Watchfunclub.gr

andreas έγραψε:

Nikos Patra έγραψε: Εκτός αν Έλληνες έχουν δικαίωμα να είναι μόνο εκείνοι στις φλέβες των οποίων ρέει "γνήσιο ελληνικό αίμα", το ίδιο που έτρεχε και στις φλέβες της Φανής Χαλκιά που, ως γνήσια Ελληνίδα είχε, κατά δήλωσή της, το γονίδιο του νικητή...

Μεγάλη κουβέντα και δύσπεπτη ...............δε ξέρω εάν είναι δόκιμη η έννοια του γνήσιου στις μέρες μας Νίκο......

Πως πρέπει να νοιώθει δηλαδή ο μη Έλληνας (Άγγλος -Lidel Scott) που έγραψε το μεγαλύτερο και πληρέστερο λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας σήμερα ΄? ή μάλλον ...πως πρέπει να νοιώθουμε εμείς γι αυτόν?

Εννοείται ότι ειρωνεύομαι τις αντιλήψεις περί "καθαρότητας" και "γνησιότητας". Έλληνες είναι οι της ημετέρας παιδείας μετέχοντες -σε όσους το επιτρέπουμε τουλάχιστον.

Nikos Patra έγραψε: Τα δημοψηφίσματα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η εύκολη λύση για να δικαιολογηθεί και να αποκτήσει "δημοκρατική νομιμοποίηση" η λάθος απόφαση/αντιμετώπιση ενός προβλήματος. Όταν μιλάμε για ένα λαό κατά βάση απαίδευτο, φοβισμένο και ευθυνόφοβο, η καταδίκη του "άλλου" είναι βέβαιη. Απ' τη στιγμή που η ενημέρωση του μέσου πολίτη βασίζεται στην τρομολαγνεία και το λαϊκισμό των ΜΜΕ και των πολιτικών "ταγών" και σε μια παιδεία αυστηρά χρησιμοθηρική, ελάχιστα ανθρωπιστική που αποσκοπεί στην εισαγωγή στα ΑΕΙ, στο βόλεμα και στην πλήρη απέχθεια προς την πρωτοβουλία και την αυτενέργεια, τότε είναι σαφές πως η ευαισθησία, η αλληλεγγύη και ο αλληλοσεβασμός τίθενται σε τελευταία μοίρα. Οπότε ο αποκλεισμός των μεταναστών θα είναι δεδομένος -και με συντριπτικά υπέρ του ποσοστά μάλιστα- αποδεικνύοντας ακόμα μια φορά πως διολισθαίνουμε σε πρακτικές του παρελθόντος, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τις συνθήκες του παρόντος και του μέλλοντος. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με αποκλεισμούς το γεγονός ότι οι φτωχοί θα συνεχίσουν να έρχονται στην πλούσια Δύση (γι' αυτούς είμαστε πλούσιοι...) όσο οι συνθήκες ζωής τους είναι απάνθρωπες. Το δημοψήφισμα και η περιχαράκωσή μας θα κλείσουν τη βρύση αλλά δε θα σταματήσουν το ποτάμι.

Ως προς το ζήτημα της εθνικής συνείδησης, θα συμφωνήσω. Δεν έχουμε συνείδηση του ποιοι ήμασταν, ποιοι είμαστε ούτε του τι μας χαρακτηρίζει ως έθνος -επίσης απόρροια του τεράστιου ελλείμματος παιδείας. Και, προσωπικά τουλάχιστον, δε βλέπω σημάδια αλλαγής της υφιστάμενης κατάστασης.

Νίκο, λέω ότι έχεις το δίκιο της ...αρκούδας! Και πάλι όμως σου θυμίζω:
- Μας αρέσει-δεν μας αρέσει, αυτός ο λαός αποφασίζει τι θα γίνει, εκτός βέβαια κι αν πλανάται τεχνηέντως από τις εκάστοτε αχρείες κυβερνήσεις, που περνάνε νομοθεσίες-έμμεσες παραγγελιές...
- Πιστεύεις ότι μπορούμε -βάσει των τρεχουσών συνθηκών- να σηκώσουμε αυτήν (και την πιθανώς επερχόμενη) μετανάστευση?

