Μπαίνει ένας πελάτης σε ένα καλό εστιατόριο και κάθεται στο μοναδικό ελεύθερο τραπέζι που υπάρχει. Όπως πάει να απλώσει τα χέρια του στο τραπέζι, δίνει μια με τον αγκώνα του και πετάει κάτω το κουτάλι από το ωραία τακτοποιημένο σερβίτσιο. Αμέσως πετάγεται ένα γκαρσόνι και βγάζοντας από την τσέπη του ένα καθαρό κουτάλι το βάζει προσεκτικά στη θέση του στο σερβίτσιο. Ο τύπος τον κοιτάει όλος απορία και του λέει:
- Καλά δεν μου λες ρε φίλε, όλα τα γκαρσόνια κουβαλάτε κουτάλια στη τσέπη σας;
- Μάλιστα κύριε - απαντά το γκαρσόνι. Μετά από μια έρευνα που έκανε ένας ειδικός σύμβουλος που προσλάβαμε, απεδείχθη ότι 26,7% των πελατών ρίχνουν το κουτάλι τους με τον αγκώνα τους. Έτσι κερδίζουμε σημαντικό χρόνο, έχοντας πάντα ένα καθαρό κουτάλι στη τσέπη και μεγιστοποιείται η αποδοτικότητα της εργασίας.
Ο τύπος κουνάει το κεφάλι του φανερά εντυπωσιασμένος. «Τι σου κάνει η επιστήμη σκέφτεται» και δίνει την παραγγελία του.
Αφού τρώει τα πραγματικώς πολύ ωραία εδέσματα του καταστήματος, τρώει το φρουτάκι του, πίνει το καφεδάκι του και στο τέλος φωνάζει για τη τον λογαριασμό.
Καθώς τον πλησιάζει το γκαρσόνι, βλέπει ένα σπάγκο να κρέμεται μπροστά από το άνοιγμα του παντελονιού του.
- Συγγνώμη φίλε που στο λέω, αλλά να ..... κρέμεται ένας σπάγκος από .... τα μαγαζιά σου.
- Το ξέρω κύριε - απαντά αμέσως το γκαρσόνι, χωρίς καν να κοιτάξει. Ο ίδιος σύμβουλος μέτρησε, ότι ο χρόνος που χρειάζεται για να πλύνουμε τα χέρια μας, μετά που πηγαίνουμε στη τουαλέτα για κατούρημα, είναι πολύ σημαντικός και μειώνεται η αποδοτικότητα της εργασίας μας. Οπότε όλα τα γκαρσόνια έχουμε δέσει το πουλί μας με ένα σπάγκο και όταν πάμε στη τουαλέτα, απλά ..... τραβάμε το σπάγκο. Έτσι δεν πιάνουμε καθόλου το πουλί μας, οπότε ..... δεν χρειάζεται να πλύνουμε τα χέρια μας μετά. Έχει διαπιστωθεί ότι έτσι μεγαλώνει η αποδοτικότητα της εργασίας κατά 7,64%.
- Για σιγά άνθρωπέ μου - του λέει με απορία ο πελάτης. Και πως βάζετε το πουλί σας πάλι μέσα μετά, χωρίς να το πιάσετε;
- Δε ξέρω τι κάνουν οι άλλοι κύριε - απαντά με φυσικό ύφος το γκαρσόνι. Εγώ πάντως χρησιμοποιώ το κουτάλι!
Ο υπουργός
του
κυβερνώντος κόμματος κάνει
περιοδεία. Επισκέπτεται ένα
σχολικό συγκρότημα
και ακούει τα παράπονα των
δασκάλων και των μαθητών:
- Κύριε υπουργέ, δεν έχουμε
πετρέλαιο για θέρμανση και
έρχεται βαρύς
χειμώνας...
- Κύριε υπουργέ, δεν μας χωράνε
οι αίθουσες, τα μισά θρανία είναι
χαλασμένα, τα περισσότερα
τζάμια είναι σπασμέα...
Αφού ακούει διάφορα τέτοια ...
τους λέει:
- Μήν ανησυχείτε όλα θα γίνουν
το συντομότερο δυνατόν.
Μπαίνει στην μερσεντές και
πάει στον επόμενο σταθμό, στις
τοπικές φυλακές.
Ακούει και εκεί πολλά
παράπονα.
- Κύριε υπουργέ, θέλουμε
καλύτερο φαγητό, περισσότερα
κλινοσκεπάσματα, πιο
πολύ προσωπικό γιατί δεν
επαρκούμε...
- Θα γίνουν όλα όσα ζητάτε, μην
ανησυχείτε.
Μπαίνει στην Μερσεντές και
καθώς φεύγουν αρχίζει να δίνει
οδηγίες στον
γραμματέα του.
- Λοιπόν, Κωστάκη. Στο σχολείο
στείλε ένα συνεργείο να μπαλώσει
μερικές
τρύπες, και να βάλει μερικά
τζάμια, αλλά τίποτε άλλο. Μετά
στείλε ένα
συνεργείο στις φυλακές να
φτιάξει: πισίνα, χαμάμ, τζακούζι,
σάουνα, αίθουσα
για διασκέδαση με 50άρα
τηλεόραση, φλίπερ...
Μένει κάγκελο ο γραμματέας.
- Μα κύριε υπουργέ, τί είναι
αυτά που λέτε;
Και απαντά ο υπουργός:
- Κοίτα Κωστάκη. Σχολείο
πήγαμε και δεν θα ξαναπάμε. Στην
φυλακή όμως δεν
ξέρεις πότε θα μπούμε...
Κατάλαβες;
