Watchfunclub.gr

Παραθέτω αυτούσιο χθεσινό δημοσίευμα του Κώστα Καββαθά από το blog του... Διαβάστε:

Στον ανιστόρητο πρωθυπουργό, που έχει δηλώσει πως «ως γιός μετανάστη νοιώθει σαν Έλληνας», έχουμε να πούμε μερικά άγνωστα πράγματα γι΄αυτόν:
Στον πηγαιμό του στα βάθη της Ανατολίας για να μιλήσει στην ετήσια συνάντηση των Τούρκων διπλωματών θα πρέπει να γνωρίζει πως κατά τους Βυζαντινούς χρόνους το μακρινό και παγωμένο Ερζερούμ, ήταν η βυζαντινή Θεοδοσιούπολη και η καρδιά της Αρμενίας.
Η περιοχή αποτέλεσε τον πλέον … «δημοφιλή» τόπο εξορίας των Ελλήνων της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής, τα μαύρα χρόνια της Γενοκτονίας (1914-1924), τότε που έχασαν τη ζωή τους δεκάδες χιλιάδες Έλληνες στα Αμελέ Ταμπουρού. Τα Τάγματα Εργασίας είχαν ανασυσταθεί και πάλι την περίοδο 1942-1943 για να «φιλοξενήσουν» τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης -εκείνους που δεν είχαν τη δυνατότητα να ξεπληρώσουν τους δυσβάστακτους φόρους του Βαρλίκ Βεργκισί. Στον τόπο που υπέστη την καθοριστική ήττα ο Ρωμανός ο Διογένης από τον Αρπαρσλάν, το 1071 (Ματζικέρτ), και οδήγησε στην εδραίωση των Τούρκων στην Ανατολή, που κατέληξε στην Άλωση της Πόλης και την υποδούλωση του συνόλου του Ελληνισμού για τέσσερις αιώνες.
Είναι τυχαία λοιπόν άραγε η επιλογή της πόλης αυτής για τη συνάντηση των πρωθυπουργών και υπουργών Εξωτερικών των δύο «φίλων και συμμάχων χωρών»;
Κυπριακό, «γκρίζες ζώνες», το casus belli (σε ενδεχόμενη επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων), η μη αποδοχή από την Τουρκία των ρυθμίσεων του νέου Δικαίου της Θάλασσας του 1982 , (που ρητά προβλέπει ότι τα κατοικημένα νησιά έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα), οι υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών πάνω από ελληνικά εδάφη και οι αξιώσεις της Άγκυρας, για την μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, είναι τα θέματα που χωρίζουν τις δύο χώρες. Μαζί με το συρμάτινο τείχος που υποχρεώνεται να κατασκευάσει η χώρα στα σύνορα του Έβρου με την Τουρκία, για την αποτροπή εισόδου των λαθρομεταναστών.
Αλλά εκείνο που μας δημιουργεί πρόσθετη ανησυχία, είναι ότι ο Παπανδρέου ο μικρός, θα συνοδεύεται από τον γίγαντα της διπλωματίας Δ. Δρούτσα, για να αντιμετωπίσουν μαζί τους τούρκους διπλωμάτες, τον δεύτερο μετά τον στρατό πυλώνα του κεμαλικού κατεστημένου. Σε μια στιγμή μάλιστα, που η Τουρκία υιοθετεί άκρως επιθετική στάση στα ζητήματα οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο και φυσικά στο Αιγαίο.
Επίσης, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε στον κ. Πρωθυπουργό, το γαϊτανάκι των ελληνικών υποχωρήσεων στο Αιγαίο:
# Κορυφαία στιγμή, το Πρωτόκολλο της Βέρνης, που υπέγραψε το 1997 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Με αυτό η Ελλάδα δεσμευόταν να μην κάνει έρευνες στις αμφισβητούμενες από την Τουρκία περιοχές του Αιγαίου, μέχρι την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.
# Στο Νταβός, το 1987, ο τότε πρωθυπουργός και πατέρας του, Ανδρέας Παπανδρέου, υπέγραψε με τον τότε Τούρκο ομόλογό του, Τουργούτ Οζάλ, συμφωνία με την οποία η Ελλάδα δεσμευόταν να αποφύγει έρευνες και οποιαδήποτε άλλη ‘προκλητική’ ενέργεια στο σύνολο του Αιγαίου, και
# Στη Μαδρίτη, όπου η χώρα μας, ο Κωνσταντίνος Σημίτης, διακήρυξε ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει νόμιμα συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Έτνονη ανησυχία για τυχόν νέα υποχώρηση, παραμένουν οι αποκαλυπτικές δηλώσεις - για την προετοιμασία του εδάφους- και συνεντεύξεις αξιωματούχων των δύο κυβερνήσεων, με πρώτο στο χορό τον Τούρκο υπουργό Επικρατείας αρμόδιο για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, Ε. Μπαγίς. Σε πρόσφατη συνέντευξη, στην κυπριακή εφημερίδα «Σημερινή», ο Ε. Μπαγίς θέτει το ζήτημα της ελληνοτουρκικής συνεκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου του Αιγαίου, με ποσοστά 50-50 επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας!
Η σημερινή θέση της Τουρκίας, που υλοποιείται πιστά μετά την άνοδο στην εξουσία του Ισλαμικού κόμματος του Ταγίπ Ερντογάν, έχει σαν ακρογωνιαίο λίθο την «Μεσογειακή Στρατηγική». Το όραμα δηλαδή του υπουργού εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου όπως διατυπώνεται στο βιβλίο του «Στρατηγικό βάθος» και είναι ο γεωστρατηγικός έλεγχος της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου.