Και τα λέω όλα αυτά πλήρως συμμεριζόμενος τις θέσεις σου περί παιδείας, αυτοσυγκρότησης και κοινωνικής συγκρότησης (όπως έπρεπε να είναι) μεν, αλλά είμαι εντελώς -μα εντελώς- απαισιόδοξος για το αν θα συμβούν αυτά, ακόμα και στο απώτερο μέλλον... Εσύ?
Και, για να μην γινόμαστε κι οι δυό "διαπιστωσολόγοι", τι θα πρότεινες για την διαχείριση αυτού του 20% -με τάση στο 25%- που είναι ο μετανάστης στην χώρα μας? Και εννοώ τώρα, γιατί δεν υπάρχει η πολυτέλεια του "αύριο"... Το ξέρεις...
με Θερμούς Χαιρετισμούς ,
Θάνος

Το κόνσεπτ, το πρότζεκτ, το μπάτζετ


Tου Nίκου Γ. Ξυδάκη
Θενξ μαν... Οταν τ' ακούω, μεταφράζω σιωπηρά: Ευχαριστώ, μάγκα μου. Ή: Ευχαριστώ, φιλάρα... Τα μεταφράσματα μου φαίνονται πιο αρρενωπά και χυμώδη, πιο άμεσα, πιο μοναδικά. Γιατί λοιπόν οι μάγκες έφηβοι και οι μετέφηβοι τιτιβίζουν τα δικά τους κρεολικά greeklish; Ισως γιατί κάθε γενιά χρειάζεται τη δική της ιδιόλεκτο, μια μυητική αργκό, προσωρινή, αναλώσιμη, φθαρτή, με ημερομηνία λήξεως. Η ιδιόλεκτος του «μαν» θα ξεθωριάσει με την είσοδό του σε ανώτερο σχολείο, με τη συμμόρφωσή του σε άλλες αργκό, ακαδημαϊκές ή επαγγελματικές, με την ένταξή του στα μαζικά υπερσύνολα της ενήλικης ζωής, της εργασίας.
Το ερώτημα παραμένει πάντως: Γιατί τα αγγλικά κατακλύζουν τον καθημερινό λόγο; Τα κρεολικά των εφήβων είναι η πιο αθώα περίπτωση, η πιο χαριτωμένη. Οταν όμως ακούς ενήλικους, επαγγελματίες, επιστήμονες, σπουδαγμένους, να παπαγαλίζουν αγγλικά, να περιγράφουν τη δουλειά τους, τη σκέψη τους, ακόμη και τη διάθεσή τους, με αγγλικά μονοσύλλαβα ή ολιγοσύλλαβα, δεμένα με λίγα ελληνικά ρήματα και άφθονα λεκτικά τικ, όπως «καταλαβαίνεις...», ε, τότε αρχίζεις να σκέφτεσαι για τα βαθύτερα αίτια.
Είναι αληθές ότι η γλωσσομάθεια έχει αυξηθεί γεωμετρικά τις τελευταίες δεκαετίες. Ο απόφοιτος λυκείου, ακόμη και χωρίς ιδιαίτερη επίδοση, θα διαβάζει και θα μιλάει αγγλικά ασυγκρίτως καλύτερα από τον ανάλογό του του '70, ακόμη και του '80. Μέγα μέρος των σπουδών διεξάγεται σε αγγλόφωνα σχολεία, προπτυχιακά ή μεταπτυχιακά. Μέγα μέρος των επαγγελμάτων απαιτεί καλή γνώση ξένης γλώσσας. Το επικοινωνιακό περιβάλλον κατακλύζεται από ξένη γλώσσα: τηλεόραση, ταινίες, Διαδίκτυο, ποπ κουλτούρα.
Αρα η ένταξη στην ξένη γλώσσα, αγγλική εν προκειμένω, έρχεται αβίαστα, φυσικά. Ολα σε σπρώχνουν σε αυτή, γιατί να αντισταθείς; Ο ανάδελφος γλωσσικά Ελληνας, ο χαρτογιακάς ο ευρισκόμενος στον παγκοσμιοποιημένο χώρο των υπηρεσιών, με ανεπαρκή ουμανιστική παιδεία και αδιαμόρφωτο γλωσσικό όργανο, θα πέσει αναγκαστικά στην ευκολία του έτοιμου γλωσσικού κώδικα. Στα μοντέρνα επαγγέλματα των πάσης φύσεως υπηρεσιών, της επικοινωνίας, της ρευστής τέχνης, η συνεννόηση διεξάγεται γύρω από λέξεις-φετίχ, ας πούμε, τις εξής τρεις: κόνσεπτ, πρότζεκτ, μπάτζετ. Εχω ένα κόνσεπτ για ένα πρότζεκτ, αλλά δεν μου βγαίνει το μπάτζετ. Ολη η δημιουργικότητα, όλη η εργασία, ο κόπος, η σκέψη, το σφρίγος, όλα συμποσούνται σε αυτό το τρίπτυχο δισύλλαβων.
