Απο ποια ηλικια φορατε ρολοι ?

[eisenberg]

Aπό τρίτη δημοτικού.
Ένα ψηφιακό casio που μου είχαν πάρει από τα μαγαζάκια που υπήρχαν τότε κάτω από την Ομόνοια!

Χα!Απο κει ειχα παρει κι εγω ενα φοβερο Casio,αναλογικο καταδυτικο 200m.Στις πρωτες ταξεις λυκειου.Μετα λιγα χρονια,αφου το βαρεθηκα το εδωσα στον πατερα μου που το ξεσκισε στις γραντζουνιες και την σκληρη χρηση και τωρα καπου θα το χει παραπεταμενο.

[Giorgos_I]

Πολλά χρόνια το νήμα ανημέρωτο. Αλλά, εμείς οι νέοι, ας το επανα-εκκινήσουμε.

Η δική μου ιστορία ως ακολουθως.

Εχοντας μια μεγαλύτερη αδελφή, με 4 κάτι χρόνια διαφορά, όταν πήγε εκεινη Γυμνάσιο, το ρολόι που φορούσε έως τότε, αντικαταστάθηκε από ένα καλύτερο και αξιόπιστο Ελβετικό. Και το παλαιό δικό της, έγινε δικό μου.

Πάντα είχα μια ............αδυναμία προς τα ρολόγια. Εμφυτη τάση. Ανεξερεύνητη. Ο πατέρας μου, έχοντας διαγνώσει την αδυναμία μου, μου επέτρεπε όση ώρα έπινε τον καφέ του με τους παλιούς συναδέλφους στην λέσχη τους, να παραμένω κρεμασμένος στον πάγκο του τότε ρολογά της γειτονιάς, με την ευγενή αποδοχή του. Αλησμόνητος ο κος Αποστόλης.

Και εκεί, παρακολουθούσα, χωρίς φυσικά να καταλαβαίνω γρι, παρά τις περιστασιακές εξηγησεις του κου Αποστόλη.

Και η προσπάθειά του να επαναφέρει το ρολόι μου, αναποτελεσματική. ΠΕΕ. Αλλά αυτό, δεν με απέτρεψε από το να το φοράω.

Οπότε, φορούσα ένα ρολόι, του οποίου η επιμετάλλωση είχε σχεδόν εξαφανιστεί, οπότε ήταν ένας μπρούτζος με οξειδώσεις πρασινωπού χρώματος, που άφηνε ίχνη στον καρπό, με ένα λουράκι καφέ, φθαρμένο, και φυσικά ...............χωρις να δουλεύει. Αλλά, ποιός νοιάζονταν ?

Αυτονόητο ότι το ρολόι ήταν κοριτσίστικο, και τετράγωνο ( ...από εκεί μου έμεινε η αγάπη στα Cartier ? ), αλλά η υπερηφάνεια μου, ήταν μοναδική. Και στην εποχή μου, που ρολόι είχαν μονον οι μεγαλύτεροι, ήμουν και το αντικείμενο προσοχής και από το σύνολο του Δημοτικού, αλλά και των συγγενών που το διασκέδαζαν. Που να ήξεραν τότε, ότι ο μικρός, των 8 ετών θα καταντούσε έτσι.

Αλλά στα 12, που μπήκα και εγώ Γυμνάσιο, ήρθε και το κλασικό δώρο των γονιών, Ελβετικό, 21 ρουμπίνια, με ημερομηνία, αντικραδασμικό, αδιάβροχο. Για εκείνη την εποχή, πολυυυυυυυ μπροστα. Και προφανως, το πρώτο μου ρολόι ουσιαστικά. Και υπάρχει. Ταλαιπωρημένο από την ορμή της νιότης, αλλά, ακόμα στην ιδιοκτησία μου. Με σεβασμό.

Απορίας άξιον, ότι τα ρολόγια της εποχής, ήταν τόσο μικρά.