Ο γεωστρατηγικός στόχος της Τουρκίας, έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα ενός άλλου σημαντικού παίχτη της περιοχής, του Ισραήλ. Με δεδομένη την πρόσφατη ψυχρότητα στις ισραηλινο-τουρκικές σχέσεις το Ισραήλ, περικυκλωμένο από τις τρεις πλευρές από 100 εκατομμύρια Άραβες μουσουλμάνους, έχει μια και μόνη διέξοδο, τη Μεσόγειο. Εάν ο πνεύμονας της Μεσογείου κλείσει για οποιοδήποτε λόγο, τότε το Ισραήλ είναι καταδικασμένο στον αργό θάνατο. Η διέξοδος βρέθηκε.
Η Κυπριακή Δημοκρατία αγνόησε τις τουρκικές απειλές και προχώρησε σε συμφωνία με το Ισραήλ, για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Η υπογραφή της συμφωνίας για την ΑΟΖ, περιλαμβάνει και συμφωνία για την εκμετάλλευση πιθανών υποθαλασσίων κοιτασμάτων υδρογονάνθρακων, που βρίσκονται στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ της Κύπρου και του Ισραήλ. Απορίας άξιο παραμένει ο δισταγμός για την υπογραφή ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο…
Η Ισραηλινό-Κυπριακή συμφωνία προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο την έντονη αντίδραση της Τουρκίας. Ο υφυπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Φεριντούν Σινιρλίογλου κάλεσε τον Ισραηλινό πρέσβη στην Άγκυρα και του επέδωσε αυστηρή προειδοποίηση. Σύμφωνα με τουρκικές διπλωματικές πηγές, ο Σινιρλίογλου επεσήμανε στον Ισραηλινό διπλωμάτη ότι, « δεν είναι ενδεδειγμένο να υπογράφονται τέτοιου είδους συμφωνίες πριν να λυθεί το Κυπριακό ζήτημα. Και δεν είναι μόνο το θέμα της Κύπρου, αλλά τέτοιες συμφωνίες, μπορεί να ανατρέψουν και τις ευαίσθητες ισορροπίες στην Μέση Ανατολή, και μπορεί να επιφέρουν ισχυρό χτύπημα στην ασφάλεια και σταθερότητα της Ανατολικής Μεσογείου. Είναι σαφές ότι τέτοιες συμφωνίες χειροτερεύουν τις σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ.»
Η ΑΟΖ λύνει προβλήματα
Με βάση τα άρθρα 55-57 της νέας Σύμβασης του 1982, ως ΑΟΖ ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης περιοχή σε πλάτος μέχρι 200 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης και εντός της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα σε θέματα που έχουν σχέση με την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών, ζώντων ή μη, των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας.
Επίσης η Σύμβαση αναφέρει ρητά (άρθρο 121, παράγραφος 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα ενός νησιού καθορίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζονται και για τις ηπειρωτικές περιοχές.
Επομένως, η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα ίδια επιχειρήματα για την ΑΟΖ που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι, δηλαδή, τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι κάθονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας.
Επιπλέον, η νέα Σύμβαση έχει καταργήσει τη γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και έτσι η Τουρκία έχει χάσει άλλο ένα επιχείρημα.
Κλειδί σ’ αυτή την οριοθέτηση αποτελεί το Καστελόριζο, νησί που κατοικείται και, συνεπώς, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί πως και διαθέτει ΑΟΖ και είναι νησί της Ε.Ε.
Εάν η Ελλάδα δεχτεί να προχωρήσει σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο χωρίς τον υπολογισμό του Καστελόριζου, η εμφανής συνέπεια θα είναι η Ελλάδα να μην έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο!
Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι υπάρχουν μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου και πετρελαίου στο τρίγωνο Καστελόριζου-Κρήτης-Κύπρου.
Οι περισσότερες από τις μελέτες έχουν γίνει από αμερικανικές εταιρείες που προφανώς έχουν ειδοποιήσει και τους Τούρκους γι’ αυτό και, πιθανώς, είναι ζήτημα χρόνου προτού οι τελευταίοι αρχίσουν να προκαλούν την Ελλάδα με έρευνες στην περιοχή.