Παίζουν ρόλο οι σπουδές; Τα μάστερ μονοετούς σε βρετανικά πανεπιστήμια και πρώην πολυτέκνικ; Ναι, ασφαλώς, αλλά πολύ σοβαρότερο ρόλο παίζει το οιονεί διεθνές περιβάλλον της εργασίας και η γενικευμένη ολιγογλωσσία των εταιρικών στελεχών. Στις μπίζνες δεν χρειάζονται καλά ελληνικά, δεν χρειάζεται καν γλώσσα, όλα διεξάγονται με στερεοτυπικές εκφράσεις και τυποποιημένες σκέψεις: αυτά κυκλοφορούν ως επικρατούσα αλήθεια.
Σοβαρό ρόλο παίζει και η ξενομανία. Υπό το συνοπτικό αυτό όρο εννοούνται διάφορα συμπλέγματα καθυστέρησης, μειονεξίας, οκνηρίας, μιμητισμού - ψυχολογικά και κοινωνικά. Σε περιβάλλον ασφυκτικά ομογενοποιημένο, κοσμοπολίτικο, ίδιο παντού, άοσμο, άχρωμο, «πολιτισμένο», η διατήρηση ιδιαιτέρας ταυτότητας, ιδιομορφίας, ετεροχρωμίας, ντοπιολαλιάς, είναι δυσχερής, κοπιώδης, παράτολμη, ανεπιθύμητη εντέλει. Είναι ευκολότερο και ασφαλέστερο να ομοιάζεις, να κρύβεσαι ανάμεσα σε μυριάδες ομοιόχρωμους γκρίζους• γίνεσαι ευκολότερα αποδεκτός. Τα πλούσια, καλά ελληνικά είναι δύσκολα και σχεδόν ανώφελα οικονομικά-εργασιακά• τα κρεολικά, τα φραγκολεβαντίνικα, τα γκρίκλις του κόνσεπτ-πρότζεκτ είναι εύκολα, ακίνδυνα, ξεκούραστα, καλύπτουν αδυναμίες και ανεπάρκειες. Κι αφού ο ξένος το 'χει βρει, γιατί να σκάμε να το βρούμε εμείς στα ελληνικά; Μισή αλήθεια, ή και ψέμα. Το αντιλαμβάνομαι όταν ακούω γιατρούς να λένε αγγλικά όσα δεν ξέρουν ελληνικά λόγω οκνηρίας• κι όταν θυμάμαι σπουδαίους γιατρούς να λένε για τις αμερικανικές σπουδές τους ότι το ευκολότερο πεδίο ήταν το γλωσσικό, λόγω ελληνογενούς ορολογίας.
Το ποτάμι που μας περιέχει είναι ορμητικό και κοσμοπολίτικο, με τρόπους καινούργιους. Αναμφίβολα. Η εγκατάλειψη της μητρικής γλώσσας όμως δεν είναι πρόοδος• είναι υποταγή και απώλεια ταυτότητας, είναι υπαρξιακή συρρίκνωση. Η γλώσσα δεν είναι μόνο εργαλείο, δεν είναι μόνο φόρμα, δεν είναι επικοινωνιακότητα• είναι νοητικό και αισθητικό συμβάν, είναι υλικότητα, είναι σχέση, κοινωνία. Πίσω από την κρεολική, τη θρυμματισμένη γλώσσα των στελεχών και των μοδάτων, των τεχνοκρατών, τώρα πια και των πολιτικών, αναπτύσσεται μια αναλόγως κρεολική, θρυμματισμένη σκέψη, ομοιόμορφη, ομοιόχρωμη, ομοιογενής, αδιάφορη, κολοβή, υποταγμένη. Υποταγμένη κυρίως.

(Το γυρνάω λίγο στο καλαμπούρι, γιατί αλλοιώς -αν τα συνειδητοποιήσει κανείς αυτά, ή θα κόψει φλέβες, ή θα βγει με γιαταγάνι...)

