίτζη εικονίζονται σκηνές από τις εκτελέσεις και τα βασανιστήρια των Παυλικιανών.
8. Άρνηση νηπιοβαπτισμού: Ποινή: δήμευση περιουσίας και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
«Θέλει τους Έλληνας βαπτίζεσθαι και τα τέκνα αυτών χωρίς αναβολής μικρά όντα, τα δε τέλεια προδιδάσκεσθαι κατά τους κανόνας και τας γραφάς» (Νομ. Φωτ. τίτλ. α κεφ. ε ).
«Κακείνο δε νομοθετούμεν, ώστε και τα τούτων τέκνα μικράς ηλικίας όντα και δίχα τινός αναβολής τυγχάνειν του σωτηριώδους βαπτίσματος, ως των ήδη την ηλικίαν προβεβηκότων δεομένων του προεδρεύειν ταις αγιωτάταις εκκλησίαις κατά τους θείους κανόνας και τας θείας εκδιδάσκεσθαι γραφάς, ούτω τε γνησίας αντιλαμβάνεσθαι μετανοίας και την παλαιάν (των Ελλήνων) αποσεισαμένους πλάνην του προσκυνητού τυγχάνειν βαπτίσματος. Τούτον γαρ τον τρόπον βεβαίως αν δέξαιντο και διαφυλάξειεν την αληθινήν των ορθοδόξων πίστιν και ου πάλιν επί την παλαιάν μεταβάλοιεν πλάνην. Όσοι δε αν προφάσει του στρατείαν η αξίωμα η ουσίαν έχειν αυτοί μεν εσχηματισμένως προσήλθον η προσέλθουν τω σωτηριώδει βαπτίσματι, τας δε αυτών γαμετάς η παίδας η τους άλλους τους κατά τον αυτών όντας οίκον επί της Ελληνικής καταλείψαιεν πλάνης, τούτους προστάττομεν δημεύεσθαί τε και καθάπαξ μη μετέχειν της ημετέρας πολιτείας, αλλά και τιμωρίαις υποβάλλεσθαι ταις αυτών αξίαις, ως αυτόθεν όντας φανερούς, μη καθαρά πίστει του αγίου τυχείν βαπτίσματος· ταύτα τοίνυν επί τοις αλιτηρίοις Έλλησι ...δεδήλωται, νομοθετούμεν» (παρ. 20).
9. Συγγραφή μαθηματικών έργων: Καύση των βιβλίων και εξορία του συγγραφέως
«Οι μαθηματικοί τας οικείας βίβλους εν όψεσι των επισκόπων καιέτωσαν, ούτω τε τη ορθοδόξω θρησκεία παραδιδόσθωσαν, μηδεμίαν επανόδου προς την οικείαν πλάνην ελπίδα φυλάττοντες· μη ανεχόμενοι δε και της Ρώμης (= Κωνσταντινούπολης) αυτής και της εκάστη πόλη διαγωγής εκβληθήσονται· ει γαρ μετά ταύτα η εν πόλει φανώσι η ταις αυτών χρώμενοι διδασκαλίαις εξοριζέσθωσαν» (παρ. 21).
* * *
Τα εξοντωτικά άρθρα κατά των Ελλήνων από την Βυζαντινή νομοθεσία –όχι των πρώτων χριστιανικών, αλλά– των μεταγενέστερων αιώνων, που παραθέσαμε, δεν καταργήθηκαν ποτέ και αποτελούν την πιο σύγχρονη και αναμφισβήτητη απόδειξη, ότι το Βυζάντιο ουδέποτε εξελληνίστηκε, αντιθέτως παρέμεινε μέχρι τέλους σταθερό στον ανθελληνικό ιδεολογικό του προσανατολισμό.
---------------------------------------------------------------------------
«Θεσπίζουμε αυτούς τους νόμους, για τους αλιτήριους Έλληνες» (Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11.10).
Γιάννης Λάζαρης
«Τα κατά χριστιανών συγγράμματα Πορφυρίου και άλλων αιρετικών καιέσθωσαν, ...οι δε τα λεχθέντα βιβλία έχοντες και αναγιγνώσκοντες, εσχάτως τιμωρείσθωσαν.» («Νομοκάνων» Φωτίου, τίτλ. ιβ΄, κεφ. 2 και 3.)
1. Συγγράμματα Ελλήνων: Καύση επί της πυράς.
«Δει τα Πορφυρίου και των ομοίων αυτού συγγράμματα πυρί καίεσθαι» (παρ. 3).