Πολύ ενδιαφέρουσες ιστορικές πληροφορίες φίλε Θάνο, τις πιο πολλές από τις οποίες δεν γνώριζα. Ευχαριστώ πολύ!

Θανο ευχαριστουμε για το παρα πολυ ενδιαφερον αυτο αρθρο του κου Καββαθα ...μπραβο του
και αλι αλι και τρις αλι

αντε κατι να συνεισφερ κι εγω,κουβεντα να γινεται

Άξονας Παρίσι – Λονδίνο

“Η γερμανική στρατηγική αναστατώνει όχι μόνο τις χώρες της ΕΕ, αλλά και τη Γαλλία και τη Βρετανία, οι οποίες διαβλέπουν τους κινδύνους. Παρά τις αβυσσαλέες αντιθέσεις τους, Παρίσι και Λονδίνο προέβησαν τον περασμένο μήνα σε μια πρωτοφανή κίνηση με σαφή αντιγερμανική αιχμή. Αποφάσισαν μέτρα και διαδικασίες συντονισμού των πυρηνικών οπλοστασίων τους! [ΣΧΟΛΙΟ ΣΠΠ: Εναντίον ποιού άραγε; Των ΗΠΑ; Της Ρωσίας; Του Ιράν; Της Κίνας; Του Τσάβες; Της Αλ-Κάιντα; Ποιού «άλλου»; Εεε; Ποιού;] Με δεδομένο ότι στη Γερμανία έχει απαγορευτεί η κατοχή πυρηνικών όπλων ως απόρροια της ήττας της στο Β’ [ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΣΠΠ: Β΄] Παγκόσμιο Πόλεμο, η αγγλογαλλλική πυρηνική συνεργασία, η οποία δεν είχε σημειωθεί ούτε στις πιο επικίνδυνες στιγμές του «Ψυχρού Πολέμου», στοχεύει στο να υπενθυμίσει στο Βερολίνο πως η οικονομική και πολιτική κυριαρχία του στην Ευρώπη έχει ως αντίβαρο σε έσχατη ανάγκη την αγγλογαλλική στρατιωτική υπεροχή στον πυρηνικό τομέα! Κανείς φυσικά δεν διανοείται στρατιωτική σύγκρουση στην Ευρώπη σε αυτό το επίπεδο μεγάλων χωρών. Ούτε απειλείται τέτοια σύγκρουση. Και μόνο όμως ο συμβολισμός της κίνησης των Γαλλοβρετανών επιβεβαιώνει πόσο αρρωστημένο είναι σήμερα το πολιτικό και οικονομικό κλίμα στην Ευρώπη, θυμίζοντας εκείνη την απεχθή εποχή του Μεσοπολέμου …”


Λεπτομέρειες στο:
http://www.sofokleous10.gr/portal2/topr ... 010432048/

επισης παραθετω κι ενα ανεκδοτο,το εαν ειναι εκτος θεματος θα το κρινετε εσεις.