Ρε Αντρέα,

Γιου νόου σάμθινγκ, μαν? Μου έκανες την καρδιά γκάρντεν! Πως θα πάρω εγώ νάου το τζιπ να πάω στο όφις (γραφείο - όχι φίδι) να κάνω τα ντήλς της μέρας? Τρέχουνε τα πρότζεκτ μαν, και πρέπει να κάνουμε και sales, μαν!

Βάζω δημοτικό τραγούδι ορέ, για αφίερωση σε σας ορέ κλεφτόπουλα κι αρματωλοί, οπού διαβάζετε ούλα τούτα:

Στη Μέση καλέ στη Μέση στην Αράχωβα,
Στη Μέση στην Αράχωβα
και στη Βλαχομπαρμπίτσα

Πέντε καλέ πέντε πολέμοι γίνονται,
Πέντε πολέμοι γίνονται
απ' το πρωί ως το γιόμα

Κι άλλοι καλέ κι άλλοι μετά π' το δειλινό,
Κι άλλοι μετά π το δειλινό
ως που να ξημερώσει

Πέφτουν καλέ πέφτουν τα βόλια σαν βροχή,
Πέφτουν τα βόλια σαν βροχή
κι οι μπόμπες σαν χαλάζι

Μετριούνται καλέ μετριούνται οι Τούρκοι τρεις φορές
Μετριούνται οι Τούρκοι τρεις φορές
και λείπουν τρεις χιλιάδες

Μετριούνται καλέ μετριούνται τα Ελληνόπουλα,
Μετριούνται τα Ελληνόπουλα
και λείπουν τρεις λεβέντες