2. Έθιμο παρατήρησης «σπάλας» του αρνιού: Ποινή σταύρωσης!
«Μηδείς τολμάτω θυσίαν ούτε ποιείν, ως εφοράν το ήπαρ και τα σπλάχνα του θυομένου θρέμματος δια το επαγγέλεσθαι τα μέλλοντα, ει δε τις τολμήσει τι τοιούτο ποιήσαι, επήρτηται αυτώ τιμωρία της σταυρώσεως, είτε περί ενεστώτων, είτε περί μελλόντων δια της σπλαγχνοσκοπίας περιεργάζεται» (παρ. 12). Για να θεσπίζουν τέτοιους νόμους με προβλεπόμενη ποινή την σταύρωση τον ι΄ αιώνα, σημαίνει, ότι δεν είχαν καταφέρει ακόμη να εξαλείψουν τη θρησκεία και τα αρχαία έθιμα.
3. Ελληνικά ιερά: Δήμευση υπέρ της Εκκλησίας
«Πάντας τους τόπους, ούστινας τοις ιεροίς η πλάνη των παλαιών (= Ελλήνων) αφωσίωσε, τη ιδική ημών ουσία βουλόμεθα συνάπτεσθαι... Ταύτα δε, άτινα πολλαίς διατάξεσιν εις την προσκυνητήν εκκλησίαν εβουλήθημεν ανήκειν, η χριστιανική εκκλησία εαυτή διεκδικείτω» (παρ. 15). Έτσι άρχισε να γιγαντώνεται η εκκλησιαστική περιουσία.
4. Προσευχή στα Ελληνικά ιερά: Ποινή δήμευσης όλης της περιουσίας και εξορία.
«Μηδείς εν διαθέσει και ψυχή προσκυνούντος η ευχομένου τα πάλαι (=ελληνικά) κεκλεισμένα ιερά νυν θρησκευέτω· απέστω της ημετέρας γενεάς το τοις αθεμίτοις και καταράτοις ειδώλοις την προτέραν τιμήν αποδίδοσθαι, η στεφανούσθαι ασεβείς των ιερών παραστάδας, η τοις βεβήλοις βωμοίς ανάπτεσθαι πυρσούς... ως δημοσίω δικαστηρίω υπεύθυνος γεγονώς του τηλικούτου δράματος την νόμιμον υπομενέτω κατηγορίαν και ελεγχόμενος δημευέσθω πάσαν αυτού ουσίαν και εξοριζέσθω» (παρ. 17). Δήμευση περιουσίας κι εξορία σε όποιον έκανε οτιδήποτε στα «πάλαι κεκλεισμένα ιερά», όσα δηλαδή δεν είχαν ακόμη κατεδαφίσει (βλ. «Η Θαμμένη Ελλάδα»).
5. Ελληνική τελετή σε ξένο κτήμα τελούμενη από τρίτους: Ποινή δήμευσης περιουσίας (του ιδιοκτήτη!) σωματικά βασανιστήρια (του ιδιοκτήτη του κτήματος) και ισόβια καταναγκαστικά έργα σε μεταλλείο (του ιδιοκτήτη)!
«Όσα πολλάκις τοις της ελληνικής θρησκείας απηγορεύσαμεν, μηδείς επιχειρείτω του λοιπού ποιείν, ειδώς ως δημοσίω εγκλήματι περιπίπτει ο τούτοις τολμών επιχειρείν, επί τούτου δε βουλόμεθα τα τοιαύτα δράματα εκκόπτεσθαι, ότι, καν εν αλλοτρίω αγρώ η οίκω τι τοιούτό ποτε αμαρτηθείη, ειδότων των δεσποτών του οίκου η του κτήματος, αυτός μεν ο οίκος η το χωρίον τω ταμείω προσκυρωθήσεται (= θα δημευθή)· οι δε τούτων δεσπόται υπέρ ων όλως ειδότες συνεχώρησάν τι τοιούτο γενέσθαι, ει μεν αξία τινί η στρατεία κοσμούνται, της αξίας και της στρατείας εκπίπτουσιν, αλλά δημευθέντες τιμωρούνται· ιδιωτικής δε τύχης υπάρχοντες μετά τας του σώματος βασάνους τοις έργοις των μετάλλων διηνεκώς παραδοθήσονται» (παρ. 18). Δηλαδή κι αυτός, στην κατοχή του οποίου ήταν το μέρος, όπου είχε πραγματοποιηθεί τελετή, να καταδικάζεται σε ισόβια αναγκαστικά έργα σε ορυχεία.