Ένας «τύπος», απ’ αυτούς που είναι πάντα έτοιμοι για καυγά και είναι εκ φύσεως αθυρόστομοι, μπαίνει σε μια τράπεζα, πλησιάζει την ταμία της τράπεζας και τις λέει με το ανάλογο ύφος:
- Κούκλααα, θέλω ν' ανοίξω ένα «γαμημένο» λογαριασμό.
Αυτή σοκαρισμένη του απαντάει:
- Συγνώμη, κύριε; Πως μιλάτε έτσι; Συγνώμη, αλλά δεν είμαι υποχρεωμένη ν’ ακούω τέτοια λόγια.
Αυτός επιμένει:
- Ρε ηλίθια, θα με εξυπηρετήσεις ή θέλεις να με ταλαιπωρείς για ένα λογαριασμό «του κερατά»;
Η ταμίας αναστατωμένη απομακρύνεται από το ταμείο. Πηγαίνει κατ’ ευθείαν στο διευθυντή της για να του εκθέσει την κατάσταση για να «καθαρίσει» εν συνεχεία αυτός. Ο διευθυντής, αφού ενημερώθηκε, πλησιάζει αγριεμένος τον ιδιόρρυθμο πελάτη, που περίμενε απαθής στο ταμείο. Τον ρωτάει αυστηρά, έτοιμος να του τα «ρίξει»:
- Τι συνέβη με την υπάλληλό μας, κύριε; Τιιιι της είπατε; Είναι συμπεριφορά αυτή;
- Είπα ότι κέρδισα 15.000.000 Ευρώ στο «γαμημένο» το λαχείο και θέλω – ο διάολος να με πάρει – ν’ ανοίξω ένα «γαμημένο» λογαριασμό στη «καριόλα» την Τράπεζά σας, γαμώ το μπελά μου, γαμώ!
Και ο Διευθυντής χωρίς περιττά σχόλια:
- Και αυτή η πουτάνα στο ταμείο σας καθυστερεί, κύριε; Εεε; Χίλια συγνώμη, κύριε μου!

Θανο ωραιο το αρθρο.. Τα περισσοτερα δεν τα γνωριζα.
Δημητρη το ανεκδοτο πολυ καλο

Δημητρη το ανεκδοτο τρομερο....
αλλα το κειμενο πριν ειναι ολα τα λεφτα ...πραγματι κλιμα μεσοπολεμου μου φαινεται βιωνουμε οπως παει

director έγραψε:επισης παραθετω κι ενα ανεκδοτο,το εαν ειναι εκτος θεματος θα το κρινετε εσεις.

Ένας «τύπος», απ’ αυτούς που είναι πάντα έτοιμοι για καυγά και είναι εκ φύσεως αθυρόστομοι, μπαίνει σε μια τράπεζα, πλησιάζει την ταμία της τράπεζας και τις λέει με το ανάλογο ύφος:
- Κούκλααα, θέλω ν' ανοίξω ένα «γαμημένο» λογαριασμό.
Αυτή σοκαρισμένη του απαντάει:
- Συγνώμη, κύριε; Πως μιλάτε έτσι; Συγνώμη, αλλά δεν είμαι υποχρεωμένη ν’ ακούω τέτοια λόγια.
Αυτός επιμένει:
- Ρε ηλίθια, θα με εξυπηρετήσεις ή θέλεις να με ταλαιπωρείς για ένα λογαριασμό «του κερατά»;
Η ταμίας αναστατωμένη απομακρύνεται από το ταμείο. Πηγαίνει κατ’ ευθείαν στο διευθυντή της για να του εκθέσει την κατάσταση για να «καθαρίσει» εν συνεχεία αυτός. Ο διευθυντής, αφού ενημερώθηκε, πλησιάζει αγριεμένος τον ιδιόρρυθμο πελάτη, που περίμενε απαθής στο ταμείο. Τον ρωτάει αυστηρά, έτοιμος να του τα «ρίξει»:
- Τι συνέβη με την υπάλληλό μας, κύριε; Τιιιι της είπατε; Είναι συμπεριφορά αυτή;
- Είπα ότι κέρδισα 15.000.000 Ευρώ στο «γαμημένο» το λαχείο και θέλω – ο διάολος να με πάρει – ν’ ανοίξω ένα «γαμημένο» λογαριασμό στη «καριόλα» την Τράπεζά σας, γαμώ το μπελά μου, γαμώ!
Και ο Διευθυντής χωρίς περιττά σχόλια:
- Και αυτή η πουτάνα στο ταμείο σας καθυστερεί, κύριε; Εεε; Χίλια συγνώμη, κύριε μου!