andreas έγραψε:Το κόνσεπτ, το πρότζεκτ, το μπάτζετ


Tου Nίκου Γ. Ξυδάκη
Θενξ μαν... Οταν τ' ακούω, μεταφράζω σιωπηρά: Ευχαριστώ, μάγκα μου. Ή: Ευχαριστώ, φιλάρα... Τα μεταφράσματα μου φαίνονται πιο αρρενωπά και χυμώδη, πιο άμεσα, πιο μοναδικά. Γιατί λοιπόν οι μάγκες έφηβοι και οι μετέφηβοι τιτιβίζουν τα δικά τους κρεολικά greeklish; Ισως γιατί κάθε γενιά χρειάζεται τη δική της ιδιόλεκτο, μια μυητική αργκό, προσωρινή, αναλώσιμη, φθαρτή, με ημερομηνία λήξεως. Η ιδιόλεκτος του «μαν» θα ξεθωριάσει με την είσοδό του σε ανώτερο σχολείο, με τη συμμόρφωσή του σε άλλες αργκό, ακαδημαϊκές ή επαγγελματικές, με την ένταξή του στα μαζικά υπερσύνολα της ενήλικης ζωής, της εργασίας.
Το ερώτημα παραμένει πάντως: Γιατί τα αγγλικά κατακλύζουν τον καθημερινό λόγο; Τα κρεολικά των εφήβων είναι η πιο αθώα περίπτωση, η πιο χαριτωμένη. Οταν όμως ακούς ενήλικους, επαγγελματίες, επιστήμονες, σπουδαγμένους, να παπαγαλίζουν αγγλικά, να περιγράφουν τη δουλειά τους, τη σκέψη τους, ακόμη και τη διάθεσή τους, με αγγλικά μονοσύλλαβα ή ολιγοσύλλαβα, δεμένα με λίγα ελληνικά ρήματα και άφθονα λεκτικά τικ, όπως «καταλαβαίνεις...», ε, τότε αρχίζεις να σκέφτεσαι για τα βαθύτερα αίτια.
Είναι αληθές ότι η γλωσσομάθεια έχει αυξηθεί γεωμετρικά τις τελευταίες δεκαετίες. Ο απόφοιτος λυκείου, ακόμη και χωρίς ιδιαίτερη επίδοση, θα διαβάζει και θα μιλάει αγγλικά ασυγκρίτως καλύτερα από τον ανάλογό του του '70, ακόμη και του '80. Μέγα μέρος των σπουδών διεξάγεται σε αγγλόφωνα σχολεία, προπτυχιακά ή μεταπτυχιακά. Μέγα μέρος των επαγγελμάτων απαιτεί καλή γνώση ξένης γλώσσας. Το επικοινωνιακό περιβάλλον κατακλύζεται από ξένη γλώσσα: τηλεόραση, ταινίες, Διαδίκτυο, ποπ κουλτούρα.
Αρα η ένταξη στην ξένη γλώσσα, αγγλική εν προκειμένω, έρχεται αβίαστα, φυσικά. Ολα σε σπρώχνουν σε αυτή, γιατί να αντισταθείς; Ο ανάδελφος γλωσσικά Ελληνας, ο χαρτογιακάς ο ευρισκόμενος στον παγκοσμιοποιημένο χώρο των υπηρεσιών, με ανεπαρκή ουμανιστική παιδεία και αδιαμόρφωτο γλωσσικό όργανο, θα πέσει αναγκαστικά στην ευκολία του έτοιμου γλωσσικού κώδικα. Στα μοντέρνα επαγγέλματα των πάσης φύσεως υπηρεσιών, της επικοινωνίας, της ρευστής τέχνης, η συνεννόηση διεξάγεται γύρω από λέξεις-φετίχ, ας πούμε, τις εξής τρεις: κόνσεπτ, πρότζεκτ, μπάτζετ. Εχω ένα κόνσεπτ για ένα πρότζεκτ, αλλά δεν μου βγαίνει το μπάτζετ. Ολη η δημιουργικότητα, όλη η εργασία, ο κόπος, η σκέψη, το σφρίγος, όλα συμποσούνται σε αυτό το τρίπτυχο δισύλλαβων.
Παίζουν ρόλο οι σπουδές; Τα μάστερ μονοετούς σε βρετανικά πανεπιστήμια και πρώην πολυτέκνικ; Ναι, ασφαλώς, αλλά πολύ σοβαρότερο ρόλο παίζει το οιονεί διεθνές περιβάλλον της εργασίας και η γενικευμένη ολιγογλωσσία των εταιρικών στελεχών. Στις μπίζνες δεν χρειάζονται καλά ελληνικά, δεν χρειάζεται καν γλώσσα, όλα διεξάγονται με στερεοτυπικές εκφράσεις και τυποποιημένες σκέψεις: αυτά κυκλοφορούν ως επικρατούσα αλήθεια.
Σοβαρό ρόλο παίζει και η ξενομανία. Υπό το συνοπτικό αυτό όρο εννοούνται διάφορα συμπλέγματα καθυστέρησης, μειονεξίας, οκνηρίας, μιμητισμού - ψυχολογικά και κοινωνικά. Σε περιβάλλον ασφυκτικά ομογενοποιημένο, κοσμοπολίτικο, ίδιο παντού, άοσμο, άχρωμο, «πολιτισμένο», η διατήρηση ιδιαιτέρας ταυτότητας, ιδιομορφίας, ετεροχρωμίας, ντοπιολαλιάς, είναι δυσχερής, κοπιώδης, παράτολμη, ανεπιθύμητη εντέλει. Είναι ευκολότερο και ασφαλέστερο να ομοιάζεις, να κρύβεσαι ανάμεσα σε μυριάδες ομοιόχρωμους γκρίζους• γίνεσαι ευκολότερα αποδεκτός. Τα πλούσια, καλά ελληνικά είναι δύσκολα και σχεδόν ανώφελα οικονομικά-εργασιακά• τα κρεολικά, τα φραγκολεβαντίνικα, τα γκρίκλις του κόνσεπτ-πρότζεκτ είναι εύκολα, ακίνδυνα, ξεκούραστα, καλύπτουν αδυναμίες και ανεπάρκειες. Κι αφού ο ξένος το 'χει βρει, γιατί να σκάμε να το βρούμε εμείς στα ελληνικά; Μισή αλήθεια, ή και ψέμα. Το αντιλαμβάνομαι όταν ακούω γιατρούς να λένε αγγλικά όσα δεν ξέρουν ελληνικά λόγω οκνηρίας• κι όταν θυμάμαι σπουδαίους γιατρούς να λένε για τις αμερικανικές σπουδές τους ότι το ευκολότερο πεδίο ήταν το γλωσσικό, λόγω ελληνογενούς ορολογίας.
Το ποτάμι που μας περιέχει είναι ορμητικό και κοσμοπολίτικο, με τρόπους καινούργιους. Αναμφίβολα. Η εγκατάλειψη της μητρικής γλώσσας όμως δεν είναι πρόοδος• είναι υποταγή και απώλεια ταυτότητας, είναι υπαρξιακή συρρίκνωση. Η γλώσσα δεν είναι μόνο εργαλείο, δεν είναι μόνο φόρμα, δεν είναι επικοινωνιακότητα• είναι νοητικό και αισθητικό συμβάν, είναι υλικότητα, είναι σχέση, κοινωνία. Πίσω από την κρεολική, τη θρυμματισμένη γλώσσα των στελεχών και των μοδάτων, των τεχνοκρατών, τώρα πια και των πολιτικών, αναπτύσσεται μια αναλόγως κρεολική, θρυμματισμένη σκέψη, ομοιόμορφη, ομοιόχρωμη, ομοιογενής, αδιάφορη, κολοβή, υποταγμένη. Υποταγμένη κυρίως.

