Παιδιά ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Να πω μερικά πράγματα, τώρα που βρήκα λίγο χρόνο.
Το ρολόι θα είχε διάμετρο κάσας 45mm και πάχος <15mm (μόλις 13,71mm στην πράξη....., διάσταση λογική εάν σκεφτεί κανείς πως θα ήταν εφοδιασμένο με κρύσταλλο 5mm).
Όταν ακόμη έκανα σκίτσα στο χαρτί το καλοκαίρι είχα ως στόχους:
1. Να μην σχεδιάσω ένα θηρίο 16mm πάχος αλλά και να μην πέσω κάτω από τα 5mm πάχος κρυστάλλου.
2. Να μην υπάρχει πίσω καπάκι με κοιλιά (για να μειώνεται το πάχος της κάσας). Ήθελα το ρολόι να είναι επίπεδο στο πίσω μέρος του με κάσα αναγκαίου πάχους. Άλλωστε μιλάμε για εργαλείο.
3. Έπρεπε να έχει κάτι πρωτότυπο έστω και στα χαρτιά ακόμη όσο αφορά τη στεγανοποίηση του, πως πχ θα μπορούσαμε να αποφύγουμε τη βαλβίδα ηλίου; Ποια απλή (και φθηνή) λύση θα μπορούσαμε να υιοθετήσουμε;
4. Δεν έπρεπε να μοιάζει με submariner (πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό, τώρα κατάλαβα γιατί ακόμη πουλάει σαν ζεστό ψωμί το δεύτερο....οι άνθρωποι τα έκαναν όλα όπως πρέπει....).
5. Να είναι απλό στη σχεδίαση του για να είναι φθηνό και εύκολο στη συντήρηση του.
Το (1) το πέτυχα και εάν δεν έβαζα και αντιμαγνητικό καπάκι θα πήγαινα και ακόμη πιο κάτω. Σε αυτό βόλεψε και η sellita 300 που διάλεξα να βάλω μέσα (οι διαστάσεις στο σχέδιο είναι πραγματικές και υπάρχουν διαθέσιμες στο site της εταιρίας)
Το (2) το πέτυχα αφού ξεπέρασα το ελάχιστο αναγκαίο πάχος που εξαρτάται από το πάχος κρυστάλλου, μηχανής και πάσων (βόλτες) του πίσω καπακιού. Άρα το πίσω καπάκι μπόρεσε να είναι εντελώς επίπεδο.
Για το (3) σκέφτηκα ως αρχή των δοκιμών τις εξής λύσεις.
- Η κορώνα έχει 3 φλάντζες για στεγάνωση, μία είναι επάνω στα πάσα της κάσας, μία είναι μέσα στην κορώνα και υπάρχει και μία τρίτη σαν σωληνάκι που σε συνδυασμό με την κωνική μορφή της κορώνας στο εσωτερικό της, φορτίζεται (πιέζεται) όπως και οι άλλες 2 όταν η κορώνα είναι βιδωμένη.
- Το κρύσταλλο πέρα από το ότι σφίγγει με βιδωτό δακτύλιο στη κάσα, έχει στη βάση του και φλάντζα. Μάλιστα η φλάντζα έχει άμεση επαφή με το κρύσταλλο για βέλτιστη στεγάνωση αλλά με κόστος το ότι είναι αμυδρά ορατή από την εμπρός όψη του ρολογιού.
