Watchfunclub.gr

Να είσαι καλά! και θα συνεχίσω με τον πολυδιάστατο χρόνο

astra4u έγραψε:....τελικά ποια είναι η σωστή Ώρα της Ελλάδας????
το ερώτημα σηκώνει κουβέντα αρκεί να υπάρχει όρεξη για αναλύσεις αλλά ποιο πριν πρέπει να καθοριστεί τι είναι η Ώρα και τι είναι ο Χρόνος.

Η ΩΡΑ αγαπητοί φίλοι είναι μία μέτρηση που έχουμε δεχτεί για να μετράμε την περιστροφή της Γης γύρω απ' τον εαυτό της και αυτή η περιστροφική κίνηση είναι ημερήσια άρα 360ο εκτελούνται απ' τον Πλανήτη που ζούμε μέσα σε 24 ώρες η καλύτερα σε 1440 λεπτά της Ώρας (24hχ60'=1440'). Όταν λέμε περιστροφική κίνηση της Γης για να την μετρήσουμε βάζουμε το Χ σημείο και όταν θα εκτελεστούν οι 360ο του Χ σημείου ή Πόλης θα έχουμε διαγράψει το χρονικό διάστημα της μιας μέρας ή των 24ωρών ή των 1440 λεπτών της ώρας. Άρα το σωστότερο θα ήταν να αναρωτιώμαστε ποιο είναι η σωστή ώρα για την Αθήνα πχ την Θεσσαλονίκη, το Βόλο, την Πάτρα κ.ο.κ. που αυτό για να το βρούμε είναι σχετικά απλό γνωρίζοντας τις συντεταγμένες του Χ τόπου δηλαδή την απόσταση σε μοίρες από Γκρήνουιτς και την απόσταση απ' τον Ισημερινό. Με το Γεωγραφικό λοιπόν πλάτος του Χ τόπου σε σχεση με τον Ψ ή τον Ζ, με υπολογισμούς θα διαπιστώναμε πως ο κάθε τόπος έχει πράγματι διαφορετική ώρα και κάθε τοπος στην Ελλάδα μας που έχει μικρή έκταση σε σχέση με έναν άλλον τόπο απέχει από μερικά δευτερόλεπτα μέχρι λεπτά της ώρα με την ταχύτητα της περιστροφής της Γης γύρω απ' τον κάθετό της άξονα. Εφόσον λοιπόν η Γη εκτελεί μία πλήρη περιστροφή 360ο σε 1440 λεπτά άρα με απλή διαίρεση βρίσκουμε πως μία μοίρα την εκτελεί ανά 4 λεπτά της ώρας οπότε μεταφράζοντας το Γεωγραφικό Πλάτος που δίδεται σε μοίρες πολλαπλασιάζοντάς το επι 4 θα το είχαμε σε έναν αριθμό για κάθε τόπο και η διαφορά αυτών τον αριθμών θα βρίσκαμε πόσο + ή - διάφερε χρονικά ο ένας τόπος απ' τον άλλον. Με αυτό το συλλογισμό συμπεραίνουμε πως ο τόπος είναι Χρόνος! που φυσικά αυτό το καταλαβαίνουμε στην σεβαστή απόσταση τόπων που βρίσκουμε ότι έχουν διαφορά ώρας ή θα λέγαμε πως στο Χ τόπό είναι πρωι ενώ στον άλλο Ανατολικότερα έχει ή βραδιάσει.

Απλά για ευκολότερη συνεννοήση των κατοίκων και συναλλαγών τους δεχόμαστε τη διαφορά ώρας Ζώνης που ειναι υποδιαίρεση με σημείο μηδέν τη Ζώνη Γκρίνουιτς

και συνεχίζω κάποια στιγμή με την έννοια του Χρόνου καθώς η Ώρα είναι υποδιαίρεσή του... αλλά εκεί είναι ποιο περίπλοκα τα πράγματα στον Χρόνο που τελικά θα δούμε πως δεν είναι μια ευθεία γραμμή με Παρελθόν-Παρόν-Μέλλον Μονοδιάστατη αλλά μία Πολυδιάστατη απεικόνιση.

πολυ σωστες παρατηρησεις για το θεμα ΩΡΑ ... συμφωνω απολυτα

...η ώρα είναι υποδιαίρεση του ΧΡΟΝΟΥ. Αλλά ποιος είναι ο Χρόνος και μπορούμε να τον παραστήσουμε γραφικά?
Συχνά μας απασχολεί η έννοια του Χρόνου στην ίδια τη ζωή μας αλλά και στις προβλέψεις της καθημερινότητας μας και σχεδιασμό αυτής τόσο ατομικά οσο και για κοινωνίες, πολιτισμούς, οικονομίες.