Δείτε το και σε βίντεο.

[youtube][/youtube]

Ήταν Κυριακή .....το πρωί έκανα κάτι ψευτοδουλειές στο σπίτι και νωρίς το απόγευμα μετά το φαγητό έκατσα στον καλό και πιστό μου σύντροφο τον καναπέ να χαζέψω λίγο τηλεόραση....όμως κάτι μ’ έτρωγε....κάτι μου έφταιγε....δεν ήταν τα σκουπιδαριό των καναλιών (το τρώω χρόνια και μου φάινεται νόστιμο πλέον) κάτι άλλο συνέβαινε....τον κοιτάω διστακτικά και του λέω: «καναπέ μου λέω να κατέβω στην πλατεία». «Είσαι παλαβός??» (μου λέει) «που πας να μπλέξεις τώρα! Άσε που είπαν ότι μπορεί να βρέξει κιόλας» είχε δίκιο ...που να τρέχω τώρα ...είμαι και ψιλοκουρασμένος....καλύτερα να τσεκάρω τα μηνύματά μου και μετά όταν ξυπνήσουν τα μωρά να τα πάω στην παιδική χαρά.

«Καλώς τ’ αγόρι μου» ακούω από την καρέκλα του γραφείου «άραξε το κορμάκι σου εδώ πάνω μου, μπες στο διαδίκτυο και σερφάρησε να δεις τι γίνεται έξω...να δεις τι τραβάει ο κόσμος ...φτιάξε και ένα καφεδάκι ακομα να πάνε κάτω τα φαρμάκια»

Μόνο που την άκουσα ξενέρωσα...ετοιμάστηκα τους χαιρέτησα (φανερά ενοχλημένοι όμως και οι δύο) και έφυγα για πλατεία.

Μέσα στο αυτοκίνητο άκουγα ραδιόφωνο όταν ο δημοσιογράφος ρωτούσε έναν από τους πρωτοστατούντες του κινήματος των αγανακτισμένων για την κατάσταση στην πλατεία. «είναι μια γιορτή...... συγκεντρώνεται πολύς κόσμος.... μάλλον θα ξεπεράσουμε την συγκέντρωση της Τετάρτης κάτι γίνεται......από την Ελλάδα θα ξεκινήσουμε κάτι νέο ...κάτι αλλάζει!!!!»
Τι μας λες ρε φίλε ???? πόσο παιδικό μπορεί να είναι το μυαλό σου για να πιστεύεις ότι από 1-5-10-50 επιτυχημένες διαδηλώσεις θα σβήσουν τα δάνεια, θα φύγει το ΔΝΤ και θα εξαφανιστούν και οι 300σιοι σάπιοι από τον οίκο του Συντάγματος??? Σε λίγο θα μας πεις ότι θα μπουν και οι υπέυθυνοι φυλακή!!!! (Α ρε καναπέ δίκιο είχες)

Τέλος πάντων φτάνω κάπου στην Ακαδημίας, αφήνω το αυτοκίνητο σε ένα στενό και αρχίζω ν ανεβαίνω με τα πόδια. Όσο ανέβαινα ο κόσμος πύκνωνε μέχρι που βρέθηκα κοντά στην Μεγάλη Βρεταννία. Όντας μακρυά από οποιαδήποτε μορφή συνδικαλισμού ή οποιοδήποτε κομματικό χαράκωμα δεν είχα ποτέ στο παρελθόν την αίσθηση της διαδήλωσης, της συγκέντρωσης τόσων χιλιάδων ανθρώπων. Η αίσθηση πρωτόγνωρη και μου πήρε καποια λεπτά για κατανοήσω το νέο περιβάλλον. Για κάποιο περιεργο λόγο ήταν όμορφα. Όλο το βρισίδι, ο θυμός ή ένταση, η στεναχώρια, η σύγχυση και το άγχος που βίωνα μέσα από μία οθόνη ενημέρωσης ή από τις αγανακτισμένες συζητησεις λιγοστών φίλων, μετουσιωνόταν μπροστά στα μάτια μου σε μία φουσκοθαλασσιά. Λαχτάρισα να μπω να κολυμπήσω να την αφουγκραστώ να την κατανοήσω να συγχρονιστώ με τους υπόλοιπους ...όχι να φωνάξω τα συνθήματα ούτε να γιουχάρω ούτε να μουτζώσω (το έχω κάνει άπειρες φορές νοητά ή και φυσικά μπροστά από την οθόνη όταν περίμενα ν ακούσω ένα ψίγμα αλήθειας από τον καλεσμένο της εκπομπής που δεν έφτανε ποτέ). Ήθελα μόνο να δω τα πρόσωπά τους .....το συνάφι τους.

