Ο«Μύθος της παλάμης»
Θα εχετε ακουσει οτι «αν ένα μαχαίρι έχει λάμα πιό μακριά από το πλάτος της παλάμης, τότε θεωρείται όπλο»
Δεν ξερω πως ξεκινησε αυτη η ιστορια αλλα την ακούω πολλα χρόνια,και είναι εντυπωσιακό ότι ακόμα και εν ενεργεία αστυνομικοί «κάπου το έχουν ακούσει» και πιστεύουν ότι πραγματικά ισχύει.Βασικά δεν υπάρχει τίποτα απολύτως στη νομοθεσία που να συνδέει το μήκος του μαχαιριού με το αν ειναι όπλο ή εργαλείο. (Ν. 2186/93). Διαβάζουμε στον σχετικό νόμο ότι όπλα θεωρούνται «τα αντικείμενα που είναι πρόσφορα για επίθεση ή άμυνα και ιδιαίτερα μαχαίρια κάθε είδους εκτός εκείνων που η κατοχή τους δικαιολογείται για οικιακή ή επαγγελματική ή εκπαιδευτική χρήση, τέχνη, θήρα αλιεία ή άλλη συναφή χρήση».
Βασικα η παραπάνω διατύπωση εξασφαλίζει τον νομοταγή και φιλήσυχο πολίτη, ο οποίος θα αθωωθεί σε κάθε περίπτωση χωρίς να κινδυνεύει από μια άδικη καταδίκη για τυπικούς λόγους. Τα δικαστήρια παλι καταλήγουν ότι κανένα μαχαίρι δεν είναι κατ’αρχήν όπλο (Εφ. Θεσ. 128/1999, Εφ. Πατρών 404/1998 κ.λ.π), και άρα η χρήση τους είναι αυτή που τα μετατρέπει σε όπλα.Ετσι αν βγάλω έναν σουγιά από την τσέπη μου και καθαρίσω ένα μηλο
,
ο σουγιάς αυτός θεωρείται εργαλείο. Εάν, όμως, βγάλω τον ίδιο ακριβώς σουγιά και απειλήσω κάποιον άνθρωπο,
τότε αμέσως συλλαμβάνομαι για παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία, γιατί, χρησιμοποιώντας το μαχαίρι μου για να απειλήσω ή να βλάψω κάποιον, εγώ ο ίδιος το «μετατρέπω» σε όπλο.
Τωρα εκτος απο καποιες «ειδικές» περιπτώσεις (αεροδρόμια,
δικαστήρια, ποδοσφαιρικοί αγώνες, κλπ), σε γενικές γραμμές η διατύπωση του Νόμου 2186/93 μας βρίσκει σχεδον''σύμφωνους''.Γιατι αν η νομοθεσία όριζε σαν νόμιμο όριο π.χ. τα 10 εκατοστά, θεωρώντας νόμιμο καθετί μικρότερο και παράνομο κάθε μαχαίρι με λάμα άνω των 10 εκατοστών,θα γίνονταν παράνομοι όλοι οι ψαροντουφεκάδες με τα μαχαίρια ασφαλείας
και όλοι οι κυνηγοί με τα μαχαίρια επιβίωσης,
ενώ ταυτόχρονα ο κάθε υποψήφιος κακοποιός θα διάλεγε ένα μαχαίρι 9,5 εκατοστών
και θα κυκλοφορούσε «νόμιμος» γνωρίζοντας ότι θα μπορούσε να περάσει χωρίς κανένα πρόβλημα από κάθε έλεγχο των αρχών. Και επί της ουσίας, άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε μια βασική αρχή που λέει ότι «δεν υπάρχουν επικίνδυνα αντικείμενα, υπάρχουν επικίνδυνοι άνθρωποι», και αυτή είναι ακριβώς η ιδέα που κρύβεται πίσω από τη συγκεκριμένη διατύπωση του νόμου. Το μόνο που θα θέλαμε, θα ήταν λίγο καλύτερα ενημερωμένους κρατικούς λειτουργούς αλλά και αστυνομικά όργανα πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, έτσι ώστε ο νομοταγής πολίτης να μην αντιμετωπίζει προβλήματα άνευ λόγου.
Στα αεροδρόμια υπάρχει ένας ξεχωριστός κανονισμός ασφαλείας,
διαφορετικός για κάθε χώρα, βάσει του οποίου απαγορεύονται τα μαχαίρια ή τα ψαλιδάκια, οι λίμες για νύχια, κλπ. μέσα στην καμπίνα των επιβατών (ενώ επιτρέπονται στις αποσκευές). Αυτό δεν έχει καμμία σχέση με τις διατάξεις περί οπλοφορίας, αφού το μόνο αποτέλεσμα που έχουν αυτοί οι κανονισμοί, είναι η απαγόρευση της κατοχής κατά τη διάρκεια της πτήσης.
Ετσι αν βρεθεί κάποιος στο αεροδρόμιο με ένα παράνομο πυροβόλο όπλο, θα συλληφθεί ενω αντίθετα, με ένα μικρό πτυσσόμενο μαχαίρι στα κλειδιά του, ο ίδιος άνθρωπος δεν θα συλληφθεί αλλά απλώς θα του απαγορευτεί η είσοδος ή θα του κατακρατηθεί το μαχαίρι, χωρίς καμμία άλλη συνέπεια.παντος τα τελευταία χρόνια, στην μετά την 11η Σεπτεμβρίου εποχή,
τα μέτρα ασφαλείας σε αεροδρόμια και διεθνείς μεταφορές έχουν γίνει πιο αυστηρά έως υπερβολικά.
Αντε να δουμε..