Re: ΑΝΤΙ-ΧΑΛΑΡΩΣΗ & ANTI-RELAX...
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Αύγ 21, 2010 2:11 am
Θα ήθελα πραγματικά ν’ αντικρούσω την τοποθέτηση του Θάνου πατώντας πάνω στα τελευταία λόγια του Κώστα ….μήπως δηλαδή ο αναχωρητής του Θάνου είναι ο καλοπερασάκιας ή ο εγωιστής ή ο δειλός που με την στάση του αφήνει τους φαιδρούς μας ηγέτες να ρημάξουν ότι έχει απομείνει ???....νομίζω όμως ότι αν και σωστός είναι πολύ απλός και ανεπαρκής ισχυρισμός κι έχω την αίσθηση ότι η αναχώρηση έχει πολλά στοιχεία αυτογνωσίας, θάρρους και σωστού αποτελέσματος.
Κατάφερα τον περασμένο Απρίλη να επισκεφτώ για πρώτη φορά (και μετά από πολλές αναβολές) το Άγιο Όρος και έτυχε να φτάσω σε μία σκήτη στην Βίγλα στον παπα Ιωσήφ. Δεν ξέρω εάν έχετε υπόψη αυτόν τον γέροντα/μοναχό στο κάτω άκρο του Αγίου όρους που πετάγεται έξω κάθε φορά που ακούει ήχο μαχητικού αεροσκάφους και δίνει την ευλογία του ανεμιζοντας την Ελληνική ή βυζαντινή σημαία στους πιλότους που περνούν από εκεί μετά από τις αναχαιτίσεις Τουρκικών μαχητικών . … είναι πραγματικά πολύ συγκινητική αυτή η σχέση που έχει αναπτυχθεί μεταξύ του μοναχού και των πιλότων (δείτε εδω για να πάρετε μια γεύση Κάθισα με τον γέροντα αυτόν περίπου 2 ώρες και κουβεντιάζαμε επί παντός επιστητού. Δεν είπαμε τίποτε βαθυστόχαστο, τίποτε κουραστικά θρησκευτικό ούτε μου έδωσε κάποια στείρα εκκλησιαστική διδαχή. Ωστόσο, μέσα στην απλότητά της, ήταν τόσο όμορφη αυτή η συνάντηση και πραγματικά αγαλλιάζω κάθε φορά που την φέρνω στο μυαλό μου. Αυτή η καθάρια αύρα του γέροντα την οποία πάνε ν’ ακουμπήσουν οι έλληνες πιλότοι πριν γυρίσουν στην βάση τους δεν μου φαίνεται ότι δημιουργήθηκε επειδή ο γέροντας αυτός κάποια στιγμή θέλησε να ξεφύγει από την ζωή του. Ίσως το ζητούμενο να μην ήταν η απόδραση αλλά η αναζήτηση για πληρότητα και ουσία. Από την άλλη αναλογίζομαι τι θα ήταν αυτό που θα μπορούσε να ζηλέψει αυτός ο άνθρωπος από την ζωη μου(μας) ….την οικογένειά μου?.. την τηλεόρασή μου? τον καναπέ μου τον αφράτο? Το panerai που θα αγοράσω? Την πληθώρα καταναλωτικών επιλογών? Φοβάμαι ότι συμβαίνει το αντίθετο…..Μάλλον εγώ έμεινα με την ανάμνηση…ο γέροντας δεν θα με θυμάται…….. δεν είχα τίποτε που θα του κέντριζε το ενδιαφέρον.
Ανεξάρτητα του πόσο και τι πιστεύει καθένας μας δεν θέλω να σταθώ σε αυτά αλλά στην αναχώρηση αυτού του ανθρώπου για τον μοναχισμό και στον νέο ρόλο που βρήκε και την απόφαση να ενταχθεί σε ένα μικρόκοσμο στον οποίο ο βίος του θα έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα προς τους συνανθρώπους του και την υπέρβαση που πρέπει να κάνει προς τούτο. Μου φαίνεται δε ότι μία τέτοια κίνηση ενέχει κυρίως τόλμη παρά δειλία ή κάτι άλλο αρνητικό. Μπορώ βεβαίως να αραδιάσω ένα σωρό λόγους στον Θάνο για τους οποίους εγώ προσωπικά δεν μπορώ ή/και δεν θέλω να αναχωρήσω. Μέσα σε αυτά όμως τα «δεν θέλω» «δεν μπορώ» και «δεν με εκφράζει» ίσως να κρύβονται και κάποια «βαριέμαι», «που να ξεβολεύομαι τώρα» «ας με πάρει το ποτάμι και βλέπουμε» «φοβάμαι» κλπ. κλπ……… το σίγουρο είναι ότι θέλει τόλμη για να βγεις από το μπουλούκι. Αν τα βάλω όλα αυτά στην ζυγαριά δεν ξέρω τι θα δείξει το ζύγι αλλά επί του παρόντος παραμένω για να θυμώνω και να γρυλίζω όπως μπορώ στους άχρηστους με την ελπίδα ότι κάτι ( έστω και ελάχιστο) μπορεί να αλλάξει.…Σίγουρα είναι πολύ συγκεχυμένη και δυσοίωνη η κατάσταση και ίσως να είμαι και μέρος του προβλήματος αλλά ίσως στην προσπάθειά μου να αλλάξω το κακό μου εαυτό να συμπαρασύρω και λίγους ακόμα.
Ζητώ συγνώμη που το ξεχείλωσα το θέμα αλλά βγήκε βραδυνός οίστρος.
