Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που φίλε Γιώργο. Θα σου πω δύο παραδείγματα...pontioz έγραψε:Ως Καθηγητής σε Σχολείο, στα δέκα χρόνια που υπηρετώ, και ως Πατέρας τα τελευταία δυόμισι χρόνια, διαπιστώνω ότι ΟΛΑ τα χαρακτηριστικά που θα εμφανίσει ένα παιδί είναι αυτά που θα εισπράξει από την παρουσία ή την απουσία των Γονέων του -και των δύο!
Οι γονείς θα καταλαβαίνετε τί εννοώ και οι υπόλοιποι σίγουρα θα έχετε μια σχετική εμπειρία: κοιτάξτε ένα παιδί φίλου ή συγγενή σας και θα παρατηρήσετε χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς των Γονιών -καλής ή κακής.
Ότι ακριβώς έγινε με τα παιδιά αυτών που έζησαν Κατοχή και Εμφύλιο, που δεν τους έλειπε τίποτα (τηρουμένων των αναλογιών) για "να μην περάσουν τα παιδιά αυτά που περάσαμε εμείς στον Πόλεμο", γίνεται και τώρα με την απουσία των Γονέων από τη ζωή των παιδιών τους: είτε είναι πολύ κουρασμένοι, είτε είναι φυγόπονοι, είτε είναι απλά αδιάφοροι, οι Γονείς δεν ασχολούνται πλέον με τα παιδιά τους!
-Τα στέλνουν Σχολείο, αλλά δεν ρωτάνε πώς ήταν η μέρα τους εκεί και αν έμαθαν, είδαν, άκουσαν κάτι και πώς αισθάνονται γι'αυτό (και δε μιλάω μόνο για γνώση, αλλά και για το αν η κοπελίτσα τα έριξε στον γιο μου ή το παλληκαράκι της έστειλε ραβασάκι...).
-Τα στέλνουν φροντιστήριο γιατί έτσι πρέπει, έτσι κάνουν όλοι ή για να πουν στους εαυτούς τους ότι κάνουν τα πάντα για το παιδί τους!
Δεν ενδιαφέρονται όμως για το πως πάνε τα παιδιά -όταν πατάνε στο μάθημα- και, πάλι δεν τους μιλάνε...
-Τα αγοράζουν τα καλύτερα και επώνυμα είδη (ρουχισμού, ηλεκτρονικού εξοπλισμού κλπ.) απλά για να μην γκρινιάζουνε τα παιδιά, από τη μια μεριά, αλλά και να δείξουν ότι το δικό τους παιδί έχει-φοράει τα καλύτερα -πιστέψτε με στο τέλος μόνο sms και τηλέφωνα κάνουν τα παιδιά, όπως όλοι, σιγά μην ασχοληθούν με τα megapixels και ότι άλλο...
-ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΑ, έως ποτέ, δεν καταδεικνύουν, αποδεικνύουν τη σημασία της αξιοπρέπειας -προσωπικής και οικονομικής- βάζοντας στόχους και θέτοντας όρια στα παιδιά τους ως προς τα κίνητρα για να έχουν κάποιες απολαβές-οφέλη!
Για να μην μακρυγορώ, δημιουργήσαμε εμείς αυτή την κοινωνία που τώρα καταριώμαστε: να θέλουμε το δικό μας κέρδος (το μέγιστο, εννοείται) άοκνα, χωρίς καμιά προσπάθεια, σεβασμό και ποιότητα και να μη μας ενδιαφέρει το τί μπορεί να απογίνει ο διπλανός μας, τη στιγμή που ένα χαμόγελο αρκεί να φτιάξει τη διάθεση.
Είμαι σίγουρος ότι μέσα σε κάθε σπίτι βρίσκεται η αλλαγή που θέλουμε να κάνουμε!
Εμείς έχουμε όλα τα κουσούρια του Νεοέλληνα μετα-ραγιά! Οι διάδοχοί μας δεν πρέπει να έχουν αυτά τα κουσούρια.
Αυτό Φίλοι μου γίνεται ΜΟΝΟ μέσα στο σπίτι από αγαπημένους Γονείς (με όλες τις τεράστιες θυσίες που αυτό συνεπάγεται, οι οποίες, όμως, είναι μόνο στον εγωισμό μας)!
Το μέγιστο πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι ότι δεν είναι όλοι καλοί γονείς...
1) Τον Νοέμβρη έπρεπε εκτάκτως η 2 χρονών τότε κόρη μου να πάει παιδικό σταθμό. έψαξα ρώτησα και κατέληξα. Μετά από δύο εβδομάδες πήρα άδεια από την δουλειά και πήγα να μιλήσω με την διευθύντρια του σταθμού και να παρακολουθήσω με την άδειά της κάποιες από τις δραστηριότητες
στην τάξη χωρίς να γίνω αντιληπτός από τα παιδιά και φυσικά από την κόρη μου. Η έκπληξη της διευθύντριας ήταν μεγάλη...στα τόσα χρόνια του σταθμού ήμουν ο μοναδικός γονέας που ζήτησε κάτι τέτοιο...
2) Σήμερα βγήκα για αναζήτηση δημοσίου-δημοτικού παιδικού σταθμού μιας και με τον ερχομό του δεύτερου παιδιού θα χρειάζομαι και γυναίκα να φυλάει το μικρό (δουλεύουμε κι εγώ και η γυναίκα μου) και τα έξοδα θα πάνε στα ύψη. Απογοήτευση...στον έναν μπροστά στα μάτια μου 2 νηπιαγωγοί πήραν άδεια να φύγουν 2 ώρες νωρίτερα κι έμεινε 1 άτομο να τα βγάλει πέρα με 40-50 παιδιά, στον άλλον η καθαριότητα ήταν μια έννοια διαπραγματεύσιμη...και αυτό που αποκόμισα από τις συζητήσεις είναι οτι αν δεν έχεις μέσον...άστα....και να σου πω και το πιο γελοίο που έμαθα...Εργοδότης και εργαζόμενος στέλνουν και οι δύο τα παιδιά τους στον ίδιο δημοτικό παιδικό σταθμό. Ο εργοδότης δεν πληρώνει τίποτα, βάση της φορολογική του δήλωσης, και ο εργαζόμενος πληρώνει το μέγιστο ποσό συμμετοχής, βάση της φορολογική του δήλωσης...
ΠΑΡΑΝΟΙΑ!!!
Φιλικά Γιώργος