«Ζητούντες καθ’ εαυτούς η παρά των επισκόπων μανθάνοντες κωλυέτωσαν οι άρχοντες τα παρά των Ελλήνων, και γενόμενα δε τιμωρείτωσαν η μη δυνάμενοι μηνυέτωσαν και προσκυρούτωσαν όσα προσώποις ελληνικοίς δεδώρηται η καταλέλειπται τοις πολιτικοίς δικαίοις· πάντων όσα κατ’ αυτών η υπέρ των εκκλησιών προεισενήνεκται κυρίων όντων και εντεύθεν βεβαιουμένων» (παρ. 19).
Ο Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός, που εξέδωσε την ανθελληνική νομοθεσία των «Βασιλικών» ήταν γυιός του Αρμενοσλαύου αυτοκράτορα Βασιλείου Α΄ ή νόθος γυιός του Εβραϊκής καταγωγής αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄ (βλ. «Ούτε ένας Έλληνας Βυζαντινός αυτοκράτορας!».) Έγραψε χρησμούς περί του μέλλοντος, προσευχές, θρησκευτικά άσματα και διάφορα άλλα παρόμοια. Αν και συγγραφέας τέτοιων «έργων» όμως, δεδομένου ότι η φιλομάθεια δεν θεωρείται προσόν για το Χριστιανισμό («μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι») του προσήψαν το προσωνύμιο «Σοφός», όχι ως επαινετικό αλλά ως κοροϊδευτικό, γεγονός που αποσιωπάται –για ευνόητους λόγους- από τους σύγχρονους βυζαντινολόγους.
6. Γιά πρώην εκχριστιανισθέντες και τώρα ελληνίζοντες: Ποινή θάνατος
«Πάντων των επιτιμίων, όσα παρά των προβεβασιλευκότων κατά της ελληνικής ηπείληται πλάνης ή υπέρ της ορθοδόξου πίστεως εισενήνεκται, κυρίων και βεβαίων διηνεκώς όντων τε και δια της παρούσης ευσεβούς νομοθεσίας φυλαττομένων, επειδή τινες εύρηνται τη των ανοσίων και μυσαρών Ελλήνων κατεχόμενοι πλάνη κακείνα πράττοντες, άπερ εις δικαίαν οργήν κινεί τον φιλάνθρωπον θεόν, ουδέ τα περί τούτων αδιόρθωτα καταλιπείν υπέστημεν, αλλά γνόντες, ως την του αληθινού και μόνου θεού καταλιμπάνοντες προσκύνησιν ειδώλοις αλογίστω πλάνη θυσίας προσέφερον και πάσης ανοσιότητος μεστάς εορτάς επετέλουν, τους μεν ήδη ταύτα ημαρτηκότας μετά το αξιωθήναι του αγίου βαπτίσματος προς τα ελεγχθέντα αυτών αμαρτήματα εκδικήσει τη προσηκούση και ταύτα φιλανθρωπότερον υπεβάλομεν· του δε λοιπού δια του παρόντος νόμου προαγορεύομεν άπασιν, ως οι μεν γινόμενοι χριστιανοί και του αγίου και σωτηριώδους αξιούμενοι καθ’ οιονδήποτε χρόνον βαπτίσματος, ει φανείεν έτι τη των Ελλήνων εμμένοντες πλάνη, τιμωρίαις εσχάταις (=ποινή θανάτου) υποβληθήσονται.
Όσοι δε μήπω του προσκυνητού βαπτίσματος ηξιώθησαν, τούτους προσήκει καταδήλους εαυτούς ποιείν η κατά την βασιλεύουσαν ταύτην πόλιν η εν επαρχίαις διάγοντας, και προσιέναι ταις αγιωτάταις εκκλησίαις άμα γαμεταίς και παισί και παντί τω κατ’ αυτούς οίκω και διδάσκεσθαι την αληθινήν των χριστιανών πίστιν, ούτω δε εκδιδαχθέντας και καθαρώς αποβαλόντας την προτέραν πλάνην αξιούσθαι του σωτηριώδους βαπτίσματος, η τούτων ολιγωρούντας ειδέναι, ως ούτε μεθέξουσί τινος των της ημετέρας πολιτείας, ούτε ουσίας κινητής η ακινήτου κύριοι είναι συγχωρηθήσονται, αλλά παντός αφαιρεθέντες πράγματος εν ενδεία καταληφθήσονται (ολοκληρωτική αφαίρεση περιουσίας) προς τω και ταις αρμοδίαις υποβληθήσονται ποιναίς.»