- Στο καπάκι έβαλα μία μόνο φλάντζα, όμως υπάρχει μια λεπτομέρεια που φαίνεται στο παρακάτω σχέδιο:
Δείτε θα εξαρτήματα με κόκκινο. Έχουμε ένα αντιμαγνητικό καπάκι, έναν μεγάλο μεταλλικό δακτύλιο γύρω από τη μηχανή (που γεμίζει το κενό αφού η διάμετρος της μηχανής είναι απελπιστικά μικρή, μία ασφάλεια τύπου γκρόβερ που κρατάει όλα τα εξαρτήματα δεμένα και....έναν ακόμη ελαστικό δακτύλιο μεταξύ του γεμίσματος και της κάσας (φαίνεται μια στενόμακρη φέτα στο σχέδιο. Με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά έχουμε ένα δεύτερο εσωτερικό καπάκι, απόλυτα στεγανό και σφιχτό (λόγω της ασφάλειας τύπου γκρόβερ που τα πατάει όλα). Ο θάλαμος μεταξύ των δύο αυτών υδατοστεγών καπακιών θα μπορούσε να γεμίζει με κάποιο παχύ ρευστό (λάδι) για να κρατάει το νερό και τα αέρια εκτός θαλάμου μηχανής - δεικτών). Είναι μια ιδέα....Επιπλέον με τον τρόπο αυτό ακόμη και χωρίς πίσω καπάκι έχουμε ένα ρολόι πλήρες, ο τεχνίτης μπορεί να αποσυναρμολογήσει το ρολόι με ευκολία (η ασφάλεια λύνεται με μια μικρή τσιμπίδα) δίχως να υπάρχει φόβος να κινηθούν κομμάτια δίχως λόγο, δίχως πολλά ξεβιδώματα κλπ. Όλα τα εξαρτήματα έχουν μικρούς σφήνες έτσι ώστε να κουμπώνουν σε μια και μόνο θέση. Όταν κουμπώσει η ασφάλεια, τίποτα πέρα από την ίδια (που είναι ένα απλό δαχτυλιδάκι) δεν περιστρέφεται μέσα στην κάσα... Δεν ψάχνεις τη σωστή θέση για τον μεγάλο μέσα δακτύλιο, τη μηχανή ή ακόμη και για το αντιμαγνητικό καπάκι που εφαρμόζει σε μία μόνο θέση πατώντας με τη σειρά του τον μέσα δακτύλιο στεγάνωσης...Επιπλέον το ρολόι στο συνεργείο μπορεί να περιστραφεί προς οποιαδήποτε πλευρά και να δοκιμαστεί πλήρως συναρμολογημένο με 100% ασφάλεια δίχως το πίσω καπάκι. Δεν κινείται τίποτα, είναι πλήρως μασίφ.
Το (4) το κατάφερα αν και μεταξύ μας όσο αφορά την πλάκα με τις ενδείξεις μπορεί και να πάω φυλακή....
Το (5) σίγουρα είναι κάτι που μόνο στην πράξη θα φανεί, όμως πιστεύω πως δεν είμαι μακρυά από την πραγματικότητα με μόνη εξαίρεση την πολύπλοκη στεφάνη, ο οποία θα πρέπει να μεγαλώσει ελαφρώς σε διάμετρο γιατί δεν βλέπω να βγαίνει δίχως να γίνει ζημιά στην κάσα, το πολύγωνο ελατήριο μέσα πρέπει να βρίσκει φάλτσες κόψεις για να αφήνει τα κομμάτια να λυθούν και αυτό θέλει παραπάνω χώρο. Υπάρχει ένα μόνο μικρό φάλτσο αλλά και αυτό είναι για τα μάτια του κόσμου.
Τροποποίηση χρειάζεται και η κορώνα
, διότι ενώ η ίδια είναι χονδρή (φαίνεται στις τομές), το σημείο με τα πάσα στην κάσα είναι λεπτό και με εφαρμογή μεγάλης δύναμης στο βίδωμα θα έσπαγε. Με τις ίδιες διαστάσεις μπορώ να "χοντρύνω" το σωληνάκι με τα πάσα και να "λεπτύνω" λίγο την κορώνα. Κέρδος η αντοχή σε στρέψη στη ρίζα του σωλήνα.
Φιλικά
Κώστας
(το Μαρίνος Μαστερίδης το πιάσατε;
)
ps: Για να μπει σε παραγωγή θέλει ακόμη άπειρες ώρες εργασία. Αυτό είναι μόνο ένα γενικό σχέδιο, κάθε κομμάτι πρέπει να βελτιωθεί βάση των μέσων που έχει στην παραγωγή του το υποτιθέμενο εργαστήριο. Μόνο έτσι το κόστος μπορεί να πάρει την κατιούσα.
ps: Το εγχείρημα έγινε ΚΑΙ για να μπω πιο βαθιά στη φιλοσοφία του προγράμματος. Πιστοποιητικό επάρκειας από τη Ντασσώ σύστεμς δεν πήρα, πήρα όμως 2 ωραιότατα βιβλιαράκια από το άμαζον, τα οποία μπορώ να τα πω σε πμ σε όποιον ενδιαφέρεται και έχει χρόνο για επιπλέον μόρφωση....δεν απαιτούν καμία απολύτως προϋπηρεσία με το άθλημα.