Πικρές αλήθειες !!!

THANOS58 έγραψε: Μετριούνται καλέ μετριούνται τα Ελληνόπουλα,
Μετριούνται τα Ελληνόπουλα
και λείπουν τρεις λεβέντες

Μα την αλήθεια βρε Θάνο ..πριν από λίγο γύρισα από το γραφείο σκασμένος μετά από μία συνάντηση με Ελληνόπουλα.....4 ώρες άκουσα τις μ@λ@κιες της ζωής μου.
Ενδεικτικός διάλογος:
-Υπάρχει περίπτωση σε αυτό το stage του processing να δημιουργηθεί ambiguity?
-Ασφαλώς αλλά το καλό είναι ότι αυτο το σύστημα πέραν από τα improvements δίνει και διάφορα "what if" scenarios που βοηθάνε σε όλη την διαδικασία του processing.....

Έχω σιχαθεί πλέον.....γ@μω την γλώσσα μου την μοσχαρίσια που ντράπηκα να γυρίσω να τους στολίσω...

andreas έγραψε:

THANOS58 έγραψε: Μετριούνται καλέ μετριούνται τα Ελληνόπουλα,
Μετριούνται τα Ελληνόπουλα
και λείπουν τρεις λεβέντες

Μα την αλήθεια βρε Θάνο ..πριν από λίγο γύρισα από το γραφείο σκασμένος μετά από μία συνάντηση με Ελληνόπουλα.....4 ώρες άκουσα τις μ@λ@κιες της ζωής μου.
Ενδεικτικός διάλογος:
-Υπάρχει περίπτωση σε αυτό το stage του processing να δημιουργηθεί ambiguity?
-Ασφαλώς αλλά το καλό είναι ότι αυτο το σύστημα πέραν από τα improvements δίνει και διάφορα "what if" scenarios που βοηθάνε σε όλη την διαδικασία του processing.....

Έχω σιχαθεί πλέον.....γ@μω την γλώσσα μου την μοσχαρίσια που ντράπηκα να γυρίσω να τους στολίσω...

Μη μου συγχίζεσαι!!!
Θα πάμε μαζί ρε να κάνουμε ιδιαίτερα Αραβικά ή κινέζικα... Όταν θ΄αρχίσουν πάλι τις Αγγλικούρες τα γκόλντεν χεσμπόυς, θα τους πετάξεις ελληνικά με μπόλικες αραβικές ή κινέζικες ορολογίες. Άμα συγχιστούνε και σε ρωτάνε "τιν' τούτο?", θα τους βρίσεις ως εντελώς τριτοκοσμικούς, εξηγώντας τους ότι είναι οι γλώσσες του μέλλοντος, κι αυτοί ως καθυστερημένοι ασχολούνται ακόμα με τα αγγλικά... Cool???

πεσ το ψέμματα ...πλάκα-πλάκα είχα ξεκινήσει (μου τα πλήρωνε η εταιρεία) προπερσι στο ελληνοαραβικό επιμελητήριο αλλά δυστυχώς κάηκα στην προσπάθεια (είχα χάσει τα μισά μαθήματα)...την ύλη πάντως την έχω ακόμη....

ΕΥΓΕ Ανδρεα και για πραγματικα ''τσουχτερες'' αληθειες που ανεφερες περι της ελληνικης μας γλωσσας ...
πιστευω οτι τα αρκετα μελη μας νεαρης ηλικιας θα τα εκτιμησουν και θα τα εχουν κατα νου για την
προφυλαξη της ζωντανης μας κληρονομιας ...
ευχαριστουμε φιλε

τι λες ρε Μάστορα!!!!! θα σε πείραζε να γράψεις "Νέα Ελληνικά"???


Άμα το κατέχεις καλά το Αγγλικό...