Το πρότυπο που έχουμε ως μορφή του χρόνου μία «ευθεία γραμμή» με συγκεκριμένο παρελθόν, παρόν και μέλλον φαίνεται να μην καλύπτει την ανάλυση του ίδιου του χρόνου καθώς συχνά εμφανίζονται δύο κύριες απόψεις αντίθετες μεταξύ τους για την ανάλυση του και κυρίως του μέλλοντος. Η μία άποψη εκφράζει πως τα πάντα είναι προδιαγεγραμμένα, μοιραία και απόλυτα καθορισμένα, ενώ η άλλη εκφράζει πως τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα μπορούν να προσδιοριστούν από ανάλογο προγραμματισμό και στάση κάθε φορά. Άρα για την πρώτη άποψη το μέλλον του χρόνου είναι προκαθορισμένο ενώ για την δεύτερη εντελώς το αντίθετο δηλαδή απροκαθόριστο.
Αν μελετήσουμε με οιαδήποτε από τις δύο αυτές απόψεις το γραμμικό αυτό πρότυπο του χρόνου, προκύπτουν αντιφάσεις και αρκετά άλυτα προβλήματα που σχετίζονται τόσο με την έννοια του παρελθόντος όσο και με την έννοια του μέλλοντος.
Έτσι, η πρώτη σκοπιά έχει σχέση με την αντίληψη που έχουν οι άνθρωποι για τη μοίρα και το πεπρωμένο. Η άποψη αυτή υποστηρίζει ότι το μέλλον είναι μεν άγνωστο, όσον αφορά την ανθρώπινη σκοπιά, αλλά ταυτόχρονα είναι προκαθορισμένο. Ότι και να κάνουμε δηλαδή, είμαστε τελικά υποχρεωμένοι να βαδίσουμε πάνω στη γραμμή που «κάποιοι» (η μοίρα, ο Θεός, τα άστρα κ.τ.λ.) έχουν χαράξει για λογαριασμό μας. Στην πράξη μάλιστα υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις που στηρίζουν την άποψη αυτή. Οι προφητείες, τα προμαντευτικά όνειρα και οράματα κ.τ.λ. Με αυτή όμως την θεώρηση του χρόνου σημαίνει πρακτικά πως κανένας μας δεν είναι υπεύθυνος των ίδιων των πράξεών του εφόσον δεν τις καθορίζει ο ίδιος. Άρα σε παράνομες και εγκληματικές περιπτώσεις δεν θα πρέπει να ρίχνουμε βάρος σε άτομα ή ακόμα και ομάδες ατόμων οπότε δεν έχει λόγο η δικαιοσύνη και οι νόμοι.
Η δεύτερη άποψη που θεωρεί πως το μέλλον είναι τυχαίο αλλά και κάποιες στιγμές προγραμματισμένο από προγενέστερες κινήσεις μας, πάλι δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις όταν υπάρχουν απροσδιόριστοι – ανατρεπτικοί παράγοντες που αναστρέφουν όλο το αποτέλεσμα και βγάζουν εκτός κάθε του προγραμματισμό - προϋπολογισμό.
Ας εξετάσουμε τώρα ένα φαινόμενο υποθετικής πρόβλεψης ώστε να αντιληφθούμε το αδιέξοδο που μας οδηγεί το πρότυπο του ευθύγραμμου, άρα του μονοδιάστατου δηλαδή χρόνου.
Έστω κάποιος λοιπόν προβλέπει ότι π.χ. το αεροπλάνο που θα πάρει αύριο για να ταξιδέψει, πρόκειται να πέσει και ότι ο ίδιος θα σκοτωθεί σε αυτό το αεροπορικό δυστύχημα.
Αν το άτομο, αποφασίζει να μην ταξιδέψει με το αεροπλάνο και έτσι ενώ το αεροπλάνο πέφτει, πράγμα που επιβεβαιώνει τη πρόβλεψη του, ο ίδιος γλιτώνει από τη μοίρα του, αλλάζει δηλαδή το μέλλον του.
Μπορούμε τώρα να κάνουμε τις εξής ερωτήσεις, που αναιρούν η μία την άλλη και μας οδηγούν τελικά σε αδιέξοδο. Αν το μέλλον είναι μοιραίο πως μπόρεσε τελικά το άτομο να το αποφύγει. Μήπως το μέλλον δεν είναι γραμμένο, αλλά τυχαίο. Αλλά αν είναι τυχαίο, πως μπόρεσε αυτός να το προβλέψει με τέτοια ακρίβεια?
Βλέπουμε λοιπόν ότι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, το πρότυπο του γραμμικού χρόνου, ενώ βολεύει την καθημερινή μας πρακτική και συνηθισμένη μας αντίληψη, δεν αντέχει σε φιλοσοφική ανάλυση και σε κριτική κάποιων – αρκετών περιπτώσεων.
Όλα τα παραπάνω προβλήματα σχετικά με το παρελθόν και το παρόν λύνονται, αν αντί να θεωρήσουμε το χρόνο μονοδιάστατο, τον θεωρήσουμε τρισδιάστατο όπως κάνουμε με το χώρο. Τα προβλήματα δε αυτά λύνονται εάν εμπλέξουμε τον τρισδιάστατο χρόνο με τον τρισδιάστατο χώρο!
Τι είναι όμως ο τρισδιάστατος χρόνος? Ποιες είναι αυτές οι διαστάσεις του?
Η πρώτη χρονική διάσταση είναι αυτή η ευθεία γραμμή που περιγράφτηκε στην αρχή του άρθρου. Η φυσική ονομάζει αυτή τη διάσταση 4η διάσταση. Η Μεταφυσική επίσης ονομάζει τη διάσταση αυτή 4η διάσταση, μόνο που αντίθετα με την επιστήμη δέχεται δύο επιπλέον διαστάσεις, την 5ή και 6η.