ΥΓ. Φίλε Κώστα δεν επέστρεψα .....εδώ ήμουν και κατά καιρούς σας διαβάζω και μαθαίνω αλλά σε θέματα ωρολογιακά θέλω πολύ διάβασμα ακόμα για να μιλάω ...άσε που δεν συμφέρει γιατί είμαι και πολυλογάς όπως θα διαπιστώσατε ήδη.
Κατάφερα τον περασμένο Απρίλη να επισκεφτώ για πρώτη φορά (και μετά από πολλές αναβολές) το Άγιο Όρος και έτυχε να φτάσω σε μία σκήτη στην Βίγλα στον παπα Ιωσήφ. Δεν ξέρω εάν έχετε υπόψη αυτόν τον γέροντα/μοναχό στο κάτω άκρο του Αγίου όρους που πετάγεται έξω κάθε φορά που ακούει ήχο μαχητικού αεροσκάφους και δίνει την ευλογία του ανεμιζοντας την Ελληνική ή βυζαντινή σημαία στους πιλότους που περνούν από εκεί μετά από τις αναχαιτίσεις Τουρκικών μαχητικών . … είναι πραγματικά πολύ συγκινητική αυτή η σχέση που έχει αναπτυχθεί μεταξύ του μοναχού και των πιλότων (δείτε εδω για να πάρετε μια γεύση Κάθισα με τον γέροντα αυτόν περίπου 2 ώρες και κουβεντιάζαμε επί παντός επιστητού. Δεν είπαμε τίποτε βαθυστόχαστο, τίποτε κουραστικά θρησκευτικό ούτε μου έδωσε κάποια στείρα εκκλησιαστική διδαχή. Ωστόσο, μέσα στην απλότητά της, ήταν τόσο όμορφη αυτή η συνάντηση και πραγματικά αγαλλιάζω κάθε φορά που την φέρνω στο μυαλό μου. Αυτή η καθάρια αύρα του γέροντα την οποία πάνε ν’ ακουμπήσουν οι έλληνες πιλότοι πριν γυρίσουν στην βάση τους δεν μου φαίνεται ότι δημιουργήθηκε επειδή ο γέροντας αυτός κάποια στιγμή θέλησε να ξεφύγει από την ζωή του. Ίσως το ζητούμενο να μην ήταν η απόδραση αλλά η αναζήτηση για πληρότητα και ουσία. Από την άλλη αναλογίζομαι τι θα ήταν αυτό που θα μπορούσε να ζηλέψει αυτός ο άνθρωπος από την ζωη μου(μας) ….την οικογένειά μου?.. την τηλεόρασή μου? τον καναπέ μου τον αφράτο? Το panerai που θα αγοράσω? Την πληθώρα καταναλωτικών επιλογών? Φοβάμαι ότι συμβαίνει το αντίθετο…..Μάλλον εγώ έμεινα με την ανάμνηση…ο γέροντας δεν θα με θυμάται…….. δεν είχα τίποτε που θα του κέντριζε το ενδιαφέρον.
Ανεξάρτητα του πόσο και τι πιστεύει καθένας μας δεν θέλω να σταθώ σε αυτά αλλά στην αναχώρηση αυτού του ανθρώπου για τον μοναχισμό και στον νέο ρόλο που βρήκε και την απόφαση να ενταχθεί σε ένα μικρόκοσμο στον οποίο ο βίος του θα έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα προς τους συνανθρώπους του και την υπέρβαση που πρέπει να κάνει προς τούτο. Μου φαίνεται δε ότι μία τέτοια κίνηση ενέχει κυρίως τόλμη παρά δειλία ή κάτι άλλο αρνητικό. Μπορώ βεβαίως να αραδιάσω ένα σωρό λόγους στον Θάνο για τους οποίους εγώ προσωπικά δεν μπορώ ή/και δεν θέλω να αναχωρήσω. Μέσα σε αυτά όμως τα «δεν θέλω» «δεν μπορώ» και «δεν με εκφράζει» ίσως να κρύβονται και κάποια «βαριέμαι», «που να ξεβολεύομαι τώρα» «ας με πάρει το ποτάμι και βλέπουμε» «φοβάμαι» κλπ. κλπ……… το σίγουρο είναι ότι θέλει τόλμη για να βγεις από το μπουλούκι. Αν τα βάλω όλα αυτά στην ζυγαριά δεν ξέρω τι θα δείξει το ζύγι αλλά επί του παρόντος παραμένω για να θυμώνω και να γρυλίζω όπως μπορώ στους άχρηστους με την ελπίδα ότι κάτι ( έστω και ελάχιστο) μπορεί να αλλάξει.…Σίγουρα είναι πολύ συγκεχυμένη και δυσοίωνη η κατάσταση και ίσως να είμαι και μέρος του προβλήματος αλλά ίσως στην προσπάθειά μου να αλλάξω το κακό μου εαυτό να συμπαρασύρω και λίγους ακόμα.
Ζητώ συγνώμη που το ξεχείλωσα το θέμα αλλά βγήκε βραδυνός οίστρος.
ΥΓ. Φίλε Κώστα δεν επέστρεψα .....εδώ ήμουν και κατά καιρούς σας διαβάζω και μαθαίνω αλλά σε θέματα ωρολογιακά θέλω πολύ διάβασμα ακόμα για να μιλάω ...άσε που δεν συμφέρει γιατί είμαι και πολυλογάς όπως θα διαπιστώσατε ήδη.