[Megalos]

μπραβο Γιωργο που το επανεφερες μετα απο τοσα χρονια ... ειναι ενα ενδιαφερον πολυ νημα
και ευχαριστουμε για την εξιστορηση σου

[thodorisklm]

Εμένα ήταν δημοτικό και μάλλον 3η. Μου έφεραν συγγενείς από Αυστραλία μαζί με ρούχα παιχνίδια και ένα ρολόι με τον Μίκυ μαους και τα χέρια του για δείκτες… σε αυτό έμαθα και την ώρα. Έχω ακόμα την εικόνα του στο μυαλό μου αλλά όχι το ρολόι.

Μια σημείωση λίγο άσχετη που μου έχει κάνει εντύπωση , από μαθητές μου, έχω δει ότι πολλοί δεν ξέρουν να διαβάσουν την ώρα σε ρολόι με δείκτες!


Sent from my iPhone using Tapatalk

[thodorisklm]

Εμένα ήταν δημοτικό και μάλλον 3η. Μου έφεραν συγγενείς από Αυστραλία μαζί με ρούχα παιχνίδια και ένα ρολόι με τον Μίκυ μαους και τα χέρια του για δείκτες… σε αυτό έμαθα και την ώρα. Έχω ακόμα την εικόνα του στο μυαλό μου αλλά όχι το ρολόι.

Μια σημείωση λίγο άσχετη που μου έχει κάνει εντύπωση , από μαθητές μου, έχω δει ότι πολλοί δεν ξέρουν να διαβάσουν την ώρα σε ρολόι με δείκτες!


Sent from my iPhone using Tapatalk

τρομερο το θεωρω αυτο που γραφεις για τους μαθητες ... και ειμαστε και η χωρα του μηχανισμου των ΑντιΚυθηρων

[Giorgos_I]

Εμένα ήταν δημοτικό και μάλλον 3η. Μου έφεραν συγγενείς από Αυστραλία μαζί με ρούχα παιχνίδια και ένα ρολόι με τον Μίκυ μαους και τα χέρια του για δείκτες… σε αυτό έμαθα και την ώρα. Έχω ακόμα την εικόνα του στο μυαλό μου αλλά όχι το ρολόι.

Μια σημείωση λίγο άσχετη που μου έχει κάνει εντύπωση , από μαθητές μου, έχω δει ότι πολλοί δεν ξέρουν να διαβάσουν την ώρα σε ρολόι με δείκτες!


Sent from my iPhone using Tapatalk

Ασε, όλα τα μικρά, έχουν διαφορετικές προσλαμβάνουσες, διαφορετικές ικανότητες / αντίληψη. Μου κάνει εντύπωση.

Καποτε η μανα μου, με φώναζε να την βοηθήσω σε χειρισμούς κάποιων συσκευών, και εγώ την πείραζα ότι έιναι αν-εκπαίδευτη. Μιλάμε για γυναίκα με 2 διπλώματα Πανεπιστημίου, και 4 επίσημες γλώσσες, και υπεύθυνη τομέων στον ΟΗΕ.

Μέχρι που έφτασα και εγώ, να ζητάω βοήθεια από τα παιδιά μου, για ρυθμίσεις κινητών τηλεφώνων και lap-top. Και δεν θα έλεγε κάποιος ότι είμαι και ..........αμόρφωτος ή μικράς αντίληψης.

Και βλέπω πλέον τα εγγόνια, 2,5 και 1,5, να παίζουν με το κινητό λες και είναι πωλητές σε εξειδικευμένο κατάστημα, και δείχνοντάς τους φωτογραφίες από το άλμπουμ, να προσπαθούν να ανοίξουν την φωτό σε μεγαλύτερη διάσταση με τα δάκτυλα. Αλλες προσλαμβάνουσες, άλλη οπτική.

Σημειωτέον, ότι εργονομικά, σε μερικές εφαρμογές, είναι προτιμότερη η ψηφιακή απεικόνιση απο την αναλογική.