Για την εξήγηση των υπολοίπων διαστάσεων, προκύπτουν εξηγήσεις απ’ την μεταφυσική.
Η δεύτερη χρονική διάσταση, εμπεριέχει όλες εκείνες τις πιθανότητες δράσης και αποτελεσμάτων που κρύβει μέσα της η κάθε χρονική στιγμή. Αυτό που κανονικά ονομάζουμε παρόν, είναι μία στιγμή στο χρόνο (1η χρονική διάσταση) που διαθέτει μέσα του ορισμένες δυνατότητες δηλαδή ορισμένα πιθανά πράγματα που μπορεί να συμβούν. Μία από τις δυνατότητες αυτές συμβαίνει και δημιουργεί το μέλλον, ενώ όλες οι άλλες παραμένουν απλώς δυνατότητες και περνούν στο παρελθόν σα «καταστάσεις που θα μπορούσαν να είχαν συμβεί αλλά δεν συνέβησαν». Έτσι για παράδειγμα αν κάποιος βρίσκεται σε έναν χώρο με άλλα άτομα και συζητούν μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Αυτός τη στιγμή εκείνη διαθέτει ένα σύνολο δυνατοτήτων : α) Μπορεί να παραμείνει σιωπηλός β) Μπορεί να φύγει από τον χώρο εγκαταλείποντας τους άλλους γ) Μπορεί να καθίσει και να συζητήσει μαζί τους κ.τ.λ. Μία από αυτές τις δυνατότητες θα συμβεί, θα γίνει δηλαδή βεβαιότητα και «θα γραφεί στα πρακτικά της χρονικής στιγμής». Κατόπιν, την επόμενη χρονική στιγμή θα υπάρξουν πάλι ορισμένες συγκεκριμένες δυνατότητες που και από αυτές μία θα εκπληρωθεί. Αν ενώσουμε με μία γραμμή όλες τις δυνατότητες που συμβαίνουν κάθε φορά θα έχουμε τη γραμμή του χρόνου, την πρώτη χρονική διάσταση. Η δεύτερη χρονική διάσταση μπορεί να παρασταθεί με μία ευθεία κάθετη στην πρώτη χρονική διάσταση έτσι ώστε οι δύο αυτές διαστάσεις να ορίζουν ένα επίπεδο. Το επίπεδο αυτό ονομάζεται επίπεδο της αιωνιότητας και έχει την εξής σημασία. Κάθε πράξη που πραγματικά συμβαίνει στην πρώτη χρονική διάσταση περνάει απ ευθείας στη δεύτερη χρονική διάσταση και αποκτάει άπειρη ύπαρξη. Δηλαδή ένα γεγονός που συνέβη κάποτε στην πρώτη χρονική διάσταση, συνεχίζει να συμβαίνει πάνω στη δεύτερη χρονική διάσταση.
Η λειτουργία λοιπόν της δεύτερης χρονικής διάστασης είναι να δίνει συνεχή ύπαρξη στα γεγονότα που συμβαίνουν πάνω στη πρώτη χρονική διάσταση. Στο σημείο αυτό πρέπει να πούμε ότι η δεύτερη χρονική διάσταση είναι η 5η διάσταση του χωρογραφικού μας συνεχούς.
Η 5η διάσταση σχετίζεται με αυτό που οι διάφορες σχολές μεταφυσικής ονομάζουν «Ακκασικά αρχεία». Στα αρχεία αυτά, σύμφωνα με τις παραπάνω σχολές, βρίσκονται γραμμένα όλα τα γεγονότα που είχαν στο παρελθόν συμβεί. Αν κάποιος μπορεί με κάποιο τρόπο - μετά από ειδική εξάσκηση ή να διαθέτει κάποια έμφυτη ικανότητα π.χ. ψυχόραση - να διαβάσει τα αρχεία αυτά μπορεί να γνωρίσει το παρελθόν κάποιου ανθρώπου, κάποιου αντικειμένου, κάποιας τοποθεσίας κ.ά. Την ιδιότητα αυτή, τη μελετάει και η Παραψυχολογία και την ονομάζει ψυχομετρία ή ψυχοβολία.
Η 3η χρονική διάσταση είναι η 6η διάσταση του χωροχρονικού μας συνεχούς και έχει να κάνει με τις μη - δυνατότητες μίας χρονικής στιγμής.
Στο προηγούμενο παράδειγμα του ανθρώπου που βρίσκεται μέσα σε ένα χώρο και συζητά με άλλα άτομα, αναφέραμε ορισμένες δυνατότητες αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν επιλογές που δε συμπεριλαμβάνονται στο σύνολο των επιλογών που διαθέτει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Δηλαδή αυτός π.χ. δεν μπορεί να σηκώσει το τηλέφωνο, στο δωμάτιο δεν υπάρχει τηλέφωνο, ούτε μπορεί να μιλήσει στο φίλο του, αν αυτός δε βρίσκεται τη στιγμή εκείνη μέσα στο δωμάτιο. Το σύνολο αυτών των πραγμάτων που ΔΕΝ μπορούν να γίνουν μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή αποτελούν τις - μη δυνατότητες της στιγμής αυτής.