Εάν δεν ήταν μπροστά ο οίκος του Συντάγματος δεν θα έβγαζα κανένα νόημα. Αταίριαστες φιγούρες μεταξύ τους. Και σε συναυλία να πήγαιναν θα έπρεπε να ξεκινούσε με Τόνυ Μαρούδα και να τελείωνε με lady gaga ή μάλλον με τα ζουζούνια.Αυτή η ανομοιογένεια όμως είχε μία απόλυτη γοητεία.
Μου πήρε μισή ώρα να φτάσω από την Μεγάλη Βρεταννία στην Φιλελλήνων με άρπαξε η τσίκνα από τους πλανόδιους και συνέχισα ν ανεβαίνω από την άλλη πλευρά της πλατείας σε ακόμη πιο πυκνή ροή (1 βήμα κάθε 2 λεπτά). Εβλεπα στο αέρα ταψάκια κατσαρόλια κλπ. Κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτό είναι Αργεντίνικο κακέκτυπο. Δεν γίνεται να μου βαράς το κατσαρολικό και από πίσω να πλακώνεσαι στα πιτόγυρα μέσα στο νέφος της ψηταριάς.
Ακούω μπροστά μου: « Έχω αποφασίσει με την γυναίκα μου να μείνουμε τις περισσότερες μέρες Αθήνα τουλάχιστον για μία εβδομάδα να ερχόμαστε και στις λαΙκές συνελεύσεις και να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη και να δούμε εάν ταυτιζόμαστε» Τι λέει ο άνθρωπος ???Λαϊκές Συνελεύσεις? Είναι δυνατόν! Μήπως χάσαμε το νόημα? Θα βγάλουμε κυβέρνηση στην πλατεία? Θα υποβάλλουμε τα δίκαια αιτήματα στον Πάγκαλο για διαβούλευση? Σας χάνω αλλά δεν πειράζει ...μ’ αρέσει και συνεχίζω ....

Μετά από μία ώρα έφτασα ακριβώς μπροστά στον οίκο κάτω τα πανό και μπροστά από τα ΜΑΤ. Βρε ΜΑΤατζή!!! Πως αντέχεις ακόμα ρε φίλε??? τι δουλειά σου έλαχε και εσένα κόντρα στο μυαλό και στην λογική σου?, Άραγε πόσες φορές δεν σου πέρασε από το μυαλό και να μπεις πρώτος απ’ όλους με το ρόπαλο μέσα στον οίκο και να βαράς ότι κινείται? Τι να πεις και εσύ.... δεν χρειάζεται καν ν απαντήσεις τα λέει όλα η κατεβασμενη ασπίδα. Τουλάχιστον απόλαυσε αυτές τις στιγμές ......είναι οι μόνες που έχεις τόσο μικρή απόσταση από τους διαδηλωτές.