Στην επιστήμη της εργονομίας, πιο ειδικά θα την λέγαμε "....ασφάλεια κατανόησης της πληροφορίας αναλόγως σπουδαιότητας...", οι επιλογές είναι διαφορετικές σε κάθε περίπτωση, προκειμένου να γίνεται αντιληπτό το τι μας λέει το "οργανο" που διαβάζουμε, και να λαμβάνουμε τις απαραίτητες αποφάσεις.

Αλλά για αυτό, αν είναι επιθυμητό, να κάνουμε νήμα.

Πάντως, για τα παιδάκια, πχ δημοτικού με εκπαίδευση με βάση το δεκαδικό σύστημα, η ώρα των 60 λεπτών, πρέπει να μην είναι απολύτως κατανοητή, ενώ το αναλογικό, με τα τόσο συν, ή τόσο παρά, θα είναι πιο "εύπεπτο" ΙΜΟ και θα δίνει καλύτερη εικόνα.

(

[stefen]

Πολλά χρόνια το νήμα ανημέρωτο. Αλλά, εμείς οι νέοι, ας το επανα-εκκινήσουμε.

Η δική μου ιστορία ως ακολουθως.

Εχοντας μια μεγαλύτερη αδελφή, με 4 κάτι χρόνια διαφορά, όταν πήγε εκεινη Γυμνάσιο, το ρολόι που φορούσε έως τότε, αντικαταστάθηκε από ένα καλύτερο και αξιόπιστο Ελβετικό. Και το παλαιό δικό της, έγινε δικό μου.

Πάντα είχα μια ............αδυναμία προς τα ρολόγια. Εμφυτη τάση. Ανεξερεύνητη. Ο πατέρας μου, έχοντας διαγνώσει την αδυναμία μου, μου επέτρεπε όση ώρα έπινε τον καφέ του με τους παλιούς συναδέλφους στην λέσχη τους, να παραμένω κρεμασμένος στον πάγκο του τότε ρολογά της γειτονιάς, με την ευγενή αποδοχή του. Αλησμόνητος ο κος Αποστόλης.

Και εκεί, παρακολουθούσα, χωρίς φυσικά να καταλαβαίνω γρι, παρά τις περιστασιακές εξηγησεις του κου Αποστόλη.

Και η προσπάθειά του να επαναφέρει το ρολόι μου, αναποτελεσματική. ΠΕΕ. Αλλά αυτό, δεν με απέτρεψε από το να το φοράω.

Οπότε, φορούσα ένα ρολόι, του οποίου η επιμετάλλωση είχε σχεδόν εξαφανιστεί, οπότε ήταν ένας μπρούτζος με οξειδώσεις πρασινωπού χρώματος, που άφηνε ίχνη στον καρπό, με ένα λουράκι καφέ, φθαρμένο, και φυσικά ...............χωρις να δουλεύει. Αλλά, ποιός νοιάζονταν ?

Αυτονόητο ότι το ρολόι ήταν κοριτσίστικο, και τετράγωνο ( ...από εκεί μου έμεινε η αγάπη στα Cartier ? ), αλλά η υπερηφάνεια μου, ήταν μοναδική. Και στην εποχή μου, που ρολόι είχαν μονον οι μεγαλύτεροι, ήμουν και το αντικείμενο προσοχής και από το σύνολο του Δημοτικού, αλλά και των συγγενών που το διασκέδαζαν. Που να ήξεραν τότε, ότι ο μικρός, των 8 ετών θα καταντούσε έτσι.

Αλλά στα 12, που μπήκα και εγώ Γυμνάσιο, ήρθε και το κλασικό δώρο των γονιών, Ελβετικό, 21 ρουμπίνια, με ημερομηνία, αντικραδασμικό, αδιάβροχο. Για εκείνη την εποχή, πολυυυυυυυ μπροστα. Και προφανως, το πρώτο μου ρολόι ουσιαστικά. Και υπάρχει. Ταλαιπωρημένο από την ορμή της νιότης, αλλά, ακόμα στην ιδιοκτησία μου. Με σεβασμό.

Απορίας άξιον, ότι τα ρολόγια της εποχής, ήταν τόσο μικρά.