Οι παραπάνω μη δυνατότητες μίας συγκεκριμένης χρονικής στιγμής όπως επίσης και το σύνολο των μη πραγματοποιημένων δυνατοτήτων αυτής, βρίσκονται από χρονική άποψη, πάνω σε ένα επίπεδο κάθετο στο επίπεδο της αιωνιότητας. Το επίπεδο αυτό περιλαμβάνει τις παράλληλες γραμμές του χρόνου. Η ύπαρξη αυτών των παράλληλων γραμμών του χρόνου είναι αυτό που ονομάζουμε Τρίτη χρονική διάσταση ή 6η χωροχρονική διάσταση. Στις γραμμές αυτές που θεωρητικά είναι άπειρες, αφού άπειρες ευθείες περιέχονται σε ένα επίπεδο - πραγματοποιούνται όλες οι δυνατότητες όλων των χρονικών στιγμών. Δηλαδή κάθε παράλληλος χρόνος πραγματοποιεί ορισμένες δυνατότητες οι οποίες δεν πραγματοποιήθηκαν σε άλλους παράλληλους χρόνους. Αν σε κάποιο παράλληλο χρόνο ένας άνθρωπος σκοτώνεται, σε κάποιον άλλον θα συνεχίζει να υπάρχει και σε έναν τρίτο δεν έχει υπάρξει καθόλου γιατί δεν είχε γεννηθεί. Κάπου εδώ έρχεται και η κβαντική φυσική να εξηγήσει για παράλληλους «κόσμους» και σύμπαντα.
Με το πρότυπο αυτό του χρόνου λύνονται όλα τα αντιφατικά προβλήματα σχετικά με το παρελθόν και το μέλλον, που δεν μπορούσαν να λυθούν με το πρότυπο του μονοδιάστατου χρόνου.
Σύμφωνα λοιπόν με το παραπάνω πρότυπο, αν κάποιος κάνει μία πρόβλεψη για το μέλλον, προβλέπει απλώς μία ή ορισμένες από τις δυνατότητες εκείνης της χρονικής στιγμής. Αν το άτομο ακολουθήσει τη γραμμή του χρόνου στην οποία η συγκεκριμένη δυνατότητα που προβλέφθηκε πραγματοποιείτε, τότε επαληθεύεται η πρόβλεψη. Αν όμως το άτομο ακολουθήσει μία άλλη χρονική γραμμή, τότε το γεγονός που προβλέφθηκε δεν επαληθεύεται. Φυσικά το παραπάνω γεγονός πραγματοποιείται σε μία άλλη παράλληλη χρονική γραμμή πράγμα όμως που δεν επηρεάζει καθόλου το άτομο που ακολουθεί διαφορετικό χρονικό διάδρομο.
Στο προηγούμενο παράδειγμα του ανθρώπου που προβλέπει ότι το αεροπλάνο θα πέσει και αυτός θα σκοτωθεί (αυτό είναι μία μόνο δυνατότητα από τις πολλές που περικλείει η χρονική στιγμή της πρόβλεψης) μπορούμε να έχουμε τις παρακάτω δυνατότητες που όλες πραγματοποιούνται σε διαφορετικές παράλληλες χρονικές γραμμές.
α) Το αεροπλάνο πέφτει και αυτός σκοτώνεται.
β) Το αεροπλάνο πέφτει αλλά αυτός δεν είναι μέσα.
γ) Το αεροπλάνο δεν πέφτει και αυτός δεν είναι μέσα αγνοώντας την πρόβλεψη.
δ) Το αεροπλάνο δεν πέφτει αλλά αυτός δεν είναι μέσα γιατί πίστεψε στην πρόβλεψη.
Το παραπάνω άτομο, θεωρητικά τουλάχιστον, είναι ελεύθερο να διαλέξει τη γραμμή του χρόνου που θα ακολουθήσει. Το παραπάνω γεγονός, δηλαδή ότι το άτομο είναι ελεύθερο να διαλέξει το χρονικό διάδρομο μέσα στον οποίο θα κινηθεί, αποτελεί την αρχή της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου και σύμφωνα με αυτήν ο άνθρωπος είναι πλήρης υπεύθυνος για τις πράξεις του, μιας και η εκλογή της χρονικής γραμμής του είναι καθαρά δικό του θέμα. Το πράγμα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Σε κάποιο σημείο μπαίνει και ο παράγοντας μοίρα και αλλάζει κάπως την εικόνα. Το άτομο είναι μεν θεωρητικά ελεύθερο να διαλέξει τη χρονική γραμμή της ζωής του, αλλά στην πράξη μερικές χρονικές γραμμές είναι πολύ πιο πιθανές από άλλες. Βέβαια εδώ στο συγκεκριμένο ερώτημα το ποια απ’ τις χρονικές γραμμές της ζωής του θα διαλέξει να ακολουθήσει ο κάθε ένας μας, μπαίνει και ο βασικός παράγοντας Ψυχή, καθώς η Ψυχή του κάθε ατόμου είναι ο οδηγός και απλά το σώμα είναι το μέσον ή το όχημα που οδηγείται απ’ την Ψυχή για να πάρει τα απαραίτητα μαθήματα στην κάθε ζωή για την τελείωσή της. Αλλά εδώ οδηγούμαστε σε ένα σωρό άλλα ερωτήματα που θα αναλυθούν σε άλλο άρθρο που θα αναφέρει περί Ψυχής, ζωής, θανάτου και θα προσπαθήσει να δώσει εξηγήσεις για το Κάρμα και την θεωρία πως είμαστε άχρονοι και παντού! Αλλά αν είμαστε άχρονοι και παντού όπως το Σύμπαν που δεν έχει όρια ούτε χρονικά ούτε χώρου τι είναι Ζωή και τι Θάνατος?
Αν υπάρχει ενδιαφέρον... ευχαριστώς να δώσω την άποψή μου σε αυτό το διαχρονικό ερώτημα όσο το δυνατόν τεκμηριωμένη....