7. Διδασκαλία Ελληνικών: Ποινή εξορία ή θάνατος
«Παν δε μάθημα παρά των νοσούντων την των ανοσίων Ελλήνων μανίαν διδάσκεσθαι κωλύομεν, ώστε μη κατά τούτο προσποιείσθαι αυτούς παιδεύειν τους εις αυτούς αθλίως φοιτώντας, ταις δε αληθείαις τας των δήθεν παιδευομένων διαφθείρειν ψυχάς, αλλά μηδέν εκ του δημοσίου σιτήσεως απολαύειν αυτούς, ουκ έχοντας παρρησίαν, ουδέ εκ θείων γραμμάτων η πραγματικών, τοιούτου τινός άδειαν αυτοίς εκδικείν. Είτε γαρ ενταύθά τις, είτε κατά χώραν φανείη (= νοσών την των Ελλήνων μανίαν) τοιούτος ων και μη προσδραμών ταις αγιωτάταις ημών εκκλησίαις μετά των οικείων, ως είρηται, παίδων και γαμετών, ταις προδηλουμέναις υποπεσείται ποιναίς και τας μεν αυτών ουσίας εκδικήσει το δημόσιον, αυτοί δε εξορία παραδοθήσονται· ει δε τις εμφωλεύων τη ημετέρα πολιτεία θυσίας και ειδωλολατρίας αμαρτάνων αλώ, ούτος ταις εσχάταις υπαχθήσεται τιμωρίαις (=ποινή θανάτου)» (παρ. 20.)
Στο Βυζάντιο ακόμα κι αυτούς που ήταν χριστιανοί, αλλά αρνούνταν την Παλαιά Διαθήκη, τους κατηγορούσαν «επί ελληνισμώ», αδίκημα για το οποίο ο βυζαντινός νόμος προέβλεπε την ποινή του θανάτου με βασανιστικό τρόπο. Οι Παυλικιανοί, που εμφανίστηκαν κι έδρασαν στη Μ. Ασία, αρνούνταν την Παλαιά Διαθήκη, την τριαδικότητα του θεού, την ιερωσύνη, το βάπτισμα και τη θεία ευχαριστία, ονόμαζαν δε «Ρωμαίους» τους ορθόδοξους Έλληνες. Επί τρεις αιώνες (ζ΄, η΄, θ΄) υπέστησαν επανειλημμένους διωγμούς από τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες. Απόηχο της δράσης τους βρίσκουμε στον Ακριτικό κύκλο, χωρίς όμως οι αναφορές, που περιέχονται στα έπη του Διγενή να επιτρέπουν ταυτίσεις και ιστορικά συμπεράσματα. Υποστηρίχτηκε ακόμη, ότι ρωσσικά ακριτικά τραγούδια, μεταφρασμένα από τα Ελληνικά, διασώζουν τον πυρήνα μιας «Παυλικιανής εποποιίας». Στην παραπάνω μικρογραφία από τη χρονογραφία του Ιωάννη Σκυλίτζη εικονίζονται σκηνές από τις εκτελέσεις και τα βασανιστήρια των Παυλικιανών.
8. Άρνηση νηπιοβαπτισμού: Ποινή: δήμευση περιουσίας και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
«Θέλει τους Έλληνας βαπτίζεσθαι και τα τέκνα αυτών χωρίς αναβολής μικρά όντα, τα δε τέλεια προδιδάσκεσθαι κατά τους κανόνας και τας γραφάς» (Νομ. Φωτ. τίτλ. α κεφ. ε ).