Απίστευτες οι ιστορίες σου Γιώργο και πιο απίστευτο (και μπράβο στους γονείς σου) που τόλμησαν να πάρουν μηχανικό ρολόι σε 12χρονο παιδί....!
Εντωμεταξύ, το έχω απορία, όταν ποστάρεις ρε συ τα πληκτρολογείς κανονικά ή χρησιμοποιείς κάποιο πρόγραμμα π.χ μέσω ομιλίας??

[xRallyArt]

Απο το δημοτικό κλασικό Casio ηλεκτρονικό, και στην 3η γυμνασίου αγορασα με λεφτά της καλοκαιρινής δουλειάς το πρωτο μου ρολοι, ενα Seiko Sports 150, που το εχω μεχρι σημερα…


Seiko Rules

[Giorgos_I]

Απίστευτες οι ιστορίες σου Γιώργο και πιο απίστευτο (και μπράβο στους γονείς σου) που τόλμησαν να πάρουν μηχανικό ρολόι σε 12χρονο παιδί....!
Εντωμεταξύ, το έχω απορία, όταν ποστάρεις ρε συ τα πληκτρολογείς κανονικά ή χρησιμοποιείς κάποιο πρόγραμμα π.χ μέσω ομιλίας??

Μα, δεν είχαν και άλλη επιλογή. Την εποχή που πήγα εγώ γυμνάσιο, δεν υπήρχαν .............ηλεκτρονικά.

ή μηχανικο θα μου έπαιρναν, ή....................ηλιακό.



Φαντάσου / φανταστείτε, ότι ουτε καν Γιαπωνέζικα δεν υπήρχαν τότε σε .........ευρεία χρήση, παρά μόνον σε κάτι ναυτικούς που έφερναν από την Ανατολή.

Τα ρολόγια που κυκλοφορουσαν ήταν Ευρωπαϊκά, δηλαδή Ελβετικά, με άλλα λόγια, Venus, Ω, Technos, άντε και Rolex, σε πιο εξειδικευμένα κοινά ( πληροφορίες κατόπιν αιτήσεως, δεόντως χαρτοσημανσμένης ).

Και τα ρολογάδικα της Αθήνας ήταν από Ιπποκράτους μέχρι Ομονοια επί της Πανεπιστημίου, τα φιρμάτα, και μεσα στις στοές τα "δεύτερης διαλογής". Προς την δεξιά προς Ομόνοια πλευρά στο κατέβασμα. Απέναντι το δικαστήριο. Χρυσάδικα που πουλούσαν και ρολόγια, μια και τότε, με τις βέρες, έπαιρνε και ο γαμβρός το ρολόι ( γαμορόλογο ), που ίσως και να ήταν και το μοναδικό ρολόι της ζωής του. Και το δακτυλίδι - ταψάκι.

Πηγαίναμε στο τότε Σινεάκ, κάθε ΣΚ, και οι γονεις, ειδικά η μάνα, υπολογιζε στον χρόνο και καμμιά ώρα παραπάνω, για τον μικρό εραστη που θα έπρεπε να δει ΟΛΕΣ τις βιτρίνες, και μετά, κλασικά, στάση στους λουκουμαδες, διάσημοι τότε, στην γωνία Πανεπιστημίου με Χαρ. Τρικούπη. Και αργότερα, και το πρώτο παγωτό χωνάκι μηχανής.

Φυσικά, το φωτεινό σήμα της Ω κυριαρχούσε, με δεύτερο αυτό της Venus, (...αυτό με την γυμνή ) και φώτιζαν σαν φάροι φωτεινοί, τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει κανεις προς την ...............ευτυχία.

Οταν δε παέναμεν και στον Κοκκώνη, στοά Ορφέως, για τα προσκοπικά, έ, περνάγαμε και απέναντι και χαζολογουσα. Ερωτας.

Ο δηλωμένος αυτός έρωτας, οδήγησε την αδελφή μου στο δώρο που μου έκανε στα 18 μου που ήταν.......................( ??? ).