πολυ ενδιαφεροντα και σημαντικα αυτα που μας παρεθεσες φιλε .... και βεβαια πιστευω οτι μας ενδιαφερει να μας δωσεις και συνεχεια στο θεμα αυτο

Megalos έγραψε:πολυ ενδιαφεροντα και σημαντικα αυτα που μας παρεθεσες φιλε .... και βεβαια πιστευω οτι μας ενδιαφερει να μας δωσεις και συνεχεια στο θεμα αυτο

Σ' ευχαριστώ! Βεβαίως και θα την δώσω μετα απο συμπερασματά μου μετά από διάφορες μελέτες σ' αυτο το τόσο διαχρονικό ερώτημα...

….Το από πού «ήρθαμε» και το που θα «πάμε» είναι ερώτημα διαχρονικό το οποίο έχει απασχολήσει όλους τους πολιτισμούς αλλά και θρησκείες, φιλοσοφικά ρεύματα, την επιστήμη, την Αστρολογία και από ότι φαίνεται αυτό το ερώτημα δημιουργεί και έσοδα σε κύκλους καθώς η παρουσία του φόβου και του αγνώστου είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης και αυτό διαχρονικό.
Στην Αστρολογία, συχνά αναφερόμαστε στον 8ο Οίκο, στον Κυβερνήτη του 8ου, στο Μεσοδιάστημα Άρη/Κρόνου αλλά και στην έννοια του Κάρμα όπου εμπλέκεται η μεταφυσική.
Στον 8ο Οίκο όπου εμπλέκεται ο Θάνατος, εμπλέκονται και οι κληρονομιές, αλλά και το σεξ καθώς όταν συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος τη φθορά του στο πέρασμα του χρόνου και την παρουσία του Θανάτου, έρχεται το σεξ για την διαιώνιση του είδους του, των κληρονομικών του χαρακτηριστικών αλλά και γονιδίων και μιμιδίων ώστε μέσα από της παρουσία των απογόνων του έχει πραγματοποιήσει μία μορφή νίκης απέναντι στο γνωστό σε όλους όμως και άγνωστο και στον φόβο του Θανάτου.

Έτσι, στο ερώτημα εάν η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα? Απαντώ : η ιδέα του Θανάτου στην κότα, την έκανε να κάνει το αβγό για την διαιώνιση του είδους της.

Καθώς ζούμε σε ένα Σύστημα που έχει τους δικούς του απαράβατους Νόμους, το Ηλιακό μας Σύστημα, όπου γύρω απ’ τον Ζωοδότη Ήλιο –Ζωοδότης καθώς είναι απαραίτητος για την θερμοκρασία του πλανήτη, την ανάπτυξη φυτών, αλλά και των ζώων και του ανθρώπου- κινούνται συνεχώς σε τροχιές οι Πλανήτες ως ένας μηχανισμός αεικίνητου όπου το σύστημα παράγει ενέργεια και καταναλώνει αυτήν που παράγει για να βρίσκεται σε συνεχή κίνηση όλος ο μηχανισμός χωρίς να λαμβάνει εξωτερική δηλαδή ενέργεια, φαίνεται πως μέρος αυτής της ενέργειας δίνεται στα φυτά, στα έμβια όντα και φυσικά και στον άνθρωπο και κατόπιν στο τέλος αυτής της Ζωής τους, καθώς η Φυσική μας λέει πως η Ενέργεια δεν χάνεται παρά μόνον μετατρέπεται σε άλλες μορφές, επανέρχεται αυτή η Ενέργεια ξανά στον Μεγάλο αυτό οργανισμό το Ηλιακό μας Σύστημα κ.ο.κ.