«Κακείνο δε νομοθετούμεν, ώστε και τα τούτων τέκνα μικράς ηλικίας όντα και δίχα τινός αναβολής τυγχάνειν του σωτηριώδους βαπτίσματος, ως των ήδη την ηλικίαν προβεβηκότων δεομένων του προεδρεύειν ταις αγιωτάταις εκκλησίαις κατά τους θείους κανόνας και τας θείας εκδιδάσκεσθαι γραφάς, ούτω τε γνησίας αντιλαμβάνεσθαι μετανοίας και την παλαιάν (των Ελλήνων) αποσεισαμένους πλάνην του προσκυνητού τυγχάνειν βαπτίσματος. Τούτον γαρ τον τρόπον βεβαίως αν δέξαιντο και διαφυλάξειεν την αληθινήν των ορθοδόξων πίστιν και ου πάλιν επί την παλαιάν μεταβάλοιεν πλάνην. Όσοι δε αν προφάσει του στρατείαν η αξίωμα η ουσίαν έχειν αυτοί μεν εσχηματισμένως προσήλθον η προσέλθουν τω σωτηριώδει βαπτίσματι, τας δε αυτών γαμετάς η παίδας η τους άλλους τους κατά τον αυτών όντας οίκον επί της Ελληνικής καταλείψαιεν πλάνης, τούτους προστάττομεν δημεύεσθαί τε και καθάπαξ μη μετέχειν της ημετέρας πολιτείας, αλλά και τιμωρίαις υποβάλλεσθαι ταις αυτών αξίαις, ως αυτόθεν όντας φανερούς, μη καθαρά πίστει του αγίου τυχείν βαπτίσματος· ταύτα τοίνυν επί τοις αλιτηρίοις Έλλησι ...δεδήλωται, νομοθετούμεν» (παρ. 20).
9. Συγγραφή μαθηματικών έργων: Καύση των βιβλίων και εξορία του συγγραφέως
«Οι μαθηματικοί τας οικείας βίβλους εν όψεσι των επισκόπων καιέτωσαν, ούτω τε τη ορθοδόξω θρησκεία παραδιδόσθωσαν, μηδεμίαν επανόδου προς την οικείαν πλάνην ελπίδα φυλάττοντες· μη ανεχόμενοι δε και της Ρώμης (= Κωνσταντινούπολης) αυτής και της εκάστη πόλη διαγωγής εκβληθήσονται· ει γαρ μετά ταύτα η εν πόλει φανώσι η ταις αυτών χρώμενοι διδασκαλίαις εξοριζέσθωσαν» (παρ. 21).
* * *
Τα εξοντωτικά άρθρα κατά των Ελλήνων από την Βυζαντινή νομοθεσία –όχι των πρώτων χριστιανικών, αλλά– των μεταγενέστερων αιώνων, που παραθέσαμε, δεν καταργήθηκαν ποτέ και αποτελούν την πιο σύγχρονη και αναμφισβήτητη απόδειξη, ότι το Βυζάντιο ουδέποτε εξελληνίστηκε, αντιθέτως παρέμεινε μέχρι τέλους σταθερό στον ανθελληνικό ιδεολογικό του προσανατολισμό.
---------------------------------------------------------------------------
«Θεσπίζουμε αυτούς τους νόμους, για τους αλιτήριους Έλληνες» (Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11.10).
Γιάννης Λάζαρης
Re: ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ..ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ
Καταρχας οι Ελληνες εκχριστιανιστηκαν πριν τους ρωμαιους,πως γινεται να ημασταν υπο κατοχη οταν ειχαμε Ελληνες αυτοκρατορες και στο φιναλε γιατι υπερασπιστηκαμε την Πολη αφου ημασταν σκλαβοι στους ρωμαιους?Και γιατι οι Λατινοι δεν πολεμησαν το 1453 αφου ηταν ρωμαικη αυτοκρατορια?Και παλι δεν καταλαβαινω τη σχεση εχει η Πιστη με την αποδεδειγμενη Ελληνικοτητα του Βυζαντιου?
Re: ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ..ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ
αυριο θα διαβασω την τεκμηριωση αυτης της θεσης σου,προς το παρον καληνυχτιζω,μακαρι οι ανταλλαγες αποψεων να μας οδηγησουν σε σφαιρικες αποψεις και γνωσεις.αποδεδειγμενη Ελληνικοτητα του Βυζαντιου?
Re: ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ..ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ
Ο τελευταιος λογος του Κων\νου Παλαιολογου
http://feltor.wordpress.com/2011/05/29/ ... os-speech/
Διαβαστε το μιλαει καθαρα για απογονους Ελληνων και Ρωμαιων τιαλλη τεκμηριωση θελεις?
http://feltor.wordpress.com/2011/05/29/ ... os-speech/
Διαβαστε το μιλαει καθαρα για απογονους Ελληνων και Ρωμαιων τιαλλη τεκμηριωση θελεις?
Re: ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ..ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ
Τοσοι ιστορικοι το ειπαν εδω
http://www.portaaurea.gr/istoria_meletes/ellrom.htm
Αν δεν θελεις να πιστεψεις δεν πιστευεις οτι αλλο να σου πω,ο καθεις την αποψη του.
http://www.portaaurea.gr/istoria_meletes/ellrom.htm
Αν δεν θελεις να πιστεψεις δεν πιστευεις οτι αλλο να σου πω,ο καθεις την αποψη του.