Και φυσικά πληκτρολογώ, οι άλλες τεχνικές μου είναι άγνωστες. Στην επαγγελματική μου ζωή, έχω γράψει χιλιάδες σελίδες. Κανένα πρόβλημα.

[stefen]

Απίστευτες οι ιστορίες σου Γιώργο και πιο απίστευτο (και μπράβο στους γονείς σου) που τόλμησαν να πάρουν μηχανικό ρολόι σε 12χρονο παιδί....!
Εντωμεταξύ, το έχω απορία, όταν ποστάρεις ρε συ τα πληκτρολογείς κανονικά ή χρησιμοποιείς κάποιο πρόγραμμα π.χ μέσω ομιλίας??

Μα, δεν είχαν και άλλη επιλογή. Την εποχή που πήγα εγώ γυμνάσιο, δεν υπήρχαν .............ηλεκτρονικά.

ή μηχανικο θα μου έπαιρναν, ή....................ηλιακό.



Φαντάσου / φανταστείτε, ότι ουτε καν Γιαπωνέζικα δεν υπήρχαν τότε σε .........ευρεία χρήση, παρά μόνον σε κάτι ναυτικούς που έφερναν από την Ανατολή.

Τα ρολόγια που κυκλοφορουσαν ήταν Ευρωπαϊκά, δηλαδή Ελβετικά, με άλλα λόγια, Venus, Ω, Technos, άντε και Rolex, σε πιο εξειδικευμένα κοινά ( πληροφορίες κατόπιν αιτήσεως, δεόντως χαρτοσημανσμένης ).

Και τα ρολογάδικα της Αθήνας ήταν από Ιπποκράτους μέχρι Ομονοια επί της Πανεπιστημίου, τα φιρμάτα, και μεσα στις στοές τα "δεύτερης διαλογής". Προς την δεξιά προς Ομόνοια πλευρά στο κατέβασμα. Απέναντι το δικαστήριο. Χρυσάδικα που πουλούσαν και ρολόγια, μια και τότε, με τις βέρες, έπαιρνε και ο γαμβρός το ρολόι ( γαμορόλογο ), που ίσως και να ήταν και το μοναδικό ρολόι της ζωής του. Και το δακτυλίδι - ταψάκι.

Πηγαίναμε στο τότε Σινεάκ, κάθε ΣΚ, και οι γονεις, ειδικά η μάνα, υπολογιζε στον χρόνο και καμμιά ώρα παραπάνω, για τον μικρό εραστη που θα έπρεπε να δει ΟΛΕΣ τις βιτρίνες, και μετά, κλασικά, στάση στους λουκουμαδες, διάσημοι τότε, στην γωνία Πανεπιστημίου με Χαρ. Τρικούπη. Και αργότερα, και το πρώτο παγωτό χωνάκι μηχανής.

Φυσικά, το φωτεινό σήμα της Ω κυριαρχούσε, με δεύτερο αυτό της Venus, (...αυτό με την γυμνή ) και φώτιζαν σαν φάροι φωτεινοί, τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει κανεις προς την ...............ευτυχία.

Οταν δε παέναμεν και στον Κοκκώνη, στοά Ορφέως, για τα προσκοπικά, έ, περνάγαμε και απέναντι και χαζολογουσα. Ερωτας.

Ο δηλωμένος αυτός έρωτας, οδήγησε την αδελφή μου στο δώρο που μου έκανε στα 18 μου που ήταν.......................( ??? ).

Και φυσικά πληκτρολογώ, οι άλλες τεχνικές μου είναι άγνωστες. Στην επαγγελματική μου ζωή, έχω γράψει χιλιάδες σελίδες. Κανένα πρόβλημα.

Δεν είχε τότε κανένα quartz στην αγορά?
Να φανταστώ ότι γράφεις σε πληκτρολόγιο όμως έτσι?
Ε, στα 18 πιστεύω έμπλεξες με την ακατανόμαστη..... (R)