Κάθε οντότητα για να υπάρχει στη Ζωή άρα να βρίσκεται «εν λειτουργία» πρέπει τα ζωτικά της όργανα να κινούνται και να βρίσκονται σε συχνότητα λειτουργίας, ενώ όταν αυτά σταματήσουν να κινούνται τότε η αναφερόμενη οντότητα παύει να Ζει και άρα Πεθαίνει. Έτσι όμως και το Σύμπαν φαίνεται να διαστέλλεται λόγο θερμοκρασίας που αναπτύχθηκε απ’ την εκκίνησή του ενώ στη λειτουργία του ανάλογα με το αν βρίσκεται σε επιτάχυνση ή επιβράδυνση, μετά απ την αρχική του σταθεροποίηση, διαστέλλεται ή συστέλλεται αντίστοιχα.
Οι δοξασίες πολιτισμών στον Ήλιο, ενώ ίσως κάτι να γνώριζαν οι Αζτέκοι που αφιέρωναν τις Ανθρωποθυσίες τους για να μη σβήσει ο Ήλιος καθώς η Ενέργεια που δίνει το Ηλιακό Σύστημα και τη μεταφράζουμε ως Ζωή, επιστρέφει και πάλι πίσω με το φαινόμενου του Θανάτου των όντων, πίσω στον μηχανισμό αυτό τον αεικίνητο! Τον μηχανισμό που με τις δυνάμεις του και την Ενέργεια που παράγει τροφοδοτεί τον Πλανήτη μας με Ζωή και ο μηχανισμός αυτός απορροφά την Ενέργεια που χρειάζεται για την ύπαρξή του απ’ τις οντότητες που βρίσκονται σε τέλος. Έτσι λοιπόν φαίνεται να ερχόμαστε από αυτό το Όλον να παίρνουμε μορφή, να αποκτούμε προσωπικότητα, να έχουμε βιώματα, εμπειρίες, να συνθέτουμε μαζί με άλλες οντότητες που συναντάμε σε κάθε στιγμή της Ζωής μας έναν περίπλοκο ιστό και να πλέκομε τα ακκασικά αρχεία και μετέπειτα να γυρνάμε ως Ενέργεια ξανά πίσω στο αρχικό σύστημα. Έτσι λοιπόν, η ανακύκλωση δεν είναι ανθρώπινη επινόηση, υπάρχει στη Φύση, στο Σύμπαν, στον υλικό κόσμο και στην Ενέργεια που συνεχώς μεταβάλλεται όπως για παράδειγμα στην κίνηση μηχανών που η αρχική θερμική που δίνει το καύσιμο μετατρέπεται σε κινητική στο στρόφαλο και μετέπειτα ξανά στην επιβράδυνσή της σε θερμική που διαχέεται στο περιβάλλον που είναι ο χώρος της υλο-ενέργειας.

Η περιοδικότητα είναι ο φυσικός εκείνος νόμος που εκδηλώνεται σε κάθε φαινόμενο της φύσης. Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά αυτός διαπιστώνεται σε κάθε κατάσταση της ανθρώπινης πορείας. Το έμβρυο, γίνεται μωρό, το μωρό γίνεται έφηβος νέος, ο ενήλικας και ο ενήλικας γέρος. Κάπου στη μέση αυτής της πορείας ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να αναπαραχθεί και να προβάλει τον εαυτό του πάλι από την αρχή με τη δημιουργία ενός μωρού κ. ο. κ. Όλα ξεκινούν από ένα σημείο για να κάνουν μια πορεία, ένα κύκλο, και να καταλήξουν πάλι στο σημείο της αρχής τους. Η περιφορά αυτή είναι ένας κύκλος ζωής και εμπειρίας και ανήκει στην αιτία που προκαλεί αυτή την περιοδικά ανακυκλούμενη κίνηση.

Ο όρος Μετενσάρκωση αναφέρεται στη διαδικασία κατά την οποία η ψυχή του ανθρώπου, μια μη υλική ουσία, που κατοικεί μέσα σε ένα σώμα και μετά το Θάνατο αποχωρεί απ’ αυτό, επιστρέφοντας αργότερα σ’ ένα άλλο σώμα. Ουσιαστικά δηλαδή η ιδέα βασίζεται στο κύκλο της ανακύκλωσης που περιγράφτηκε παραπάνω.
Έτσι κατά τον Ωριγένη, η ψυχή η οποία είναι αυλή και αόρατη στη φύση της, δεν μπορεί να υπάρξει σε ένα υλικό χώρο χωρίς να έχει ένα κατάλληλο σώμα που να ταιριάζει σ’ αυτό το χώρο. Αναλόγως η ψυχή αποβάλλει ένα σώμα, το οποίο ήταν αναγκαίο πρωτίστως, αλλά το οποίο δεν είναι επαρκές στην αλλαγμένη της, και το αλλάζει για ένα δεύτερο σώμα. Η ψυχή δεν έχει αρχή, ούτε και τέλος... Κάθε αρχή έρχεται σ’ αυτό τον κόσμο δυναμωμένη από τις νίκες ή αποδυναμωμένη από τις ήττες των προηγούμενων ζωών. Η θέση της σ’ αυτό τον κόσμο, σαν ένα όργανο που θα πραγματοποιηθεί, για να τιμήσει ή να μην τιμήσει αυτή τη θέση, καθορίζεται από τις προηγούμενες της αρετές και τα ελαττώματα τις. Το έργο της σ’ αυτό τον κόσμο προσδιορίζει τη θέση που θα πάρει στον κόσμο που θα ακολουθήσει ...