Μου πήρε περίπου 2 ώρες για να γυρίσω την πλατεία. Στο τέλος στάθηκα σε ένα κατά το δυνατόν αμφιθεατρικό σημείο. Κοιτούσα τον οίκο και έδιωχνα μετά το βλεμμα μου στο πλήθος. Ήμουν χαρούμενος αλλά δεν μπορούσα να προσδιορισω τον λόγο. Σοβαρά τώρα ...Γιατί να χαίρομαι? Από την μία έχω το ΔΝΤ, την ΕΚΤ, τους κερδοσκόπους τους εντεταλμένους σε πράσινες και μπλε αποχρώσεις και τους αυτιστικούς κόκκινους που θυμούνται μόνο να τσακώνονται μεταξύ τους και από την άλλη έχω το «ευτυχές» ενδεχόμενο να πέσει η κυβέρνηση να μην μας δώσουν την δόση ή άλλο δάνειο να κοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις και να βγει ο κόσμος στο δρόμο πεινασμένος πλέον ...μέχρι νεωτέρας. Υπήρχε ένα μικρό κομμάτι γης ανάμεσα στο γκρεμό και στο ρέμα και στεκόμουν εκεί και χαιρόμουν. Μία στατική ηδονή δίχως αφετηρία και προορισμό. Τι μπορεί να διασφαλίσει την αξιοπρέπεια ενός συνταξιούχου? Η βεβαιότητα μίας σύνταξης 300-400 ευρώ και η εξασφάλιση της δια βίου ανεργίας/πενιχρού μισθού για το παιδί του και το εγγόνι του υπό την αιγίδα των δανειστών μας ή το πέρασμα στην ελεημοσύνη με την ευχή ότι το παιδί του ή το εγγόνι του θα βρει διόδους να χτίσει ελεύθερο ελπίδες και όνειρα σε αυτό τον ρημαγμενο τόπο?.

Θα έλεγα ότι η δεύτερη επιλογή αν και δύσκολη και πιο δραματική είναι ορθότερη και έχει ξαναπαίξει σε αυτό το γήπεδο η ράτσα μας.

Σε αυτή την σκέψη ήρθε και έδεσε ένας τύπος που πέρασε από μπροστά μου φορώντας μία μπλούζα των πεζοναυτών. Το έμβλημα είχε δύο λέξεις!... «ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΗ» αποτελεί τμήμα της φράσης "Θαρσείν χρή ταχ΄ αύριον έσετ΄ άμεινον", που σημαίνει "Πρέπει να έχετε θάρρος ίσως αύριο να είναι καλύτερα" τη φράση αυτή είπε η θεά Αθηνά, δια στόματος του πολυμήχανου Οδυσσέα, στους Έλληνες που πολιορκούσαν την Τροία, όταν αυτοί ήταν έτοιμοι να εγκαταλείψουν την προσπάθειά τους, με αποτέλεσμα να εμψυχωθούν και να την καταλάβουν με τον Δούρειο Ίππο.
Θάρρος, ψυχή, συνείδηση ή και με διαφορετική σειρά....η μάλλον μόνο συνείδηση! Σε κάθε περίπτωση αυτή η αγανάκτηση έφερε στην επιφάνεια και κάποια ξεχασμένα Ελληνικά συστατικά.
Τελικά αυτός που μίλαγε στο ραδιόφωνο είχε δίκιο. Έχουμε γιορτή! Δεν γιορτάζουμε την λύση. δεν γιορτάζουμε το τέλος του προβλήματος. Γιορτάζουμε την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που βρήκε άνοιγμα και βγήκε απάνω ! Που μέχρι τώρα ήταν λιγδιασμένη, μισθωμένη και καταπλακωμένη από ρουσφετάκια, μιζούλες και βολεματάκια και μπόλικη αδιαφορία. Ισως να είναι ο Δούρειος Ίππος ώστε το μεθ-αύριο να είναι καλύτερο.

Με αυτό το σκεπτικό θέλω να ξαναπάω πλατεία να ξαναγιορτάσω με περισσότερους, να είμαι εκεί να γρυλίζω όταν θα μπαίνουν για να ψηφίσουν το μεσοπρόθεσμο, το μακροπρόθεσμο και τον κακό τους το φλάρο. Να είμαι εκεί όταν θα βγαίνουν. Να είμαι εκεί μέχρι να δω ότι μαζευτήκαμε ΤΟΣΟΙ-ΟΣΟΙ χρειάζονται...

Οι εξελίξεις και το αποτέλεσμα είναι εντελώς αβέβαιο. Αναγνωρίζω ότι η αγανάκτηση εξ ορισμού δεν μπορεί να είναι δημιουργική και να παράγει αποτέλεσμα....έχει όμως στόχευση.
Για την ώρα μου αρκεί που είδα φως και μπήκα!