Στην Αστρολογία ο Καρμικός Νόμος, τα αίτια και αποτελέσματα αυτού στην συγκεκριμένη ενσάρκωση που καλείται ο Αστρολόγος να αποσαφηνίσει, είναι μετά από ανάλυση των Δεσμών Σελήνης (Βόρειου και Νότιου), ανάδρομων Πλανητών, έξω-κρόνιων Πλανητών αλλά και 4ου, 8ου, 12ου Οίκων.
Στο ερώτημα της Ζωής αναλύεται όλο το Ωροσκόπιο ως Γενέθλιο αλλά και στην δυναμική του στο Χρόνο μέσω Διελεύσεων, Προοδευτικών Συστημάτων, Ηλιακών Επιστροφών κ.λ.π.
Στο ερώτημα του τέλους της Ζωής και της μετέπειτα κατάστασης απ’ την Ζωή στο Θάνατο, θα έλεγα πως ο Κρόνος που χαρακτηρίζεται απ’ την έννοια του Χρόνου δίνει όρια καθώς η Ζωή είναι πάντα μέσα σε όρια είτε δράσης, είτε ενεργειών, είτε περιβάλλοντος του ατόμου ενώ μετά τη Ζωή ο Ουρανός μας βοηθά να κατανοήσουμε την διακοπή της που ουσιαστικά είναι φαινόμενο διακοπής της ηλεκτρικής ενέργειας και των συχνοτήτων του Εγκεφάλου –συγκεκριμένα του ερπετοειδούς εγκεφάλου τον βασικού δηλαδή εγκεφάλου-, ταυτόχρονα όμως ο Ουρανός είναι και ο Πλανήτης της απελευθέρωσης από δεσμά, της ελευθερίας. Μετέπειτα, ο Ποσειδώνας όπου στο πέρασμα απ' την ύπαρξη στην ανυπαρξία είναι εκείνη η «ναρκωτική ουσία» που εκκρίνει ο ίδιος ο εγκέφαλος και υπάρχει η διάθεση ευδαιμονίας στο πέρασμα ή την μετάβαση, ένα συναίσθημα που θα μπορούσε να συγκριθεί ίσως με τους πιλότους μαχητικών όπου παλεύοντας με επιταχύνσεις και «αρνητικά G» βιώνουν ανάλογες εμπειρίες καθώς ο εγκέφαλος εκκρίνει την αντίστοιχη ουσία, αλλά και του Πλούτωνα του μετασχηματισμού δηλαδή της Ύλης και της Ενέργειας που αυτή ενσωματώνεται με το Όλον δηλαδή τον Μηχανισμό του αεικίνητου Σύμπαντος.

Ο Michel Gauquelin (Μάικλ Γκόκουελίν) στο βιβλίο του «Κοσμικές επιρροές στην ανθρώπινη συμπεριφορά», λέει: «Το μωρό που πρόκειται να έλθει στον κόσμο ανοίγει ένα διάλογο με τους πλανητικούς θεούς». Εξηγώντας το μυστήριο της γέννησης θα ανακαλύψουμε πως είναι δυνατός αυτός ο διάλογος. Πολλές εξηγήσεις έχουν προταθεί, αλλά η πιο ενδιαφέρουσα είναι εκείνη που λέει ότι το έμβρυο προσδιορίζει το πότε θα γεννηθεί. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι η παλαιότερη εξήγηση για την έφοδο του τοκετού. Πριν από 2.500 χρόνια ο Ίππαρχος δήλωσε: «Όταν έρχεται η ώρα, το παιδί σπάει τις μεμβράνες που το περιέχουν και προβάλλει από τη μήτρα της μητέρας του». Μία πιο σύγχρονη εκδοχή της ίδιας αντίληψης μας δίνει ο Dr. Liggins (Δρ. Λίγγινς) του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου του Όκλαντ της Ν. Ζηλανδίας. «Δεν πιστεύουμε ότι το έμβρυο εκτελεί έναν απλό μηχανικό ρόλο».

Λόγος φόβου δεν πρέπει να υπάρχει καθώς είμαστε ουσιαστικά Ενέργεια που απλά επαναλαμβάνουμε κύκλους εκδήλωσης της Κοσμικής Ενέργειας και της Δημιουργίας.

Ο κύκλος είναι σύμβολο συμπαντικό. Βρίσκεται παντού μέσα στη φύση από τη μορφή του ανθρώπινου κυττάρου μέχρι το σφαιρικό σχήμα των Πλανητών και των Ήλιων του Σύμπαντος. Ο Ουροβόρος Όφις, αυτό το αρχαίο σύμβολο που συναντάται στην αρχαία Αίγυπτο, Αρχαία Ελλάδα, Δ. Αφρική, τους Γνωστικούς, τους Βουδιστές κ.λ.π είναι το σύμβολο του νόμου της περιοδικότητας και της επαναφοράς των όλων καθώς τα πάντα ξεκινούν από ένα σημείο και μέσα από μια κυκλική κίνηση, που περιέχει την εμπειρία του συνδυασμού των αντιθέσεων, καταλήγουν στο σημείο εκκίνησης για μια νέα κυκλική περιφορά.

Καθώς φαίνεται και αποδεικνύει η Κβαντική είμεθα άχρονοι και παντού!

...επειδή όμως ξέφυγα γιατί το θέμα ήταν ποια είναι η σωστή Ώρα Ελλάδος?

πριν πω για την Ώρα και τον Χρόνο... θα έπρεπε να αναφέρω πως ο Χρόνος που δεχόμαστε πως είναι 365 μέρες και ανά τέσσερα χρόνια προστίθεται μία ημέρα, και είναι η περιστροφή 360ο της Ελλειπτικής της Κίνησης της Γης γύρω απ' τον Ζωοδότη Ήλιο, υποδιαιρείται στον "μεταφυσικό αριθμό 12!" δηλαδή στους 12 Μήνες. Ο αριθμός 12 συναντάται σε πολλά επίπεδα εκτός από το Ημερολόγιο μας. Συναντάται στην υποδιαιρεση του καντραν του ρολογιού μας ενώ η μέρα έχει 24 ώρες την κάνουμε σε δύο 12ωρα! Συναντάται επίσης... στους Μήνες. Το 12 το συναντάμαι σε φιλοσοφίες, θρησκείες... 12 ήταν και οι Ολύμπιοι Θεοί. 12 ήταν και οι Άθλοι του Ηρακλή! 12 είναι τα Ευαγγέλια. 12 είναι οι Μαθητές του Ιησού! 12 είναι η ντουζίνα που είναι μία μονάδα μέτρησης, 12 τα Ζώδια που είναι τμήματα της Ελλειπτικής της τροχίας της Γης και των άλλων Πλανητών του Ηλιακού μας Συστηματος. Φαίνεται πως το 12 είναι ως κοινή αποδοχή τα στάδια ανάπτυξης του Κύκλου, του κύκλου της ίδιας της Ζωής.
Έτσι δεχόμαστε πως 12 είναι οι Μήνες του Έτους. Κάθε Μήνας υποδιαιρείυται σε τμήματα των 7 ημερών που το ονομάζουμε Εβδομάδα. Εάν ηταν τμήματα των 10 ημερων θα είχαμε τρεις βδομάδες στον κάθε μήνα και η διαίρεση μας θα ήταν τέλεια. Άραγέ γιατί να εχουν φτιαχτει τμήματα του μήνα των 7 ημερών που η διαίρεση δεν είναι τέλεια καθώς 4 χ 7 =28 ημέρες? Γιατί απλά οι 28 ημέρες είναι ο Σεληνιακός Μήνας, δηλαδή η περιφορά του Δορυφόρου της Γης των 28 ημερών γύρω από τη Γη.
Και το θέμα της Σελήνης το βλέπουμε σε αναφορές των Ημερολογίων. Κάθε Ημερολόγιο έχει αναφορά σε Νέα Σελήνη και Πανσέληνο, όπως σε Εκλείψεις Ηλίου και Σελήνης ενώ και κάποια ρολόγια έχουν υπολογισμούς για την Σελήνη... Γιατί χρειαζότας ο άνθρωπος να γνωρίζει για τη φύτευση και τη σπορά το Σεληνιακό κύκλο κάτι που εξετάζει η Βιοδυναμική κηπουρική. Οι παλιοί αγρότες και καλλιεργητές γης συνήθιζαν να συνδέουν τις γεωργικές εργασίες τους με τις φάσεις της σελήνης. Στην απλοϊκότητά τους ανακάτευαν προλήψεις, θρησκείες και μαγικές δυνάμεις. Όλα αυτά πήραν μια πιο συγκεκριμένη μορφή και αναπτύχθηκαν πιο οργανωμένα σ' αυτό που σήμερα ονομάζουμε βιοδυναμική κηπουρική. Επίσης με την μέτρηση της περιφοράς του Φεγγαριού μπορούσαν να εξαχθούν συμπεράσματα πρόβλεψεις καιρού κάτι ιδιαίτερα συχνό από Γεωργούς αλλά και Ναυτικούς παλαιότερω εποχών. Ακόμα και η Ναυσιπλοϊα σε περιοχές πάγων εξετάζει τη θέση της Σελήνης Εάν το φως της Σελήνης (Πανσέληνος) βρίσκεται προς τη διεύθυνση του παγόβουνου παρεμποδίζει την ανακάλυψή του ενώ όταν βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά δημιουργεί ανταύγεια πάγου, η οποία καθιστά το παγόβουνο ορατό από μεγάλη απόσταση! Επίσης γνωρίζοντας μετρήσεις για την Σελήνη στη Ναυσιπλοϊα μπορούμε με γνώσεις διαβάσματος Ναυτικών Χαρτων και του βυθίσματος του σκάφους να γνωρίζουμε για θέματα της παλίρροιας . Ως παλίρροια εννούμε την περιοδική ανύψωση και ταπείνωση του επιπέδου της θάλασσας που οφείλεται στην έλξη μεταξύ Γης – Σελήνης κατά κύριο λόγο και Ηλίου κατά δευτερεύοντα. Το παλιρροιακό φαινόμενο εξηγείται μερικά από το νόμο της παγκόσμιας έλξης του Νεύτωνα. Την παλίρροια στην Ναυσιπλοϊα την εκμεταλλεύονται σε περάσματα που εχουν περιορισμό βυθίσματος καθώς με υπολογισμούς που βοηθά η θέση της Σελήνης να βρουν το χρόνο της παλίρροιας και το κέρδος που θα έχουν απ' την ανύψωση της στάθμης του νερού της θάλασσας.

Κωστα εξαιρετικα ενδιαφεροντα αυτα που μας παραθετεις ..
δεν ξερω τα αλλα μελη αλλα εγω τα διαβαζω με μεγαλη ενδιαφερον και πιστευω οτι θα αποτελεσουν ενα ενδιαφερον κομματι του φορουμ μας

Megalos έγραψε:Κωστα εξαιρετικα ενδιαφεροντα αυτα που μας παραθετεις ..
δεν ξερω τα αλλα μελη αλλα εγω τα διαβαζω με μεγαλη ενδιαφερον και πιστευω οτι θα αποτελεσουν ενα ενδιαφερον κομματι του φορουμ μας

Σε ευχαριστώ! Να είσαι πάντα καλά!

αναμενουμε πιθανη συνεχεια